Dennis' thuis -> Alabama

Het is geen heel groot huis, maar ook zeker niet klein, ookal kan dat wel zo lijken met veertien man. Als je binnenkomt kom je in een klein halletje. Tegenover de deur is een enorme fotowand die helemaal volgenhangen is met allemaal foto's. Aan de rechterkant is een lange kapstok waar iedereen een eigen haakje heeft. De muren zijn wit en de vloer glanst hier. Er zijn twee deuren ééntje naar de keuken en ééntje naar een wc met douche. De keuken is redelijk groot, de muren zijn olijfgroen. De keuken is als het ware opgedeeld in twee verschillende gedeeltes. Het ene gedeelte waar het aanrecht staat. Het aanrecht deelt de twee delen ook bijna doormidden, er is nog wel een doorgang gelaten. Er staan barkrukken tegen het aanrechtblad aan de achterkant zodat je er kan gaan zitten. In het andere gedeelte staat een enorme eettafel, er moeten namelijk vaak meer dan veertien mensen aan zitten. In de hele keuken ligt een laminaatvloer. De keuken is zo breed als het hele huis, als je hem dan uitloopt kom je in de huiskamer. In de huiskamer is een trap naar boven en staat een enorme hoekbank met wat grote stoelen. De muren zijn roze achtig en de bank is grijzig. Er staat een grote televisie op een televisiekast die uitpuilt van de cd's. Verder staat er nog een iets kleinere tafel als in de keuken met stoelen, ongeveer acht mensen kunnen hieraan zitten, dit is de speeltafel, zoals ze hem daar noemen. Achter de speeltafel staat een grote kast met allemaal spelletjes en videogames. In het midden van de kamer ligt een groot donkergrijs tapijt. Meestal zitten de kinderen hierop als ze een spelletje doen of iets anders gezamenlijks. In een hoekje staat de mand van de teckel: Kareltje. Via de huiskamer kom je nog in een toilet/douche ruimte en via een andere deur in het kantoortje van John. Er is ook één slaapkamer op de begane grond en dat is die van Margrett en John. Als je de trap opgaat kom je bij de kamers van de kinderen. Die zijn niet heel groot en ze delen hem met het broertje of zusje onder hen. Alleen Sean heeft nu dus een eigen kamer, als Dennis er niet is.

Spoiler:

Dennis maakte de achterdeur open. "Ik waarschuw je vast, je moet niet schrikken van mijn familie en dat wordt moeilijk en oh wee als je dadelijk naar de muur tegenover de deur durft te kijken" fluisterde hij. Hij legde een hand op haar rug en duwde haar een beetje naar binnen. "Geef me je jas maar" voegde hij eraan toe toen ze binnen waren. Hij hing de jassen aan zijn haakje. Het was al laat in de middag, het was een lange reis naar Dennis' thuis. Ze liepen richting de keukendeur. "Dennis Roy Shelton? Ben jij dat?" riep zijn moeder en wam. Het kleine halletje stroomde vol. Cecilia vloog haar broer om de hals "Roy!!!!" gilde ze. Er was niemand die hem zo noemde, niemand behalve Cecilia en zijn oma. Ze begon meteen vrolijk te ratelen en liet hem de eerste vijf minuten niet los. De kleintjes waren op Dawn afgevlogen. "Ben jij Dawn?" "Ga je met ons spelen?" "Weet je hoe ik heet?" allemaal vragen vlogen door de lucht. Donal was op haar voet gaan zitten en had haar been stevig vast. Toen Cecilia Dennis losliet kwam Sean binnenlopen. "Dag broer" zei hij nonchalant en toen kreeg hij Dawn in het oog. "Oh" zei hij terwijl zijn wenkbrauwen aantrekkelijk omhoog veerden. Sean was veel gespierder dan Dennis, zijn haar zat altijd beter en hij was beter met de meisjes. Hij pakte Dawns hand. "Dag schoonheid, jij moet Dawn zijn." zei hij galant en sexy. Dennis ging bezitterig een stapje dichter bij Dawn staan. Cecilia merkte het en zond een woedende blik richting haar tweelingbroer die zich daar niets van aantrok.

