Het meer achter het bos.

Lauren keek hem aan. Hij kon er zo goed voor zorgen dat ze even vergat wie ze was en wat al haar problemen waren. 'Graag, ik ben trouwens wel toe aan een sigaret' zei ze, en ze begon snel terug zwemmen, ze wilde het donker zo snel mogelijk achter zich laten. Toen ze de bodem weer aan haar voeten voelde zuchtte ze gelukzalig en bleef een paar seconden zo staan, waarna ze de kant op liep.

Jake glimlachte en ging naast haar zitten op de kant. Hij had een grote handdoek meegenomen, omdat hij sowieso al toe was geweest om te gaan zwemmen. Hij reek hem haar aan zodat zij zich eerst kon afdrogen. Hij had het niet so heel erg snel koud.

Lauren pakte de handdoek dankbaar aan en begon zichzelf af te drogen. Toen ze droog was gaf ze hem de handdoek en ze ging weer in het gras zitten. Even moest ze zich uitstrekken om haar spijkerbroek te pakken die naast haar lag. Ze pakte een pakje sigaretten uit de broekzak en stak er een op, waarna ze het pakje naar hem gooide. 'Jij ook?' vroeg ze, tussen haar lippen door.

Met een soeplesse die beweest dat hij dit soort dingen wel vaker ving plukte hij het pakje uit de lucht. Hij viste er een sigaret uit en stak hem op. In het donker gloeide de punten van de sigaretten. jake had de handdoek om zijn schouders heen liggen. Niet dat hij dat nodig had voor de warmte, alleen had hij geen zin om zich te gaan afdrogen. Rustig nam hij een trekje van de sigaret. 'Bedankt,' ze hij met een glimlach tegen haar. Ondertussen gooide hij het pakje weer terug naar haar.

Lauren glimlachte naar hem. 'Graag gedaan, ik heb genoeg' zei ze lachend. 'Eigenlijk heb ik nu een jointje nodig, maar ik heb echt geen idee waar ik die moet vinden' zei ze. De eigenlijke boodschap was makkelijk te bgrijpen, Heb je een jointje voor me? En zo niet, waar kan ik drugs krijgen?

Jake grinnikte eventjes. Hij trok zijn jas naar zich toe en viste er twee joints uit. 'Deze?' vroeg hij toen grinnikend. Hij had eigenlijk altijd wel wat van drugs op zak als hij net van de werf af kwam. Ze zouden hem er niet voor kunnen oppakken, daarvoor was het nooit genoeg. Hij hield de joints plagend voor haar neus.

Lauren glimlachte naar hem en griste een joint uit zijn hand. 'precies' lachte ze en snel stak ze hem aan waarna ze meteen een trek nam. Ze voelde de heerlijke zaligheid haar hoofd leeg maken. Ze lachte zachtjes en schoof iet dichter nar hem toe. 'Wil je ook?' vroeg ze, terwijl de weeigde geur haar hoofd leeg maakte.

Jake glimlachte. Ondanks de avond bij het pakhuis was hij nog niet dronken of stoned. TIjd om daar verandering in te brengen. 'Tuurlijk, Chica,' zei hij met een brede glimlach terwijl hij de joint overnam van haar. Terwijl hij dat deed streken zijn vingers 'perongelijk' langs die van haar. Daarna nam hij een hijs van de joint. Heerlijk die zachtheid in zijn hoofd.

Lauren voelde zijn vingers langs die van haar strijken en glimlachte. Het was fijn om bij iemand te zijn, na zo'n lange tijd alleen te zijn geweest. Ze boog weer naar voren om de joint van hem af te pakken, maar verloor haar evenwicht en viel half over hem heen. Lachend pakte ze toch de joint uit zijn hand en stak haar tong naar hem uit, terwijl ze gewoon over hem heen bleef liggen, niet eens haar best deed om overeind te komen.

