Discotheek Lorelay - courtneys verjaardagsfeest

Tim was met Courtney binnen gekomen en glunderde helemaal. "Ik ben blij dat ik de eerste mocht zijn die jou feliciteerde" fluisterde hij nog in haar oor, zijn adem kriebelde over haar wang. Hij kneep kort in haar hand en trok toen de deur open. Ze waren tijden bezig geweest het allemaal klaar te zetten en voor te bereiden. Over een half uurtje zou iedereen binnenstromen. Tim liet Courtney's hand los en pakte haar jas van haar over om ze daarna naar achteren te brengen. De barman stond er al en knikte hen toe. En Tim dacht dat hij een bewonderende blik op Courtney wierp. Maar dat zou hij zich vast verbeeld hebben, toch kon hij het niet laten een korte waarschuwende blik op de barman te werpen en een nieuw kusje op Courtneys lippen te drukken voor hij verder ging met de zakken in de prullebakken doen, omdat die waarschijnlijk snel vol zouden zitten. Daarna haalde hij de taart uit de doos, en meer van dat soort dingen.

Courtney glimlachte, "Ik ook." zei ze waarna ze hem ook een kusje op de lippen gaf. In haar buik fladderde zenuwachtige vlinders, het zou wel goed moeten komen vanvaond, straks kwam er niemand opdagen. Courtney controlleerde haar uiterlijk nog even in de spiegel. "Nog even en we wporden echt oud" grapte ze naar Tim terwijl ze stiekem wat slagroom snoepte van de taart. Ondanks dat ze de laatste tijd veel meer at dan voorheen had ze nog steeds een redelijke platte buik, zeker in verhouding tot enkele maanden geleden. Achter hen begon ook de Dj met inspelen van de muziek waardoor ze wat ontspande. Courtney keek even de ruimte rond, het zag er perfect uit.

Tim lachte om haar heimelijke snoepen van de slagroom en nam zelf ook stiekem een beetje op zijn vinger. De mensen zouden zo wel binnen komen druppelen en Tim verdween kort naar achteren om wat zakken chips open te trekken en op de tafels die rond de ruimte stonden neer te zetten. Al snel kwamen er de eerste groepen mensen binnen en Tim keek kort naar Courtney, waarna hij richting haar liep en mensen die hij ondertussen tegenkwam groette.

Courtney glimlachte even naar Tim terwjil ze naar een paar vriendinnen begroette en wees naar de garderobe. Langzaam stroomde de zaal steeds voller en echt tijd om bij Tim in de buurt te blijven had ze niet, vaak was een vluchtig glimlachje hun enige contact. Het enige wat ze tot nu toe gedronken had was een glaasje cola. De zaal was ondertussen al helemaal gevuld en Courtney wist even naar Tim weg te glippen, "Volgens mij is het best goedgekomen toch?" riep ze in zijn oor nadat ze hem een kusje op z'n wang had gegeven.

Tim knkte en lachte. "Ik vind het super schat, geniet er maar van, het is helemaal jouw avond" zei hij lachend. "Wil je dansen? Of moet ik eerst met een originele openingszin komen?" vroeg hij toen met een glimlach, terwijl hij haar hand pakte. Hij was courtney een betje uit het oog verloren het afgelopen uur ofzo, er waren ook zoveel mensen, daarom was hij blij dat hij haar nu even vast had. De muziek bonkte hard in hun oren en hij keek lief naar Courtney naar beneden.

Courtney lachte naar hem, "Nee jij niet." ze pakte hem even bij zjn hand, want het was te harde muziek om echt te kunnen schuifelen. Door haar opleiding was deze manier van dansen erg makkeljk wat betreft Courtney. Maarja wat wilde je anders als je op je minst je been in je nek zou moeten kunnen leggen, dat was hier niet voor nnodig. Met een lach keek ze naar Tim terwijl ze hem een kort kusje op z'n lippen gaf.

"Gelukkig," knikte hij, samen dansten ze wat op de dansvloer, maar dat ging redelijk lastig omdat het enorm druk was. de muziek was te snel voor schuifelen, maar Tim genoot toch even van het bij Courtney zijn, zo dichtbij, ze werden regelmatig tegen elkaar aangeduwd omdat er mensen achter hen dansten en overal om hen heen eigenlijk. Bij haar kusje trok hij haar even dichterbij en kuste haar iets uitbundiger, tot hij op zijn schouder getikt werd en iemand die gewoon even met hem wilde kletsen hem meetrok van de dansvloer af. Hij zwaaide nog kort even naar Courtney en werd toen verwikkeld in het gesprek.

