De ingang.

Dit is de ingan van Franklin high. Nieuwe leerlingen die aankomen, of misschien wel leerlingen die al op school zitten maar terug van vakantie komen. Meestal hangen er wel mensen buiten, behalve als het koud is. De poort is begroeid met mos en planten waardoor het een sprookjesachtig effect heeft en je moet een trapje omhoog om er binnen te komen, Dat uis niet zo fijn als je een grote koffer hebt maar dat is dan jou probleem.

Catherine trok een te grote en te zware koffer voort. Ze kwam net terug van een weekje naar haar moeder, naar London maar het leek net of ze voor een heel jaar lang haar spullen had meegenomen. de hoge zwarte sleehakken hielpen er ook niet bij. Opn de heenweg had ze haar haren al in een hoge paardenstaart gebonden, wetende dat ze met haar koffer zou moeten worstelen. Een hoog kreuntje schoot eruit, godverdomme waarom lukte het nou niet. Ze kon ook niet zeggen dat ze haar gewicht erin kon gooien want er veel zou dat niet zijn.

Tyler zat op het muurtje naast de poort mensen te observeren. Veel observeerden hem, maar hij deed alsof hij het niet zag. Dichtbij stond er een klein meisje te worstelen met een koffer en een kleine lach ontsnapte uit zijn mond, maar hij sprong niet op om haar te helpen. Dat kwam zo wel, dit was veel te leuk om naar te kijken.

Ietwat geïrriteerd keek Catherine op, lachtte er iemand haar nou uit? Direct keek ze naar de jongen die het deed. Door de doos op zijn hoofd herkende ze hem, ze had hem wel wat vaker op school zien rondlopen. 'Grappig?' zei ze met een sarcastische ondertoon. Zonder nog naar hem te kijken begon ze weer te trekken en liet ze haar gewicht naar achteren vallen, zoals ze al ad gedacht werkte het niet.

Tyler sprong van het muurtje af en liep naar haar toe. 'Eerlijk gezegd wel ja' zei hij lachend en hij pakte de koffer, liep het trapje op en zette hem daar neer. 'Alsjeblieft' mompelde hij en hij schonk haar een scheve glimlach, die ze niet kon zien.

'Nou, ik vond het anders niet zo grappig.' Ze liep met de jongen mee toen hij haar met de koffer hielp. 'Dankjewel.' zei ze uiteindelijk met een glimlach, anders was ze er misschien uren bezig mee geweest. Haar benen begonnen langzaam koud te worden, ze waren alleen maar beschermd door een donne panty met zwarte bolletjes erop. En natuurlijk een kort 'versleten' broekje.

'Dan zijn de meningen verdeeld' zei Tyler met een klein, voor haar onzichtbaar glimlachje. 'Maar heb je dit allemaal meegenomen voor een weekendje weg?' vroeg hij haar, en hij gebaarde naar de mega koffer, die hij met zijn door het dansen gespierd geworden armen gelukkig wel had kunnen optillen.

'Het wat een week.' zei ze lachend. 'En schoenen, kleren, toiletartikelen en accesoires.' somde ze de inhoud van haar tas op. Daarbij telde ze met haar kleine maar elegante vingers. Alles aan haar was klein, haar schoenmaat, haar lengte, haar handen. Gelukkig maar, je kon je toch niet een klein meisje met maat 40 voorstellen.

Tyler lachte. 'O ik dacht al. Maar dan nog is het veel, voor zo'n klein iemand' grapte hij. Hij was niet groot, en ze kwam zelfs bij hem niet eens tot zijn schouders (ik hoop dat dat klopt). Hij zette een paar stappen in de buurt van de school, hij moest over een kwartiertje bij dansles zijn en zich nog omkleden. Het was nog wel een stukje lopen omdat het pad naar school best lang was, het was niet handig maar wel mooi, en hij hoopte dat ze met hem mee liep.

'Moet je weg?'vroeg ze bijna teleurgesteld. Ze vond het wel gezellig met de jongen met de doos op zijn hoofd, ze had altijd al gevonden dat hij lef had. Misschien kon hij haar ook helpen met de koffer de andere trappen op trekken. Dat zou haar vast ook niet lukken.
-
Ik denk dat je ongeveer wel gelijk hebt,.xd

(:
---

'Eh, ja. Maar jij toch ook?' vroeg hij haar en hij pakte het handvat van haar koffer, want ze zou hem nooit zelf die trappen op krijgen. Hij zette zijn doos even recht, want er was een randje wat heel irritant in zijn nek prikte en keek haar toen aan. 'Kom je?' vroeg hij.

'Ja, ofcourse.' zei ze glimlachend terwijl ze met hem meeliep naar binnen,. De warme lucht kwam haar tegemoet en meteen voelde ze zich wat beter. Wat haatte ze die kou, ze hiek veel meer van de zomer. 'Moet je nog ergens naartoe of wil je mijn koffer helemaal naar boven slepen?' vroeg ze met een engelengezicht, wat ze niet eens express deed.

