Het basketbal veldje

Er staat een groot ijzeren hek om het veld heen. Gewoon zodat andere mensen geen last hebben van dat de bal hun kant op komt. Er staan een paar bankjes om het veld heen daar liggen meestal de tassen van de jongens die daar spelen. Of meisjes natuurlijk. Hier word ook de basketbal training gegeven als het mooi weer is. je kan hier altijd komen. Vooral 's avonds is het mooi om hier te komen en te spelen. Het veld word dan verlicht door een paar kleine lampen die aan het hek bevestigd zijn waardoor het soms een beetje iets sprookjesachtigs heeft. Veel sporters komen hier om te oefenen dus het zal hier nooit echt rustig zijn. Er is altijd wel één iemand. Behalve 's avonds dan is er eigenlijk haast niemand.

Regels: -
Personen: zie omschrijving

Met grote passen en half stuiterend met de bal maakte ze schijnbewegingen en rende naar de basket. Ze gooide hem met een prachtige worp erin en blies even wat lucht uit haar longen om vervolgens weer een grote hap lucht erin te laten stromen. De training was net afgelopen maar ze wou niet met de jognens mee naar de kantine wat eten. Nee ze wilde nog wat oefenen op haar worp want van veraf was ze gewoon echt totaal slecht. Ze had net zoiets aan als de rest van het basketbalteam alleen had zij het wat op maat gemaakt en een taille in gemaakt. Hierdoor zag je duidelijk dat het een meisje was en geen jongen. Ze had haar haren in een knot gedaan en haar schoenen hadden roze veters. Het had een grappig effect omdat het teneu zwart en wit was. En zo ook haar schoenen.

Matthew deed niet qua sport aan basketbal, ten eerste was hij daar gewoon te kort voor en ten tweede hij was gewoon niet goed genoeg. Maar af en toe gewoon een balletje gooien kon geen kwaad. Niet dat hij het nu van plan was, maar zijn aandacht werd getrokken naar een meisje dat als enige bezig was het gooien van een bal in het net. Zo te zien deed ze het vaker, zat ze zelfs in het team aan de outfit te zien. Met een grijns liep hij richting het hek toe en bleef daar staan. Hij zei niks, maar keek gewoon naar de acties van het meisje.

Jacky begon te grijnsen toen ze doorkreeg dat iemands ogen op haar waren gericht. Maar ze deed net alsof ze het niet doorhad en liep weer naar de bal toe. Snel en behendig begon ze te dribbelen. Rustig lette ze op het ritmische gestuiter van de bal en het gekraak van haar schoenen op de grond. Ze rende naar de andere kant van het veld, af en toe een ontwijkings beweging en daarna een haast perfect worp alleen dan de andere kant op naar de jongen toe die was komen kijken. Hopelijk was zijn reactie vermogen snel want de bal kwam met een onmogelijke snelheid op hem af. Daar had Jacky helaas nog niet over na gedacht.

Matthew had de hele tijd naar het meisje en de bal staan kijken. Dat was maar goed ook, op volle snelheid kwam de bal op hem af. Als bij een wonder wst hij de bal soepel op te vangen in zijn handen. Hij liet de bal even stuiteren voor hij met een grijns naar het meisje keek, "Volgens mij is het net daar." zei hij op een vriendelijke, maar duidelijke plagende toon. Hij deed een paar stappen van het net af om even later de bal met een boogje naar Jacky te gooien. Dat zou een beterre indruk maken als een bal dat mis ging bij het net.

Jacky moest een stap naar voren doen wilde ze de bal pakken. Daarna liep ze met de bal naar hem toe en keek hem verbaasd aan met grote bambi ogen,' Meen je dat nou, dan doe ik het al de hele tijd fout. Wat gek dat ze me dan wel in het team laten. Ehumm.' Er kwam een denkrimpel in haar voorhoofd en daarna een stralende lach op haar gezicht en een ondeugende glinstering in haar ogen.' En deze gluuder heeft de naam....' Ze keek hem vragend aan, haar stem was vriendelijk maar plagend net als die van hem daarnet was geweest. Ze had de basketbal bij haar spullen op een bankje gegooid en stond nu voor de jongen. En oké Jacky kon er niet omheen, hij was knap. Erg knap.

