De Sapjesbar (:

Flavio trok een verward gezicht. "Wi wat waar." In een paniek situatie was zijn stem minstends drie tonen hoger. "Sinds wanneer ga ik trouwen?" Vroeg hij ietwat paniekerig. hij haalde er hand door zijn warrige krullen.

"Nee hoor, het was maar een grapje" zei ze met een glimlach. "Hier heb ik dat ingesproken bericht" ze pakte haar mobiel en zette het aan. Bij elk woord of geluid werd haar glimlach breder, en aan het einde had ze de slappe lach. "Geweldig toch?".

Flavio had geen idee of hij nu zou lachen of huilen. "Well, That solves the what-did-we-actually-do problem." Hij lachtte zachtjes. "Maar jeetje, wat ben ik een slet als ik dronken ben." hij kon er inmiddels al een beetje om lachen. Uiteindelijk was alles goed, Adam was nu zijn vriendje.

Lauren lachte nog steeds, toen ze eindelijk gekalmeerd was keek ze hem aan. "Ben blij voor jullie. En waarom waren jullie dronken dan?" vroeg ze hem terwijl ze met een lok haar speelde.

Flavio lachtte zachtjes en keek een andere kant op. "Adam was verdrietig, dus ik stelde voor om samen ergens heen te gaan om hem wat op te vrolijken, zodra ik hem wat gekalmeerd had. Het was voor ons beiden een eerste ontmoeting met drank. Ikzelf ben zelfs nog geen 16, maar ja. En we dronken misschien een beetje te veel. Next thing we know worden we samen wakker in een of andere hotelkamer." hij glimalchtte schaapachtig. "Maar volgensmij mag ik Adam nu mijn vriendje noemen. Vast wel, hij noemde mij vanochtendook zijn boyfriend." hij glimlachtte gelukkig naar Lauren. "Wil je me nog ondervragen?"

Lauren keek hem nep geërgerd aan. "Ik was je niet aan het ondervragen" mompelde ze. Toen stond ze op en liep naar de bar. Ze bestelde twee keer een shake en liep toen weer terug, het zou straks gebracht worden. "Ik hoop dat je van bosbes houd, anders heb je een probleem" grijnsde ze.

Flavio glimalchtte. "Ik wilde je gewoon een kans geven voor eht geval je dat wel zou willen.' Hij knikte gretig toen ze het over bosbessen had. "I like Bosbessen, nog meer sinds ik een blueberrymuffin had toen ik Adam voor eht eerst ontmoette." Hij gaf haar een knipoog.

Toen de serveerster aan kwam lopen met de shakes betaalde Lauren haar en pakte ze van het dienblad. "There you go" zei ze, en ze schoof met een glimlach de bosbessen shake naar hem toe. "Maar jij en Adam zijn nu dus officieel. Ik vind het leuk. Ik ben wel blij dat Adam nu geen gebroken hart meer heefd. Het deed zoveel pijn om hem pijn te doen" mompelde ze.

Flavio nam een slok en knikte. "Ik en Adammeke zijn officieel Ja. " Hij nam nog een slokje. "Ik zie hem liever ook niet verdrietig, maar zijn verdriet heeft er wel voor gezorgd dat hij bij mij is, dus ik mag niet te veel klagen." Hij glimalchtte naar Lauren en streek afwezig over de blauwpaarsige plek die Adam in zijn nek had achtergelaten.

Lauren ging even met haar vinger over zijn hals. "Aha, ik zie het" zei ze een beetje afwezig. Toen boog ze naar achter en glimlachte naar hem. "Zoveel zuigzoenen heb ik zelfs nog nooit in één keer gehad, gefeliciteerd je hebt gewonnen" zei ze lachend tegen hem,

Flavio lachtte. "Hon, Adam had er origineel heel veel en ik geen, maar daar hebben we vanochtend dan maar wat aan gedaan." Hij gaf haar een knipoog. Hij had er eigenlijk gene moeite mee om er zo over te praten. Dat verbaasde hem wel. Aan de andere kant, wat er tussen hem en Adam speelde was geen dirty little secret, dus waarom zou hij het niet kunnen vertellen

Lauren keek hem lachend aan en nam een slokje van haar drankje. "Lets talk about something else, elke keer dat ik aan Adam denk word ik depressief. Ik moet echt even met hem praten om het goed te maken. Elke keer als ik aan hem denk zie ik zijn gezicht tijdens ons laatste gesprek".

Flavio knikte. "Hoe zit het nu met jou. Want ik hoorde Adam zeggen dat hij je met een jongen samen had gezien, en dat hij daarom zo in paniek was. Daarom zijn we uitgegaan enz. Maar goed, wie is hij."

"Dat is alweer over" glimlachte lauren. "Ik geniet van mijn singleheid momenteel". Haar ogen gingen even over de mensen in de bar, en ze glimlachte naar een leuke jongen. Die meteen rood kleurde. "Misschien kom ik wel iemand tegen. Een keer'.

Flavio glimalchtte. "Ik hoop het voor je. Liefde is een gevoel dat ik iedereen toewens."Hij glimalchtte en nam nog een slok van zijn bosbessensmoothie " L'uomo, lo amo così tanto." Man, I love him so much. zei hij een beetje lacherig.

NEW
Flavio zat in een hoek van het barretje met een half lege Blueberrysmoothie voor zijn neus. Hij zag er slecht uit. Door de weinige slaap die hij had gehad zag hij erg bleek en had hij wallen. Hij zag er absoluut niet goed uit. Hij wist wat hij moest doen. Adam was er beter aan toe als hij niet meer aan hem vast zat. Adam had opties, hij was bi en zou gelukkig kunnen zijn met een lief meisje. Dan liet hij geen gevaar. Hij moest een rilling onderdrukken. Hij moest vandaag wel een trui met lange mouwen aan om de blauwe plekken te verhullen.

