De badkamers - Meisjes

Er staan 14 douches op een rij. Niet gewoon douches hoor, je kan het beter douche kamertjes noemen. Er zit een dun houten muurtje omheen die natuurlijk geschilderd is in een mooi kleurtje. En geen roze want dat zou behoorlijk afgezaagd zijn.(xD) In het kamertje zit een douche met alles erop en eraan. Wat verder, zodat het niet geraakt wordt door het water, twee plankjes waar je je spullen op kan leggen. Buiten de douches zijn een paar grote spiegels, gewoon genoeg dat er geen ruzie ontstaat tussen de meisjes wie er nu in de spiegel mag kijken. Voor de spiegels staan wastafeltjes, voor als je je make-up moet doen.
Dan is er een tweede kamer, want als het niet gescheiden is kan het behoorlijk vies zijn als iemand zijn behoefte heeft gedaan. Daar zijn allemaal wc's , natuurlijk ook gescheiden. Stel je gewoon een openbare wc voor maar dan wat groter, zo ziet het eruit.

Regels; Niks kapot maken ect..

Jacky stond in haar zwarte bh en string voor de spiegel. Ze had een handdoek om haar haren gebonden en was zichzelf nu aan het opmaken in de spiegel. Het zwarte lingerie was voor Ian. Ze wilde hem oppeppen omdat hij had gesmst dat hij een slechte dag had. Ze keek even naar zichzelf in de spiegel. Jep ze deed dit dus echt. Ze liet zichzelf gebruiken om een vriend te helpen. Ahg het maakte haar niet uit, zij was allang bij dat iemand haar hulp nodig had en ook echt nog geboeid was in hoe zij was. Ze keek naar haar tattoo's en volgde de lijnen even met haar vinger.

Lauren kwam geërgerd de badkamer inlopen met haar bad spullen onder haar arm. Normaal douchte ze alleen maar in haar eigen kamer, maar aangezien er nu een kamergenoot onder de douche stond kon ze niet douchen. Ze begon zich steeds meer te ergeren aan het feit dat ze alles moest delen, en zat er aan te denken om van het kleine fortuin dat ze geërfd had van haar ouders een klein appartement te kopen. Toen ze Jacky zag staan glimlachte ze. 'Hoi' zei ze.

Jacky keek op en zag Lauren. Gelijk voelde ze schaamte in zich op komen.' Hmm heey.' Zei ze waarna ze snel haar blik afwendde. Wat Lauren niet goed had gevonden had Jacky niets geboeid. Als ze het Lauren zou vertellen zou die van haar walgen. Maar wat als Ian dat al aan haar verteld had?' Ehumm heb jij nog wat van Ian gehoord?' Vroeg ze zo luchtig mogelijk terwijl ze even haar bh recht trok en verder ging aan haar make-up. Toen dat klaar was haalde ze de handdoek uit haar haren en begon haar haren te drogen.

Lauren dacht even na. 'Nee niet echt, nou ja, nog wel een gesprek, het ging al wel beter met hem geloof ik' zei ze waarna ze het hokje inliep en de deur op slot deed. 'En jij?' riep ze zo hard dat Jacky het kon horen en ze begon zich uit te kleden. Iel, het was echt goor hier en ze probeerde zo min mogelijk op de vieze vloer te staan.

Jacky was blij om te horen dat het beter met hem ging maar zou dat door haar komen? Ze wist het niet en eigenlijk wilde ze het vragen maar dan zou ze zichzelf verraden,' Ik zie hem nu dagelijks. Ik ga zo ook weer naar hem toe. Hij stort zich een beetje bij mij uit.' Shoot ze had nu eigenlijk ook al te veel gezegd. Voor haar was het toch wel moeilijk om haar mond te houden over dit soort dingen. Toen haar haren niet echt meer verder droog te krijgen begon ze zichzelf in de donkerblauwe jurk te hijsen.

Lauren merkte niks van het feit dat Jacky zich versproken had. 'Dat is fijn, hij heeft echt een goede vriendin nodi... O MIJN GOD! KLOTE DOUCHE' schreeuwde ze omdat de douche zo heet was geweest dat haar halve arm verbrandt was, en ze kreeg hem niet koud. Ze sloeg snel een handdoek om en rende het hokje uit waarna ze haar arm koelde aan de koude kraan, terwijl ze een hele reeks verwensingen en vloeken riep naar de douche -niet dat ze daar wat aan had-. haar arm was helemaal rood, en het zag eruit als een brandwond, maar hij was gelukkig niet heel ernstig.

