Villa italia

Sorry vor mijn mega late reactie...
________
Arianne glimlachte eventjes naar hem. Ze vond het lief dat hij haar beeldschoon noemde. Zelf was ze eigenlijk best onzeker over hoe ze eruit zag, maar zijn woorden maakte alles goed. Ze pakte ook zijn hand stevig vast en kneep eenmaal. Ze was zenuwachtig om zijn vader te ontmoeten. Was bang dat hij haar niet zou mogen. Haar niet goed genoeg zou vinden voor zijn zoon.

"Pap?" zei Collin toen ze beneden waren. Zijn vader draaide zich om. Collin had zijn handen geruststellend op Ariannes schouders gelegd. "Dit is Arianne" hij hoopte maar dat zijn vader haar zou accepteren. Zijn vader zou het hen anders niet erg makkelijk maken. Geïnteresseerd stak Meneer Diaz zijn hand uit. "Aangenaam" zei hij terwijl hij die van Arianne pakte en hem lichtjes drukte. Collin wist dat dit noch niets zei. Zijn vader kon heel opeens omslaan en alles in de soep laten lopen. Je wist nooit of je nou blij, of juist minder blij met zijn reactie moest zijn.

Arianne pakte zijn hand met een glimlach aan. 'Aangenaam kennis te maken,' zei ze met een glimlach. Ze hoopte dat de glimlach op zijn gezicht een goed tegen was. Dit was voo rhet eerst voor Arianne, ze was het niet gewend om vaders van vriendjes te ontmoeten, en al helemaal niet om daar zenuwachtig voor te zijn. Ze was het gewoon niet gewend.

Collins vader was alweer zijn interesse verloren. Dat ging zo verschrikkelijk snel bij die man, maar het was een goed teken. "Heb je al inkopen gedaan, Collin?" vroeg hij terwijl hij Arianne compleet negeerde. Collin was het gewend en gaf even snel een bemoedigend kneepje in haar schouder. "Nee, sorry pap, we werden gisteren een beetje overvallen door Anna, dus ik heb er nog geen tijd voor gehad." Zijn vader kreeg een beetje een minachtend gezicht. "Hm, heb je niet eens het huishoudstertje opgebeld" hij zei het redelijk aardig, maar Collin wist dat zijn vader dat maar niets vond. Hij vond het raar als er geen personeel aanwezig was.

Arianne bleef glimlachen, ze vond het raar hoe zijn vader reageerde maar haar vader zou dat niet anders doen. Kort keek ze eventjes naar Collin, een vragende blik lag in haar ogen. Ze hoopte ondertussen dat de man haar mocht, dat zijn desinteresse een goed teken was. Ze was op dit moment ongelovelijk onzeker over zichzelf.

Collin keek haar geruststellend aan. "nee pap, zelfs Mirna niet, nee" zei hij met een zucht. Zijn vader zou gewoon nooit veranderen... "Maar pap, ik denk dat wij even gaan zwemmen ofzo." hij keek zijn vader verder inet meer aan. Ze zouden weer net zo langs elkaar heen leven als anders. Hij wist niet of Arianne de zee achter al gezien had, maar hij ging hem haar nu laten zien.

Arianne glimlachte door izjn geruststellende blik. Iets wat haar ook echt geruststelde. Ergens was ze blij dat ze weer bij die vader weg kon, ze had het sowieso niet op mensen die veel ouder dan haar waren. natuurlijk had ze de zee al gezien, ze hield van zee. Op een of andere manier voelde ze waarneer ze dicht bij de zee was.

Collin nam haar mee naar buiten en rende voor haar uit richting het strand. Het was opeens heel warm buiten, veel warmer als binnen.

Arianne rende snel achter hem aan. De warmte om haar lichaam heen was prettig, lekker. Al snel rende ze naast Collin, waren die trainingen voor een strak lichaam toch nog ergens goed voor. Ze sloeg haar armen om hem heen, daardoor raakte ze uit balans waardoor ze hem meetrok het water in.

