Het verlaten schuurtje

Pas toen ze haar ogen weer opende viel haar blik op de jongen die gewoon een paar meter van haar af was gaan zitten zonder dat ze het doorhad. "Wat doe jij hier?" vroeg ze niet bepaald vriendelijk. Nee, zin in aardig doen had ze niet vandaag. Zeker nu niet, nu ze toch behoorlijk van slag was. Niet dat ze het iemand zou vertellen, nee dit was haar probleem die ze zelf zou gaan oplossen. Daar was ze tenminste wel uit,.

Flavio keek haar kalm, met een uitgestreken gezicht, aan. "Dit is een openbare ruimte, ik mag hier gewoon zijn." zei hij rustig voor hij zich weer over zijn tekening boog om verder te tekenen. Hij gunde het meisje geen enkele blik.

Courtney keek hem boos aan, hij micht dan aan zijn uiterlijk te zien, een stuk jonger zijn dan haar, dat kon haar op het moment geen moet schelen. Haar blauwe ogen dure niet zo twinkelde als normaal gingen naar het tekenblok op zijn schoot, ' wat voor onzin zit je dan hier te tekenen, ga naar een tekenlokaal ofzo.'

Dat was misschien net het beste om te zeggen. Flavio was voorbij het verdrietige deel van de break up, nu was hij kwaad, woedend zelfs. "Nou sorry dat ik geen zin heb om daar te zitten als een stel meiden daar zit te roddelen over de nogal theatrale break-up scene van mij en mijn nu weer ex, meer ex-ex-ex, wat nog steeds nogal pijn doet, en de rest van onze relatie die inmiddels meer op knipperlicht relatie begint te lijken. En ik weet nu al dat ik die eikel veel te makkelijk weer vergeef en dan is alles weer goed tot de volgende keer dat het uitgaat over een stommiteitje van neits." Deze woordenstroom was het resultaat van veel, veel opekropte frustratie

urgh stomme autocorrect
-
Courtney keek hem kort verbaast aan, ze was in een korte tweestrijd over hoe ze zou reageren. Maar al snel nam haar geweldig zonnige humeur de overhand. "Schat hoe oud ben je, wat heeft i gedaan? Je kaasstengel gestolen?" vroeg ze sarcastisch. Ze keek hem niet eens aan. Nee,dat was op het moment al teveel moeite. Op het moment had ze een hekel aan alles wat met liefde te maken had.

Flavio gaf haar de 'bitch, please'-blik. "Ik ben zestien, thankyouverymuch, en het is uit omdat hij met een ander in bed dook, de eikel, en maar alcohol de schuld blijven geven, alsof hij zelf neit liever een meisje had." Hij rolde emt zijn ogen.

Courtney keek hem niet bepaald geintreseerd aan. ' wie wiweigert nou de charmes van een mooie dame.' Zei ze tegen hem. Zelf legde ze de link niet bepaald, hotel ze wel adam al tegen gekomen was.

Flavio rolde met zijn ogen. "Ik bijvoorbeeld." zei hij droog. "En alle andere homo's waarschijnlijk ook, tenzij ze in de kast zitten en haar gebruiken als dekmantel. En je verwacht meestal van je vriendje dat hij niets met een ander begint." Zei hij droog.

Nogmaals haalde ze haar schouders op. "So what, dan was je vriendje toch niet zo homo als ie dacht." zei ze met een glimlachje tegen hem. Met haar hand gng ze door haar haren en staarde even kort naar haar handen die ze op haar buk gelegd had. Snel haalde ze haar handen van die plek en legde ze ergens anders neer. "Het is ook onbegrijpelijk datmensen aan relaties beginnen, ze lopen altijd stuk." zei ze in zichzelf.

Flavio rolde met zijn ogen. "Hon, geloof me, Adam is bi, als hij hetero was dan ben ik jaloers op elk meisje dat zijn onverdeelde aandacht krijgt want nu is hij al goed." zei hij met een glimlach die er niet om loog. "Maar met dat tweede ben ik het eens. Ik heb er echt geen zin meer om weer mijn hart in een relatie te stoppen." hij glimlachte.

Courtney keek hem nu overduidelijk ongelovig aan, adam mocht dan een veel voorkomende naam zijn, maar dit kon toch niet waar zojn? Zoveel adams die bi waren en hun vriendje bedrogen liepen ert ook niet weer rond op de scool... ' oo.' Mompelde ze wat dommig, iets wat totaal niet bij haar attitude paste.

Dit zorgde ervoor dat een blonde wenkbrouw omhoog ging. "Oo? Het meisje dat neit op haar mondje is gevallen heeft Oo als heftig antwoord? ik word bang mensen." Hij rolde met zijn ogen en boog zich weer over zijn tekening.

Courtney vond al redelijk snel haar houding terug, "Ik kon ook zeggen dat die Adam goed in bed is, maar het leek me zo kwetsend." zei ze sarcastisch. Het was gewoon totaal niet aardig, maar dat was ze vandaag ook niet. Nee, ze was doodchaggerijnig, dat was ook wel aan de wolk boven haar kop te zien.

Flavio keek haar ongelovig aan. "Ah.. jij bent het meisje waarmee hij in bed dook." Hij knipperde versuft met zijn ogen, om een of andere reden kon hij geen haat voor haar voelen, zij had t ook niet kunnen weten. "Gefeliciteerd hon, een verschilletje van perspectief, Adam was bij ons de ontvangende partij, so to speak, en bij jou was dat denk ik nogal anders." Zei hij droog.