Courtney vond het jammer dat hij er alweer vandoor moest gaan, maar ook zij werd al snel bij de mouw getrokken en werd meegesleurd door een paar vriendinnen in de richting van de bar waar ze een glas champagne in de hand gedrukt kreeg als verjaardagsdrankje. Vrolijk begon ze met hun te kletsen, voor zover dt ging boven de muziek uit.

Al snel was Tim Courtney helemaal uit het oog verloren. Maar hij zocht haar ook niet meer zo als eerst, het zou wel goed komen, ze mocht ook lekker haar tijd met vrienden en vriendinnen hebben. Hij wilde haar niet vastbinden ofzo. En hij zelf vermaakte zich ook prima, hij begon aan zijn derde stuk taart, maar bleef cola drinken, wilde wel blijven kunnen genieten van de avond natuurlijk en waarschijnlijk moest hij vanavond terug naar huis rijden, aangezien hij niet van Courtney verwachtte dat die helemaal niets zou drinken. Ze zou ook niet dronken zijn waarschijnlijk, maar het was haar verjaardag en met een glaasje op mocht je al niet meer rijden.

Courtney was niet van plan om veel te drinken, maar het was bijna niet te voorkomen deze avond. Zeker omdat er al snel de gedachte bij haar kwam dat het voor deze ene keer niet zoveel uit zou maken. Tim was n de buurt dus die ozou haar wel redden van stomme dingen doen. Met een vrolijke lach goot ze het laatste beetje van het nu dorzichtig kleurige drankje naar binnen en ging weer dansen, ditmaal met een paar jongens en meisjes die ze wel herkende, een van de jongens was dé jongen van bio waaraan ze slechte herinneringen aan had, mara dat was ze nu grotendeels vergeten.

Tim danste wat en kletste met Courtney's vrienden en toen ging hij op zoek naar Courtney, niet dat hij haar kon vinden, maar hij ging ervanuit dat ze geen domme dingen zou doen. Courtney was volwassen en ze wist dat ze hem had, toch zou hij haar graag even iets willen zien, maar er waren telkens mensen die dat wisten te doorkruisen. Hij had haar nog steeds niet gevonden, en er begonnen telkens mensen tegen hem te praten, velen van hem spraken hem nog met Flynn aan, en hij ging niet iedereen uitgebreid vertellen dat hij eigenlijk Tim heette. Kort sprak hij met iedereen, en hij probeerde een weg te vinden tussen alle mensen door, en uiteindelijk gaf hij het maar op, ze zouden het wel een andere keer thuis inhalen.

Courtney was eigenlijk van plan om te stoppen met drinken, maar zonder dat ze het doorhad kreeg ze toch steeds weer een glas in haar hand geduwd en door de warmte had ze het zo op. Dat ze daardoor langzaam van aangeschoten naar dronken ging had ze niet echt door. Af en toe gingen haar ogen nog door de menige opzoek naar het gestalte van Tim, maar het was als het zoeken an een speld in de hooiberg. Door de drank haalde ze haar schouders op, ze zou hem vanzelf wel een keer tegen komen. Lachend hing ze ondertussen aan de bio-jongen, Chester (had ie een naam?). Hij had een arm om haar heen geslagen en duwde haar f en toe toch wel erg dicht tegen hem aan, iets waar Courtney helemaal niks aan deed.
-
gaat ze echt met hem naar bed of alleen zoenen? Het eerste is meer drama i think?

meer drama
~~
Tim vermaakte zich, maar vroeg zich toch zo langzaam wel af waar Courtney was, hij zocht de rode bos krullen tussen de mensen, maar vond niets. Hij nam nog een stukje taart en nog een. Hij zou niet veel van dit soort avonden moeten hebben want dan werd hij nog moddervet. (bio-jongen had nog geen naam) Langzaam gingen er steeds meer mensen weg, namen afscheid en gingen naar huis, het was ook al over tweeën. Iedereen had zich goed vermaakt, maar nu begon Tim zich langzaam toch wel af te vragen waar Courtney was. Niet dat ze dadelijk doodziek naar de toiletten verplaatst was. Dus hij liep naar de toiletten en klopte op de deur. Maar geen Courtney.

