Het verlaten schuurtje

Courtney gleed met haar vingertoppen over zijn borstkas, streelde hem zachtjes. 'hmmm." mompelde Courtney toen hij haar in haar nek kuste. Ze hadden maar geluk dat hier nooit iemand kwam.

Collins shirt lag nu op de grond en hij begon aan de knoopjes van haar blousje. En toen ging alles heel snel. Er flitste iets voor zijn ogen en Collin schermde Courtney snel af. "Fuck" vloekte hij terwijl hij zijn shirt beetgreep. Een fotograaf had hen gevonden en maakte nu zoveel foto's hij wilde.

Courtney keek geschrokken op toen er een flits verscheen. Camera's vond ze opzcih helemaal niet zo erg, zolang het maar op een shoot was, niet hier met Collin. "Zeg dat wel." zei ze geschrokken terwijl ze naar haar blousje grabbelde, een ze dacht nog wel dat het zo'n goede plek was.

Collin schermde haar af met zijn lichaam en glimlachte een soort van naar de camera. Toen trok hij haar aan haar hand de schuur uit en barikadeerde deze met een zware lat die hij vond en onder de deurklink zetten. "Sorry" zei hij en hij liep weg. Misschien toch dichter in de buurt van Enriqué en Sacha blijven de volgende keer.

Courtney was nog bezig met het dichtknopen toen Collin er al weer vandoor ging. Zo makkelijk zou hij er ook weer niet van af komen. "Ja zeg dat wel." riep ze geïrriteerd naar hem terwijl ze achter hem aanliep.

Collin vond het niet erg dat ze achter hem aanliep. "Ik hoop dat je niet te goed te zien bent" oh volgens zijn imago moest hij juist willen dat zij goed en hij slecht te zien was, maar nu vond hij het even alleen heel erg vervelend, vooral voor Courtney. Plotseling bleef hij staan. "zeg me hoe ik het weer goed kan maken" hij was oprecht. Dat was niet vaak zo, maar nu wel.

Dat hoopte Courtney ook, voor haar modellencarrière zou het aan de ene kant goed zijn, aan de andere kant wilde ze niet op deze manier in de bladen verschijnen. Nee, dat hoefde ook weer niet. Dat het voor hem net zo vervelend was dacht ze op het moment niet aan, zo was hij nou eenmaal. Courtney dacht na over zijn volgende vraag. "Geen idee." ze glimlachte eventjes, "Trouwens jij bent niet schuldig, die fotograaf daar in tegen." ze gebaarde in de richting van het schuurtje.

"Dankje" er stond even opluchting in zijn ogen. "kom we moeten hier weg" zei hij haar achter zich aan trekkend, "ik moet zo ook gaan, het was leuk je te leren kennen Courtney" zei hij.

Courtney liet zich mee trekken, "Oja, naar Hong kong niet waar? Fijne vlucht." grinnikte ze terwijl ze hem kort aankeek, "Ook leuk jou te ontmoeten Collin." zei ze tegen hem.

"Dank je" zei hij nog voordat hun wegen zich scheidden.

NEW
~
Elena stond tegen de muur aangeleund, maar kon van de zenuwen niet stil blijven staan en verzette haar gewicht dan ook steeds van haar ene been op het andere. Ze had Jamie een smsje gestuurd of hij hierheen wilde komen, want het was weer een plekje om alleen met hem te zijn. Dat ze bijna wilde smsen dat ze met hem wilde praten, was dom geweest. Alsof hij dan zelf niet door zou hebben waar het om zou gaan. Ze wist eigenlijk niet zeker of ze dit nu wel kon, nu was ze nog wel vastbesloten, maar die vastberadenheid zou waarschijnlijk wegzakken zodra ze Jamie zag. Ze dacht niet dat er iets kon zijn waardoor ze minder van hem ging houden, maar ze dacht dat dit beter was om te doen.

Jamie kwam snel aangelopen, hij had wat meoten regelen met een paar studenten maar het boeide niet. Zolang hij maar bij Elena kon zijn. Toen hij haar zag begon hij breed te glimlachen en toen hij voor haar stond gaf hij haar een kus en legde zijn handen om haar middel heen.' Heey schoonheid.' Zijn hart was alweer gevuld met liefde en hij wist zeker dat hij van dit meisje hield.

