Lerarenkamer

Dit is een gewoon lokaal. Alleen zijn er inplaats van tafels en stoelen een paar banken en lage bijzet tafels te vinden. Over het algemeen is het erg donker en komt er nooit iemand. Er staat een koffie automaat en dat is dan ook het enige waar mensen voor komen in de lerarenkamer. Aan het lokaal zelf zit ook een klein keukentje vast voor als je eten had mee gebracht en het daar verder klaar wilde maken. Het rare is, het koffie apperaat staat niet eens in de keuken, en daarom staat de suiker en de melk ook niet in de keuken. Maar goed zoals eerder al werd vermeld. Hier is dus echt niemand.

Regels: Officieel mogen er geen leerlingen in, niet dat daar echt op gelet word.
Personen: Niet veel.

Courtney was achter hem aan gelopen, nog steeds met een lichte grijns op haar lippen. "Zo dus ik ga toegelaten worden in de legendarische lerarenkamer?" zei ze met eeen lach in haar stem. Ze was er nooit geweest, maar maakte zich er geen illusies over, sowieso ging haar aandacht op het moment vooral uit naar Jamie. Nee hem echt als leraar zien kon ze niet. De meeste leraren waren oud en stoffig, hij was jong en opvallend knap.

Jamie lachtte hardop,' Geloof me het is verschrikkelijk. Ik snap dat haast niemand er komt. Maar ik vind het wel fijn als ik bijvoorbeeld alleen wil zijn om proeven na te kijken. Of gewoon als ik een leuk meisje tegen kom en aan haar wil denken.' Hij grijnsde haar breed toe en deed toen rustig de deur open. Het eerste wat je zag als je de ruimte binnen liep was toch echt wel het koffiezet apparaat.

Courtney's blik ging door de lerarenkamer die inderdaad niet heel veel voorstelde. Het enige wat opviel was het enorme koffieapparaat dat volledig stofvrij was, het ding werd waarschijnlijk het meest gebruikt va alles in deze ruimte. "En wat voor leuke meisjes kom jij dan wel niet tegen." ze keek hem plagend aan, terwijl er een duidelijke twinkeling te zien was in haar blauwe ogen.

Hij pakte haar hand vast en liet de deur achter hun dicht vallen. Rustig nam hij haar mee naar de keuken, ver van het koffie apperaat en van de mensen die hun misschien zouden kunnen zien als ze de leraren kamer binnen zouden komen. Als ze in de keuken zouden staan zou niemand hun kunnen zien.' Moet ik dat nog zeggen? Het meisje dat nu voor me staat vind ik bijvoorbeeld schitterend.' Hij liet haar tegen de muur aan staan en ging zelf voor haar staan terwijl hij met zijn vingers door haar haren ging. Hun gezichten waren dicht bij elkaar.' Wat jammer dat ik als leraar niet met zulke mooie meisjes mag gaan.'

Courtney kneep zachtjes in zijn hand toen hij haar mee trok richting het keukentje. Er ging een kriebelig gevoel door haar maag heen terwijl ze hem aankeek. Hij had een goede plek uitgkozen, niemand die naar binnen zou gluren zou hen nu zien. Tenzij er een leraar naar binnenkwam, maar zelfs dan zou hij hen niet direct zien. "hmmm." ze leunde nog iets verder met haar hoofd naar voren, zodat haar rode haren aan de ene kant langs haar gezicht vielen, maar haar lippen aan de andere kant raakte bijna die van Jamie aan, "Ik daccht dat jij zo van de regels overtreden was?" ze keek hem even speels aan voor ze hem plagend kuste.

Jamie drukte ook zijn lippen op die van haar en deed nog een stap naar haar toe en legde zijn hand in haar middel terwijl de ander nog steeds met haar haren speelde. Na toch wel een lang tijdje stopte hij de kus,' Je snapt wel toch dat dit helaas maar éénmalig is. Ik bedoel, ik zou anders mijn baan kunnen verliezen en dat kan ik er echt niet bij hebben.' Zachtjes streelde hij haar wang en drukte zachtjes kusjes in haar nek.

Courtney streek met haar hand langs zijn t-shirt over zijn rug heen. "hmmhmm." hummde ze instemmend. "dat snap ik, hoewel niemand erachter hoeft te komen." zei ze ondeugend. Niet dat ze op zoek was naar een vaste relatie, nee dat paste totaal niet bij haar. Ze genoot van de zachte kusjes in haar nek en de aanraking door haar haren heen. Het deed een lichte siddering door haar lichaam gaan. Haar andere arm legde ze om zijn nek heen en streelde over zijn volle bos haren heen.