Jacky kon een kleine gil niet laten toen ze de arm van Lauren zag.' Ohh shit gaat het? Tip, douche hier neit als je niet weet tot wat de douche in staat is.' Ze pakte een kraan beet die los zat zodat je hem gewoon kon bewegen. ze zette hem aan en liet lauw water vanaf de schouder van Lauren over de wond glijden. Nooit rechtstreeks op de wond stralen en ook nooit koud water erbij doen dan kon de huidsamentrekken.' Maar ik ben geen goeie vriendin hoor. Daarvoor heeft hij jou nodig. Ik ehumm ik ben gewoon een persoon waar hij zijn emoties op af kan reageren.'

Lauren keek met een pijnlijk gezicht naar haar wond. 'Ja het gaat wel, het komt wel weer goed' zei ze en ze keek Jacky dankbaar aan. 'Ik weet het zeker, ik ga echt ergens anders wonen, dit is echt niks hier. Vier mensen op een kamer is ook veel te veel' zuchtte ze en ze voelde hoe de huid van haar arm minder pijn begon te doen door de zachte aanraking van het water. 'Ja ach, ik denk dat jij een betere vriendin voor hem bent dan ik, ik heb zo zelf mijn eigen problemen en ik laat hem een beetje in de steek denk ik'.

Jacky keek geschrokken naar Lauren,' Alsjeblieft niet. Hij heeft je nodig. Bij mij kan hij zijn verhaal niet kwijt. Eigenlijk ben ik in zijn ogen gewoon een lust object. Net als in haast iedere jongen zijn ogen moet ik tot mijn grote spijt toegeven. Waarom denk je dat ik anders zwarte lingerie aantrek en een jurk die een sluiting heeft aan de voorkant. Hij heeft mij niet als praat persoon. Dat ben jij denk ik meer in zijn ogen.' Ze glimlachtte maar voelde zich toch wel erg treurig opeens.

Lauren schokschouderde. 'We lijken teveel op elkaar, we moeten een ander soort vriendin voor Ian vinden, iemand die niet aan seks doet' zei ze en ze glimlachte een beetje. 'Nou ja, die tijd is voor mij ook voorbij denk ik, aangezien ik nu een vriendje heb, maar ik ben eigenlijk altijd zo geweest, zeker toen mijn ouders net overleden waren, ik lag elke ochtend bij iemand anders in bed. En dat met Ian was niet gebeurd als ik hem meteen had duidelijk gemaakt dat ik niet wilde, ik heb hem alleen maar aangemoedigd' bekende ze op luchtig toontje, maar het deed haar echt wat, en alle schuldgevoelens kwamen naar boven.

Jacky beet op haar lip en deed de kraan uit en zette de kraan weer terug op zijn plek.' Ik euhmm heb hem niet eens aangemoedigd. Maar ik ben blij dat je gelukkig bent met je vriendje. Maar ik meen het, hij ziet jou nog steeds als zijn beste vriendin en hij verteld jou alles. Hij heeft mij nog niets verteld en ik hoef het ook niet te weten want ik zou toch niet weten wat ik ermee moet doen. Maar jij moet er voor hem zijn. Sorry als ik je dwing maar ik wil hem gewoon niet zo zien. Hij is zichzelf niet meer en het zorgt ervoor dat het mij ook niet goed doet voelen. Ik heb het idee dat ik mijn lichaam aan hem verkoop.'

Courtney kwam van de wc af. Het was midden in de nacht dus er was niemand te vinden. Ze was niet op de slaapkamer gegaan omdat er dan de kans was geweest dat ze mensen wakker zou maken. Dat wilde ze niet op har geweten hebben. Aangezien ze toch niet kon slapen. De laatste dagen liep ze permanent met donkere wallen onder haar ogen rond. In de spiegel zag ze dat haar haren enorme uitgroei had. Logisch omdat ze het al twee maanden niet bijgekleurd had. Vermoeid sloot ze haar ogen, maar was niet van plan te slapen. Elke keer als ze een beetje slaap kreeg zag ze haar dode kindje, zag ze Flynn verdwijnen. Ze probeerde achter ze aan te rennen omt erug te halen, maar haar voeten kon ze niet bewegen. Het was afschuwelijk.

Lauren liep met een slaperige kop de wc's binnen. Ze had nog steeds geen eigen appartement gekocht, omdat dat nog even zou duren. Toen zag ze opeens iemand met een bekend gezicht staan, maar ze zag er echt slecht uit, en Lauren vreesde het ergste. 'He' mompelde ze en ze legde haar hand op Courtney's schouder. 'Alles oké?'

Courtney keek via de spiegel naar Lauren die naast haar kwam staan. "heey." mompelde ze zonder enige toon in haar stem. "Niet bepaald." sprak ze nog de waarheid. Haar blik ging even naar haar buik die weer zo plat was als voorheen. Wat zou ze graag nog plat hebben willen liggen op het bed van Flynn. Dat zou betekenen dat alles nog goed was. Dat Flynn er nog was, dat de baby nog leefde.

