Het ziekenhuis

Ally rekte zich uit en trok haar jurkje weer omlaag terwijl ze omhoog kwam keek ze naar Jake's bed, hij was wakker, waardoor ze meteen een stuk sneller opstond. "je bent wakker!" zei ze blij, met hese stem. Ze haastte zich naar hem toe. "Kan ik iets voor je doen, of halen?" wilde ze weten terwijl ze zijn hand weer vast pakte. Ze wreef door haar ogen. De mascara was volledig uitgelopen en haar lippenstift ook. Maar het kon haar nu echt even niets schelen. Ze zou het er straks wel af halen. "Ik heb een bed gekregen van de afdelingsleider' zei ze, het extra bed op de intensive care verklarend, het was niet echt normaal om hier een extra bed te hebben.

Jake had niet eens echt op het bed gelet, hij had alleen maar naar Ally kunnen kijken. Hij voelde zich al wel weer wat beter dan gisteravond, gelukkig. Hij had haar hand vastgepakt. 'Ik hoef niets,' fluisterde hij. Hij trok haar iets naar zich toe zodat hij haar half kon omhelzen, dat ging niet zo super door alle slangetjes die in zijn arm zaten en ook niet echt super door het verband wat om zijn schouder zat.

Ze vond het lief dat hij zoveel moeite deed, maar duwde heel zachtjes zijn hand weer naar beneden. "Voorzichtig Jake, ik wil niet dat je jezelf nog meer pijn gaat doen" ze drukte haar lippen nog een keer kort op die van hem en keek hem toen liefdevol aan. "pas je op jezelf? niet te veel willen nu al he" zei ze zachtjes terwijl ze met haar hand door zijn haar ging en naar hem glimlachte, met een glimlach die alleen Jake ooit van haar gehad had. Hij zag er nog steeds neit helemaal uit als haar Jake, maar hij kwam steeds dichter in de buurt. Ally was zich opeens bewust van haar clownachtige schmink, en grinnikte. "ik ga zo even mezelf afschminken, als ik hier geen mensen de stuipen op het lijf wil jagen" zei ze lachend. Eigenlijk vond ze het niet leuk dat Jake haar zo moest zien, maar beter dan niet.

Flavio schreef:

Flavio ging op een stoel naast Adam zitten en pakte diens hand vast. "Klaar om ons engeltje te zien?" vroeg hij lief. Zijn duim streek zachtjes over de rug van Adams hand. Sophie glimalchtte naar de twee. "Dit kan koud zijn." Zei ze vriendelijk voor ze de gel op adams buik spoot.

Adam glimlachte lief naar Flavio, 'Natuurlijk en ik dat, dear.' zei hij op en net iets te zoete toon. Ondanks de waarschuwing schrok hij toch even van de koude gel, al wende hij er vrijwel meteen aan. Sophie glimlachte en zette het apparaat op Adam's buik, de monitor naast en liet het gebruikelijke zwartwit beeld zien waar Adam nooit iets in zag, maar toch zoveel impact op hem hadden, die van Courtney had hem al blij gemaakt, deze minstens tien keer zoveel. Hij kneep in Flavio' hand, kreeg de grootste glimlach ooit op zijn gezicht en tranen in zijn ogen. 'Hier kan je het hartje zien kloppen...' zei Sophie met een glimlach naar hen en ze wees het orgaan in kwestie aan.

Flavio glimlachte en keek met tranen in zijn ogenvan de monitor naar adam en weer terug. "Ons kleintje..." Zei hij happy. Tuurlijk hij was nog maar zestien en een kind was niet ideaal, maar er viel niets aan te doen en hij hield nu al van hun ukkepuk .

Adam wist niet hoe iets wat zo klein was, en zo vaag afgebeeld, zoveel indruk op hem kon maken. 'Als jullie willen weten of het een jongen of een meisje is, dan hoor ik dat graag nu van jullie.' zei Sophie met een lieve glimlach, ze vond het altijd geweldig om de eerste ontmoeting van ouders en kind mee te maken, daarvoor was ze dit werk gaan doen. 'Wat vind jij?' vroeg Adam aan Flavio, als deze het graag wel of per se niet wilde weten gibg hij met hem mee.

