De grote keuken

Dennis grijnsde breed naar hem. Hij merkte zijn verlegenheid niet eens op. "En wat was je van plan?" vroeg hij en hij knikte naar de voedselvooraad die nog op de grond lag.

Owen haalde zijn schouders op. 'Ik wou vanavond even een filmpje kijken, en wat is een film zonder snacks?' vroeg hij met een grijns. Hij liet zijn ogen even door de keuken gaan, het was een fijne plek, hij moest hem onthouden.

Dat was nou zijn instelling. "helemaal mee eens, wat voor film?" vroeg hij geïnteresseerd, hij mocht deze jongen wel...

Owen dacht even na. 'Weet nog niet, waarschijnlijk een horrorfilm' zei hij nadenkend en hij bedacht dat hij nog even een film moest zoeken. Hij had een uitgebreide collectie dus zo moeilijk kon dat niet zijn.

"Hmm, wat is je favoriet?" vroeg Dennis enthousiast. Horror was 'zijn ding' zoals hij het noemde.

Owen twijfelde even. 'Dan ga ik toch voor L.A. Zombie' zei hij uiteindelijk. Die film was echt geniaal, en hij keek hem vaak met vrienden in LA.

Dennis knikte vrolijk, natuurlijk had hij die film gezien. (maariknietdusdaargaikffnietoververder). "Hmm. Iemand uit L.A. dus?" vroeg Dennis puur op de gok. Hij kwam uit Alabama, maar dat wisten maar heel weinig mensen.

Whaha, lang leven google, ik heb hem ook niet gezien
----

Owen keek even verbaasd en knikte toen. 'Ja, Callifornia, Long Beach' zei hij. Hij was een echt surfer en was vroeger altijd op het strand te vinden, hij vond het weer in New York echt vreselijk. 'En waar kom jij vandaan?' vroeg hij.

"Alabama" grijnsde Dennis terwijl hij dacht aan al zijn broertjes en zusjes. Het waren schatten stuk voor stuk. Hij floot tussen zijn tanden toen de jongen vertelde waar hij vandaan kwam, "toe maar" knikte hij, het was niet onvriendelijk, zeker niet.

Owen glimlachte even. 'Ja, het is een stuk leuker daar. Hoe is het in Alabama?' vroeg hij, zelf was hij er nog nooit geweest. Hij nam de laatste hap van het gerecht en keek toen een beetje beteuterd naar de lege schaal. Hij was een tienerjongen, hij at heel veel.

Dennis lachte even om zijn gezicht. "Maar goed dat je hier van de grond kan eten" zei hij terwijl hij naar de voedselbom op de grond wees. "Hmm, niet heel bijzonder, New York is veel gezelliger. Maar Alabama is een goede plek om thuis te zijn." knikte Dennis. Maar het thuisgevoel zou overal zijn als zijn broers en zusjes ergens pasten.

New
_______
Amber stond voor de oven met twee ovenwanten aan. De hele keuken geurde heerlijk naar vers gebakken appeltaart. Amber hield van bakken, al deed ze het niet zo heel vaak. De oven liet een piepje horen dat hij klaar was en Amber haalde de taart uit de oven. Hij zag er zoals gewoonlijk geweldig uit en meteen kreeg ze honger van de geur.

Jacky had al een tijdje in haar hoofd dat ze een keer cupcakes wilde maken en vandaag had ze eindelijk de tijd vrij gemaakt. Neuriend liep ze naar de keuken en toen ze die binnen liep werd ze overweldigd door een heerlijke geur. De geur van appeltaart. Vroeger toen ze nog maar heel klein was maakte haar nanny het altijd en ze vond het altijd heerlijk. Nu nog deed het haar aan de nanny denken.' Oehh appeltaart..' Riep ze vrolijk en keek naar diegene die de appeltaart vast hield.' Heey, stoor ik?' Rustig liep ze naar het meisje toe.

Amber keek glimlachend op. Ze was vandaag niet zo schuw als anders, iets wat misschien wel voordelig was. 'Heey, nee hoor je stoort niet,' zei ze met een glimlach tegen het meisje. Ze zette de appeltaart rustig neer en liet de springvorm loskomen. 'Als je wilt mag je zo wel een stukje, al is hij net uit de oven dus waarschijnlijk nog veel te warm,' zei ze daarna uitnodigend tegen het meisje.

JAcky begon half te watertanden,' Ohh dat lijkt me heerlijk. Kan je nog meer dan alleen appeltaart maken? Want ik was eigenlijk van plan om cupcakes te maken maar ik weet eigenlijk helemaal niet hoe en als jij dat wel kan dan kan ik je hulp erg goed gebruiken. Of ik breek de keuken waarschijnlijk af.' Er kwam een vrolijke lach en Jacky stak haar hand uit naar het meisje,' Ik ben Jacky by the way.'