Dawn werd nogal overweldigd door alle kinderen die het halletje binnen gestroomd waren, zijn broertjes en zusjes waren al net zo enthousiast als Dennis zelf. Ze begon te blozen om dat een van Dennis' broers haar schoonheid noemde. "Uh hoi.." zei ze verlegen. "En jij bent?" vroeg ze hem. Ze keek naar haar benen en zag een klein jongentje, vast geklamd aan haar been. Ze bukte en aaide hem over zijn bolletje "He, wat ben jij een schatje" zei ze zachtjes. Ze keek naar alle nieuwschierige gezichtjes om haar heen en keek hopeloos naar Dennis. Ze wist niet echt wat ze moest doen ze had nooit kleine kinderen om haar heen gehad. "Uhm.. willen jullie evenjtes omstebeurt iets zeggen..." zei ze zachtjes en aarzelend. Ze kwam nog een stapje dichter bij Dennis staan, de enige die ze kende. Ze zag Cecilia, de enige waar ze weleens over gehoord had, ze schonk haar een verlegen glimlachje..

PROFICIAAAT!!!
~~
"Sean" zei Sean met een sexy stem waarbij alle meisjes van zijn school aan zijn voeten zouden liggen. Hij keek haar recht aan. De boze blik van Dennis en Cecilia negerend. Toen kwam Dennis' moeder de kamer binnen, met een hoofdknikje had ze alle kinderen de hal uit gestuurd. Niet omdat ze angstaanjagend was, maar gewoon omdat ze zoveel respect uitstraalde. De kamer was in een klap vol van liefde en moedergevoelens. Margrett was een enorme vrouw, in de breedte dan. Ze was echt dik, maar dat maakte haar niet minder knap. Ze had twinkelende ogen en een enorme glimlach. Haar gezicht straalde vriendelijkheid uit. "Dennis," zei ze terwijl ze haar jongen in haar armen nam "Ik heb je zo gemist jongen!" toen keerde ze zich tot Dawn. "Dag Dawn, Dennis heeft me al veel over je verteld" haar stem was warm en lief ze gaf Dawn een knuffel die alleen een moeder kon geven. Dennis' familie was echt zo'n familie waarin je alles vertelde, aan je moeder dan en ze wist dat Dawn haar moeder verloren was.

Dawn glimlachtte naar Sean, "Aangenaam" zei ze verlegen en begon te blozen. Sean was knap, maar hij leek totaal niet op Dennis.. Dennis was veel leuker.
Dawn mocht Dennis' moeder meteen, ze was zo groot, en liefdevol. Spontaan gaf ze haar een kus op haar wang, dat deed ze niet gauw maar deze vrouw was gewoon zo aardig, vond ze nu al... "Ik vind het erg gezellig om hier te zijn mevrouw.." zei ze verlegener dit keer. Ze was niet bepaald geweldig in dit soort situaties, zoveel vriendjes had ze niet gehad en ouders had ze van die vriendjes ook niet echt ontmoet. De moeder van Dennis straalde veel rust, liefde en ze werd respectvol behandeld dat zag je wel aan de manier waarop haar kinderen op haar reageerden en dat was natuurlijk ook wel nodig als je orde moest scheppen in deze grote enthousiaste familie. Ze glimlachte haar kuiltjeslach naar Dennis en pakte zijn hand even snel vast en gaf er een kneepje in waarna ze haar hand weer terug trok.

