Nickolas thuis

"Maud we gaan hulp zoeken" zei hij vastbesloten. "maar vanavond vieren we kerstmis" glimlachend keek hij haar aan. Het zou allemaal wel meevallen. "en ik vind het helemaal niet erg om je problemen te horen, ik zou alleen willen dat ik er wat meer aan kon doen" zei hij zachtjes. Hij legde zijn arm om haar heen. "Wanneer is het begonnen?" vroeg hij toen aan haar, terwijl hij haar aan probeerde te kijken. "en waarom ben je ermee begonnen?" wilde hij weten.

Maud beet op haar lip,' Ik ben er niet mee begonnen, ik heb geen anorexia. Dat is het echt niet. Ik wil wel eten maar het lukt gewoon niet. Ik krijg geen hap door mijn keel.' Ze beet op haar lip en er stonden tranen in haar ogen. Ze hield niet van over haar problemen praten en dit was een probleem die ze nooit iemand vertelde. Haar ouders wilde het niet zien en haar vrienden durfde er niet eens naar te vragen.' Ik wil geen hulp.' Zei ze zachtjes en niet zeker van zichzelf.' En ik weet niet wanneer het begonnen is. Ik weet wel dat ik van 63 kg naar 40 kg ben gegaan. Maar vanaf wanneer dit al gaande is kan ik me niet meer herinneren.'

Nick stond opeens op en begon rondjes door de kamer te lopen. "40, echt?" vroeg hij ongelovig, toen sloeg hij een hand voor zijn mond, Niet erg handig van hem. Ze vertelde hem over een eetprobleem en hij deed zo. "sorry Maud" zei hij toen zachtjes terwijl hij weer bij haar op het bed ging zitten. Hij pakte haar hand en keek haar aan. "er zijn vast mensen die weten wat ze hiermee moeten doen" zei hij, "maar ik niet." voegde hij er vol spijt aantoe. "wie weten hiervan?" wilde hij toen weten, terwijl zijn ogen de hare niet loslieten. "Oh, en misschien moet je weten dat mijn oma het zo ook weet" niet dat hij het haar ging vertellen, natuurlijk niet, maar Ana leek soms helderziend, ze kon naar mensen kijken en zeggen wat zich afspeelde in hun hoofd, en ze was ook de enige die dwars door Nick heen leek te kunnen kijken.

Maud werd enorm bang van Nick. Ze keek hem niet meer aan, nee ze staarde naar haar handen en trok haar benen zo ver mogelijk op om haar armen er omheen te slaan. Maud schudde haar hoofd toen hij begon over de mensen die haar zouden kunnen helpen,' Ik wil geen hulp Nick.' Ze keek even kort naar hem en zijn ogen boorde zich in die van haar ze kroop dicht tegen hem aan en ze voelde de eerste tranen al over haar wang stromen.' Jij bent de enige.' Mompelde ze zachtjes gesmoort door haar zijn shirt. Maud was vanstreek, ze had nooit verwacht dat het zo erg zou zijn. Niet veel eten was toch niet al te erg? En ze was toch nog gewoon gezond? Op haar onder gewicht na dan. Ze was blij dat Nick haar wilde helpen maar ze hoefde geen hulp. Ze had geen hulp nodig. Wat zij had was niet erg. Meer mensen hadden het, toch? Ze wist het echt niet en ze werd ook deels banggemaakt door Nickolas. Dat het dus echt zo raar was dat ze niet eette en weinig woog dat had ze nooit gedacht. En Nick drukte haar neus op de feiten. Ze wilde de feiten helemaal niet zien.