Courtney trok haar wenkbrauwen even naar hem. Ze kon het een beetje lastig voorstellen dat die jongen die zo klein was gewoon zestien was, en het niet raar aws om seks te hebben. "Nogal." ze ging met haar hand door haar haren en staarde eventjes naar buiten terwijl ze aan Adam dacht, nee ze had geen enkele gevoelens voor hem. Maar hij was nu toch met haar verbonden, op een manier dat ze het totaal niet wilde. "Het was een leuke nacht geweest." voegde ze er onnodig aan toe.

Flavio rolde met zijn ogen. "Mooi, dan heeft het toch nog ene goede kant, het breken van mijn hart en het verliezen van een van de blangrijkste dingen in mijn leven bedoel ik." zei hij sarcastisch.

Courtney keek hem even kort aan, "ja gelukkig een goede kant." mompelde ze haast onverstaanbaar voor Flavio, wat misschien maar beter was ook. Ze had liever niet dat hij daar verder over zou vrage. Nee dat trok ze niet.

Flavio hoorde haar amper en besloot dat hij er geen aandacht aan wilde schenken. Hij ging gewoon verder met zijn tekening. Deze handafdruk in zwart wit en getekend matchde niet met die van RL, die nogal dramatisch was geweest.

Sahirah zat binnen in het schuurtje, het enige wat ze deed was apatisch voor zich uit staren. Er ging geen gedachte door haar hoofd, ze was gewoon verdoofd van verdriet. Haar handen lagen op haar schoot, haar haren hingen in ongeborsteld langs haar hoofd. Het enige wat er in haar hoofd afspeelde was het dode lichaam van Matt wat ze niet had los willen laten. Zelfs niet toen de hulpdiensten arriveerde en ze haar een deken over de schouder legde aangezien ze half onderkoelt was. Wat er daarna gebeurt was was als in een film, het was in een waas aan haar voorbij getrokken. Zelfs van het politieverhoor kon ze zich nauwelijks wat herinneren. Behalve dan dat ze hetbehoorlijk appart vonden dat het al de tweede steekpartij was, waar ze bij gevonden was.

Jake had het gehad hier. Tussen zijn lippen hing een joint, hij had de verdoving eventjes nodig. De verdoving die de wiet hem zo geweldig kon brengen. Het was nog niet eens zo heel laat, rond een uur of vijf. Vanavond zou hij wel kijken of hij naar de gang zou gaan, misschien zou hij een zuipfeestje organiseren zodat ze eventjes alles kunnen vergeten. Hij had het nodig, hij had het nodig om te vergeten. Hij zag een meisje voor zich uit staren toen hij naar binnen liep. 'Hee,' mompelde hij terwijl de joint nog steeds tussen zijn lippen hing.

Het duurde minstens tien seconde voor de hersenen van Sahirah registreerde dat er iemand anders het schuurtje binnen was komen lopen. Zonder op te kijken mompelde ze iets wat op een begroeting leek. Ze was niet in staat om meer dan dat te zeggen. Ze had nauwelijks gepraat sinds de nacht dat Matt vermoord was, iets waar geen verandering in leek te komen.

jake ging naast haar op de bank zitten. Hij vond dat ze er uitzag als iemand die wel een joint kon gebruiken, meer dan dat hij die kon gebruiken. Hij haalde met zijn vingers zijn joint uit zijn mond en hield die aan het meisje voor. 'Wil je ook een hijs?' vroeg hij haar toen. Hij ahd geen zin in alle voorbereidende gesprekken, zoals hoe heet je? Dat sloeg hij liever gewoon over.

Sahirah's ogen lichte op bij het zien van de joint die hij haar voorhield. Haar blik leek wat te verhelderen bij de geur van de wiet die de ruimte langzaam leek te vullen. Volgens vele stonk het een uur in de wind, maar Sahirah hield van de geur. Het enige wat ze deed was een kort knikje terwijl ze met licht trillende vingres de brandende sigaret aanpakte en er een diepe hijs uithaalde. Het was duidelijk dat ze er al ervaring mee had. "Thanks." mompelde ze terwijl ze de joint terug gaf aan de jongen.

Jake glimlachte, ze had het vaker gedaan. Dat was duidelijk te zien. Hij nam zelf nog een haal, het was sterk spul. Na drie of vier hijsen was je al aardig high. Natuurlijk kon je nog gerust een poosje door gaan totdat je helemaal niets meer doorhad. Hij nam nog een haal en gaf hem toen weer aan het meisje. 'Neem er nog maar een, je lijkt het nodig te hebben,' zei hij toen. Zijn hele houding was ontspannen, kwam door de wiet.

Sahirah wist dat ze vreselijk verkeerd bezig was, dat ze de drugs moesst weigeren, maar haar verslaving, het verdriet onderdrukte deze gedachtes waardoor ze nogmaals de joint aanpakte van de jongen die ze niet eens kende. Normaal gesproken zou ze bang van hem geworden zijn, bang dat hij haar nu ergens voor wilde gebruiken, maar zelfs die gevoelens waren verdoofd door het verdriet om Matt. Nogmaals nam ze een hijs, ze voelde al dat haar spieren iets leken te ontspannen, snel nam ze nog een kort trekje voor ze hem teruggaf aan de jongen. Er was niets meer dan een dankbaar knikje ditmaal.