Kamer 266: Lively, Kira, Dawn, Lauren.

Toen Adam merkte dat Lauren ook jlhuilde haalde hij diep adem zodat hij iets kon uitbrenngen. "Ik wwil niet dat je h-huilt om mijn problemen... H-het is heel lief en z-z-zo maar het hoefft niet..." zei hij, al begreep hij wel dt ze dat niet onde controle kon houden. Hij begroef zijn gezicht in haa shoude. Ze moest blij zijn dat hij geen mascara droeg.

'Ik kan e-er niks aan doen' zei Lauren snikkend, en ze legde haar wang op zijn hoofd, omdat zij wel mascara ophad, en zijn haren kon hij altijd nog wassen. Opeens voelde ze haar mobiel in haar zak trillen, maar ze had geen zin om te kijken en misschien was het Flavio wel niet.

Adam huilde en huilde. Tot er geen tranen meer over ware. Al bleef hij wel snikken en zijn neus ophalen. De barstend koppijn herrinerde hem aan de kater die hij had gehad in die hotelkamer. Hij wilde weer huilen, endat deed hij ook. De tranen leken er opeen weer in overvloed te zijn. Hij had et gevoel dat hij nooit meer zou stoppen met huilen.

NEW
~~
Flynn klopte aarzelend op de deur, misschien was ze er wel niet? Misschien was dit wel de verkeerde kamer? Hij had bij bijles vorige week per ongeluk een van laurens boeken meegenomen en die had hij dus gisteren in zijn tas terug gevonden. "lauren?" vroeg hij aarzelend. Lauren was een knap meisje geweest, met verleden. Ergens keek hij er wel naar uit om haar weer eens tegen te komen. Ze hadden een erg simpel gesprekje gehad, maar flynn had er wel van genoten.

Lauren veegde haar tranen van haar wangen. Het vorige uur was een van de weinige geweest per dag dat ze helemaal alleen was geweest, want haar kamergenootjes waren ook weg. Dit was de prima tijd geweest voor een lekker lange huilbui, waar ze niet vaak aan toe kwam. Ze legde de gitaar waar ze op aan het spelen was en opende de deur, ze had niet eens de moeite gedaan om haar mascara weg te halen, want ging ervan uit dat het niet iemand heel bijzonders zou zijn. Ze deed de deur open en ging half in de opening staan.'Oh, ehh hoi' zei ze tegen Flynn, en haar wangen kleurden een beetje rood.

Flynn glimlachte voorzichtig, hij zag de opgedroogde tranen maar zei niets. "ik eh, ik denk dat ik iets voor je heb" zei hij met een lichte glimlach. "mis je niet iets?" voegde hij eraantoe. Hij wist zichzelf niet echt een houdig te geven en wiebelde van het ene been op het andere.

Even dacht Lauren na. Ja ze miste een heleboel, maar wist dat hij daar niet op doelde. 'Nee, ik heb echt geen idee' zei ze zachtjes, en ze probeerde een beetje te glimlachen. Dat ging haar nog best goed af. 'Kom anders maar even binnen' zei ze en ze deed de deur wat verder open, waarna ze elf de kamer binnenstapte.

"Dank je" Flynn stapte langs haar heen de kamer in. "ik geloof namelijk dat je vorige week eh..." hij rommelde in zijn tas. "ben je niet iets vergeten..." goh nou was hij het boek ook nog kwijt, hij was alweer zo handig en hij leek wel een meisje qua inhoud van de tas, hij sleepte veel te veel mee, en dat wist hij ook goed, uiteindelijk had hij een boek te pakken. "alsjeblieft" zei hij terwijl hij het haar overhandigde alsof het goud was.