Courtney was er inderdaad niet meer, kwart voor 2 was ze samen met chester vertrokken. Ze kon nauwelijks meer op haar benen staan, laat staan logisch nadenken over wat ze aan het doen was. In een soort roes merkte ze dat Chester haar meenam en dat ze niet veel meer dan wat gegiegel kon uitbgrenen terwijl ze half om zijn nek hing. Hij nam haar mee naar zijn apartement die een paar straten verderop was. Courtney was al te ver heen om aan Tim te denken en aarzelde dan ook niet om terug te zoeen toen Chester haar een zachte kus gaf. De zoen werd steeds uitbundiger terwijl ze naar binnen gingen.

Toen het steeds leger werd in de zaal begon Tim zich langzaam toch zorgen te maken. Waar was ze? Was ze naar huis gegaan omdat ze hem niet kon vinden, of omdat ze niet lekker was, was er iets gebeurd wat hij net gemist had. Er waren nog ongeveer tien mensen nu in de zaal, die gezamenlijk gingen. Het was drie uur. Heel vroeg in de ochtend dus, en hij maakte zich nu echt zorgen om Courtney. Hij besloot eerst dit gebouw door te zoeken, en dan naar huis te gaan, maar eerst pakte hij zijn telefoon en belde haar nummer.

Het was rond een uur of zeven 's ochtends. Courtney werd met een enorme koppijn wakker. Geschrokken keek ze om zich heen toen ze doorhad dat dit niet haar slaapkamer was, of de slaapkamer van haar en Tim. Waren ze naar een hotelletje gegaan? Alles was een zwart gat, ze konzich totaal niets meer herinerren van de avond ervoor. Kreundend kwam ze overreind waar ze merkte dat ze veel te weinig kleren aanhad. Terwijl ze naar de dekens taste merkte ze er wie er naast haar lag. Ze kon een vloek onderdrukken, wat deed ze hier. Het duurde even voor haar pijnlijk bonkende hersens haar gedachtes wisten te ordenen. Maar toen het duidelijk was sprong ze als door een wesp gestoken het bed uit en wist haar kleding bij elkaar te zoeken voor ze zich zo snel mogelijk de kamer uit haaste. Ze greep naar haar mobieltje en zag verschillende gemiste oproepen van Tim. Ze voelde hoe haar maag zich omdraaide, wat had ze gedaan?!

Tim zat nogal laveloos op de bank. Zijn haren waren alle kanten uitgewaaid, en hij had de hele nacht niet geslapen. Hij was politiebureaus afgegaan, ziekenhuizen, alles waar ze ook maar kon zijn, maar hij had haar niet gevonden. Wallen onder zijn ogen waren diepe groeven en zijn ongeschoren wangen zagen er onverzorgd uit. Hij had de hele tijd op de bank gezeten en naar de deuropening gekeken, maar ze was niet naar binnen gekomen. Hij had nog de kleren aan die hij aanhad toen hij wegging van het feest. Had verschillende mensen opgebeld, onderwie ook haar moeder, die hem niet had kunnen vertellen waar hij haar kon vinden. Hij had geprobeerd niet te bezorgd over te komen, maar dat had niet zo gewerkt.

Courtney durfde Tim niet terug te bellen, maar ze wist dat ze naar hem toe moest, om het hem direct te vertellen. Hij had het recht om het te weten. Hoewel ze bang was voor zjn reactiie. Wist dat ze onbegrijpeliijk stom was geweest. Het enige excuus was de drank, waarvan ze zwoer dat ze het nooit meer zou aanraken, maar dat was een slap excuus. Dat wist ze zelf ook wel. De hele weg in een taxi zat ze in haar hoofd te panikeren over wat er gebeurt was, hoe ze het Tim ooit kon vertellen. De helft van de rei had ze gemist door haar gedachtegang, maar nu stond ze echt voor zijn deur. Voorzichtig opende ze de deur met de sleutel die ze bij zich had. Stilletjes liep ze naar binnen, waarna ze de deur probeerde te lsuiten.

Tim sprong op toen hij ook maar iets hoorde, hij rende letterlijk naar de deur toe en greep Courtney vast in een omhelzing. Trok haar zo dicht tegen zich aan dat ze bijna geplet werd. "Is alles goed? Is er niets gebeurd?" hij keek haar onderzoekend aan en zijn ogen boorden zich bezorgd in die van haar. Hij ademde uit, echt uit nu, want hij merkte dat hij de hele nacht oppervlakkig geademd had. "Ik heb alle politiebureaus en ziekenhuizen afgelopen, heeft iemand je pijn gedaan? Moeten we misschien naar het ziekenhuis?"

