Central Park

Jamie liep haar achterna en zei gelijk toen hij voor haar stond,' Oké sorry verkeerde aanpak. De meeste mensen worden losser als jij spontaan doet. Ik had gehoopt dat jij ook zo zou zijn maar ik heb je verkeerd ingeschat. Alsjeblieft geef me een kans. Ik kan best lief zijn en normaal doen.' Hij glimlachtte en stak vriendelijk zijn hand naar haar uit,' Ik ben James, ook wel bekend als Jamie en met wie mag ik het genoegen hebben?'

Mai keek hem met een schuin hoofd aan. 'Mai Azalea, maar noem me maar gewoon Mai.' zei ze tegen hem, in haar stem klonk duidelijk een acsent door die voor hem waarschijnlijk niet zo bekend zou zijn. De meeste zouden het accent van een indiaan niet kunnen plaatsen. En ergens was dat goed, maar soms werd het door haar uiterlijk verraden. Wat dan weer wat minder was. Ze glimlachte beleefd naar hem.

Jamie maakte een yes handbeweging en mompelde vrolijk voor zich uit,' Weer één niet helemaal weggejaagd. Maar mag ik vragen wat voor accent je hebt? Het klinkt leuk namelijk maar ik kan het niet goed plaatsen.' Dat laatste zei hij iets harder dan het gemompel van het wegjagen. Kort ging hij met zijn hand door zijn haren en keek haar vriendelijk aan.

Mai keek hem grinnikend aan. Ze was het gewend dat mensen het zich afvroegen, maar niemand vroeg het haar zo recht door zee. 'Het komt uit het reservaat, de taal zal ik je maar niet mee lastig gaan vallen.' zei ze met een glimlach. Iets maakte dat ze zich niet schaamde voor de jongen, misschien omdat hij zelf net zo nieuwschierig over kwam als zij zovaak over kwam op mensen, en misschien omdat ze dacht dat ze hem toch nooit meer tegen zou komen.

Jamie grijnsde breed.' Cool maar die kunnen toch juist goed dansen. Kom op doe mee. Of zeur en smeek ik te veel?' Hij trok grijnzend zijn wenkbrauw op en legde even kort zijn arm op haar bovenarm. Daarna keek hij even naar een paar jongens bij de mat die hem riepen over dat hij geen spelbreker mocht zijn en mee moest doen. Jamie grijnsde en mompelde naar Mai,' Laat ze maar. Die jongens willen niet eens dat ik mee doe. Ik ben tien keer beter dan zij zijn. Of nou nee eigenlijk niet. Misschien is het wel goed als ik niet meedoe dan verneder ik mezelf niet nog meer.'

Mai vond de jongen wel grappig. Hij had het voor elkaar dat ze zich weer vrolijk voelde. Ze keek heel eventjes naar de jongens. 'Je zeurt niet teveel, alleen kunnen niet alle indianen dansen, er zijn zoveel anderen dingen die we kunnen. Iedereen heeft zijn eigen taak.' sprak ze langzaam. Eigenlijk vertelde ze dit soort dingen nooit. De meeste mensen keken haar vreemd aan als ze dit vertelde, vlug draaide ze haar hoofd naar Jamie. 'Vergeet dat maar weer.' zei ze toen vluchtig.

Jamie trok alweer zijn wenkbrauw op,' Waarom het is leuk om naar te luisteren. En ik wil je best leren dansen hoor. Het is niet moeilijk. Als je het een kans geeft natuurlijk. Als je van te voren al in je hoofd hebt dat het niet gaat lukken dan lukt het ook niet.'

Mai schudde haar hoofd. 'Misschien een andere keer, nu is niet de juiste tijd.' zei ze zachtjes. Dat was waar, volgens de sterren en voorspellingen was dit niet de juiste tijd voor haar om nieuwe dingen te leren. Ze leefde al haar hele leven op deze manier, en dat zou ze niet ineens veranderen. 'Nuair a thagann do chuid ama a bheidh, éireoidh tú,' sprak ze toen. Het was een gezegde in haar eigen moeder taal, maa rze wist niet hoe ze het in een andere taal moest zeggen.