Nick legde een arm om haar heen. Hij wreef zachtjes over haar wang. "soms moet je hulp toelaten Maud, daar heb je vrienden voor" zei hij zachtjes, terwijl hij in rustgevende rondjes over haar rug wreef. "want misschien is het nu nog niet zo erg, maar je moet je realiseren dat je meer dan twintig kilo afgevallen bent, terwijl je niet eens te zwaar was" zei hij zachtjes. Hij wist dat dit niet was wat ze wilde horen, maar misschien kwam ze op deze manier tot de conclusie dat het allemaal anders moest, dat ze wel degelijk hulp nodig had. Hij wist niet of hij er goed aan deed haar dit allemaal te vertellen, met kerstmis. Hij verpestte haar kerst. "sorry Maud" ze hij zachtjes, terwijl hij een zacht kusje op haar voorhoofd drukte. Hij wreef over haar arm en hield haar even alleen maar vast, zonder iets te zeggen. Het was fijn haar zo dichtbij te hebben, maar de reden waarom was niet zoals Nickolas hem gewild zou hebben. Hij had gewild dat ze zelf zo dichtbij gekomen was omdat ze gelukkig was en niet omdat ze troost zocht bij hem als vriend.

MAud wist dat hij gelijk had maar dit voelde gewoon zo ontzettend raar aan. Ze was niet ziek, ze kon niet ziek zijn. Maud had geen tijd voor ziek zijn. Toch stopte de tranen maar uit deze positie gaan wilde ze niet. Nee ze wilde dicht bij Nick blijven. De plek waar hij haar een kus gaf op haar voorhoofd tintelde en de rondjes op haar rug voelde inderdaad erg rustgevend aan.' Het maakt niet uit, Nick. Ik moet op een gegeven moment gewoon accepteren dat ik een mislukeling ben.' Ja zo zag zij zichzelf. Vooral nu ze erachter kwam dat ze een soort ziekte had. Ze was mismaakt, hoorde niet in deze wereld.

"Verdomme Maud, je bent geen mislukkeling" zei Nick boos, maar hij bleef wel zo zitten als hij zat. "er bestaan helemaal geen mislukkelingen, Maud!" zei hij, harder dan hij bedoeld had. Hij kon er gewoon niet bij dat ze zo verschrikkelijk laag over zichzelf dacht. Hij was niet goed in dit soort dingen, was geen meisje. "wie heeft je dat in godsnaam verteld?" voegde hij eraantoe. "Maud ik loog straks niet toen ik zei dat je het mooiste, liefste en aardigste meisje bent dat ik ooit tegen gekomen ben!" de lieve woorden kwamen er boos uit, bozer dan hij zelf wilde. "dus hou op met jezelf elke keer omlaag trekken" hij beet op zijn lip. "Maud je bent geweldig oké?" fluisterde hij toen, hij sloeg zijn ogen neer, wist dat ze dit waarschijnlijk niet zou accepteren, maar hij had het gezegd.

Maud kromp ineen iedere keer als ze zijn harde stem weer hoorde. De woroden kwamen wel aan maar ze wilde er niet naar luisteren. Waarom zou hij dat zeggen? Het was toch zo? Zij was een mislukkeling en hij wist het net zo erg als zij. Hij wist het van het begin af aan al, ze had hem bij de eerste ontmoeting al laten doorschemeren dat ze met een knuffeltje rondliep, ze had hem verteld over haar veel te strenge ouders. Ze had hem verteld over dat ze verliefd was geworden op een jongen die haar dronken had gevoerd. Ze was dom, heel dom. Maar toen kwam zijn stem weer terug, dit keer zachtjes, fluisterend. Die stem vertelde haar dat ze geweldig was. Het voelde zo raar en fijn om die woorden te horen. Ze keek op met grote bambi ogen en boorde haar blik in die van Nick.' Meen je dat?' Kwam het er wat schor uit. Maar nog zonder op een antwoord te wachten, deed ze iets heel impulsiefs. Iets dat ze nooit maar dan ook nooit nog een keer zou doen maar waar ze al vanaf het moment dat ze bij Nick was naar verlangde. Haar lippen raakte kort en vluchtig die van hem. Aarzelend, maar toch duidelijk voelbaar. Daarna haalde zij ze er snel weer vanaf en wendde haar blik af,' Sorry, dat had ik niet moeten doen.'