-
Ze komen 1 of 2 weken te kort voor geslachtsbepaling. Boeien. XD

Angel schreef:

Ze vond het lief dat hij zoveel moeite deed, maar duwde heel zachtjes zijn hand weer naar beneden. "Voorzichtig Jake, ik wil niet dat je jezelf nog meer pijn gaat doen" ze drukte haar lippen nog een keer kort op die van hem en keek hem toen liefdevol aan. "pas je op jezelf? niet te veel willen nu al he" zei ze zachtjes terwijl ze met haar hand door zijn haar ging en naar hem glimlachte, met een glimlach die alleen Jake ooit van haar gehad had. Hij zag er nog steeds neit helemaal uit als haar Jake, maar hij kwam steeds dichter in de buurt. Ally was zich opeens bewust van haar clownachtige schmink, en grinnikte. "ik ga zo even mezelf afschminken, als ik hier geen mensen de stuipen op het lijf wil jagen" zei ze lachend. Eigenlijk vond ze het niet leuk dat Jake haar zo moest zien, maar beter dan niet.

Jake grinnikte eventjes zachtjes, dat leverde een pijnsteek op bij zijn ribben maar hij deed net alsof het niets was. 'Laat het er dan maar op zitten, er mag hier wel eens wat leuks gebeuren,' zei hij met een scheve grijns. Hij streek met een hand over haar gezicht. Hij zei verder niets meer over dat hij op zich zelf zou letten. Dat deed hij wel, alleen zette hij Ally nou eenmaal bovenaan, zij was het belangrijkste en hij wilde dat zij nergens problemen mee kreeg. Zeker niet met zijn oude gang. Hij vond het in elk geval een fijn idee dat hij nu niet meer bij die gang hoefde te horen. Dat hij vrij was.

Ally leunde met haar handen op het bed en keek hem aan. "Heb je nog veel pijn?" vroeg ze zachtjes, het was duidelijk dat hij nog pijn had, maar ze hoopte dat het al meeviel. "Wat hebben ze in godsnaam met je gedaan Jake?" haar stem was moeilijk, zacht en verstikt. Ze verdacht hem ervan het alleen voor haar gedaan te hebben, ookal zou ze dat niet durven vragen. Ze vond dat maar niets. Hij was bijna dood gegaan. Allyshia vond hem er nog steeds niet prettig uitzien daar in dat bed. ZE wilde bij hem kruipen, zijn warme armen weer even om zich heen voelen. "mag ik?" vroeg ze voorzichtig met haar knie al op het bed. Haar ogen waren groot, bang en vragend. Ze wist niet of het een goed plan was, en ze wist ook dat het egoïstisch was, dat hij veel pijn had en ze hem misschien pijn zou doen, maar als ze dat zou merkten zou ze meteen weer weg gaan. Ze wilde gewoon even zijn warmte weer dichtbij voelen. Ze miste hem. In een zekere zin dan, want hij lag hier gewoon voor haar. Toe hij met zijn hand over haar gezicht ging leunde ze een beetje met haar gezicht tegen zijn hand zodat hij een groter vlak raakte.

Jake schoof voorzichtig iets op in het bed zodat ze ernaast kon liggen. Hij had zijn arm langs haar schouders liggen en keek haar schuin aan. 'Ik weet niet precies wat ze hebben gedaan,' fluisterde hij. Hij was halverwege buitenwesten geraakt, ze waren toen nog vrolijk verder gegaan en hadden hem toen voor dood achtergelaten. Als die oude vrouw met haar hondje niet was langsgekomen had hij daar waarschijnlijk nog steeds gelegen. Hij vroeg zich af hoe het met Paco zou zijn. Hij was er niet bij geweest toen hij afgeranseld werd, misschien maar beter ook. 'Het maakt ook niet uit, het is voorbij,' fluisterde hij toen. Hij vond het belangrijker dat hij nu hier met haar lag dan dat hij wist wat er precies was gebeurd. Hij wist toch al wat het gevolg was geweest, hij was gewond maar vrij.

