De ingang.

Nick´s ogen werden groot toen hij Maud aan zag komen, zijn mond viel open en hij kon heel even niets zeggen, pakte haar hand vast en liet haar een rondje draaien aan zijn vinger. "wow" meteen toen hij dat gezegd had werd hij rood. Hij draaide zijn hoofd weg en opende de deur voor haar. "Nee hoor, nog niet zo lang" Hij moest moeite doen niet naar haar te kijken, nu ze hakken aanhad en zich een beetje opgedoft had, leek ze meteen een stuk ouder. Nick voelde zich een beetje underdressed in zijn simpele spijkerbroek met een blouse en colbertje, dat hij zo snel mogelijk uit zou doen.

Maud grinnikte om zijn reactie,' Waarschijnlijk gaan de hakken zo snel mogelijk uit want ik moet zeggen dit is de eerste keer dat ik op zulke hoge loop en ik voel mijn voeten nu al. Je ziet er mooi uit trouwens.' Zei ze nog even snel terwijl ze door de deur naar buiten liep en zijn hand nog steeds vast had.' Hmm is het leuk bij jullie met kerst?'

"Dank je, maar probeer maar niet goed te praten dat jij de hele avond de aandacht zult trekken hoor" zei hij met een grijns. HIj opende het portier voor haar en liet haar instappen. "Jahoor, vooral veel eten, en cadeautjes" zei Nick lachend terwijl hij nu hij moest uiteindelijk toch haar hand losliet. Haar oog was niet zo goed te zien door de schemering en hij zelf schoof ook naar binnen. "maar nu eerst nog even in de auto zitten" zei hij met een scheve glimlach. "en met even bedoel ik anderhalf uur" hij draaide schuldbewust zijn hoofd weg. "dus je kan nu nog terug als je wilt"

Maud schudde haar hoofd lachend om de tijd,' Ik ga nergens heen, jij komt niet zo gemakkelijk van me af. En als ik een keer in de spotlights kan staan sla ik dat natuurlijk niet af.' Dat was niet waar ze hield niet heel erg van in de spotlights staan.' had ik geen cadeau mee moeten brengen dan? Ik bedoel ik vind het ook onbeleefd om met lege handen te komen.' ze beet op haar lip en keek naar Nickolas.

Nick startte de auto bij haar reactie. "Mijn moeder zou geen cadeau aannemen al had je het graag" zei hij lachend terwijl hij de radio aanzette en naar de kerstmuziek luisterde. "bovendien is mijn zusje er nog steeds heilig van overtuigd dat de kerstman bestaat, tenminste dat zegt ze tegen mijn moeder en mijn moeder gelooft nog steeds, dat haar twaalf jaar oude dochtertje nog gelooft dat er elk jaar een man door de schoorsteen komt en haar cadeautjes geeft" hij rolde met zijn ogen. "Het zou dus bijna een belediging geweest zijn als je wel cadeautjes meegenomen had" zei hij met een glimlach terwijl hij haar kort aankeek en daarna zijn ogen weer op de weg richtte.

Maud moest nu echt lachen,' Ohh oke en ik wil natuurlijk niemand beledigen dus ik ben opeens dankbaar dat je het me niet hebt verteld.' Ze kon haar ogen even een tijdje niet van Nickolas af houden. Toen hij vertelde over zijn zusje vond ze dat zijn gezichtsuitdrukking was veranderd. Het maakte haar warm van binnen. Gelijk toen ze dat merkte keek ze weg naar buiten en begon met haar vingers aan de onderkant van haar jurk te frunniken. Soms neuriede ze wat mee met een nummer op de radio.

"hé, heb jij eigenlijk broertjes of zusjes?" wilde Nickolas weten. Hij keek haar heel kort even aan en zag dat ze wegkeek, maar gaf er verder geen notitie aan. Het was al redelijk donker op de weg en het was enorm rustig, want wie ging er nu op kerst avond nog ergens heen? Zij dus, en Nick zou het niet anders willen. Nick merkte opeens dat ze aan haar jurk frunnikte, dat had ze al een hele tijd niet meer gedaan, zenuwen met haar vingers bedoelde hij. Eigenlijk maakte het hem best wel trots dat ze dat blijkbaar minder deed de laatste tijd, maar misschien was het stom te denken dat het door hem kwam.

Maud keek weer even naar Nick en van Nick naar haar vingers.' Ik ben enigs kind. Ben een ongelukje geweest, mijn ouders wouden eigenlijk geen kind. Ik heb het ze vaak naar elkaar lopen schreeuwen als ze een keer ruzie hadden om wie mij die dag zou ophalen van school.' Ze haalde haar schouders op,' Het maakt niet uit, het is alleen heel duidelijk dat ik nooit echt welkom zal zijn in mijn ouders huis.' Ze kwam er ook nooit. Vond het maar een enge plaats, enorm groot maar zo verschrikkelijk leeg.

"Oh" Nickolas wist even niet hoe hij anders moest reageren, dit was een ongemakkelijke stilte en die was hij niet gewend bij Maud. Ergens maakte het hem boos, ze bemoeiden zich met teveel en ondertussen verwaarloosden ze haar enorm. Ze zou altijd welkom zijn bij hem, maar dat was zo stom om te zeggen. Hij begon ook maar niet over hoe geweldig het bij hem thuis was, dat zou haar niet helpen. Ze waren er al bijna, het was sneller gegaan dan verwacht. "schrik niet dadelijk" waarschuwde Nick. Hij bedoelde zijn zusje dat hen hoe dan ook ging bestormen.

Maud trok een wenkbrauw op,' Waar zou ik van moeten schrikken?' Ze was blij dat hij de stilte had onderbroken want ze werd gek van het idee dat ze niks meer te zeggen had. Maud praatte normaal niet zo veel alleen met vrienden maar met vrienden kon ze altijd honderd uit praten. Haar vingers bleven nog steeds niet stilzitten en eigenlijk naar mate ze langer onder weg waren werd het steeds erger.
~~

Gaan we zo naar huis van nickolas?

ik wilde net zeggen dat ik nu naar huis van nickolas ga

dus daar begin ik nu.