Skatepark

Whaha, dat heb ik heel vaak
------

Owen keek haar even twijfelend aan, hij had geen zin om hier keihard onderuit te gaan. 'Oké' zei hij en hij stapte weer op het board. Tot zijn verbazing ging het een stuk beter dan eerst. Het lukte zelfs om een rondje te rijden en weer bij Alex stil te staan. Eigenlijk vond hij het heel leuk, misschien wel een goede vervanger voor surfen.

Alex grijnsde en klapte even in haar handen. Ze vond het leuk dat ze toch wel een goede lerares was, of Owen gewoon een goede leerling. "Je doet het echt heel goed," ze aarzelde even maar besloot dat het een slecht idee was hem de kuil in te sturen. Zelf had ze niet lang genoeg kunnen wachten en was zonder de basis goed te beheersen van de half pipe afgegaan. Ze kon de blauwe plekken bijna nog voelen.

Dash was aan het skateboarden, op de halfpipe, in de stromende regen, het kon hem vandaag even niet schelen dat zijn gel eruit zo gaan, of dat zijn kleding doorweekt zou raken, of dat iemand hem een idioot vond omdat hij een verkoudheid riskeerde. Hij moest gewoon zijn hoofd even leegmaken van alles, de pesterijen, de meisjes en jongens die zo gebroken waren door hem, en Faith... Hij ging harder en harder, als hij zou vallen zou hij iets breken, maar hij zou niet vallen, niet uitglijden en niet stoppen.

Alex kwam in een rustig tempo de skatebaan opgereden. Haar wieltjes kraakten een beetje omdat haar board nogal oud was en dit niet de eerst keer was dat ze in de regen ging skaten. Ze wist dat ze eigenlijk een nieuwe nodig had maar daar had ze gewoon het geld niet voor. Het was geen goed idee dat ze hier was. De vorige keer was ze gevallen en had ze haar been gebroken. Heet gips was er nog niet zolang af en ze wist zeker dat de dokters liever zouden zien dat ze rustig aandeed. Voor haar doen was ze dat ook wel van plan. Maar je hoefde haar niet eens zo goed te kennen om te wwten dat voor haar doen rustig absoluut niet rustig was. Het eerste dat haar opviel was het regelmatige tikkende geluid dat niet veroorzaakt werd door de regen. Vanwegen het geluid van de regen was het wat moeilijk te herkennen maar ze had al snel door dat het betekende dat iemand aan het skaten was op de halfpipe. Dat had ze niet verwacht. Meestal was zij de enige die zo gek was te gaan skaten terwijl het regende. Met haar natte haren die in slierten aan elkaar plakten op haar rug hangend zette ze nog een keer af richting de halfpipe. Ze hoefde debgestaalte niet eens te zien om te weten dat het een jongen was. Er kwamen wel eens meisjes op de skatebaan maar dat waren vooral vriendinnetjes van skaters. Meisjes die hier echt kwamen om te skaten waren er maar weinig. Zonder iets te zeggen bleef ze kijken naar de jongen. Ze was niet zo stom hem te begroeten. Dan zou hij misschien wel uitglijden en dan was zij het die iemand met een gebroken been naar het ziekenhuis moest brengen.

Hij zag niets door de regen, was zich dus niet bewust van de aanwezigheid van het meisje, ging gewoon door en hij ging alleen maar sneller hij voelde hem op sommige punten wegslippen maar dat weerhield hem er niet van. Plotseling, halverwege de halfpipe gleed hij uit en gleed naar beneden, "verdomme!" vloekte hij, niet omdat het pijn deed, eerder omdat hij uit zijn trance was, zijn gedachtes nog steeds in zijn hoofd tolden en hij zichzelf wel kon vermoorden omdat hij zo'n stommerd was. Hij bleef zitten op de halfpipe, zijn broek doorweekt door de regen, hij liet zijn hoofd in zijn handen zakken en bleef even zo zitten. Hij keek even op om te kijken waar zijn skateboard gebleven was en zijn oog viel op een verzopen uitziend meisje, met skateboard, dat maakte hij niet vaak maak, en zeker niet als het regende... "Hoi..." mompelde hij, waarschijnlijk zo zacht dat het niet verstaanbaar was door de regen en de afstand.

Alex volgde de jongen, of eigenlijk het sillouet in de regen met haar ogen. Ze zou niet kunnen zeggen welke kleur haar de jongen had, al dacht ze een donkere. Of hij had een capuchon op tegen de regen, net als zij. Ze had de capuchon van haar vest over haar hoofd getrokken. In het begin had het nog wel zin gehad, maar nu kwam de regen gewoon dwars door de stof heen en werden haar haren ook nat. Net als haar skinny die tegen haar benen plakte en haar gympen die ze waarschijnlijk een paar dagen niet meer aan zou kunnen. Het fijne van op een skateboard staan was nu dat ze niet bij elke stap het water in haar schoenen voelde klotsen en stond te soppen. Ondank dat ze zich een verzopen kat voelde hield ze soms wel van regen. Het waste alles schoon en na een regenbui lag er altijd een mooie glans over alles heen. Haar gezicht vertrok niet toen de jongen viel. Ze dacht niet dat het op die mnaier pijn zoundoen, hij gleed alleen weg. En hij had goed kunnen verwachten dat dit zou gebeuren. Met die snelheid op een natte en dus gladde halfpipe had hij geluk dat hij nog niet eerder was gevallen. "Ga me nou niet vertellen dat je verbaasd bent dat je bent gevallen," zei ze omdat hij zo luid en kwaad had gevloekt. Er lag een licht spottende toon in haar stem maar hij klonk nog redelijk neutraal voor haar doen. Het 'hoi' hoorde ze niet en het zou best kunnen dat ze tegelijk met hem praatte, al was het dan wat harder. Nadat ze dat gezegd had stond ze op waardoor haar knieën knakte, dat had ze altijd als ze zo op haar skateboard had gezeten. Met een trap op het uiteinde van haar board sprong het omhoog en ving ze heg op. Ze was niet alleen naar de jongen blijven kijken omdat ze hem zo interesant vond maar ook omdat ze het liefst op de halfpipe skatte.