Ze schoof naast hem het bed in en trok haar benen naar de andere kant op. Keek naar hem, met grote ogen. Het voelde goed naast hem te liggen. "als ik je pijn doe, moet je het meteen zeggen, dan ga ik weer staan" zei ze zachtjes, terwijl ze haar hoofd zachtjes tegen zijn arm liet leunen en even haar ogen sloot. Het voelde veilig hier, warm en ongevaarlijk. Als ze bij Jake was, was ze thuis. Niet in dat grote en onpersoonlijke huis van haar ouders. Het maakte haar bang dat mensen waar Jake zo lang gewoon mee rondgehangen had hem nu bijna vermoord hadden. Gewoon door hem te schoppen en slaan, wist zij veel wat ze nog allemaal gedaan hadden. "Ben je er nu vanaf? Voor altijd?" vroeg ze hoopvol. Ze was bang dat hij straks gewoon terug moest. "Ik wil niet dat je daar ooit nog terug moet, als wel, dan ga ik er alles aan doen dat ze je niet vinden" fluisterde ze, half in slaap. Ze had slecht geslapen en zijn warmte was zeker welkom. "Jakey, ik hou van je" fluisterde ze nog voor ze in slaap viel.

Rustig en zachtjes streek Jake over haar rug e ndoor haar haar heen. 'Ik ben veilig, ik hoef niet meer terug,' fluisterde hij nog zachtjes. Hij keek naar haar terwijl ze langzaam in slaap viel. 'Ik hou ook van jou, liefste,' fluisterde hij nog zachtjes voordat ze echt weggleed in een slaap. Na een tijdje kwam zijn moeder binnen lopen, alleen dit keer. Ze keek uiterst verbaast toen ze Ally bij hem in bed zag liggen maar ze zei er niets over. Ze ging alleen stilletjes naast hem zitten. 'Is ze je nieuwe vriendin?' vroeg zijn moeder toen fluisterend. Jake knikte aleen, hij wilde niet dat Ally wakker werd. Hij had niet het gevoel alsof ze vannacht veel had geslapen. Het zou hem niets verbazen als ze langer naast zijn bed had gezeten dan dat ze had geslapen. Zijn moeder zweeg eventjes en keek hem recht aan. 'Gaat het een beetje?' vroeg ze hem toen. 'het gaat wel, ik heb nog wel aardig wat pijn. Maar ik krijg pijnstillers,' zei hij rustig terwijl hij haar recht aankeek.

Allyshia kreeg niets van het gesprek mee, lag dicht tegen Jake aan en fluisterde af en toe heel even zijn naam. Zijn nabijheid zorgde ervoor dat ze vast sliep. Alles leek makkelijker als hij erbij was. Minder moeilijk en alles ging ook sneller. Ze lag met haar neus in zijn shirt en door zijn geur ging werd ze alleen rustiger. Na een paar uur werd ze wakker en keek op naar zijn gezicht, van beneden keek ze naar zijn kin. Shit, wat had ze gedaan, dadelijk had ze hem onbewust pijn gedaan, maar ze was niet in staat op te staan, nog half in slaap fluisterde ze zijn naam. `hoe laat is het` vroeg ze. En ze drukte nog een kusje op zijn kaak. Ze wilde niet weten hoe ze eruit zag, meost zeker verschrikkelijk zijn.

Jake glimlachte eventjes kort naar haar. 'Half twee,' zei hij rustig. Ze had lang geslapen, dat was goed vond hij. Ze had af en toe wel een beweging gemaakt die hem pijn had gedaan, alleen maakte het niet veel uit vond hij. Zijn moeder was opgestaan en drukte kort een kus op zijn voorhoofd. 'Ik ga weer,' zei ze zachtjes. Ze liep de kamer uit om hem en Ally weer wat rust te gunnen. Gelukkig.

Ally keek zijn moeder slaperig na. "Hmmm, ik geloof dat ik niet zo'n goede indruk op haar gemaakt heb" zei ze spijtig. Ze had eerst gemopperd op haar en nu was ze in slaap gevallen, tegen haar zoon aan wie ze misschien wel pijn gedaan had. "Ik heb je toch niet per ongeluk pijn gedaan?" vroeg ze nog geeuwend. Wow ze had echt goed geslapen! Ondanks het vervelende piepen van de apparaten om haar heen.