Nick knipperde even met zijn ogen, wist niet goed wat er net gebeurd was. Hij had het zich vast verbeeld, Maud was verliefd op ene Michael die ze in de kroeg tegengekomen was waar ze voor het eerst alcohol gedronken had en die haar helemaal zatgevoerd had. Zijn gezicht ontspande op het moment dat ze haar lippen op die van hem duwde, en nu wist hij niet goed hoe hij het had. Hij wilde haar ook zoenen, maar zij zag hem toch niet als meer dan een vriend? Hij pakte met zijn grote hand haar kleine handje vast en keek haar kort, en vluchtig aan. "ik meende wat ik zei, alles wat ik zei" zei hij zachtjes. Ze had prachtige ogen, maar hij wist niet of hij er wel zo over mocht denken. Ze zag hem als een vriend, bleef elke keer in zijn hoofd hangen en ze had bij hem niet zoiets van 'goh wat vind ik hem leuk' zoals ze bij hun vorige ontmoeting gezegd had, toen ze gevraagd had of hij zich als een vriend of vriendje zag. Ergens was hij bang voor wat hij voelde, hij voelde iets wat hij niet hoorde te voelen, bij zijn beste vriendin. Zijn beste vriendin met een hele hoop problemen. Hij zou haar helpen die problemen op te lossen. Zou er alles aan doen dat ze maar weer kon lachen. Hij hield van haar, ookal had hij dat zelf nog neit zo door.

Maud voelde zijn hand om die van haar en hoorde zijn woorden aan. Haar blik werd weer gevangen in die van hem en ze wilde niet meer wegkijken. Wat moest ze doen? Ze had hem gekust, ze wist dat ze meer voor hem voelde dan alleen vrienden maar ze wist niet hoe hij er over dacht en wilde hun vriendschap niet verpesten. Ze beet op haar lip en keek hem met smekende ogen aan. Waarvoor ze smeekte wist zij zelf niet. Maar haar lichaam wel, ze moest een hint krijgen, weten dat hij ook iets voor haar voelde. Maud wendde uiteindelijk haar blik af en beet nog wat harder op haar lip.

Nickolas wist niet waarom hij het deed, maar hij drukte zijn lippen kort op de hand die hij vast had. "en nu ga ik me toch wel even opfrissen" zei hij zachtjes, er zaten vlekken in zijn blouse omdat Maud tegen hem aan had gelegen toen ze huilde. Hij stond op en liet haar hand met tegenzin los. Hij opende een kast en haalde er ee nieuwe blouse uit. Zijn oude blouse trok hij over zijn hoofd uit omdat hij te lui was om de knoopjes een voor een open te maken, iets wat niet heel slim was, want nu bleef hij hangen en kon hij het uiteinde van de blouse niet meer vinden, waardoor hij een soort van in de knoop raakte met zichzelf. Na vijf minuten prutsen zei hij uiteindelijk heel zachtjes. "help" wat er een beetje piepend uitkwam, lekker genant. Het meisje waar hij verliefd op was had hem net gezoend, en hij had niet terug gezoend en nu moest hij haar om hulp vragen bij het uittrekken van zijn shirt...

Maud voelde zich wat oplichten toen ze zijn kus op haar hand voelde. Tot haar spijt zei hij dat hij zich toch wel wilde opfrissen dus ze stond eigenlijk al klaar om weggestuurd te worden. Maar toen ze zijn wiorsteling zag moest ze toch wel even lachen,' Kom maar ik help je wel.' Ze liep naar hem toe en begon de knoopjes van zijn shirt los te maken. Toen zij ze allemaal los had glimlachtte ze verlegen en zei zacht,' Ik wacht beneden wel op je.' daarna deed ze een paar stappen van hem af en liep langzaam zijn kamer uit.

