Tim's appartement

oké zal ik dan verder gaan
-
Courtney stond te trillen op haar benen, haar hersenen hadden haar in paniek gebracht. Het zelfs zover laten komen dat ze alles bij elkaar aan het zoeken was wat van haar was. Haar kleding, voornamelijk aangezien de rest van Tim was van wat er in het huis stond. Haar eerste tas stond al in de hal en ze was druk bezig met het vullen van haar tweede tas.

Tim kwam met een rode neus en door de war gewaaide haren de trap op. Waar hij met grote ogen in de deuropening bleef staan om te kijken naar Courtney. Hij was niet in staat iets te zeggen. Ze wilde gaan... Hij was eerst een rondje gelopen door de kou, toen sneller gaan lopen en uiteindelijk had hij sprintjes getrokken om het blok. Zijn hoofd was weer op orde, maar nu kwam hij thuis en kwam hij erachter dat Courtney haar spullen pakte. Vol ongeloof keek hij naar haar handelingen. Had hij dat gedaan? Was dat zijn schuld? Ze wilde toch niet echt bij hem weg? Hij dacht dat ze gezegd had dat ze van hem hield, maar blijkbaar niet genoeg om met hem te trouwen, en dat laatste had ze niet eens hardop uitgesproken...

Courtney hoorde hoe Tim binnenkwam, ze durfde zich niet om te draaien. Bang dat hij haar uitgelopen mascara zou zien, hoewel ze nu gestopt was met huilen. Courtney had de slechte eigenschap om zichzelf soms gek te kunnen maken met gedachtes over wat er zou gebeuren en dan die scenario's als waarheid te kunnen aanschouwen. Zoals nu ook het geval was. Zonder haar handelingen te durven onderbreken vouwde ze haastig een spijkerbroek op en stopte deze in een weekendtas.

Tim liep naar haar toe en pakte haar handen die bezig waren een broek op te vouwen vast en keek haar aan, keek in haar nog rode ogen van het huilen. "Was dit het dan?" vroeg hij, met verstikte stem. Dit was niet wat hij wilde. Hij wilde niet dat ze wegging, wilde haar bij zich houden, maar als dit was wat zij koos. Hij keek kort naar hun handen en liet ze toen los. Het voelde raar, hij was zojuist gedumpt, toch? Ze wilde bij hem weg, toch? Waarom had hij dan haar handen vast gepakt? Waarom had het dan alsnog zo goed gevoeld haar handen in de zijne te houden? Dat hoorde toch niet?

Courtney beet op haar lip toen hij haar handen vastpakte. "Ik denk niet dat jj me nog zou willen zien." mompelde ze terwijl ze van hem wegkeek. Ze begreep niet waarom hij haar handen pakte, hij zou haar nu moeten haten omdat ze nietwilde trouwen. Nogmaals, dit keer harder, beet ze op haar lip net zolang tot ze bloed proefte en ze er mee ophiiield.

haha nog steeds je i?
~~
Tim keek haar verbaasd aan, tilde nu met zijn vinger haar kin op, waarmee hij haar dwong hem aan te kijken. "Maar wat wil jij?" vroeg hij met een vage, maar neppe glimlach. Ze wilde weg, anders zou ze dit toch niet doen. Zijn vinger bleef onder haar kin, omdat het contact dat het maakte hoe dan ook een fijn, maar nu verdrietig gevoel gaf. Het tintelde een beetje, en hij keek in Courtney's nog een beetje doffe ogen van het huilen. Kon zich niet inhouden en boog zich naar voren om haar te kussen. Hij kon haar niet zien gaan, niet naar alles wat ze samen meegemaakt hadden, niet naar het gevoel dat hij bleef voelen in haar nabijheid. Ookal was de sfeer in de kamer nu minder dan normaal. Normaal leek een samenzijn in de kamer van hen twee de hele kamer lichter te maken, doen ophelderen.

"Wat denk je zelf..." zei ze zacht, "Natuurlijkwl ik blijven, maar je haat men u vast en.." voor ze haar zin af kon maken voelde ze de lippen van Tim op die van haar, zijn huid voelde nog koud aan van de frisse buitenlucht, maar het was een heerlijk gevoel om hem weer te kunnen zoenen. Toch was ze nog steeds een beetje angstig, langzaam kon ze wel begrijpen dat ze zichzelf gek had lopen maken, maar toch was ze bang dat hij haar nooit meer kon zien zoals het was.