Courtney voelde zich nog slechter toen ze de enorme opluchting van Tim opmerkte. Ze wou dat ze iets van een leugen kon ophangen, dat ze met een paar vriendinnen nog de stad in was gegaan om verder te gaan met stappen, en dat ze haar mobiel uit had staan. Maar dat kon ze niet. Voorzichtig maakte ze zich los uit zijn omhelzing. "Er is niks aan de hand." ze beet hard op haar lip, van binnen was ze zichzelf aan het vermoorden. "Het spijt me zo..." ze ademde diep uit terwijl ze dat zei. Ze had geen idee wat ze zou moeten zeggen, maar het speet haar zo erg dat ze dat tenminste moest zeggen.

Tims glimlach verslapte. "wat spijt je?" fluisterde hij toen bijna, hij voelde de klap al aankomen. "Courtney wat heb je gedaan waar je nu spijt van hebt?" vroeg hij, terwijl hij haar losliet en een stap achteruit zette, een stap van haar af. Zijn ogen waren groot en angstig. Bang keek hij haar aan. Wat kon ze gedaan hebben? Was het wel zo erg? Was het niet iets waar ze zich onnodig druk om maakte?

Courtney beet nog harder op haar lip, ze kon het bloed proeven. Haar blauwe ogen stonden dog, vol spijt. ' ik weet niet precies wat er echt is gebeurd.' Terwijl ze sprak voelde ze tranen opkomen die ze heftig wegslikte, want het was niet aan haar om een potje te staan janken. ' maar ik had te veel gedronken, veel te veel en ben blijkbaar met iemand mee naar huis gegaan, een jongen....' Haar stem haperde bij de laatste worden. Kleintjes deed ze een stap in zijn rivhting en pakte zijn hand vast. ' ik vind het zo erg' ze kon het gewoon niet hardop uitspreken.

Tim had even nodig om haar woorden op zich in te laten werken en zette toen een stap naar achteren, waardoor haar hand uit de zijne viel. Hij keek haar aan met ogen die de pijn duidelijk zichtbaar maakten. Ze was dronken zei een stemmetje in zijn hoofd. Maar ze had in die dronken staat niet aan hem kunnen denken blijkbaar. Ze heeft spijt wat heb je aan spijt als iemand je hart gebroken heeft? Ze was met iemand naar huis gegaan, iemand die hij misschien wel kende. Ze wist niet wat er gebeurd was... Voor zover Tim wist was dat al een keer eerder gebeurt, en toen kwam ze er zo te zeggen niet zo makkelijk van af. Maar dit keer... Courtney was zíjn vriendin, ze wist dat ze altijd bij hem kon komen. Wist dat hij er altijd zou zijn voor haar. Dat ze dronken was geweest was geen excuus, want Tim vond dat je het wel moest weten, zelfs al was je dronken, dat je moest weten van wie je hield en van wie niet. "Wie was het?" vroeg hij uiteindelijk, terwijl hij zwaar in en uitademde. "Courtney ik heb alles naar je afgezocht!" langzaam werd hij boos. "Ik ben naar ziekenhuizen gereden, politiebureaus, ik heb meer dan twintig keer gebeld!" Hij keerde zijn rug naar haar toe en wreef vermoeid met zijn handen door zijn ogen. "Dit mag je zelf aan je moeder uit gaan leggen!" Zijn stem brak, maar hij huilde niet.

Bij de boze woorden, die geheel terecht waren, kromp Courtney ineen. Ze had hem zoveel pijn gedaan, alweer. Waarom was ze zo'n kreng?! Het enige wat ze kon was hem pijn doen, laten ljden door haar daden. Ze kon begrijpen dat hij kwaad was, het was afschuwelijk stom geweest en het ergste was nog dat ze zich nauwelijks meer kon herinneren wat er precies gebeurt was. Ze zou hem niet eens de hele waarheid kunnen vertellen. Ze kromp nog r ineen toen hij haar de rug toedraade, voorzichtig deed ze een stap n zijn richting, het liefst wilde ze een arm om zijn middel slaan. Dat alles daardoor goed zou zijn, maar dat zou het niet zijn, dat wist ze, daarvoor had ze het veel te veel verknald. Ze was weer eens veel te ver gegaan. "Het spijt me zo." bracht ze weer uit, bij gebrek aan beter, ze zou niet weten wat ze zou moeten zeggen.