"Dankje" zei Nick nog. Toen ze zo dichtbij stond begon zijn hart harder te kloppen, maar hij negeerde het. Hij trok een schone blouse aan en wist niet hoe snel hij beneden moest zijn. Ze was de trap nog niet helemaal af en hij greep haar van achteren vast. "boe" fluisterde hij in haar oor, haar vast houdend zodat ze niet van schrik van de trap af zou vallen. Met zijn neus in haar nek van het fluisteren en een arm om haar middel knipte iemand beneden een foto van hen. "te pakken" grinnikte Christyl. "van mamma mocht ik al een cadeautje uitpakken" zei ze verontschuldigend met zo'n glimlach die zei 'ik weet heel goed dat ik iets verkeerd gedaan heb'. Nick wist even niet of hij moest lachen of de foto moest gaan wissen, dus deed hij niks en bleef maar gewoon met een verwonderd gezicht staan kijken naar zijn zusje, dat niet meer bijkwam van het lachen, waarschijnlijk om zijn gezicht.

Maud hoopte eigenlijk ook wel een beetje dat hij snel zou zijn maar zo snel had ze niet verwacht. De arm om haar middel en zijn neus in haar nek het zorgde ervoor dat haar maag op zijn kop ging staan.' Schrik..' Mompelde ze nog zachtjes voordat ze op de foto werden gezet. Even wat ze ontzet maar ze kon toch nog best wel lachen om die actie.' Hmm maak straks maar nog wat meer foto's. Ik vier nooit kerst dus nu wil ik er met alle plezier alles van kunnen herinneren.' Ze pakte zijn hand vast en liep met hem de trap af.

Christyl maakte meteen nog drie foto's in de tijd dat ze hand in hand van de trap af liepen. Haar ogen werden groot bij Mauds woorden. "Je viert geen kerst?" vroeg ze ontzet. Nick gaf een kort kneepje in haar hand. "vergeet de kerstman je dan elk jaar?" wilde ze weten met een knipoog naar Nick. Nick reageerde niet en liet Mauds hand niet los. Ana kwam naar hen toegelopen en wisselde even een samenzweerderige blik met Nick uit, ze wist het, nu al. Ana was niet iemand die mensen hierom veroordeelde. "Zozo, hand in hand?" vroeg Mellany die nu ook in het kleine halletje verscheen. Nick grijnsde. "geheel volgens de kerstgedachte, wie wil mijn andere hand?" vroeg hij lachend, terwijl zijn hand vastegrepen werd door Christyl.

Maud schudde lachend haar hoofd en had echt de knipoog van Christyl naar Nick wel door.' Nee hoor die slaat mij neit over maar ik ben gewoon nooit thuis, ik vier kerst met allemaal mensen uit het restaurant want die hebben toch ook gezelschap nodig?' Ze wist het weer leuk te brengen maar echt gelukkig voelde zij zich niet. Maud had ook de samenzweerderige blik door ook al wilde ze die gewoon niet doorhebben. Hierdoor deed ze eigenlijk haast automatisch een stapje dichter naar Nick toe. Toen Mel iets zei over het hand in hand begreep Maud hem eerst niet helemaal. Zij had altijd de hand van Nick vast, haar gevoel, iedere keer als ze samen waren. Voor haar was het eigenlijk normaal dat ze Nick zijn hand vast hield. Maar toen begon het te dagen dat de meeste mensen die hand in hand lopen verliefd moeten zijn. Door die gedachte werden haar wangen weer vuurrood en keek even kort naar Nick. Ze wist nog steeds niet echt hoe het tussen hun zat. Of hij haar nou als een vriendin zag of echt als vriendinnetje... Nee ze wist het niet en het verwarde haar. Gelijk liet ze de hand van Nick los, ondanks dat ze dat niet echt wilde en begon aan haar vestje te frunniken. Het viel haar op dat ze dat al een lange tijd voor haar doen niet had gedaan.