Tim had haar bij haar middel vastgepakt en trok haar voorzichtig trok hij haar dichterbij. Zijn lippen gleden over die van haar. Hij hield van dit meisje, en het zou niets veranderen dat ze nee gezegd had. Ja misschien zou hij nooit meer naar haar kijken als zijn toekomstige vrouw. Nooit meer kunnen denken dat hun toekomst veilig was. Want dat was wat het waes, hun toekomst was hierdoor minder veilig dan met dat papiertje, zoals ze het noemde. En welke vrouw wilde nu niet in zo'n mooie witte jurk lopen?

Courtney kuste hem terug, zijn zachte lippen waren onweestaanbaar. Ondanks haar schuldgevoel, omdat ze zo'n egoïstische bitch was, sloeg ook zij haar armen om Tim's middel heen. Ze haakte haar duimen in de riemgaatjes. (hoe heten die dingen waar jer em doorheen gaat xd) en kuste hem zacht terwijl ze nog wat dichter tegen hem aan ging staan. Ze wilde helemaal niet weg, maar ze wilde gewoon niet trouwen.

weetniet; riemlussen?
~~
Hij tilde haar een stukje op, zodat ze haar benen om zijn benen heen kon slaan. "Court, niet bij me weg gaan, goed?" vroeg hij met smekende ondertoon, tussen twee hongerige kussen door. Hij hield van haar, maar ze wilde niet trouwen, wat hun relatie minder stevig maakte. En dat vond hij natuurlijk niet zo leuk...

haha zoiets xd
-
Courtney sloeg inderdaad haar benen om zijn bovenbenen heen. "Ik zou niet eens willen." ineens ging er een soort schaamte gevoel door haar heen, ze had zich veel te gek laten maken. De mascara sporen op haar wangen waren daar een duidelijk bewijs van. Weer kuste ze hem, alsof haar leven er van af hing, ze zou hem niet meer kunnen laten gaan.

Als twee buitenstaanders dit zouden zien zouden ze zeggen dat ze elkaar opaten. Ookal was dat niet helemaal de bedoeling van dit hele gedoe. Het voelde fijn haar vast te mogen houden, maar het was vreemd dat hij haar nooit zijn vrouw zou mogen noemen. Hij zette haar voorzichtig op het bed neer en begon haar in haar nek te kussen. En weer op haar lippen.

Courtney glimlachte even onder het kussen door, de schaamte was alweer weggekust door de wonderbaarlijke lippen van Tim. Hoewel ze vond dat ze het eigenlijk niet verdiende om zo door hem verwend te worden. Zachtjes kuste ze hem bij zijn oorlelletje. "Toch houd ik van je." fluisterde ze er zachtjes tussen het kussen door heen.

New
~~
Tim kwam thuis, eindelijk, hij kon niet meer recht lopen en alles werd vager en vager voor zijn ogen, alles om hem heen leek te bewegen als hij stil stond. Hij wist dat hij teveel gedronken had, veel te veel. Hij kon niet meer. Hij kon echt niet meer. Courtney had hem bedrogen, en hij moest er even uit. Hij lette niet op zijn uiterlijk, nog op de rest. Er waren opgedroogde tranensporen op zijn wangen te zien, en hij zag er luguber uit. Zijn hemd half uit zijn broek, en half erin, hij was ergens halverwegen omgevallen waardoor er nu een groene vlek op de knieën van zijn broek zat. En zo nu en dan kwam er een zachte hik uit zijn keel.

Courtney had zich in het grote bed opgerold tussen de dekens, ze had duidelijk gehuild om haar eigen stompzinnigheid. Ondanks dat ze de nacht ervoor nauwelijks geslapen had, kon ze nu ook geen oog dicht doen. Haar hart maakte een sprongetje toen ze de deur open hoorde gaan, ten teken dat Tim eindelijk thuis was. Het licht in de slaapkamer stond nog aan, waardoor hij zou weten waar hij was. Ditmaal had ze niet in blinde panek haar spullen bijeengepakt, nee ditmaal zou ze het verstandiger aanpakken, ze zouden moeten praten. Courtney ging rechtop zitten en staarde naar de deuropening om te wachten tot Tim binnen zou komen.