Met een glas simpele appelsap in zijn hand keek hij d bar rond, op zoek naar Flavio. Toen hij hem gespot had liep hij met een brede grijns op hem af. "Hey baby..." zei hij zacht en hij plaatste een kus op zijn voorhoofd voor hij tegenover hem ging zitten.

Flavio andwoorde niet en zuchtte aleen. Waarom moest Adam zo perfect zijn. Waarom moest hij zo lief en gewledig zijn, daardoor deed dit zo veel meer pijn dan het al deed. "Adam, we hae to talk." Zei hij zacht. Zijn blik bleef gericht op de smoothie, gewoon om Adam maar niet aaln te hoeven kijken. Als hij op zou kijken zou hij dit niet meer kunnen, dan zou hij toegeven en Adam om de hals vliegen en zeggen dat het niets was. Maar dit moest gebeuren, voor Adam.

De brede glimlah van Adam verdween toen hij Flavio's woorden hoorde. Geen antwoord op de begroeting en een 'w moeten praten' betekenden voor zover hij de films moest geloven dat Flavio het uit ging maken. Maar dat kon hij niet geloven, wild hij niet geloven. Misschien stelde hij zich wel verschrikkelijk aan. "Well... Tell me..." zei hij voorzichtig en zacht.

Flavio moest diep ademhalen om de woorden ook maar uit te kunnen spreken. "A- Adam ik heb zo veel van je gehouden, en h-houd zo veel van je, maar ik.. ik kan dit gewoon niet meer." Hij keek op naar Adam met tranen in zijn ogen. "Dit, deze r-relatie was gewoon een slecht i-idee." wist hij stotterend uit te brengen. Dit deed hem zo veel pijn. Hij wilde bij Adam blijven, hij wilde het echt, maar hij mocht niet zo egoïstisch zijn. Hij haalde diep adem om het volgende wat zekerder uit te kunne brengen. "Het is beter als we hiermee ophouden."

Adam kreg een brok in zijn keel zodra Flavio begon te praten en de tranen stonen in zijn ogen toen hij uitgesproken had. Hij kon niets zegen... Wat had hij verkeerd gedaan? Was hij te opdringerig gedaan... Hoe kon Flavio zeggen dt hij an hem hieldeb dit denken? Nee. Hij moest de schuld niet op Flavio schuiven, het was zijn schuld... Hij was zo stom geweest om twee keer naa bed te gaan met een vijftienjarige. "Als jij denkt... Dat het beter is als we uit elkaar gaan... Dan r-respecteer ik dat..." zei hij met geroken tem en de tranen begonnen nu echt te stromen. Waarom? Wild hij vragen Waarom!? Maar hij kon het niet, in de angst ht alleen maar erger te maken.

Flavio's hart brak nog een keer toen hij zag dat Adam ook aan het huilen was. Hij moest tegen zichzelf blijven herhalen dat dit het beste was. Zo zouden ze niet naar Adam omkijken. Adam was bi niet gay, en veilig zolang hij geen vriendje had. Hij dacht dat dit de beste manier was om Adam veilig te houden, maar waarom deed het dan zo'n pijn? Dit was toch juist beter? Nu zou Adam misschien een leuke vriendin vinden, en met haar gelukkig worden. Hij had een kans om een doorsnee koppel te vormen met iemand, een relatie die niet zou betekenen dat hij pijn zou leiden. "B-bedankt voor alle tijd samen Adam." zei hij zacht voor hij opstond en wegliep. Nou ja, na een pas of drie begon hij practisch te rennen. Tranen liepen over zijn wangen. Samen met Adam had hij daar zijn hart achtergelaten.

Adam keek eigenlijk nietsziend naa Flavio, denkend aan ht geweldige gevoel wat hij altijd bij hem had gehad, het gevoel wa nu in miljoenen stukjes verscheurd was. Het deed pijn om Flavio niet meer zijn vriendje te kunnen noemen, en ergen haatte hij zichzelf dat hij het zover had laten komen. Alle I love you's en ti amo's die Flavio had gezegd spookten weer door zijn hoofd, waardooor hij echt brak. Hij begon nu hardop t huilen, zeker toen Flavio hem bedankte, toen deze wegliep schoot hij overeind, hij draaide stak voorzichtig zijn hand naar hem uit om hem een halt toe te roepen, maar dat zou vast niet werken. Hij begon nog harder te huilen en dat, samen met het geluid dat zijn vuist op het tafelblad maakte, ving veel blikken. Het kon hem allemaal niet meer schelen. Dit was de tweede keer dat hij liefdesverdriet moet voelen, het was zo vreselijk en dan moet je nog nagaan hoe veel erger het deze keer was.

New

Ian zat gapend onderuitgezakt op een stoeltje in de hoek. voor zijn neus lag een college blok waar hij af en toe een regel tekst neerkrabbelde. Hij vond het altijd wel leuk om zijn eigen teksten te bedenken. Dan kon hij alle kanten op.

Zoals gewoonlijk zat Mari niet aan een tafel, maar liep ze met haar smoothie in de hand tussen de tafels door. Hierdoor hield ze haar glas wel eens scheef en in haar haast om het drankje te redden liep d achteruit tegen een jongen aan die het leukste haar ooit had. "Oh shhhorry..." zei ze en ze likte het gemorste sap van de ran van t glas.