Laurens blik klaarde op toen ze de lege buik zag. 'O, is de baby geboren? Gefeliciteerd, is het een jongen of een mei...' zei hield midden in haar zin op toen e Courtney's blik zag, en keek haar met spijtige ogen aan. Iets aan Courtney had haar gewaarschuwd, en diep van binnen wist ze wat er gebeurd was, maar dat deel kwam nu even niet bovendrijven. 'Is alles goed?' vroeg ze nog een keer, en ze had niet eens door dat ze in herhaling viel.

"Het was een jongentje..." mompelde ze zacht. Op een of andere manier vertrouwde ze Lauren wel, kon ze bij haar haar emoties niet geheel onder controle te houden. Dat was ook wel te merken toen ze diep adem haalde om de kramp in haar borst, de drang om te huilen, kwijt te raken, maar het daardoor alleen maar erger werd. Ze nam het Lauren niet kwalijk dat ze haar feliciteerde, ze kon het niet weten.

Lauren stond een tijdje met grote ogen aan en deed een paar stappen naar voren. 'Wat erg...' stamelde ze, en ze pakte Courtney's beide handen vast en gaf er een kneepje in. Ze had Flynn de laatste dagen niet gezien, en wist niet waar hij geweest was, maar durfde Courtney er niet naar te vragen. 'Als er ook maar iets is dat ik kan doen om je te helpen doe ik dat' zei ze toen ze haar stem iets beter teruggevonden leek te hebben

--
omg, die brief van Courtney naar Flynn was zo zielig dat ik bijna moest huilen ;(

D:
--
Courtney beet op haar lip, maar het mocht niet baten, ze voelde hoe er een warme zoute traan over haar wang rolde. Het was er maar 1, maar dat was vaak de aankondiging voor een huilbui. En die wilde ze kosten wat het kost voorkomen, ookal zou niemand anders het dan Lauren zien. "Dankje." zei ze zacht. Het gebaar maakte haar op een bepaalde manier warm van binnen, als een soort troost dat er iemand nog wel was voor haar.

Lauren ging met haar hand naar Courtney's wang en veegde de traan weg. Toen trok ze haar in een knuffel. 'Ik hoop dat de pijn snel weg gaat, gelukkig heb je een prachtige toekomst voor je' zei ze zachtjes, en ze hoopte dat het het goede was, en ze Courtney niet nog verdrietiger maakte.

Courtney vond het een fijn gevoel hoe ze haar in een knuffel trok. Ze wist niet hoe het ooit nog een prachtige toekomst zou worden, zonder de twee waarvan ze het meest had gehouden, maar wilde niet nog emotioneler overkomen dan ze al was. Ze probeerde een dapper glimlachje op haar licht trillende lippen te krijgen. "Ik hoop het." fluisterde ze zacht.

Lauren streek met haar hand over de mooie, maar verwaarloosde haren van Courtney. 'Je mag huilen hoor, het is oké, ik heb ook een periode gehad waarin ik heel veel huilde. Maar ga het alsjeblieft niet op dezelfde manier verwerken zoals ik, dat is echt slecht' zei ze zachtjes in haar oor.

Schudde haar hoofd, dat was niet nodig. Terwijl ze dat dacht stroomde de tranen alsnog over haar wangen heen. "Hoe deed jij het dan?" wist ze tussen haar tranen door te krijgen. Ineens voelde ze zich schuldig, ze had geen aandacht aan Lauren besteed toen haar ouders omgekomen waren. Ze had haar straal genegeerd in de gangen toen ze langs kwam lopen, had haar nooit een blik waardig gegund.

Lauren dacht even na over hoe ze het het beste uit kon leggen. 'Ik was compleet van de wereld en gaf niet meer om mezelf. Ik werd depressief, negeerde vrienden en leraren. Dronk en rookte teveel en verfde mijn haren zwart' zei ze terwijl ze nog steeds Courtney knuffelde maar nu trok ze zich toch terug en keek haar aan. 'Het was vreselijk...' mompelde ze er nog achteraan.

Courtney keek even naar haar blonde haren. "Dat kan ik begrijpen." zei ze zacht terwijl ze Lauren losliet. Ze liep naar zo'n handoekenrekje waar ze een stuk papier haalde om haar wangen droog te vegen en haar neus te snuiten. "Het klinkt inderdaad vreselijk." zei ze terwijl ze naar haar voeten keek. Ze zou niet weten hoe te reageren als haar ouders stierven. Zomaar verdwenen waren. Van Flynn wist ze het, had ze zich er in zekere zin op kunnen voorbereiden.