Lauren keek hem benieuwd aan terwijl hij het onbekende object zocht. Toen hij het boek uit zijn tas haalde keek ze teleurgesteld. 'O, dat' zei ze en ze gooide het boek achterover op haar bed. Waarna ze er achteraan sprong en helemaal tegen de muur aan kroop. 'Nu we het toch daar over hebben. Heb jij al een partner voor het samenzang project?' vroeg ze hem, en ze hoopte dat hij er nog geen had want anders moest ze het aan iemand anders gaan vragen. Daarbij kwam ook het feit dat ze Flynn een heel leuke, aardige jongen vond en OMG hij was zoooooooo knap!

Flynn ging met zijn hand door zijn toch al warrige haar. "was er een samenzang project dan?" vroeg hij, hij was precies een keer naar die les geweest en hij had niets meegekregen van een samenzang project. "maar ik heb dus al niemand" zei hij terwijl hij haar aankeek. Hij keek haar aan, ze zag er teneergeslagen uit. "maar ik wil echt wel met jou hoor" ze was de enige die hij een beetje kende hier, op courtney na, en ze was tot nu toe heel aardig, en ze zag er ook zeker niet slecht uit.

Lauren glimlachte verontschuldigend naar hem. 'O ja, dat weet je niet want het is opgegeven voordat jij hier op school kwam' zei ze en ze ging even met haar hand door haar haren. 'Maar fijn dat ik dan al een partner heb. Op zich is de opdracht simpel, we moeten samen een duet zingen' legde ze uit. Met het puntje van haar voet duwde ze haar bureau stoel naar hem toe, hopend dat hij niet meteen lweer weg hoefde.

Braaf pakte Flynn de stoel aan en ging erop zitten. "wat voor duet dan, of mogen we dat zelf weten, en moet je zelf begeleiden?" hij keek haar vragend aan. Hij had er zin in. Zijn vingers trommelden op zijn bovenbenen, zoals altijd.

Lauren werd aangestoken door zijn enthousiasme en pakte haar liedjes map van haar nachtkastje. Tijdens het zoeken praatte ze. 'We mogen het zelf weten, maar het moet een normaal liedje zijn, en we moeten er zelf een duet van maken'. Ze was maar gaan zoeken achterin haar map, niet bij de depressieve muziek die ze nu luisterde. Opeens kwam ze bij een van haar lievelingsliedjes uit. 'Wat dacht je van deze?' vroeg ze, en ze gaf hem de map.

Flynn pakte de map aan en keek naar de noten, zijn vingers veranderden automatisch van ritme en hij zette er een extra tik bij, zodat het iets sneller ging. Hij zong een stukje voor. "zoiets? Of moet het oude liedje precies intact blijven? waarmee begeleiden we?" vroeg hij heel snel achter elkaar aan, niet in staat zijn vingers te laten stoppen met trommelen.

Lauren luisterde naar zijn werkelijk betoverende stem. Toen hij klaar was, en vroeg of het goed was had ze nog wat tijd nodig om bij te komen maar keek toen verward op. 'O, ja dat kan. Het mag ook anders hoor. Ik dacht misschien met gitaar of piano' zei ze snel en ze pakte haar gitaar erbij om de akkoorden even snel te spelen en te ijken of de toonsoort klopte.

"we kunnen ook samen achter de piano?" stelde Flynn voor terwijl hij naar de piano in de hoek wees (staat die er? ik doe even alsof) hij schoof erachter en speelde het deuntje voorzover hij het onthouden had, toen klopt ehij op de plek op de kruk naast zich. "speel je mee?" vroeg hij met een schattige glimlach aan het mooie meisje op het bed, wat er nog steeds niet helemaal opgevrolijkt uitzag.

vast wel xdd
---

'Ehh.. dat kan ook' zei ze, ze had niet door dat dit een poging was om haar op te vrolijken. Bij zijn glimlach smolt ze bijna, alleen ze wist niet precies waarom. Voorzichtig stond ze op en ging naast hem zitten en glimlachte naar hem. Toen zette ze haar vingers op de toetsen en begon te spelen. Dit liedje was gelukkig niet heel moeilijk en ze wist nog wel hoe het moest.