~~
DANKJE, (: (:

Dennis was blij dat ze zijn hand pakte, ookal liet ze die snel weer los. Sean had haar dus niet ingepalmt, nog niet. Ze lachte schattig en Margrett keek betekenisvol naar Dennis. Ze wist het, en dit had hij haar niet verteld. "Nou ik ben Margrett" zei Margrett terwijl ze Dawn losliet. "En ik vind het ook enorm gezellig dat Dennis eens iemand mee naar huis neemt" Dennis kon zich wel voor zijn hoofd slaan. Af en toe was zijn moeder toch niet heel tactisch. Ze merkte het niet en praatte gewoon door. "Je ziet eruit alsof je wel een flink stuk appeltaart kan verdragen, dat moet ook wel na zo'n lange reis" haar stem was niet hard maar heel duidelijk er lag altijd een warme ondertoon in, het maakte niet uit of ze boos was of niet. Toen kwam kleine Sam aangewaggeld "Dan! Dan!" brabbelde hij terwijl hij zijn handjes naar haar uitstrekte.

Dawn glimlachtte lief naar Margrett, ze lustte inderdaad wel een stukje taart. "ik heb stiekem wel honger" zei ze verlegen.. Ze keek naar het kleine jongentje dat binnen 'gelopen' was, ze wist niet hoe hij heette, de enige namen die ze kende waren van sean, cecilia en margrett. Het was vertederend om te zien hoe het jongentje naar Dennis toe kwam en om te zien hoe ze hier allemaal met elkaar omgingen. Zelf had ze geen zusjes of broertjes en nuze dit allemaal zag zou ze ook wel een zusje of broertje willen... Ze liepnachter Desnnis' moeder aan de keuken in, en keek nieuwschierig rond alles straalde hier warmte, liefde en gastvrijheid uit.

Sam liep achter Dawn aan en brabbelde door. "Dan, Dan!" hij bedoeld Dawn, maar kon de W niet uitspreken. Margrett zette een groot stuk taart voor Dawn neer op het stuk met de barkrukken. Dennis ging naast haar zitten nadat hij de slagroom gepakt had. Hij kreeg ook een stuk en Margrett genoot ervan hoe ze genoten van het eten. Ze pakte Sam op en zei "ja, dat is Dawn, doe maar zwaaien" tegen hem waarop Sam uitgelaten naar Dawn begon te zwaaien. Cecilia schoof langs Dawn op een kruk. "En hoe is New York?" vroeg ze enthousiast aan Dawn. "Ik heb het gevoel dat ik je al ken! Dennis heeft ons zoveel over je verteld" meteen daarna sloeg ze haar hand voor haar mond. Dennis zond haar een moordende blik toe.

" hee jochie" zei ze verblijd toen ze door kreeg dat hij haar bedoelde. "hoe heetie eigenlijk?" vroeg ze aan niemand in het bijzonder. Ze glimlachtte opgelaten naar Dennis rn haar hart maakte een sprongentje. Toen cecila naast haar kwam zitten en zo vriendelijk tegen haar deed w as ze niet echt verlegen meer, cecilia had gelijk het was net of ze elkaar al langer kenden. "New York is... Groot? Geen idee ik heb er nig niet veel van gezien" zei ze schouderophalend. "o echt? Hopelijk waren het niet de slechte dingen" zei ze grijnzend. Dennis' familie was een fij gezekschap..

" hee jochie" zei ze verblijd toen ze door kreeg dat hij haar bedoelde. "hoe heetie eigenlijk?" vroeg ze aan niemand in het bijzonder. Ze glimlachtte opgelaten naar Dennis rn haar hart maakte een sprongentje. Toen cecila naast haar kwam zitten en zo vriendelijk tegen haar deed w as ze niet echt verlegen meer, cecilia had gelijk het was net of ze elkaar al langer kenden. "New York is... Groot? Geen idee ik heb er nig niet veel van gezien" zei ze schouderophalend. "o echt? Hopelijk waren het niet de slechte dingen" zei ze grijnzend. Dennis' familie was een fij gezekschap..