Een beetje gedesoriënteerd strompelde Tim naar de plek waar licht vandaan kwam. Ondertussen botste hij tegen een kastje aan, en schopte hij zijn schoenen uit, zijn jas hing hij over een willekeurig object, in dit geval de kraan en zijn blouse en spijkerbroek deed hij ook ondertussen uit waardoor hij een paar minuten later in zijn boxer en een t-shirt op het bed neerplofte. Hij draaide zich met veel moeite om en keek Courtney met zijn enorme bruine ogen aan. De lijnen van opgedroogde tranen nog op zijn wangen. Als je dronken was huilde je sneller, veel sneller. "Heey" mompelde hij, en zelfs dat kleine woordje sprak hij met dubbele tong.

Courtney kon alleen al zien aan de manier waarop hij de kamer binnenkwam dat hij stomdronken was. De tranensporen die op zijn gezicht te zien waren deden haar pijn, die waren haar schuld geweest. "heey" haar stem klonk zacht en oorchtig. Hij kon nog steeds kwaad op haar zijn, hoewel hij in zijn toestand niet zoveel kon aanrichten. Langzaam kroop ze naar hem toe, "Hoe gaat het?" vroeg ze terwijl ze haar hand op zijn bovenbeen legde.

Tim keek haar nogal laveloos aan. "goed, waarom niet?" vroeg hij, hij was de toestand dat hij zich kon herinneren waarom hij gehuild had, en waarom hij eigenlijk was begonnen met drinken. Zijn ogen stonden groot en vragend, en bij het voelen van haar hand op zijn bovenbeen voelde hij hoe zijn dronken lichaam overspoeld werd door warmte, hij pakte de hand vast met de zijne en ging met de andere hand langs haar gezicht, een rode pluk wegvegend keek hij haar nogal vaagjes in de ogen.

Courtney wist dat ze dit niet zou moeten doen, dat hj stomdronken was en ze hem dus alleen maar lisleidde. "Dan is het goed." zei ze zachtjes terwijl ze wat naar voren leunde om hem een kleine kus op de lippen te duwen. De alcoholwalm overviel haar nauwelijks, omdat ze zelf ook wel wat op had, maar lang niet zoveel als Gabriëk. Met haar hand bleef ze oevr zjn bovenbeen strelen.

Tim voelde hoe hij langzaam opgewonden raakte. En hij trok Courtney dichter naar zich toe, in een nieuwe, langere, dwingendere kus. Hij klom een stukje omhoog en keek haar aan. Nog steeds half zoenend, haar hand over zijn bovenbeen maakte dat hij een vreemd gevoel kreeg in zijn buik, en op andere plekken gebeurden dingen die ik niet op ga schrijven.

haha xD
-
courtney had de hele nacht na hun daad bijna geen oog dicht gedaan, maar door de gelijkmatige ademhaling begon ze langzaam weg te zakken in een diepe slaap. Ze lag diep onder de dekens tegen Tim aangekropen. Ze wilde dat deze nacht alles weer goedgemaakt zou hebben, dat alles weer voorbij zou zijn en hetn iets meer dan een nachtmerrie was geweest.

Tim werd niet veel later wakker, met een bonzende hoofdpijn. Met pijn in zijn ogen keek hij naar de slapende Courtney, die zich helemaal aan hem vast geklampt had in haar slaap. Haar vingers cluwden nog net niet in zijn shirt. Voorzichtig maakte hij zich uit haar omhelzing los. Even twijfelde hij. Zou hij wel doen wat hij van plan was? Ze hadden een leven hier toch? Maar dat had Courtney verpest... Hij wist het niet, wist niet wat hij moest doen, of hij wel iets moest doen. Maar besloot dat wat hij gisteren aangeboden kreeg geweldig was, en hij het niet moest laten schieten, op elk ander moment had hij dat wel gedaan, maar ze hadden de ruimte nodig. Hij kleedde zich snel om, en had nog sneller zijn koffers bij elkaar. Op de keukentafel liet hij een briefje, met een bloemetje en een klein ontbeitje achter. hij voelde zich schuldig. Maar kon het nu niet aan haar in de ogen te kijken.

Beste Courtney,

Het spijt me dat ik je geen gedag gezegd heb, maar ik zal de komende drie maanden niet in New York zijn.
Ik heb een geweldige baan aangeboden gekregen en zal met wat jongens door het land touren. We hebben even afstand nodig en dit leek me de perfecte oplossing. Drie maanden zijn lang, maar ik moet kijken of dit is wat ik wil, ik moet kijken of ik je kan vergeven.