Jake besloot te liegen. Hij schudde zijn hoofd. 'Je hebt me geen pijn gedaan,' zei hij tegen haar. Hi jwilde niet dat ze zich schuldig voelde over het feit dat ze ook een keer goed had geslapen. 'En mijn moeder trekt wel weer bij, ze is meestal zo tegen mijn vriendinnen,' zei hij met een scheve grijns. Zelfs Carmen was niet volledig geaccepteerd door zijn moeder, het maakte voor hem niet heel veel uit. Hij hield toch wel van haar. En dat zou hij altijd blijven doen.

Ze wist dat hij loog, maar zei er niets over. "ik hoop het..." zei ze zachtjes. ze wist dat het waarschijnlijk nooit goed zou worden, haar contact met zijn moeder. Ze hoorde hier niet en dat had ze ook wel duidelijk gemaakt gekregen. Ze kwam een beetje omhoog en ging van hem af, want ze lag alsnog een beetje op hem. Ze ging op haar buik liggen en bekeek hem van opzij. Drukte toen nog een lief kusje op zijn lippen en stond op. "Ik zal jou en je moeder even alleen laten en ik ga heel even snel op en neer, ik kan de huishoudster (kom ff niet op dr naam) niet alles alleen laten opruimen" zei ze. "en ik denk dat het handig is als ik schoenen aandoe en dit uit." ze wees naar het knalrode jurkje dat nu helemaal verfromfraaid uitzag.

Jake kuste haar terug. 'Is goed, wel snel terug komen,' zei hij tegen haar. Hij wilde niet dat ze te lang weg bleef, hij had haar nodig om hier te zijn. Natuurlijk wilde hij ook wel eventjes alleen zijn met zijn moeder, al had hij er niet heel veel behoefte aan om dat nu direct te hebben. Want hij wist wat er komen zou, zijn moeder zou hem de huid volschelden over hoe hij nou iets kon beginnen met een gringo en weet al niet wat meer. Maar het maakt hem niet uit, hij hield van haar.

Ze knikte en trok haar jurkje recht. Misschien kon ze wel even schoenen lenen van Summer. Ze liep de kamer uit. Naar huis. Haar feestje zou wel de nodige rotzooi veroorzaakt hebben die nodig opgeruimd moest worden.




tijdje later

Ally kwam nu in een joggingbroek -hopelijk had niemand haar gezien- en een gekleurd topje met simpele sneakers terug. Ze had zich afgeschminkt en had een plastic zak kleren voor Jake mee, simpele kleren die makkelijk aan en uit gingen, maar ze kon zich voorstellen dat hij wel iets anders aan wilde dan dat ziekenhuis nachthemd. Ze had erop gelet dat het geen merk was en niet te veel gekost had. Ze wilde hem niet in verlegenheid brengen. Ze liep door de gangen van het ziekenhuis en klopte zachtjes op zijn deur.

Jake had nog kort geslapen, zijn moeder was intussen al weer weg gegaan. Ze had hem verteld dat ze vond dat Ally niet bij hem hoorde, maar ze had geaccepteerd dat hij haar niet zou laten gaan nadat hij had gezegd dat hij van haar hield en voor haar de gang uit was gestapt. Hij hoorde de klop op zijn deur. 'Binnen,' zei hij zachtjes. Er was net een zuster geweest die had gezegd dat er nog een dokter zou komen om hem te controleren. Als hij geluk had mocht hij van de intensive care af.

Ze stapte de kamer binnen. Het was vreemd maar als ze allebei in de kamer waren leek de lucht minder te drukken en de kamer werd een soort van automatisch een tikje lichter. Er verscheen een glimlach op haar gezicht terwijl ze naar zijn bed liep. "hee" zei ze, terwijl ze haar lippen heel kort op die van hem drukte en de plastic tas naast zich op de grond neer zette. "Gaat het al beter?" vroeg ze. Ze keek hem lief aan terwijl ze nog even met haar hand door zijn haren ging. "Hier, ik hoop dat je het past, maar ik dacht alles beter dan een nachthemd uit het ziekenhuis, als je van de intensive care afbent zal je vast wel weer andere kleren aanmogen." ze haalde de grijze jogging broek tevoorschijn en een t-shirt, een warm vest voor als hij het koud had en nog wat t-shirts en ondergoed.