Matthew grijnsde, dit meisje had humor dat mocht ie wel. Hij hield niet van grijze muizen die om niks konden lachen. Hij stak zijn hand uit nar het ooie meisje dat voor hem stond. Ondanks het basketbaltenue en de haren in een snelle knot was het voor hem wel zichtaar dat het een knap meisje was. Iets waar zijn ogen automatisch al van begonnen te glanzen, "Matthew." hij glimlachte terwijl hij onbecshaamd haar even bekeek, "En dit mooie meisje heet...?"

Jacky zag wel hoe hij naar haar keek en daarom keek ze even ook zo naar hem.' Onbereikbaar voor jou. Maar mensen noemen me Jacky.' Ze pakte zijn hand aan en voelde gelijk een soort tinteling door haar vingers gaan maar negeerde het. Met een vrolijke glimlach liet ze zijn hand weer los en liep naar haar tas toe. Automatisch wiegde ze met haar heupen, iets dat bij haar gewoon standaard ging net als het zwoele in haar stem. Het ging onopgemerkt zonder dat ze het zelf doorhad. Met één beweging wist ze haar haren los te maken en het viel als een waterval langs haar gezicht.

Matthew liet een puppyachtige glinstering door zijn ogen gaan, "Dan zal ik je Jacky noemen, niet waar." zei hij met een glimlach. Haar aanraking op zijn hand voelde heerlijk aan, ondanks dat ze gesport had waren haar handen nog redelijk koel te noemen. Zijn blik ging zonder dat hj het laten kon richting de heupwiegende Jacky, maar wende zjin ogen op tijd af om betrapt te kunnen worden, al zou ze wel kunnen raden wat ie deed. Matthew glimlachte terwijl hij zijn blik niet van Jacky af kon wenden, "Maar wat doet een meisje zoals jij bij het basketbal team?" het was een vraag van interesse. Het gebeude nou niet dagelijks dat een meisje aan de jongens kon tippen.

Jacky antwoordde droog,' Sporten.' Even pakte ze een flesje uit haar tas en nam er een slok uit waarna ze naar Matthew toe draaide en hem met een schuin hoofd aankeek.' Mijn energie ergens in kwijt kunnen. En hopen dat mijn ouders allang blij zijn dat ik iets anders doe in plaats van de hele tijd regels breken.' Er kwam een grote grijns op haar gezicht en ze ging met haar hand door haar haren en schudde het even zodat haar haren weer mooi vielen en ze er opeens een stuk vrouwelijker uitzag. Ondanks dat ze nog steeds haar tenue aan had.' En wat word er bedoeld met een meisje zoals ik? Wat had je dan verwacht dat ik zou doen? De hele tijd naar mijn nagels kijken en gillen als mijn nagel scheurt?'

Matthew trok even licht verbaast zijn wenkbrauwen op, de regels breekt. Dat mocht ie wel. Hij floot daarom ook zacht tussen zijn tanden. Met een grijns bleef hij naar haar kijken, zeker toen haar haren als een waterval langs haar gezicht vielen. Het was een stuk langer dan hij verwacht had. "Wie weet, ik ken je niet." zei hij met een lichte grijns op zijn gezicht, "Hoewel daar best verandering in mag komen." hij sprak wat plagend, "Maar om eerlijk te zijn, nee dat had ik niet verwacht."

Jacky klapte vrolijk in haar handen,' Mooi want zo ben ik niet en als je zoiets van me denkt dan hoef ik je ook niet te leren kennen. Maar zo zie je maar, je denkt niet zo over mij dus misschien heel misschien geef ik je een kans om mij te leren kennen.' Er kwam een grote grijns en ze likte even kort langs haar lippen terwijl ze hem plagend aankeek. Deze jongen had humor en dat mocht ze wel. Snel pakte ze haar tas van de bank en de basketbal liet ze hier liggen. Want ze zag de teamleider er al aan komen lopen met de junioren.' Loop je even mee naar de kleedkamers? Want wij zijn nog niet uitgepraat.' De kleedkamers waren hier heel dichtbij. Nog geen vijf minuten lopen.