Jake begon te lachen. Hij jatte de joint weer uit haar hand en nam een trek. De wiet was aardig sterk waardoor deze al snel invloed op hem uit begon te werken. Heerlijk. Hij had een arm om Lauren heen geslagen en streelde zacht over haar rug. Het was misschien niet het slimste om te doen, hij had immers een vriendin. Alleen dat wist hij eventjes niet meer, of probeerde hij te vergeten.

Lauren glimlachte en krabbelde toch maar overeind. Toen pakte ze de joint van hem, nam een paar halen en begon weer te lachen. Wat een heerlijk middel om al haar gedachten te vergeten, om alleen te zijn met Jake in haar kleine wereldje. Ze begon echt al een beetje wazig te zien en kon niet meer stoppen met lachen. 'Dank je wel' zei ze, en ze keek Jake lachend aan, waarna ze naast hem ging liggen zodat ze de sterren kon zien.

Ook Jake was gevangen in een lachbui, hij moest toegeven dat hij het jammer vond dat ze van hem af kroop. Hij trok een pruillip, eentje die hij niet lang volhield waardoor hij weer in de lach schoot. 'Graag gedaan,' zei hij hikkend van de lach. Hij kon heel irritant worden als hij stoned aan het worden was.

Laurne begon ook te lachen bij zijn mislukte poging tot een pruillipje. Ze draaide zich om en bracht haar mond naar zijn oor. 'Wat wil je dan?' vroeg ze met hese stem, en toen begon ze weer te lachen, maar ze trok niet weg en bleef zachtjes tegen zijn oor aan ademen.

Jake stopte kort met lachen en keek haar recht in haar ogen aan. 'Jou,' fluisterde hij toen hees. Dat was ergens wel waar, hij wilde haar eigenlijk wel. Alleen niet in de zin van voor eeuwig en altijd. Gewoon, een keer. Zijn hand gleed over haar wang en hij keek haar nog steeds aan, benieuwd naar wat ze zou gaan zeggen.

Lauren keek hem verbaasd aan, maar toen ontsnapte er een giechel uit haar keel. 'Ach als dat echt is wat je wilt' zei ze nog steeds lachend, maar ze drukte wel haar mond op die van hem en begon hem hevig te zoenen. Zachtjes beet ze op zijn onderlip en leunde iets naar achteren om hem glimlachend aan te kijken.

Jake glimlachte, blij dat hij kreeg wat hij wilde. Al kreeg hij meestal wat hij wilde. Hij drukte zijn lippen stevig op die van haar en draaide zich zo zodat zij op haar rug kwam te liggen. Zachtjes maar toch ook wel hevig kuste hij haar. Zijn mond opende zich en zijn tong streek langs haar lippen, een stille vraag om toegang.

Lauren voelde hoe hij haar omdraaide en glimlachte tegen zijn lippen, waarna ze die van haar opendeed. Van haar mocht hij de leiding nemen, en zij zou wel meegaan in wat hij deed, maar ze kon er niks aan doen dat haar handen toch in zijn haren grepen en hem iets dichter naar zich toe trokken, gewoon omdat dit zo vreselijk goed voelde.

Jake speelde met haar tong, hij wist dat als Carmen dit zou weten hij de poppen aan het dansen had. Alleen dacht hij daar nu maar eventjes niet aan, het voelde goed om zo bij Lauren te zijn. Dit was wat hij kende, stoned worden en dan dit. Zijn handen gleden over haar lichaam heen, door haar nog vochtige haar van het zwemmen. Hij hield van dit gevoel.

Lauren glimlachte en liet een hand over zijn rug en borst gaan. Ze kreeg kippenvel van zijn zachte aanrakingen, maar was er met haar hoofd niet heel duidelijk bij. Ze begon hem iets ruwer te zoenen, drukte zichzelf nog iets dichter tegen hem aan dan eerst, en zorgde ervoor dat haar hoofd leeg bleef.