Flynn keek haar even aan en zette toen in met de eerste regels van het nummer. Zijn vingers speelden er een moeilijkere partij doorheen in een zwaarder geluid. Zijn stem was rustgevend, maar ging wel redelijk snel. Hij keek Lauren aan terwijl hij zong en wachtte op een reactie.

Lauren luisterde naar zijn mooie, rustgevende stem. De tekst zelf was ook rustgevend, en ze voelde zich een beetje beter. Zelf zong ze de tweede zin. Toen hij weer begon bij de volgende zin zong ze zachtjes de tweede stem, en bij het refrein kwamen hun stemmen samen. Het klonk mooi bij elkaar, anders maar het paste toch op de één of andere manier.

Flynn zong met een brede, lieve glimlach op zijn gezicht met haar mee. Hij was opgehouden met spelen en keek haar nu alleen nog maar aan. Nog even en ze waren bij de laatste zin. Hij hield van de manier waarop hun stemmen samen klonken, ze leken te passen, op een vreemde, maar enorm mooie manier. Ze zongen een sterk duet en hij wist dat het leuk ging worden met lauren.

Lauren speelde nu in haar eentje verder en moest soms iets over hem heen buigen om bij de toetsen te komen. Toen ze bij de laatste drie zinnen was gekomen hield ze ook op, zodat alleen hun stemmen nog maar te horen waren.
Lights will guide you home
And ignite your bones
And I will try to fix you
Toen de muziek afgelopen was merkte ze tot haar schrik dat ze -alweer- tranen in haar ogen had. O god, ze huilde echt te veel de laatste tijd, het was niet goed. Snel veegde ze de tranen weg en glimlachte naar hem. 'Het klonk mooi' zei ze zachtjes.

Flynn vond het ergens wel fijn zo dichtbij iemand te zijn, hij had nooit veel vrienden, omdat hij nooit ergens lang bleef. Hij wist dat er iets was, iets waar ze enorm mee zat. Iets waar ze misschien wel over wilde vertellen, iemand nodig had om tegen te kunnen praten. Hij twijfelde. Zou hij het haar laten weten. Hij knikte. "het was prachtig" hij besloot dat hij er niet over zou beginnen, ze mocht zelf weten of ze het hem verteld eof niet.

Lauren keek hem aan. 'Bedankt' mompelde ze, en ze legde haar hoofd op zijn schouder. Ze vond het ook fijn om bij iemand te zijn, het was te lang geleden dat ze zo dicht bij iemand geweest was die geen vriendin had, of in ieder geval om haar te geven. Voorzichtig zette ze haar handen weer op de toetsen en begon aan een nieuw nummer. Het paste zo goed bij haar situatie, en ze moest het een keer voor iemand zingen, gewoon om te laten zien hoeveel pijn alles deed.

--
https://www.youtube.com/watch?v=Sv_FM0OlXtc

Flynn keek haar begrijpend aan, maar zei niets. Legde heel kort zijn hand over die van haar en haalde hem er toen weer vanaf. Hij wist niet wat hij moest zeggen, moest doen. "Ik kan goed luisteren, weet je" zei hij toen ze klaar was en hij in staat was te spreken.

Lauren voelde de tranen weer over haar wangen stromen. Ze werd er gek van, ze zouden nooit weg gaan. 'Nee, het is niks' zei ze en ze haalde haar neus op. Hij zou dit toch niet interessant vinden, niemand gaf echt om haar. Dennis gaf meer om Dawn, en Adam meer om Flavio. Haar andere vrienden hadden al veel eerder afgehaakt. En nu zou deze vreemde jongen zich ineens in haar interesseren. Snel stond ze op en ging in het midden van de kamer staan, haar armen om zichzelf heen in de hoop zichzelf bij elkaar te houden, maar ze moest haar best doen het niet uit te gillen van de pijn in haar hart en gewoon op de kamer vloer te zakken en nooit meer op te staan. Er was niks meer om voor op te staan.