Tyler keek haar lachend aan. 'Ik moet zo naar mijn les, maar ik kan nog wel even meelopen' zei hij en hij pakte de koffer op, die hij even had weggezet. De mensen binnen staarden hem aan -wat een verrassing- maar hij deed alsof hij het niet zag en begon de koffer de trappen op te zeulen, wie kon er nou nee zeggen tegen dat gezichtje van haar?

'Oke, dankje!' zei ze vrolijk terwijl ze met de jongen meeliep. De mensen die hem raar aankeken keek ze met opgetrokken wenkbrauwen aan, deze jongen hadden ze toch wel vaker gezien? Tja, er waren niet zoveel mensen als haar. 'Hoe heet je?' vroeg ze met een kleine glimlach

misschien zin in een lovestory???
----

Tyler keek om naar haar zodat hij beter kon praten. 'Tyler' zei hij. 'En jij?' vroeg hij na een tijdje omdat de koffer veel aandacht kostte. Toen hij op een klein overloopje stond stopte hij even om op adem te komen.

Eh, opzich wel. Kan ik er eventjes over nadenken. Misschien kunnen we wel al waty laten opbloeien?
-
Catherine keek de jongen eventjes aan. Tyler, dat moest ze onthouden. waarschijnlijk zou ze dat ook wel onthouden aangezien hij niet onopvallend was. 'Ik heet Catherine maar je kan me ook Cat noemen. Kies zelf maar.' ze moest lachen, waarom wist ze niet. Het was ergens wel jammer dat ze Tyler niet aan kon kijken, ze zou zijn ogen wel willen zien aangeizne hij al heel vriendelijk overkwam.

Tyler glimlachte even. 'Oké, Cat dus' zei hij terwijl hij aan de volgende trap begon. Gelukkig was de koffer niet erg zwaar, anders zou hij nu echt dood zijn gegaan. 'Maar je mag me wel bedanken als ik dit ding omhoog gesjouwd heb' zei hij nep verontwaardigd tegen haar.

'Hij is nog niet helemaal boven, hoor.' Plagend gaf ze hem een knipoog terwijl ze rustig meeliep. Hopelijk was de koffer niet te zwaar voor hem. Er zaten dan misschien geen zware spullen in maar wel veel. Ze kon er niet aan denken hoe lang het wel niet had geduurt als ze het alleen had moeten doen. Het was niet dat ze zwak was maar ze was gewoon zo klein dat ze de koffer niet kon optillen.

Tyler lachte zachtjes en droeg de koffer nog een trap omhoog. 'Waar is je kamer dan' vroeg hij, want hij had niet heel veel tijd en moest zo ook naar dansen toe. De leraar zou niet boos worden als hij te laat was, maar hij vond dansen zelf zo leuk dat hij liever niet te laat was.

'Nog één verdieping te gaan, lukt dat nog?' vroeg ze, aangezien hij haast leek te hebben. Ze kon hem zelf wel naar haar kamer toe rollen, daar had ze geen problemen mee gahad. Glimlachend keek ze naar hem, niet iedereen zou haar hebben geholpen,

'Ja hoor, maar ik moet dan wel meteen weer weg. Jammer, had nog wel even met je willen praten' zei hij en hij sleepte de koffer nog een verdieping omhoog zodat hij helemaal boven stond. Op dit soort momenten werd zijn box toch een beetje warm, maar hij was eraan gewend want hij danste er ook mee.

'Ah,' zei ze met een pruillipje. 'Kan je misschien nog een andere keer afspreken?' Ze glimlachtte naar hem, ja hem mocht wel. Toen de koffer neergezet was gaf ze sloeg ze haar armen om hem heen een gaf ze hem een dikke knuffel, daarnaar gaf ze hem een kusje op zijn dooshoofd. Het was eenmaal een doos dus er iets van voelen deed hij niet, het was ook gewoon een teken van dankbaarheid voor haar. 'Dankje!'.

Tylers wangen kleurden een beetje rood, maar hij knuffelde haar terug. 'Graag gedaan hoor, maar ik moet echt weg' zei hij en hij deed een stap naar achteren. Hij keek nog even naar haar, in de hoop haar gezicht in zijn geheugen te prenten -hij kende echt teveel mensen- en vloog toen de trappen af.

new
§§§§§§§§§§§§
Nickolas stond bij de ingang te wachten zoals ze afgesproken hadden. Hij zou zo samen met Maud naar zijn moeder, oma en zusje gaan. Hij speelde met een hand met de autosleutels en hij keek om zich heen, de school was uitgestorven en de meeste kerstversieringen waren alweer opgeruimd. Ongeduldig wipte hij van het ene been op het andere been. Hij wist dat ze nog niet te laat was, maar hij was gewoon vroeg.

Maud had een zwart jurkje aan en een zwarte panty. Op die panty stond ook een wit ruitje en ze had een wit vestje eroverheen. Met toch best hoge zwarte hakken liep ze op Nick af.' Heey, stond je al lang te wachten?' Ze had de tas van Nick bij zich en glimlachtte lief. Ze had haar haren los gedaan en even goed doorgekamd zodat ze er niets meer aan hoefde te doen.' En zie ik er zo een beetje goed uit?' Ze had een rode sjaal om en haar jas was toevallig ook rood.

ik ga effe kerst vieren dus ik ben er over twee uur ofzo pas weer.