Collin schrok een beetje van haar omhelzing waardoor ook hij zijn evenwicht verloor. Het water was koud opeens en doordrong in een keer al hun kleren en er kwam een lichte glimlach op Collins gezicht. Hij lag onder Arianne en hij bracht zijn gezicht omhoog om haar te kussen toen er een golf en overspoelde.

Arianne vond het prettig om zo dicht tegen hem aan te liggen. Het maakte haar niet uit dat haar kleren doorweekt waren, het maatke haar niet uit dat zijn vader hen kon zien vanuit het huis. Niets was belangrijker dan hem. Alle liefde die ze voor hem voelde. Ze drukte haar lippen zachtjes op die van hem terwijl er weer een golf over hen heen spoelde.

Collin grinnikte zachtjes. Dit zou een punt zijn waar iemand anders heel hard zou gaan lachen, maar dat deed hij niet. Een golf stootte hem van Arianne af, maar hij bleef haar speels aankijken.

Arianne grinnikte ook eventjes. Ze liet zich met een golf meedrijven naar Collin en sloeg haar armen weer om hem heen toen ze dicht bij hem was. Weer drukte ze haar lippen op die van hem. Het feit dat haar kleren volledig waren doorweekt maakt haar niet uit, eigenlijk vond ze het wel grappig. Daarbij kwam dat ze niet dacht dat Collin het heel erg zou vinden, ze had namelijk een wit shirtje aan, wat nu het zo zeik nat was eigenlijk best wel veel doorscheen.

Collin zoende terug en toen een nieuwe golf hen overspoelde kwam er een man uit de bosjes lopen. Collin zag pas laat dat hij een camera had. Hij rende naar hen toe en maakte zo snel mogelijk zo veel mogelijk foto's. Collin verstopte Arianne achter zich. Iets wat niet heel moeilijk was omdat Arianne smal was en Collin een heel stuk boven haar uitstak. Hij vloekte. Rotpapparazzi.

Arianne zuchtte, konden die mensen nooit eens genoegen nemen met wat ze kregen aangeleverd. Ze probeerde achter Collins rug te blijven, alleen vond ze het zo stom om telkens door hem beschermd te worden. Ze voelde zich dan gewoon zo bezwaard, alsof ze Collin met dingen belaste die hij helemaal niet wilde.

De buurvrouw kwam luid vloekend met een paraplu uit haar achtertuin gelopen. "gente rude oggi, lasciate che questi persone belle, ma una volta sola!" gilde ze terwijl ze met haar paraplu het hoofd van de man probeerde te raken die niet wist hoe snel hij weg moest komen. "sì lo fanno!" riep ze nog achter hem aan. "Sorry schat, alles oke bij jullie?" vroeg ze in het italiaans terwijl ze Collin en Arianne bekeek. "Dankje Anna, ik weet niet hoe we onszelf daaruit gered zouden hebben" zei Collin tegen haar.

Arianne glimlachte een beetje beschaamd. Ze had haar armen voor zich geslagen, ineens voelde ze zich ontzettend naakt. 'Dankje,' fluisterde ze zachtjes in het italiaans. Met haar armen nog steeds voor zich geslagen liep ze het water uit richting het huis van Collin. Mooie moment werden op een of andere manier altijd door de paparazzi verpest, en daardoor voelde ze zich tegenwoordig heel erg bezwaard over. Ze ging zich er steeds meer door afvragen of ze het nog wel waard was, of de relatie van haar en Collin op deze manier wel houdbaar was.

Collin mompelde nog een bedankje naar Anna en rende toen achter Arianne aan. Waarom moesten hun momenten altijd verstoord worden. Waarom hadden zij geen recht op privacy? Collin had het er voor over. Voor Arianne had hij zo goed als alles over. Hij sloeg zijn armen om haar heen en fluisterde. "het zal allemaal wel meevallen, het komt allemaal wel weer goed, als we oud nieuws zijn laten ze ons met rust" het was zowel voor haar bedoeld als om zichzelf gerust te stellen. Hij drukte een snel kusje op haar hoofd en pakte toen haar hand.