Dennis vond het fijn dat ze even naar hem keek en kneep kort in haar hand. Cecilia glimlachte samenzweerderig naar Dennis die heel onschuldig terugkeek. "Sam!" krijste Sam enthousiast. "ikke Sam!" Zei hij en zijn handjes wezen naar zichzelf. Dennis vond de postuur altijd zo schattig. Zijn handjes en voetjes leken aan zijn armpjes en beentjes geschroefd. Het was een dikke baby geweest en hij was nog steeds niet heel normaal van formaat. Pete kwam binnengelopen, hij was het evenbeeld van Dennis. "Hoi Dawn!" zei hij enthousiast "Ik ben Pete!" Pete leek qua uiterlijk precies op Dennis toen hij twaalf was. En ook qua innerlijk was hij net Dennis net zo nuchter en lomp.

Ze voelde allerlei electrische stroompjes naar haar hart gaan toen Dennis haar hand even Vast pakte. Ze vond Sam zo schsttig dat de blikken die Dennis en Cecilia Uitwisselden niet opmrrkte. "hoi pete," zei ze glimlachend. Hij leek super veel op Dennis maar toch vond ze Dennis leuker. Ze nam een hapje van de appeltaart, die smaakte verrukkelijk. "mmm, smaakt heerlijk mevrouw"zei ze complimenterend. "ook eenhapje sam?" vroeg ze get jongentje lief..

Sam kraaide en greep met zijn handjes richting Dawn. "Pfft zo oud ben ik nog niet, noem me toch Margrett" "Baba" kraaide Sam. "Ja dat mag ook nog" knikte Margrett naar Dawn. Toen de taart opwas sleepte Dennis Dawn achter zich aan. Hij liet haar het huis zien. De hele huiskamer zat vol met kinderen. Op het kleed aan de tafel. Overal zat plak en snippers karton.

Het enige wat Dawn doorhad was dennis hand in de hare... Haar hart bonsde hart en alsnniemand het hoorde... Was dat raar.. Dacht ze. Ze keek naar alle kinderen in de woonkamer en zwaaide verlegen" hee allemaal" zei ze breed glimlachend. Ze keek naar Dennis en schonk hem een lieve glimlach zo een die ze alleen aan dennis schonk..

"Iedereen die ons net nog niet bestormde, dit is Dawn" zei Dennis terwijl hij haar snel mee trok naar de trap, voordat iedereen ze aan zou vallen. "Oh je moet nog even zeggen waar je wilt slapen vanavond" zei Dennis terwijl hij Dawn serieus aankeek. Ergens hoopte hij dat ze weer zo zou gaan glimlachen als ze net gedaan had. "Wil je in mijn bed slapen, dat ik in dat van Sean slaap, wil je op de bank slapen, dat ik in mijn eigen bed slaap, wil je in Sean's bed slapen, dat ik in mijn eigen bed lig, wil je in mijn bed liggen dat Sean gewoon in zijn eigen bed ligt. Of zullen we allebei op de bank slapen?" vroeg Dennis.

Ze keek hem onnozel aan, wat hij haar net vroeg was als een vreemde taal voor haar. Ze snapte het niet bepaald. Het was nogal ingewikkeld. "Uh.. als ik maar bij jou kan liggen...samen..." mompelde ze.. En ze begon te blozen. Ze glimlachte naar hem als net. Het liefst wilde ze gewoon weer tegen hem aan kunnen kruipen net als de vorige nacht..

~~
sorry kort want ik moet naar mn mamaaa.

okee, nu ben ik er ben jij er niet meer
~~
Dennis glimlachte lief. "Okee, we maken er dus een logeerpartijtje van" zei hij, ze kon het toch niet zo bedoelen als hij hoopte dat ze het bedoelde... Dat zou toch niet? "Dan slapen we op de bank" knikte hij. Sean kwam weer tevoorschijn. Dennis kon het voor deze keer totaal niet uitstaan dat hij er beter uitzag dan hij. Hij kwam voor Dawn staan en kleedde haar met zijn ogen uit. Dawn was een mooi meisje en Dennis wist niet of hij ooit tegen zulke blikken kon. Zijn vuisten balden zich. Sean trok net zijn mond open om iets tegen Dawn te zeggen, met haar te flirten toen Cecilia Sean van achteren beetpakte en met zich mee sleepte.

