Discotheek Lorelay - courtneys verjaardagsfeest

"Proficiat trouwens..." mompelde Tim, terwijl hij weg begon te lopen. (zullen we het vandaag haar verjaardag maken ^^?) Hij liep richting de huiskamer en geeuwde, maar hij was niet moe. Hoe zou hij nu in godsnaam kunnen slapen. "Courtney wie was het?" vroeg hij opnieuw terwijl hij zich naar haar omdraaide. Tim was niet het type dat snel boos was, maar nu was hij boos, en die jongen die Courtney dingen had laten doen waar ze zelf niets van meegekregen had zou het merken. "En wat ik zei meende ik" zijn stem was koud. Hij moest moeite doen niet naar haar toe te gaan en haar te omhelzen, hij was bang dat ze hem dan opnieuw zou breken, en opnieuw, en opnieuw... "je mag je eigen moeder opbellen en dit uitleggen."

ja ik vind het goed
-
"Chester" mompelde ze bijna overstaanbaar, maar hij had het recht om het te weten, om alles te weten. Ze schaamde zich zo erg voor zichzelf, dat zelfs nu nog het schaamrood op haar kaken verscheen. Zo reg vond ze het wat ze hem aan had gedaan. Ze had ondertussen haar armen over elkaar geslagen, niet om kwaad over te komen, maar om haar blote armen wat te verwarmen. Haar rode krullen hingn klitterig en duidelijk onverzorgd langs haar hoofd omdat ze in haar haast geen tijd genomen had iets anders te doen dan haar kleren aan te trekken. Kort knikte ze bij de wooorden over haarm oeder, hoewel dat later zou komen, ze zou het verdraaien dat wist ze zelf ook wel, maar daar zou ze nu niet over na denken. Weer deed ze een stapje in zijn richting. "Ik snap dat je kwaad bent." haar stem klonk vol berouw terwijl ze sprak, "Is er iets wat ik kan doen om het goed te maken, of tenminste dat je het me kunt vergeven?" haar blauwe ogen boorde zich in die van hem.

"Die van bio?" vroeg Tim bijna meteen. Hij wist niet waarom hij zijn naam kende, maar hij had wel een vluchtige rondvraag gedaan over die jongen. Hij keek nog steeds tamelijk hopeloos naar Courtney. "Ik weet het niet Courtney, ik weet het niet, vorige week vroeg ik of je met me wilde trouwen, je zei nee, en nu beland je met een ander in één bed!" of daar ging hij van uit. Tim balde zijn vuisten, die Chester zou hij opzoeken en hij zou niet zo zachtaardig met hem omgaan als hij normaal deed. Die gast moest met zijn fikken van zijn vriendin afblijven!

Courtney voelde zich weer n elkaar krimpen bij de snelle reactie van Tim bij de naam. Ze knikte bjina opmerkbaar. "Het was niet met opzet." haar stem ging een octaaf omhoog, "En dat is nou de reden dat ik niet kan trouwen, zie wat er kan gebeuren." het gebeurde niet vaak dat ze zulke kritiek op haarzelf uitte, dus dit was uitzonderlijk. "Ik kan het gewoon niet." ze wreef even met haar vingers over haar oogleden om zichzelf wat wakkerder te krijgen.

Ze had het zojuist bevestigd, ze had met een ander in een bed gelegen. "Nee het was niet met opzet, wat schiet ik daarmee op?!" zijn ogen schoten vuur. "En begin er nu niet over dat dit de reden was dat je niet wilde trouwen, want er is maar één iemand die daar iets aan kan veranderen, en dat ben jij, als jij dat niet wilt kan ik daar niets aan veranderen, en je kan het wel, je moet het alleen willen, en dat is iets, waar ik nu wel achter ben, wat jij dus niet wilt" Zijn stem was vlijmscherp. "Courtney, ik kan dit niet als het op deze manier gaat" Tim ijsbeerde rondjes door de kamer. "Het gaat zo niet..." mompelde hij weer. "Vannacht slaap ik wel op de bank." besloot hij, en dan zouden ze wel verder zien. "Nu moet ik er even uit" voegde hij er half lopend aantoe. Hij trok de deur open en verdween naar beneden, hij moest het even van zich af rennen.

Courtney kon niks tegen zijn woorden in brengen, elk word wat hij zei was waar, hoe graag ze er ook iets tegen in zou willen brengen. Verslagen liet ze zich op debank vallen toen hij er vandoor ging. Dit keer was ze niet zo stom om haar tassen te pakken, nee ze wilde dat het goed kwam. Dat hij het haar zou kunnen vergeven. Ze wilde niet dat hij het zou begrijpen, maar ze wilde dat hij haar excuses zou aanvaarden, dat het misschien na veel moeite goed zou komen.