Jamie schoot in de lach,' Hoe cool dat ook klonk ik verstond er helemaal niks van. En goed daar hou ik je aan. Ik ga je leren dansen een andere keer. Hmm hoe ga ik jou kunnen bereiken. Ik ga niet om je nummer vragen want ik ben niet één van die jognens die meiden probeert te versieren. Ik denk dat ik je nog wel spreek op Franklin high.'

Mai glimlachte. 'Ik zou eerlijk gezegd niet weten hoe ik het goed moet vertalen in deze taal, maar ik ga het voor je uitvogelen zodat ik het je kan vertellen.' zei ze met een glimlach. Eigenlijk wilde ze wel eens weten of een vreemdeling de taal zou kunnen leren beheersen. Vast niet, maar het was leuk om het te proberen bedacht ze zich toen. 'Een tip voor jou als je me zoekt, doe dat buiten of bij de muzieklokalen.' zei ze tegen hem. Ze was meestal buiten, daar voelde ze zich het prettigste. Ze functioneerde niet volledig binnen vier muren op een of andere manier. Ze voelde zich dan net opgesloten in een kartonnen doosje.

Jamie schudde zijn hoofd,' Ik hoef je niet te zoeken. Ik ben een leraar en kan zo een kijkje nemen in je rooster. Maar goed het is inderdaad wel fijn om je buiten weet tegen te komen. Dan krijg je niet steeds het gegiechel van de meiden daar op school. Echt als ik ook maar één woord tegen een vrouwelijk mens zeg word er al om gegiecheld en roddels verspreid. Soms zo vermoeiend. Andere gewoon lachwekkend.'

Mai glimlachte eventjes. Leraar? Dacht ze in haar hoofd. Hij zag er niet uit als een leraar, maar daar zei ze maar niets over. 'Zo erg zou het toch niet zijn?' zei ze toen vragend. Ze dacht niet dat daar zoveel om gelachen zou worden, hij kon namelijk zo doorgaan voor leerling dacht ze zelf tenminste.

Jamie schudde zijn hoofd,' Juist omdat ik me gedraag als één van de leerlingen en eruit zie als één van de leerlingen is het heel lachwekkend. En de roddels zijn daarom alleen maar nog erger. Ik kan snel knipogen uitdelen of iemand gewoon een arm om heen slaan en gelijk gaan de roddels rond. Maar het maakt mij neit uit. Ik weet dat ze niet waar zijn en mijn vriendin weet dat ze niet waar zijn.' Hij glimlachtte en ging met zijn hand door zijn haren.

Mai glimlachte. 'Je vriendin?' vroeg ze hem toen glimlachend. 'Ook een lerares?' vroeg ze toen aan hem. Ja ze was nieuwschierig, en ze kon dan behoorlijk aandringen om te weten te komen wat ze wilde. Mai was al sinds dat ze klein was gewend aan roddels, ze werden meestal over haar verspreid en zij was niet degene die er iets van te horen kreeg. En dat was blijkbaar nog steeds zo.

Jamie schudde zijn hoofd,' Nee ik heb haar buiten school leren kennen. Ik kwam haar tegen in het skate park. Ze zit volgens mij ook nog op school. Laatste jaar alleen niet op Franklin high dat zou echt neit mogen. Maar goed het is een echte schat en ik zou voor geen goud haar willen ruilen.' Hij straalde helemaal toen hij over haar begon te vertellen. Nee hij mocht geen naam zeggen en ja grotendeel van wat hij nu vertelde was een leugen. Elena zat wel op Franklin high en ze zat ook nog echt niet in haar examen jaar alleen hij had het ervoorover want ze was een echte schat en hij zou niet zonder haar kunnen.

Mai glimlachte, ze kon duidelijk aan hem zien dat hij van haar hield. Zijzelf bracht niet genoeg tijd door in deze leefomgeving om in te zien dat het onmogelijk was om als leraar en leerling een relatie te hebben. Zij vond sowieso als er liefde in het spel was er niet over getwijfeld of gediscussieerd mocht worden. Het was de keuze van hunzelf, niet die van de wetten. 'Ze moet wel aardig zijn, tenminste zo komt het over.' zei Mai toen glimlachend.