"Gezellig" zei ze glimlachend. Ze smolt door Dennis' glimlach. Sean kwam te voorschijn, en gelijk daarna Cecilia die hem weer meetrok. Fronsend keek ze hun na, ze blikte vragend naar Dennis. "Wat was dat?" vroeg ze hem aarzelend. Ze was het eigenlijk al weer vergeten, vanavond zou ze weer bij Dennis slapen... Ze kreeg een warm gevoel door daar aan te denken. Ze zou zo graag willen dat ze iets hadden...

"Trek je er maar niets van aan" zei Dennis, die heel goed wist wat er gebeurd was. "Maar zal ik je nog even boven laten zien? Heb je trouwens al je kleren mee voor morgen en een pyama?"

Ze knikte, dat deed ze ook niet. "Is goed, en nee.. zelfs geen tandenborstel.." zei ze verschrikt, daar had ze helemaal niet aan gedacht. "Ik heb er niet meer aan gedacht eigenlijk..." zei ze spijtig. Ze liep achter Dennis aan naar boven, wat moest ze nu doen? Deze kleren kon ze echt niet nog een dag aan... Die had ze twee dagen geleden ook al aangehad. En rondlopen in een joggingbroek van Dennis de hele dag was niet echt handig...

"oh, " zei Dennis, "sorry, maar dan zet ik je meteen weer terug in de taxi, dat kunnen we natuurlijk niet hebben" hij keek haar even heel serieus aan.

Geschokt keek Dawn Dennis aan. Meende hij dat nou? "Wat.." zei ze met een geknepen stemmetje.. Ze voelde tranen opkomen, niet huilen nu... Schreeuwde ze zichzelf toe. Ze knipperde en dwong de tranen terug. Zou hij dat echt doen? Toch niet daarom? Zou hij niet willen dat ze hier was?

Dennis zag haar verdriet. "Oh Dawnie, zo was het toch niet bedoeld, het was maar een grapje" zei hij zachtjes. "sorry" en hij trok haar zachtjes tegen zich aan. "natuurlijk is dat geen probleem, ik denk dat je ongeveer dezelfde maat als Cecilia hebt en die heeft kleren genoeg" zei hij tegen haar haar. "Ik wil toch niet dat je nu al weggaat, je bent er net!"

Opgelucht haalde ze adem. "Echt?" vroeg ze hem voor de zekerheid. Ze verstopte haar gezicht tegen zijn borst, zodat hij niet kon zien dat ze bloosde. "Sorry dat ik zo onzeker deed" fluisterde ze. Ze sloeg verlegen haar armen om Dennis' middel, ze hoopte maar dat niemand dit zou zien want ze was er nog steeds niet over uit of vrienden dit deden of niet... En dan zou je maar net hebben dat zijn moeder of vader langs zou komen.. Wat zouden die dan wel niet moeten denken?

"tuurlijk" zei Dennis zacht en hij trok haar ietsje dichter tegen zich aan, hij liet haar los toen hij lawaai op de trap hoorde. "En je hebt helemaal niets om onzeker over te zijn, je bent geweldig" zijn stem werd naarmate hij verder kwam in de zin zachter. Ze was echt geweldig. Hij trok een deur open en liet haar zijn kamer zien; er pasten net een stapelbed in tegen de muur stond een bureautje en er waren lades onder het bed. Je kon je er net omdraaien. "Dit is de kamer van Sean en Mij" zei Dennis. Dennis' beddengoed was enorm gekleurd, terwijl dat van Sean helemaal zwart was. Heel toepasselijk.