Nick lachte met Christyl, maar hij keek een beetje beteuterd toen Maud zijn hand losgelaten had, hij was gewend dat ze hem vast had, het gaf hem een soort steun, ookal had hij die niet nodig. "Nou Chris, ze laat me meteen in de steek, nu is mijn andere hand weer vrij" zei hij lachend. En Christyl speelde het spelletje mee en wisselde van hand, zo bleven ze nog even van handen wisselen totdat Nick gewoon Mauds hand weer vastpakte en Christyl de andere weer vasthad. Ana knipoogde naar Nick, maar zei niets. Nick wist heel goed dat ze hem doorhad, daarvoor hoefde hij Mauds hand echt niet vast te hebben. Hij lachte naar haar en toen haalde Mellany de jassen tevoorschijn. "oké, we gaan wel te voet, dus ik weet niet of je mijn schoenen wilt lenen, of die van Christyl?" vroeg Mel aan Maud die op heel erg hoge hakken liep, tenminste, ze waren enorm voor Mellany die nooit op hakken liep. "Welke maat heb je?"

Maud schudde haar hoofd,' Ik hoef geen schoenen te lenen ik had er al op gerekend dat ik neit de hele avond op deze hakken kon lopen dus heb ik een paar sneakers mee genomen.' Snel stapte ze uit de hakken en uiteindelijk meost ze toch weer de hand van Nick loslaten om de sneakers aan te doen en de hakken in haar tas te laten glijden. Daarna pakte ze gelijk weer de hand van Nick. Het voelde toch fijn om hem vast te houden. Ze glimlachtte vriendelijk en pakte haar jas over van Mel. Snel trok ze hem aan en keek daarna met toch best verliefde ogen naar Nick. Ohh wat baalde ze er nu van dat ze met Micheal had gezoend in de bar. Het was langzaam boven komen drijven en ze wist niet heel goed of ze het moest vertellen aan Nick. Niet na die kus van daarnet, en niet na de gevoelens die ze nu in haar maag had.

Nick liep met twee meisjes, aan elke hand een, de deur uit en keek grijnzend van de een naar de ander. Maud was meteen een stuk kleiner dan net en hij stak nu toch wel een stuk boven haar uit. Christyl was bijna net zo groot en groot voor haar leeftijd. Hij was zo enorm blij, het was kerstmis en hij was met zijn familie en met Maud, die hij al half tot zijn familie rekende. Vroeger had hij net zo'n vriend gehad als Maud nu voor hem was. Hij was er altijd. Kwam soms 's avonds om tien uur nog even binnen wippen. Ze deden altijd alles samen, maar uiteindelijk waren ze uit elkaar gegroeid toen Nickolas in het ziekenhuis terecht kwam en hij telkens niemand had om hem erheen te brengen, natuurlijk hadden ze het nog wel geprobeerd, maar omdat hij die belangrijke tijd gemist had waarin Nickolas toch heel erg veranderd was hadden ze steeds minder gemeenschappelijke interessen en uiteindelijk had Boy hem laten zitten voor een meisje, genaamd Kim, ze waren er samen tussenuit gepiept, gewoon weg, van de ene op de andere dag. Een paar maanden later had Nick nog een kaartje gehad, een geboortekaartje van hun dochtertje Sanne, maar geen afzender of wat dan ook. Hij schudde de gedachten van zich af en besloot ook een kaarsje voor hen aan te steken. Hij keek kort naar Maud en de glimlach van straks kwam weer terug, Boy verdween naar de achtergrond.

Maud vond het toch wel heel fijn aanvoelen om hand in hand te lopen met Nickolas. Ze ging wat dichter bij hem lopen en keek lachend naar hem. Het voelde zo ontzettend fijn om bij hem en zijn familie te zijn.' Je moet me maar wel uitleggen wat je doet in de kerk want ik kom eigenlijk nooit in de kerk.' Ze beet zoals altijd op haar lip en begon aan haar jurk te prutsen. Ze moest gewoon iets met haar handen doen anders voelde zij zichzelf niet meer.