Arianne liet hem zijn armen om zich heen slaan. Ze leunde iets tegen haar aan, en zonder dat ze het zelf echt door had begonnen de tranen over haa wangen te lopen. Voor het eerst in haar leven vond ze de media-aandacht echt erg. Voor eht eerst in haar leven wenste ze dat ze gewoon een of ander normaal meisje was waar niemand naar om keek. Zijn woorden stelde haar wel gerust, maartoch bleven de tranen stromen. Het kwam er nu gewoon eventjes allemaal uit. Alle vernederingen die ze had doorstaan, elke foto van de afgelopen paar jaar. Alles.

"Heey" fluisterde Collin zachtjes terwijl hij haar tegen zijn borst trok en ze bleven staan. Hij wreef zachtjes over haar rug. "Wat is er?" fluisterde hij zachtjes terwijl hij haar hoofd op zijn borst liet rusten. Hij streelde zachtjes over haar armen en haar haar. Veegde af en toe wat tranen van haar kin. "hier hoef je toch niet om te huilen, het is maar iemand van de pers, dat zijn we toch wel gewend?" hij vroeg het lief en gaf een zacht kusje op haar haar.

Arianne knikte. Ze was ze gewend, dat was nou net het probleem. Ze was het gewend geraakt om telkens op de voorpagina te staan, foto's die je liever niet van jezelf kon laten zien. 'Ik wil het niet meer,' fluisterde ze zachtjes. Ze drukte zich tegen hem aan. Ze wilde die pers niet meer, ze wilde alle aandacht neit meer. Ze wilde niet telkens moeten oppassen met wat ze deed.

"Wat wil je niet meer?" vroeg hij zachtjes. Een gevoel bekroop hem. Wilde ze hem niet meer? Hij had haar altijd al te goed gevonden, te mooi, om waar te zijn. Maar hij wist niet of hij het uit zou houden zonder haar. Het deed zijn spieren een beetje verslappen, maar van de andere kant wilde hij haar alleen maar dichter tegen zich aandrukken. Misschien was het wel voor het laatst, misschien wilde ze het na vandaag niet meer hebben?

Arianne voelde zijn greep iets verslappen, meteen begreep ze dat ze dacht dat ze Hem niet meer wilde, maar dat was onzin. Ze wilde hem liever dan wat dan ook in de wereld. 'Ik wil die pers niet meer, telkens maar moeten opletten,' fluisterde ze. 'Ik wil gewoon samen met jou kunnen zijn, zonder dat ik met telkens hoef af te vragen of de roddelpers weer op de loer ligt,' fluisterde ze daarna. Ze wilde hem gewoon, en ze wilde gewoon kunnen genieten van hun momenten samen, zonder de pers, zonder alle roddels.

Opgelucht haalde Collin adem. Zijn armen sloten zich dwingend om haar middel, hij had haar nodig, meer dan al het andere. "Arianne, ik hou van je, en als we daarvoor de pers er telkens bij hebben, accepteer ik dat. Dat onze momenten telkens verstoord worden vind ik enorm vervelend, maar die momenten zijn te kostbaar om helemaal te missen." hij zei het zachtjes maar vastbesloten. Hij drukte voorzichtig zijn lippen op die van haar. Ze smaakte naar zout, tranen, haar wangen waren nog nat, maar het maakte hem niets uit.

Arianne glimlachte door zijn woorden, wist dat hij gelijk had. Maar dat maakte niet dat ze het niet nog steeds vervelend vond. Ook haar armen sloten zich dicht om zijn lichaam. Ze opende haar mond en proefde het zout van de zee op zijn lippen, haar tranen proefde ze zelf ook. Nu stroomde er weer tranen over haar wangen, maar nu omdat ze voelde dat Collin van haar hield. Dat maakte haar zo intens gelukkig dat ze er van moest huilen.