Matthew was zo verstandig om geen oorstellingen te maken van in de kleedkamer, nee dat zou duidelijk van zijn gezicht af kunnen te lezen. En zo pervers was hij nou ook weer niet. "No problem, schoonheid." hij glimlachte weer naar Jacky, een meisje waar waarschijnlijk niet mee te spotten viel. Nee, anders zat je niet bij het basketbal team van de school. Hij liep iets voor haar ut om het ijzeeren hek iets open te houden. "Ga je gang." zei hij op een charmante toon .

Jacky schoot in de lach,' Oehh ik mag jou wel. Jou ga ik vaker zien. Dat weet ik nu al. Maar ik blijf bij mijn standpunt. Ik ben en blijf onbereikbaar voor jou. Of je moet echt veel moeite gaan doen.' Er kwam een ondeugende grijns op haar gezicht en ze liep rustig door terwijl ze haar haren naar achter gooide en hem voorbij liep zonder verder aan te kijken.

Matthew grijnste bij het vooruizicht dat ze elkaar vaker zouden zien. Niet dat hij zo hopeloos was dat hij nooit een ander meisje tegenkwam. MAar hij mocht haar wel, ze was van een heel ander slag dan enkele andere die hij zo zou kunnen opnoemen hier op school. "Ik zal m'n best doen." zei hj veelbeloven terwijl zijn lippen grijnsde. "Oké maar even serieus." hij lachte nu oprecht, zonder poespas van flirtende blikken, "Je basketbalt, maar dat is vast niet de enige reden dat je hier op school gekomen bent?"

Jacky haalde haar schouders op.' Ik heb niet voor deze school gekozen mijn ouders. Ik zelf kom uit Engeland maar ben daar van school getrapt dus nu wilde mijn ouders dat ik naar een goeie school ging. En omdat ik perse naar Amerika wilde besloten ze me hier naartoe op school te zetten. Zodat ik het misschien wel echt leuk ging vinden en heel misschien zou slagen als ik neit te veel regels breek. Maar ik ben Jacky niet als ik dat waarschijnlijk niet vol kan houden. Ik hou gewoon van regels breken. Maar goed, ik ben niet getalenteerd. Niet als de meeste mensen hier. Niet als jij waarschijnlijk, wat doe je eigenlijk?' Ze stond stil en keek hem nu met een schuin hoofd aan. Haar grote bambi ogen keken vragend en onderzoekend naar de jongen. En ja ze vond hem leuk. Hij was knap, grappig en toonde ineresse. Maar Jacky was niet degene die snel verliefd werd dus weigerde ze eraan te geloven dat ze nu al verleifd was.

Matthew luisterde naar het verhaal van Jacky, nu pas hoorde hij als hij goed luisterde inderdaad iets Brits door het accent van Jacky heen, het was op een bepaalde manier erg schattig te noemen. Juist omdat het zo tegenstrijdig was met hoe ze zichzelf beschreef. Nog steed skon hij niet zeggen da thij haar kende, maar hij geloofde wel dat ze de waarheid sprak. Het beeld van een rebelse Jacky paste perfect bij het meisje in het sportteneu. Ook hij hield halt voor hij antwoord gaf, "Oh ik ben ook niet zo heel bijzonder, ik zing zoals geloof ik vijftig procent van deze school." zei hij met een grijns, en dat het niet eens zo geweldig was wist hij niet. Ht geld van zijn ouders hadden voor de toelating gezorgd.

Jacky grinnikte kort.' Agh ik ben niet eens goed in dingen. Ik heb gewoon rijke pappie en mammie die zorgen dat ik overal aangenomen voor word. Niet dat ik daar zelf zo blij mee ben. Maar goed ik mag niet klagen.' Er kwam een treurige grijns op haar gezicht. Haar ouders dachten dat ze met geld en dure cadeaus zo hun leegte kunnen goedpraten. Maar Jacky had niet het idee dat ze echt ouders had.