"het wijst zich vanzelf" zei hij met een glimlach. "we steken een kaarsje aan, in de hoop op een goed jaar, en luisteren naar de mis" het was altijd gezellig in de kerk, omdat er veel gezongen werd en nu met kerstmis werd er een kerststuk opgevoerd door de kinderen van de buurt. Nick merkte haar zenuwachtige trekjes op en grinnikte, eigenlijk was het wel schattig. Hij had haar hand nog steeds vast, net als die van Christyl die uitgebreid tegen hen aankletste, het interesseerde haar echt niet of er ook iemand luisterde of niet. Maar het zorgde wel dat het niet zo stil was.

Maud knikte maar voelde zich nog steeds zenuwachtig. Je ging niet iedere dag naar de kerk. Of Maud in iedergeval niet.' Ik hoop het maar. Ik ben wel blij dat jij er voor me bent.' Ze gaf hem kort een kus op zijn wang en kreeg weer rode wangen. Ze wist nog steeds niet hoe Nick voelde over dat ze hem gekust had en dat zorgde ervoor dat ze nooit meer zoiets spontaans zou gaan doen. Ze had dan wel geen spijt van haar actie, want ze vond het echt heel fijn aanvoelen, maar ze zou het nooit maar dan ook nooit meer nog een keer doen.

Hij glimlachte toen hij de huid van zijn wang weer voelde tintelen en Ana keek grijnsend achterom en knipoogde even naar hen. "Natuurlijk ben ik er voor je, ik wil dat je dat ook niet vergeet" zei hij met een glimlach, die er deze hele avond niet meer af zou kunnen. Hij kneep kort even in haar hand. Hij dacht niet aan die kus van straks, die had hem enorm verward, maar ze gaf hem zo vaak een kus op zijn wang dat hij betwijfelde of het voor haar hetzelfde betekend had als voor hem. "Je hoeft ook niet zo veel te doen, ik bedoel je hoeft niet te bidden ofzo" zei hij, terwijl ze het kerk terrein opliepen. De kerk was mooi verlicht net als alle bomen eromheen en natuurlijk haalde Christyl haar fototoestel weer tevoorschijn, liet Nick's hand los en begon overal foto's van te maken.

Maud begon te glimlachen zodra ze de lach van Nick zag. Het maakte haar vrolijk en zorgde ervoor dat er eebn kriebel in haar maag kwam.' Nickolas, kunnen we de kus vergeten? Het voelde fijn maar jou vriendschap betekent veel meer voor mij.' Ze dacht namelijk dat hij niets voor haar voelde en daarom net deed alsof er niks was gebeurt. De knipoog van Ana had haar nog nerveuzer gemaakt dan dat ze al was. Ze wist haast zeker dat ze Nick leuk vond maar Micheal deed ook echt wat met haar.

Nick stond opeens stil en keek haar kort aan, toen keek hij weg. Zijn moeder en oma liepen al vooruit en Christel was nog steeds bezig met het maken van foto's. Hij zette een stapje dichterbij en keek haar indringend aan, waardoor zijn eigen maag half begon te draaien, op een goede manier dan. Hij wilde voorover buigen om zijn lippen op die van haar te drukken, om te zien of het echt zo goed voelde als hij zich herinnerde, maar toen nam Christyl weer een foto van hen en Nick keek lachend op, zette weer een stapje van Maud af, waardoor het magische moment verbroken was. Christyl was alweer bezig met de volgende boom en Nick knikte. "goed, dan vergeten we het" zei hij zacht terwijl hij haar niet aankeek. Zijn VRIENDSCHAP betekende veel voor haar. Ergens maakte hem dat verdrietig, hij wilde dat het meer was dan vriendschap...