Jake duwde ook zijn lichaam dicht tegen haar aan. Hij hield heel eventjes op met kussen zodat hij adem kon halen, daarna drukte hij vrijwel meteen zijn lippen weer opdie van hem. Hij zag dit als iets vrijblijvends, seks was voor hem nooit heel erg bijzonder geweest.

Lauren liet haar lippen langs zijn kaak, hals en sleutelbeen gaan, waar ze een spoor van haar rode lippenstift achterliet, die er door het zwemmen niet af was gegaan. Ze wist niet hoe ver hij wilde gaan, maar had al wel een idee, en het kon haar niks schelen. Misschien door de drugs, misschien door het feit dat ze altijd al wel makkelijk met jongens naar bed ging. Maar waarschijnlijk door het feit dat het haar niks meer uitmaakte wat er met haar gebeurde.

Het was kerstavond, en Juliëtte zat hier alleen bij het meertje. Ze was net bij de kerkdienst geweest, het had haar aan de ene kant kracht gegeven, aan de andere kant had het haar herinnerd aan het feit dat ze niet straks bij Javier in zijn armen kon kruipen. Dat ze niet deze avond met hem kon delen. Ze miste hem nu meer dan eens. Voor ahar stond een klein kaarsje wat ze had aangestoken, ze keek naar het kaarsje terwijl het langzaam aan het opbranden was. Eigenlijk zou ze niet alleen moeten zijn met kerstavond, haar ouders hadden haar uitgenodigd, maar ze had het afgewezen. Ze had gezegd dat ze het hier met een paar vriendinnen zou vieren, ze had niet gezegd dat ze zich eenzaam voelde, dat ze wilde terugkeren naar haar ouderlijk huis. Dat had ze hen allemaal niet verteld. Waarom niet? Omdat haar ouders dan nog meer teleurgesteld in haar zouden zijn. Omdat ze voelde dat God haar hier een pad aanbood, omdat ze wist dat God niet wilde dat ze zich ging verstoppen voor de buitenwereld. Ze nam zich voor om na vandaag zich meer te mengen tussen de mensen, om na vandaag gelukkig te worden.

NIck was na de verdwijning van Maud maar weer naar school gegaan en kwam nu bij het meertje. Het was al aan het schemeren, het gaf hem rust. bij het meertje zat een meisje van ongeveer zijn leeftijd. Ze was knap, maar daar lette Nick niet eens op. Hij was gebroken, ze was gewoon gegaan. Nick ging bij het meisje zitten en keek naar het water. "Waarom moeten ze allemaal gaan?" vroeg hij zachtjes, aan niemand in het bijzonder. Hij staarde naar de zon die zichzelf in het water weerspiegelde.

Juliëtte keek op naar de jongen, ze had geen gezelschap verwacht hier. Toen ze zijn vraag hoorde werd haar aandacht nog meer getrokken. 'Dat is een goede vraag,' fluisterde ze, haar stem was duidelijk een beetje gebroken. Van verdriet, maar ook omdat ze het gevoel kreeg dat hij hetzelfde moest doormaken als zij. Misschien op een andere manier. Ze had haar verlovingsring afgedaan en hield deze nu tussen haar vingers vast. Ze moest eigenlijk afstand doen van dei ring, ze moest afstand gaan doen van het verleden. Er mee leren leven, alleen kon ze het niet. Ze kon geen afscheid nemen van Javier. 'Een vraag waar ik het antwoordt niet op heb,' fluisterde ze toen.

Nick pakte haar hand twijfelend vast. Als een soort steun, meer niet. Hij kende dit meisje niet, maar ze had duidelijk verdriet. Hij zag een ring tussen haar vingers. Van een jongen? Of maar gewoon een ring? Hij had het meisje nog nooit op school gezien, of misschien was ze hem niet eens opgevallen. Zijn schoenen maakten kuiltjes in het zand. Hij begreep echt niet waarom ze gegaan was, gewoon die taxi ingestapt was alsof er niets gebeurd was.