Adam schreef:

Adam wist niet hoe iets wat zo klein was, en zo vaag afgebeeld, zoveel indruk op hem kon maken. 'Als jullie willen weten of het een jongen of een meisje is, dan hoor ik dat graag nu van jullie.' zei Sophie met een lieve glimlach, ze vond het altijd geweldig om de eerste ontmoeting van ouders en kind mee te maken, daarvoor was ze dit werk gaan doen. 'Wat vind jij?' vroeg Adam aan Flavio, als deze het graag wel of per se niet wilde weten gibg hij met hem mee.

-
Ze komen 1 of 2 weken te kort voor geslachtsbepaling. Boeien. XD

Flavio dacht even na. "Mij maakt het niet uit, ik wil het net zo graag wel als niet weten, ik denk toch liever niet. Maar jij moet het zelf weten, als jij het wel wil weten kan ik even naar de gang gaan of zo..." Opperde.hij.

Adam schudde zijn hoofd, Áls jij het niuet wilt weten, hoef ik het ook niet te weten, je kent me, als ik iets weet wa jij niet wilt weten zeg ik uiteindelijk toch alleen hij of alleen ze.' zei hij met een glimlach en hij keek weer naar het zwartwitbeeld schuin naast hem. 'Tijd om afscheid te nemen jongens, alles is compleet in orde en ik ben vreselijk blij dat te horen, zeker gezien de... omstandigheden.' Zei Sophie met een glimlach, 'Jullie krijgen natuurlijk een printje met de resultaten.' voegde ze er nog aan toe voor ze het apparaat en de gel van Adam's buik afhaalde.

Toen diens buik weer schoon was gaf Flavio er een kus op. "Ons engeltje." Zei hij met een lieve glimlach. "Dammie mischien moeten we bij de school een kamer voor ons drietjes aanvragen, zodat dat kan werken als hij of zij er eenmaal is." Hij streek teder ovet de bolle buik waar zijn kleine baby inzay. "Trouwrns, aangezien jij de 'moefer' bent, heb je een voorgevoel? Of het een hij of een zij is befoel ik."

Nick schreef:

Ze stapte de kamer binnen. Het was vreemd maar als ze allebei in de kamer waren leek de lucht minder te drukken en de kamer werd een soort van automatisch een tikje lichter. Er verscheen een glimlach op haar gezicht terwijl ze naar zijn bed liep. "hee" zei ze, terwijl ze haar lippen heel kort op die van hem drukte en de plastic tas naast zich op de grond neer zette. "Gaat het al beter?" vroeg ze. Ze keek hem lief aan terwijl ze nog even met haar hand door zijn haren ging. "Hier, ik hoop dat je het past, maar ik dacht alles beter dan een nachthemd uit het ziekenhuis, als je van de intensive care afbent zal je vast wel weer andere kleren aanmogen." ze haalde de grijze jogging broek tevoorschijn en een t-shirt, een warm vest voor als hij het koud had en nog wat t-shirts en ondergoed.

'Je bent een engel,' zei Jake toen hij de kleren zag. Hij trok haar nogmaals naar zich toe om haar te kussen, hij miste haar verschrikkelijk elke keer dat ze weg ging. 'En het gaat goed, de dokter komt zo een controle houden,' zei hij tegen haar. Hijzelf schatte de kans groot dat hij straks hier weg mocht, in elk geval om naar de medium care te gaan.

"Hmm, ik hoop dat je hier weg komt" zei ze nadat ze hem terug gezoend had. "Dan mag ik namelijk legaal bij je op de kamer liggen" grapte ze met een knipoog. Ze vond het fijn dat het goed genoeg scheen te gaan om van deze afdeling af te kunnen. "hoe lang houd je die in je neus?" vroeg ze, wijzend op de draadjes in zijn neus. "Wat is er eigenlijk allemaal mis?" dat had ze even gemist door haar zorgen. Ze wist dat er enorm veel mis was, maar wat precies had ze gemist.