Het basketbal veldje

Owen lachte. 'Ik wist niet of jullie er een speciale naam voor hadden, ik wilde niemand beledigen' legde hij uit, en hij zette zijn capuchon op omdat het begon te regenen. Vandaag had hij een donkere spijkerbroek met gaten in de knieën aan en een zwarte trui. Hij sloeg een arm om haar schouders en wees in de verte. 'Daarheen toch?' vroeg hij.

Alex keek naar de grijze lucht en zette net als Owen haar capuchon op. Ze was blij dat hij niet bang leek te zijn voor een beetje regen. Ze dacht glimlachend even na, er waren wel eens speciale namen die voor de skatebaan werden gebruikt, maar daar deed ze niet aan mee. "Inderdaad, ik denk niet dat er heel erg druk zal zijn nu. De meeste houden niet van regen." Ze schudde zogenaamd teleurgesteld haar hoofd, en dan was zij het meisje. "Misschien kan ik je wel wat leren, bij surfen sta je toch ook op een plank?" Zei ze enthousiast.

Owen knikte. 'Ja dat lijkt me leuk' zei hij enthousiast en hij liep samen met haar het basketbal veldje af. Hij had niet verwacht dat skaters bang zouden zijn voor regen, maar jammer genoeg was het zo. Zelf was hij er niet aan gewend geweest, want waar hij vandaan kwam regende het vrijwel nooit.

---
verder meeten op de skatebaan?

begonnen bij de skatebaan :3

Het basketbal veldje was leeg en dat was dan ook de enige rede waarom Maud hier was. Hier was nu niemand die haar kwam storen dus kon ze heerlijk leren. Voor haar lag haar duits boek maar echt erop concentreren lukte haar niet. Dat frustreerde haar verschrikkelijk. Ze beet op haar lip en richtte haar blik weer op het boek maar de woorden leken voor haar ogen te gaan dansen. Ze dansde een wals over het boek heen. Ze wendde haar blik af en beet op haar lip. HEt moest haar lukken. Haalde ze hier geen goed cijfer voor dan haalde ze haar hele gemiddelde naar beneden. Want naar beneden halen is makkelijker dan omhoog. En ze had allemaal perfecte cijfers dat moest ze vol blijven houden anders kreeg ze haar ouders op haar dak.

Lauren kwam aanlopen. Ze had oortjes in haar oren en de muziek stond hard. De kleren die ze aanhad waren zeker sportief, maar ook erg stijlvol, en ze zag er zoals altijd uit als een model (dat was ze ook, dus ze moest wel). Met een basketbal onder haar arm stapte ze zelfverzekerd het hek binnen, en ze glimlachte even naar het meisje dat zat te studeren. Zelf ging ze ook leren, maar het was voor gymles, ze kreeg morgen een cijfer voor en moest nog even oefenen.

Maud hoorde wel iemand aankijken maar was bang dat als ze opkeek ze recht in diegene haar ogen zou kijken en dan zou ze weer rood worden. Toch gluurde ze door haar haren heen, die als een soort waterval voor haar gezicht hingen, naar het meisje. Ze trok haar benen op en ging in kleermakerszit zitten en legde haar boek op haar knieën. Ze wilde zich er wel op focussen maar het lukte haar echt niet.

Lauren deed alsof ze niet merkte dat het meisje naar haar haar gluurde en begon te basketballen. het ging goed, ze moest alleen nog een paar dingen perfectioneren. Ze was gelukkig lang, dus ze had geen probleem met het feit dat de baskets zo hoog hingen, maar op een gegeven moment ging het mis, en viel ze, nieet hard dus ze stond meteen weer op, maar de bal was bijna in het gezicht van het meisje gekomen en Lauren rende naar haar toe. 'Gaat het?' vroeg ze, niet zeker wetend of de bal het meisje wel of niet geraakt had.

Maud had net weer haar blik van het meisje afgewend en op haar boek gericht toen ze iets tegen haar wnag aan voelde komen. Gelijk kwam er een pijn en ze wist dat het rood werd. Toch probeerde ze het te negeren en beet op haar lip terwijl ze opstond, waardoor haar boek van haar schoot viel, en de bal pakte.' Het gaat wel.' Mompelde ze zachtjes, naar de bal starend. Ze stak de bal naar het meisje uit en haar blik gleed nu naar het boek dat op de grond lag.