Jamie begon breed te grijnsen,' JE gaat haar geweldig vinden ik ben bang dat ik jullie alleen nooit voor zal kunnen stellen. Maar we moeten maar kijken. Misschien wel...' Hij beet weer even op zijn lip daarna schuddee hij zijn hoofd alsof hij zo het onderwerp weg schudde en mompelde toen vrolijk naar haar,' En heb jij nog leuke mensen op het oog? Behalve mij natuurlijk.' Hij stak even zijn tong naar haar uit.

Mai glimlachte, negeerde de vraag van Jamie door door te vragen op zijn woorden. 'Waarom zou dat niet kunnen?' vroeg ze hem nieuwschierig. Ze wilde het niet hebben over haar liefdesleven, die was afschuwlijk. Waarschijnlijk zou ze uiteindelijk met iemand uit het reservaat trouwen om daar een goede vrouw voor hem te zijn. Zo zou het nu eenmaal gaan, ze was al blij met dit kleine beetje vrijheid.

Jamie schudde zijn hoofd,' Zo gaat dat bij mij niet. Ik vertel wat en jij vertelt wat. Geven en nemen. Dus nu niet om mijn vraag heen draaien of ik stel gewoon een tegen vraag. Hoe kom je uit het servaat? Ik bedoel voglens mij is dat een hechte stam dus dan ga je niet zo snel weg en dan al helemaal niet naar zo'n monster van een grote stad als New York.'

Ze grinnikte eventjes, ze mocht Jamie wel. 'Soms wil je wat anders, zeker als een boel dingen om je heen wegvallen.' zei ze tegen hem. 'Zo nu ik weer,' zei ze tegen hem. Ze glimlachte liefelijk. Volgens zij theorie was het zo dat als zij iets vertelde hij daarna een vraag zou beantwoorden. 'Waarom zou ik haar niet kunnen ontmoeten?' vroeg ze hem haar vraag herhalend.

Jamie rolde grijnsend met haar ogen,' Omdat zij het heel druk heeft en ik meestal ook en dan is het fijn om elkaar even alleen te zien maar ik kan wel wat regelen. En sowieso jij gaat haar herkennen. Ze is hoe zeg ik dat voorzichtig. Ze acteert.' Hij grijnsde breed. Wat kon hij toch weer slecht liegen. Nou je zou niet zeggen dat het een leugen is maar hij vond het gewoon niet fijn om te moeten liegen.

Mai hield haar hoofd schuin. 'Als ze acteert, waarom gaat ze dan niet gewoon naar franklin? Daar is die hele school toch voor?' zei ze. Ze geloofde het hele verhaal niet helemaal, maar ze zei er verder niets over. Ze glimlachte een beetje. De jongens riepen weer naar Jamie en Mai draaide haar hoofd eventjes naar hen toe.

Jamie grinnikte om haar woorden,' Omdat het hele leerling met leraar idee niet mag van de wet. Het is verboden dan kan zij of van school worden gestuurd en ik raak sowieso mijn baan kwijt. Dat leek ons alle twee geen goed idee.' Hij keek weer naar de jongen en keek toen verontschuldigend naar Mai.' Ik denk dat ik nu toch echt naar ze terug moet gaan. Anders praten we nog wel een keer verder op school.'

Mai glimlachte. 'Oke, veel plezier nog.' zei ze glimlachend tegen hem. Ze liep al langs hem heen om verder te gaan met haar wandeling. Ze vond het prettig om eventjes gepraat te hebben met Jamie, hij was aardig en ze mocht hem wel. Al wist ze dat mensen snel konden veranderen dus ze gaf het voor zichzelf nog niet helemaal aan toe.

new
-
Matthew had net bij een winkel een klein cadeautje voor Mai gekocht, tevreden met zijn aaankoop liep hij door het park heen. Hij had nog niet echt zn om terug richting de school te gaan, daarom slenterde hij op zijn gemak door het park.