Jamie grijnsde.' Oké niks vasts maar ik zou je dus vaker zo mogen ontvoeren?' Hij trok zijn wenkbrauw op en drukte een kus op haar lippen terwijl hij met zijn hand in haar nek legde. Daarna keek hij haar verleidelijk in haar ogen wachtend op haar antwoord. Haar lichaams warmte kon hij duidelijk voelen en ohh wat genoot hij van dit spel. Het idee dat iets niet mocht maar dat ze het toch deden en vooral het idee dat er iemand ieder moment de duer binnen zou kunnen komen.

whaha en toen kwam dat onderdirecteur gastje binnen xD
-
Courtney keek hem met een grijns aan, pas nadat hun lippen elkaar weer los raakte antwoordde ze "Ik zou dit niet ontvoeren willen noemen." zij ze met een knipoog. Met haar hand streelde ze langs zijn lichaam terwijl ze zich nog wat dichter tegen hem aan ging staan. "Maar hierbij geef ik je toestemming." dit maal zoende ze hem langer voor ze hem weer aankeek. Er stroomde een spannend gevoel van adrenaline door haar heen. Het gevoel dat dit eigenlijk helemaal niet kon, dat Jamie en zij enorme problemen zouden krijgen als ze nu gespant zouden worden.

Jamie drukte haar daardoor weer wat meer tegen de muur aan zodat hij zijn hand tegen de muur aan kon zetten naast haar hoofd. Hij zoende haar vol verlangen en genoot echt van haar aanrakingen. Het was deels de spanning en het idee dat het niet mocht. Maar ook omdat hij gewoon al een tijdje niemand meer had gehad en nu kwam hij Courtney tegen maar ook Elena die zijn hoofd gek maakte maar van wie hij zeker wist dat hij geen kans bij haar maakte. Courtney was geen vervanging absoluut niet. Maar Elena had zijn hart al veroverd.

Courtney zette een van haar voeten tegen de muur aan terwijl ze hem vol passie terug zoende. Ze had geen idee dat ze niet het enige meisje was dat door zijn hoofd spookte, druk erom maken deed ze niet. Ze genoot van de aanraking van zijn lippen en de hand in haar nek. Nog steesd ging ze zacht met haar handen door zijn donker haren. Met een glimlachje drukte ze er kort een kusje op zijn neus tussendoor.

Jamie liet zijn hand die eerst in haar nek lag over haar lichaam glijden. Net toen hij iets wilde zeggen hoorde hij de deur open gaan en weer dicht. Hij herkende de stem van miss Drown een kleine lerares die al een tijdje naar Jamie zat te kijken alsof hij een chocolaatje was. Ze praatte tegen een telefoon want je hoorde maar één paar voetstappen. Gelijk hield Jamie zijn hand voor de mond van Courtney en sloot zijn vinger tegen zijn eigen lippen om aan te geven dat ze stil moest zijn. Miss Drown kwam altijd alleen maar even snel koffie halen. Ze hda er geen suiker in en ook geen melk dus ze zou zo weer weg zijn.

HEt geluid van de deur die open ging zorgde voor een soort mini-hartaanvalletje bij Courtney. Maar het ging al snel over door de rustige reactie van Jamie. De hand op haar mond werkte op haar lachspieren, maar ze begreep dat ze stil moesten doen. Vanuit haar ooghoek herkende ze haar Engels lerares die richting het koffieapperaat liep. Ze zag haar met moeite, dus de kans wasa erg klein dat zijzelf zichtbaar was. Zeker omdat de vrouw helemaal op ging in haar telefoon gesprek. Met een duidelijke lach in haar ogen keek ze weer terug naar Jamie.

Jamie liet Courtney los maar bleef dicht bij haar staan om maar niet gezien te worden. Je hoorde Miss Drown druk discusseren tegen zo te horen haar man in de telefoon en uiteindelijk hoorde je de voetstappen de gang weer op gaan en de stem vervagen. En toen ook nog de deur dicht klapte durfde Jamie weer normaal adem te halen.' Jesus.' Mompelde hij zachtjes terwijl hij een stap van Courtney vandaan deed maar haar met nog steeds verlangende ogen aankeek.

Courtney voelde de schrik uit haar ledematen wegglijden toen de lerares verdween, de gang op zonder iets door te hebben. Opgelucht haalde ze diepa dem terwijl ze Janie aankeek. LAchend keek ze naar hem "Zeg dat wel, dat was op het nippertje." ze probeerde het volume van haar lach laag te houden, je wist maar nooit wie er aan de deur stond en toevallig wat geluid hoorde.