Doe geen domme dingen.

Ik hou van je Court, maar ik vind je even niet meer aardig...

Tim.

hij had nog nooit een brief naar Courtney gestuurd die niet begon met lieve. En hij had nog nooit zo'n korte brief gestuurd. Het deed hem ergens pijn dat hij die afstand nodig had, maar het was waar. Hij moest even bij haar weg. Kijken wat hij miste. Of hij iets miste. Hij had het idee alsof het vanzelfsprekend geworden was. Ze hielden van elkaar, zoveel was duidelijk, maar hij moest erachter komen of dat wel genoeg was. Hij drukte nog een klein kusje op haar voorhoofd voor hij ging, en toen liep hij, zonder nog om te kijken, de deur uit.

Courtney werd een paar uur later wakker, slaperig liep ze in haar nachthemd naar de keuken toe. Ze verwachte dat Tim daar wel ergens in de buurt zou zijn. Of dat hij misschien een b lokje om was. Maar dat was niet het geval, haar blik viel op een briefje op de keukentafel. Ondetussen had ze een kopje thee in haar handen, voorzichtig nam ze een slokje van de thee terwijl ze het brefje oppakte. Haar handen begonnen te trillen tijdens het lezen vanhet briefje. Het kopje thee liet ze uit haar handen op de grond kapotvallen. Hij was er vandoor, en dan ook echt vandoor schoot er door het hoofd van Courtney heen. Dat was het enige wat tot haar bewustzijn doordrong, Tim was weg.

Tim opende de deur naar zijn appartement, het was al donker buiten en aan de hal was goed te zien dat er al een tijdje niemand meer woonde. Bezorgd keek hij naar Courtney. Hij sloot de deur achter haar en ging toen voor haar staan. Streelde met zijn hand wat haren uit haar gezicht. "Gaat het wel goed met je?" vroeg hij zachtjes, bij het zien van haar zorgelijke frons en vermoeide ogen. Hij ving haar blik en keek haar lief aan. "Hoeveel slaap heb je gehad de laatste dagen?" vroeg hij toen. Als het net zoveel was als hij zou ze zo omvallen; hij had nachten wakker gelegen, om één nacht wel te slapen omdat het niet langer kon, en daarna weer hetzelfde liedje, de nachten dat hij sliep sliep hij slecht en schrok wakker, minstens drie keer per nacht. "Ik stel voor dat je naar boven gaat, en vast lekker in bed gaat liggen, dan maak ik nog wat te eten en kunnen we daarna gaan slapen?" stelde hij voor. Zijn ogen in de blauwe zeeën van die van haar verdrinkend. Nog steeds die bezorgde, maar gelukkige toon in zijn gezicht te zien. Hij had haar hand stevig vast, met de andere hand masseerde hij haar schouder, een soort van dan. Wat hield hij van dit meisje. "Wanneer is de volgende echo?" vroeg hij toen. "Want ik wil wel mee hea" hij glunderde, ze kregen een kindje, samen, deze keer was het echt van hun twee.

~~
moet hier straks ff iets over vragen op msn...

Courtney wist niet hoe ze moest reageren op zoveel onverdiende bezorgdheid. Het was misschien zjn kindje niet eens, maar ze was nog niet in staat hem dit te vertellen. "Niet zoveel>" merkte ze op bij zijn vraag hoeveel ze geslapen had de laatste dagen. Sinds hij terug was waren haar nachtelijke uurtjes slaap drastisch terug gedraaid naar een paar uur per nacht. Genoeg om je ogen nog open te kunnen openhuoden overdag, maar daar bleef het dan ook echt bij. "Ik hoef geen eten meer." hoor zei ze voorzichtig, ze wilde hem niet nog meer tot last zijn dan ze al deed en sowieso had ze geen enkel behoefte aan voedsel op het moment. Ze glimlachte even zwakjes naar Tim, "Ja dat kan ik begrijpen, als het goed is is die volgende week dinsdag." Terwijl ze sprak dwaalde haar blik even door de ruimte heen, de hal waar ze zoveel maal doorheen gelopen was met Tim of alleen omdat ze de sleutel bezat. De laatste keer had ze met haar tas staan zeulen om uit het appartement te verhuizen, een gedachte die ze snel verbande.