Elena kon het niet laten om ook te glimlachen bij het zien van Jamie, al voelde ze zich nu al schuldig. ' Heei.' Zei ze op een geprobeerde vrolijke toon, maar verder deed ze niks. Om niet al te opvallend te gedragen omhelsde ze hem, zodat ze hem ook niet rechtstreeks aan hoefde te kijken. Het probleem was dat Elena niet kon liegen, zo ook haar gevoelens verbergen. Ze liet haar blik even door het schuurtje gaan, zenuwachtig als ze was, en haalde diep adem om zichzelf te kalmeren. ' Ik heb je gemist.' Zei ze zacht. Het was waar, ze had hem gemist, ook al zag ze hem zowat elke dag. Ze miste het om hem te omhelzen, te zoenen, alleen zijn stem te horen die lieve woordjes sprak.

Jamie liet zijn handen zakken en pakte haar kin vast en liet haar in zijn ogen kijken,' WAt is er? Ik zie dat er iets mis is. Ik ben niet voor niets leraar en heb ook zo zelf mijn momenten gehad. Schat ik ben er om je te helpen!' Hij beet op zijn lip en aaide even over haar wang heen. Natuurlijk was hij bang dat het aan hem lag. Dat hij het probleem was. Maar hij hoopte gewoon van niet. Eigenlijk wilde hij er haast van uit gaan van niet.

Elena draaide haar gezicht weg zodat haar kin loskwam en zette een klein pasje naar achteren, wat een minipasje werd omdat ze al tegen de muur aanstond. Ze moest het waarschijnlijk maar gewoon meteen zeggen, dan was dat alvast eruit. Toch kwamen de woorden die volgde er maar moeilijk uit. ' Je zou me niet moeten willen helpen, als een leraar... ja... maar als mijn vriendje... nee...' Zei ze haar ogen op zijn gezicht gericht. Ze kon de tranen die opkwamen niet tegenhouden en besloot nu maar meteen alles uit te leggen. ' Ik wil niet dat jij risico loopt je baan te verliezen door mij, ik wil niet meer zo geheimzinnig moeten doen, ik haat het om jou elke dag te zien, maar niet naar je toe te kunnen.' Riep ze bijna uit terwijl de tranen nu over haar wangen liepen. Auch... dat deed meer pijn dan verwacht.

Jamie keek haar verward aan.' Dat snap ik maar we kunnen er echt niet voor uit komen. Ik bedoel, dan gaat het voor jou ook niet heel goed. Waar wil je naar toe gaan na dat te hebben gezegd?' De tranen zeiden genoeg. Haar woorden zeiden genoeg maar hij wilde het uit haar mond horen. Hij wilde van haar horen dat het ook definitief uit was.' Het spijt me dat ik je dit heb aangedaan.'

Elena fronsde haar wenkbrauwen en schudde haar hoofd. ' Nee ik wil er ook niet voor uit komen, ik..... ik denk gewoon dat het beter is dat we elkaar helemaal niet meer zien, dan die kleine momentjes waarop we altijd moeten opletten of er niet iemand is die ons ziet.' Zei ze met een vastberadenheid die haar zelf nog verraste. Ze pakte zijn pols losjes beet en stapte weer naar hem toe. ' Je hebt niks gedaan, alleen ervoor gezorgd dat ik me bij jou altijd fijn voelde en dat is niet iets om je excuses voor aan te bieden.' Zei ze met lichtelijk strenge ondertoon. Ze wilde niet dat hij dacht dat het zijn schuld was, omdat het dat ook niet was.

Jamie beet op zijn lip. Dit was nou niet het gene wat ze hoorde te zeggen. ZE hoorde te zeggen dat het uit was, dat ze hem niet meer wilde dan was het afscheid nemen beter gegaan maar om te horen dat ze nog steeds om hem gaf deed hem echt pijn. Hij trok zijn pols los en deed een stap achteruit,' Om elkaar nu in de gangen tegen te komen word alleen maar nog pijnlijker dat weet je toch wel hé? Ik had je deze relatie neit aan meotne doen het was gedoemd te mislukken.'

even een ideetje: wat nou als Elena in Jamie's klas wordt gesplaatst (doordat haar leraar ziek is ofzo), dat zou echt heel erg awkward zijn.