Jamie kon er ook wel om lachen. Kort beet hij toch even op zijn lip maar ging uiteindelijk wel weer voor haar staan om haar een kus te geven. Zijn handen lagen op haar heupen en hij keek haar vrolijk aan.' Misschien moeten we de volgende keer een ander plekje vinden. Hier is de kans dat we betrapt worden veel te groot.'

Courtney lachtte zachtjes, meer een glimlach, "Dat lijkt me een slim plan." zei ze terwijl ze hem met vrolijke ogen aankeek. Het was ook te typisch voor woorden. zij stonden een partijtje te zoenen om het moment dat een lerares koffie ging halen. Ze leunde iets naar voren om nog een kusje van hem te stelen.

Met zijn handen ging Jamie door de haren van Courtney en kuste haar nog een keer zachtjes.' Ik moet helaas jou gaan verlaten en jij moet de leraren kamer uit worden gesmokkeld. Want ik moet nog een paar proeven nakijken en een paar kinderen bij les gaan geven. Helaas.' Weer kuste hij haar nek en streelde haar zij.

Courtney genoot van zijn hand die door haar haren gleed. 'hmm..hmmm." mompelde ze als reactie terwijl ze hem terugkuste. Ook haar hand bleef langs zijn rug en zij strelen, "En hoe zou je mij hier uit willen smokkelen?" ze keek hem weer even kort met een grijns aan. Echt lastig zou het waarschijnlijk niet worden. Ze waren er ook ongezien binnengekomen.

Jamie haalde zijn schouders op en gaf haar nog een laatste kusje terwijl hij haar alweer meenam naar de deur. Nog een laatste keer fluisterde hij in haar oor,' Jammer dat ik weg moet gaan schoonheid.' Daarna deed hij de deur open en keek even kort rond. Er was niemand in de gang dus stapte hij naar buiten en trok Courtney ook mee om haar nog snel een kus te geven en daarna los te laten en weg te lopen alsof er niks was gebuerd. Alleen zwaaide hij nog even en keek hij haar nog vriendelijk aan.

Courtney lachtte zachtjes, ook zij gaf hem een afscheidskusje voor ze elkaar los lieten om de hal in te gaan. Het laatste kusje deed een brede glimlach op haar rode lippen verschijnen. Alsof er niks aan de hand was glimlachte ze nuweer normaal naar Jamie. "Bye!" riep ze hem na voor ze zich omdraaide en tevreden de gang in liep. Ja dat was die ondertussen kwijtgeraakte appel wel meer dan waard geweest.

NEW
-

Dana had al een tijde gewacht op Raf en ze begon een beetje ongeduldig te worden. Natuurlijk was dat nergens voor nodig hij zou vast wel snel komen. Maar Dana kennende nam ze daar geen genoegen mee. Ze had zich op een van de banken neergevlijd en toverde haar schetsboek uit haar tas. In het schetsboek stonden al meerdere tekeningen van Raf en gek genoeg lukte die altijd wel aardig. Nou was dat ook haast het enige dat ze tekende als ze niks te doen had, of er moest een mooi senario zijn dat ze kon tekenen maar meestal was dat niet zo.

Raf liep de lerarenkamer in en meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht toen hij Dana zag zitten. Het was fijn dat ze hier nu allebei werkte zodat ze elkaar vaker konden zien. Eerst was het zo geweest dat zij overdag werkte en hij vervolgens 's avonds weg moest omdat hij in een voorstelling speelde. Hij had het nu wel veel drukker maar dat had hij er graag voor over. "Heey," zei hij terwijl hij naast haar op de bank ging zitten. Er verscheen een verlegen glimlach op zijn gezicht toen hij zag wat er in haar schetsboek stond. Maar het gaf hem ook een warm gevoel van binnen. Zowel als groet en als soort van bedankje gaf hij haar een kus. Net als toen ze zelf nog op Franklin High zaten gaf het hem een kriebelend gevoel in zijn buik.

Dana zag hem eerst helemaal niet omdat ze zo in haar tekening op ging. Toen ze een heey hoorde en iemand naast haar zag komen zitten vulde haar maag zich weer met liefde. Ze keek hem stralend aan en de kus was voor haar toch zoals altijd weer geweldig. Ze legde het schets boek weg en kroop wat meer tegen hem aan.' Hmm ik heb je wel gemist hoor.' Ze hadden elkaar gister ook niet echt kunnen zien omdat Dana toen een vergadering had met een andere school. Ze hadden haar een baan aangeboden, maar ze had het zoals altijd vriendelijk afgewezen.