Als Matthew van zijn geldtrucje van zijn ouders geweten had, had hij kunnen weten hoe Jacky zich voelde. Maa rhij was nog steeds stellig ervan overtuigd dat hij echt steengoed kon zingen, niemand die het hem ooit uit zijn hoofd had gepraat. Over het algemeeen was het ook niet slecht, maar het niveau op een school als deze lag toch een latje hoger dan Matthews kwaliteiten. "Ach nog een paar jaar, en je bent er van af, nietwaar?" zei hij troostend terwijl hij even twijfelde of hij een arm om haar heen moest slaan bij het zien van de treurige grijns. Iets wat hij uiteindelijk maar niet deed, nee ze was niet het meisje dat zou verdrinken in zelfmedelijden bedacht hij zich.

Jacky moest lachen om de opmerking van matthew.' Tot die tijd vermaak ik me wel met jou.' Natuurlijk wist ze dat het fout klonk en des te leuker vond ze het om te zeggen. Zo langzamerhand waren ze bij de kleedkamers aangekomen. Nu begon de twijfeling toe te slaan. Of ze kon nu voor een snel avontuurtje gaan of ze liet Matthew moeite voor haar doen. Beide sprak haar wel aan.

Matthew grijnsde alleen maar bij doir opmerking en hield halt voor de kleedkamer. Hij liet de twijfel van Jacky geen kans, want hij gebaarde naar de deur, ' als jij je nou eens heel snel zou omkledenn en wrt daarna wat gaan drinken?' Stelde hij voor, hij had nog wel eens beetje respect voor vrouwen.

Jacky vond het fijn dat hij de keuze voor haar maakte.' lijkt me een goed idee. Maar verwacht niet dat ik super snel kan omkleden. Want ondanks dat ik niks geef om nagels vind ik het toch fijn om er verzorgd uit te zien.' na die woorden gezegd te hebben glipte ze de kleedkamer in en trok snel haar shirt en broekje uit om vervolgens zichzelf onder te spuiten met deo en daarna een korte zwarte rok revoorschijn te toveren en een witte blouse aan te trekken. Ze. Had de knoopjes van haar blouse niet al te hoog opgeknooopt waardoor je soms iets roods zag van haar bh. Zonder een beetje uitdaging was er geen lol vond jacky altijd. Ze deed wat make-up op en een lekker luchtje in haar harene en op haar polsen voor een lekkeregeur die blijft hangen. Daarna keek ze op haar horloge en zag dat ze mztthew maar een kwartiertje had laten wachten. Met aar groene legertas om haar schouder liepze als een heel ander mens de kleedkamers uit.

Matthew had plaats genomen bij de muur waar hij tegen aan leundes, hij was een beetje aan het klooien met zijn mobiel. Niet veel bijzonders. Hij keek dan ook direct op toen de deur van de kleedkamer open ging. Direct verscheen er een speels grijnsje op zijn gezicht, ' Zo schone dame, heeft u toevallig ene Jacky gezien?' Het was bijzonder hoe anders ze er uit zag dan een kwartier geleden.

Jacky schoot onbewust in de lach maarsloeg hem uiteindelijk wel zachtjes met haar tas.' ik kan nu ook gewoon zeggen dat ik toch maar niet iets met jou ga drinken he!' haar stem klonk vrolijk en ze had eeen stralende lach op haar gezicht. Ze liep naar matthew toe e drukte zachtjes haar lippen tegen zijn wang aan.' thanks voor het wachten. Nou gaan we nog wat drinken of wat?' er liepen een paar jongens langs en een daarvan was luke. Hij zat in het football team en had al duidelijk laten merken dat hij erg geinteresseerd was in jacky. Of nou ja het lichaam van jacky. Dus toen hij langs liep moest hij natuurlijk even fluiten. Waarop jacky naar hem toe schreeuwde,' schat leer eerst zelf een mening te krijgen. Dan pas praten we verder of jij ooit een kansmaakt bij mij.'

Sorry voir het verkeer account steeds : p

Matthew grijnsde, zeker door de lippen van jacky op zijn wang, het ging al beter dsn hij had durven hopen. ' natuurlijk, waar wil je heen? ' de eetzaal was echt niet de enige plek waar je wat te drinken kon halen op hwet schoolterrein. Zijn blik ging even gestoord naar schreeuwende football speler, mar schonk er verder weinig aandacht aan, nee inplaats daarvan sloeg hij losjes een arm om jacky heen.