Elena fronsde weer en beet haar tanden even strak op elkaar. Hij had gelijk, dat wist ze maar al te goed. ' Ik zei: Het is niet jouw schuld en ja... het wordt vast niet makkelijk, maar ik denk dat het beter is. Wat als er nou wel iemand per ongeluk achter zou komen? Jouw kamergenoot heeft ons al gezien, hier kan ook iemand ons per ongeluk horen, misschien is diegene niet zo aardig.' Ze keek hem lichtelijk wanhopig aan, ze wilde dat hij het snapte, echt snapte, en niet dat hij er zich maar bij neer zou leggen. Ze gaf niemand hier de schuld van, ze voelde zich alleen schuldig dat ze het nu met hem uitmaakte.

Jamie schudde zijn hoofd en deed nog een paar stappen achteruit,' Ik weet dat we een risico liepen maar ik had maar al te graag dat risico met jou gelopen. Zolang jij er was maakte het me niet uit. Des noods ging ik op een andere school werken. Je hebt maar de helft van de opties bekeken en hebt al besloten zonder mij. Maar goed. Ik hoop dat je snel weer gelukkig bent schat. Ik hoop dat die jongen je net zo lief behandeld als ik heb gedaan. Misschien zelfs liever.' Hij boog zich voorover en gaf haar een kus op haar wang. Daarna liep hij helemaal weg. Zijn schouders waren gaan hangen en zijn blik was op de grond gericht.

~~
Oehh die vind ik leuk XD

oke ^^ doen ze bij een volgende meet dan dat ze bij hem in de les zit?
~
Elena keek hem een beetje verbaasd na. Haar hart schreeuwde om hem achterna te gaan, te zeggen dat ze misschien fout zat, dat het toch kon werken. Maar haar lichaam wilde niet meewerken. Al hield ze nog steeds zoveel van hem, ze moest zichzelf aanpraten dat het niet mocht en niet kon. Er kwamen alleen maar problemen van. Pas toen Jamie weg was, ontdooide haar ledematen weer en liet ze zich verbijsterd op de bank ploffen. Het leek nu pas tot haar door te dringen dat ze het echt had uitgemaakt, het was nu echt voorbij.

nieuw
-
Courtney zat in het schuurtje en staarde voor zich uit. Hoewel ze het pas aan een persoon vertelt had, en er behoorlijk luchtig over gedaan had, merkte ze eigenlijk nu ze echt alleen was hoe een impact dit op haar had. Hoe kon dit nou gebeuren? Dit kon gewoon niet. Haar blauwe ogen sloten zich nadenkend terwijl ze met haar hand kort over haar buik streek. Er zat dus een levend wezen? Een baby van een of andere gast die ze een keer ontmoet had. Nouja, geweldig. Heel geweldig. dacht ze sarcastisch.

Flavio zag er nors uit, zeker voor zijn doen. Normaal was hij een optimistisch engeltje dat voor iedereen wel een glimlach klaar had staan. Nu kreeg bijna niemand meer een glimlach cadeau. Stomme eikel, hij had van hem gehouden, nee hij hield nog steeds van die schoft. Alcohol, jeah right. Er was daar echt wel meer aan de hand. Hij was immers in bed gedoken met een friggin meisje, waarom een meisje? Was Adam toevallig ontevreden over zijn.. aghum... rol in bed of zo? Dat hij zich had bedacht en liever gewoon niet met jongens naar bed ging, of gewoon allebei? Nou dat was nu zijn probleem.

Courtney merkte niet eens dat er iemand in de buurt was, met een zucht liet ze zich achterover op de bank vallen en drukt ehaar muziek aan. Ze nam niet eens de moeite om haar oortjes in haar mobiel te stoppen. Er was toch niemand in de buurt die het zou kunnen horen, tenminste dat dacht zij. Hoewel haar ogen nog steeds gesloten waren, liet de rest van haar gelaat een bedenkelijke, geïrriteerde uitdrukking zien.

Flavio negeerde het meisje en haar te luidde muziek gewoon. Hij pakte zijn schetsboek en ging aan de andere kant van de bank zitten. Hij zonede alles uit terwijl hij Adam erg erg snel begon te tekenen, het klopte niet helemaal, maar het boeide niet. Alles wat wel boeide was de gepijnigde uitdrukking op Adams gezicht toen hij had gezegd dat het uit was, samen met die leuke handafdruk op Adams wang. Hij had een paar meisjes uit zijn tekenklas over hen horen fluisteren, blijkbaar hadden ze die middag op het grasveld veel bekijks getrokken.