Amber glimlachte breed bij de woordenwaterval van het meisje. Zijzelf had dat ook vaak genoeg als ze vrolijk was tenminste. 'Ik wil je wel helpen bij de cupcakes, echt moeilijk is het niet' zei Amber glimlachte tegen haar. Daarna pakte ze haar hand aan en schudde die kort terwijl ze zei: 'Ik ben Amber,'

JAcky grijnsde vrolijk,' Aangenaam dan Amber. En je bent echt mijn reddende engel als het gaat om cupcakes maken want ik ben echt volgens mij hopeloos in een keuken. Ik laat alles aanbranden.' Ze streek met haar hand door haar haren toen ze de hand van Amber los had gelaten. Rustig gleed haar blik door de keuken heen.' Wat is het hier groot eigenlijk.'

Ook Amber liet haar blik kort door de keuken gaan. 'Ja, groter dan ik gewend was,' zei ze met een glimlach. Thuis had ze altijd een erg kleine keuken gehad, niet dat dat erg was geweest. Want dan kon ze ook prima koken. Alleen een grote keuken was wel leuk. 'Gelukkig maar dat ik er dan ben, het is zonde om cupcakes te laten verbranden,' zei ze met een glimlach.

Jacky lachtte vrolijk en klakte even met haar tong.' Hmm kook je veel? Ik bedoel ik wil een gezellig gesprek met je en vind je in de keuken het eerste wat ik je ga vragen is of je nog leuke recepten kent....' Ze was altijd wel een woordenwaterval maar dit keer viel het eigenlijk nog wel mee.

Amber grinnikte kort door de woorden van het meisje. Het was lang geleden dat iemand zo spontaan tegen haar geweest, en hoewel ze daar normaal verlegen van werd voelde ze zich nu wel op haar gemak. Ze had niet het idee dat het meisje haar op enig manier aan wilde vallen. 'Eerlijk gezegd, kook ik bijna nooit. Maar ik vin dhet wel leuk om te doen,' zei ze toen met een glimlach. Ze had nooit echt veel recepten, meestal deed ze gewoon wat.

Jacky keek het meisje volle interesse aan,' Ik wou echt dat ik goed kon koken. Als ik eerlijk ben moet je mij echt niet in de keuken zetten dat komt gewoon niet goed. Wat is je talent?' Ze keek het meisje even onderzoekend aan. Nee als ze eerlijk was zou ze echt geen idee hebben wat voor talent Amber zou hebben.

Amber glimlachte. 'Ik schrijf, en jij? Wat is jou talent?' vroeg ze de vraag terug. Dat was een gewoonte, elke vraag die ze kreeg terug kaatsen. Zo hoefde ze zelf niet zo heel veel te vertellen, en was de andere gewoon veel aan het woord. Iets wat ze erg prettig vond.

Jacky liet zich niet zo snel afschudden,' Hmm en wat schrijf je dan? Ik bedoel schrijven zelf is zo groot, doe je nog iets specifieks van het schrijven?' Jacky streek haar blauwe jurk strak en haar leren jackje deed ze uit. Bij de warmte van de ovens was het niet nodig om een jack aan te hebben.' Van mij mag je raden wat ik doe. Ik ben altijd benieuwd naar wat mensen bij me vinden passen.'

Amber werd een beetje zenuwachtig van de vragen, ze was niet zo'n prater. Liever had ze dat de ander aan het woord was. 'Ik schrijf vooral fantasy' zei ze toen snel. Ze liet haar blik eventjes over het lichaam van hetmeisje glijden, ze had geen danserslichaam vond ze zelf. Al kon ze er helemaal naast zitten, in elk geval geen lichaam voor ballet of zo iets. 'Ik denk dat je iets doet met muziek, maar wat precies zou ik niet kunnen zeggen,' zei ze toen. Ze keek het meisje niet aan, maar het leek wel alsof ze dat deed. Dat had ze ooit eens geleerd in een van haar trainingen, ze keek altijd tussen de ogen van mensen, zo leek het voor hen alsof ze hen aankeek. En hoefde zij niet recht in iemand ogen te kijken.

JAcky zag dat het meisje zich er niet heel gemakkelijk bij voelde door haar vragen.' Het spijt me ik ben gewend om belangstelling te tonen in andere mensen en zelf wil ik nooit praten dus ik stel altijd zo veel mogelijk vragen. Maar goed ik zal wel wat over mij vertellen, ik doe inderdaad niet aan dansen ik vind het wel leuk alleen ben er gewoon niet goed in. Ik doe aan saxofoon en nog veel meer alleen saxofoon is wel dat gene wat ik het leukst vind om te doen.