Het auditorium.

Ze keek lauren met fonkelende ogen en een brede grijns aan. "nou en of, maar het was niet geheel onprettig" zei ze net zo droogjes. Ze had geen vlinders in haar buik verlangde ook niet echt naar een volgende zoen, als die wel zoi kommen zou ze die graag ondergaan, maar toch was het prettig geweeezt. Ze was niey alleen, en lauren ook niet... Musschien was het gewoon om lauren te bedanken, en haar te zegfen dat ze er voor haar was.

Flavio glimalchtte terwijl hij zo op het grote podium stond. Hij had zin gehad om te zingen en was hier dus binnen gewandeld, en aangenaam verrast door het gebrek aan mensen. Dus hij had bedacht hoe hij dit ging doen, zich achter de schermen omgekleed in een witte cocktail jurk die aan de onderkant omzoomt was met zilveren glittersteetjes. Het kwam bij lange na niet in de buurt van de kleding uit de film, maar dat kon hem niet schelen. Qua make-up en hairstyle was hij anders wel een goede Roxy. En zijn witte hakken pastten ook aardig bij het geheel. Hij liep zelfverzekers naar het midden van eht podium en gebon te zingen. Zijn stem, die niet echt specifiek jongensachtig of meisjesachtig was net als veel kanten van zijn wezen, paste wel aardig bij het liedje, het was niet hetzelfde als het origineel, maar niet slechter.
---

Toen Adam het auditorium in stapte was hij stiller dan normaal, iets in hem zei dat hij niet binnen moest stormen zoals hij normaal gedaan zou hebben, en hij had het goed. Hij had meteen door dat het Flavio was, die herkende hij overal. Hij ging zo stil mogenlijk op de eerste stoel in zijn berijk zitten, hopend dat Flavio hem niet zou opmerken.

Flavio werkte zich goed foute het liefje hee. An het einde make hij een buiging naar een fantasie publiek. Het was leuk wet eens te zingen hij had het weinig gedaan sinds hij an adam uit elkaar waren al kon hij niet zegen dat eve niet te voorschijn was gekomen sinds ze niet met samen waren.ze was inmiddels en vage bekende in meerdere (gay) bars en clubs. Nu hij zestien was kom hij op vel met plekken binnen komen,

Adam gaf zijn ex een stqande ovatie met een luis applaus toen deze uitgezongen was. 'Bravo, Eve!' zEi hij glimlachend, alsof ze nooit iets gehad hadden en nog zteeds beste vrienden waren. Hij draafde naar de rand van het podium en leunde daarop, omhoog starend naar Flavio. 'Hey...' zei hij zachtjes.

Flavio tuitte zijnlippen en deec en pat stappen terug toen adam nat het podium liep. "liefj, ik draag en kort rokj, dus ik ga niet bij de rand van het podium staan, als je het niet erg vind." Zei hij op en onzekerl toontje hij wist nog niet of hij zo blij was om adam, weer te zien. Zeker als eve.Ut

Adam grinnikte. 'Je kent me te goed, maar ik zou niet durven.' dat laatste zei hij er snel en serieuzer achteraan. Het beelf even ongemakkelijk stil en hij dacht diep nq of hij iest moest zeggen, en zo ja: wat? 'Ik mis je...' zei hij uiteindelijk met een zucht, 'Had ik eerder moeten bedenken...'

Flavio kneep zijn ogen samen. "Dat had je inderdaad eerder moeten bedenken ja, voor je met die slet in bed dook, niet dat ik nu niet zelf een slet ben , maar dat is niet mijn punt." Hij keek chagrijnig naar adam.

Adam zuchtte, 'Ik weet het onderhand wel. Maar wat jíj moet weten is dat er geen reden voor was, je was goed genoeg voor me, te goed zelfs, ik was niet ontevreden over hoe bepaalde dingen gebeurden en mijn rol daarin, ik was gewoon een ietsiepietsie jaloers en dqt heeft me mijn kop gekost. Maar genoeg over mij, ben jij gelukkig nu? Dat is alles wat ik moet weten om verder te gaan met mijn leven...'

Flavio keek Adam neutraal aan. Van binnen deed het goed om te horen dat het niet aan hem had gelegen. Niet dat hij nu weet van mening was dat relaties beter waren dan dingetjes van ren nacht of korter, maar het was beter voute zijn zelfvertrouwen dan de vele flirts van de laatste tijd. Hij glimlachte naar Adam "Het krijgt een voldoende voor geluk

Adam keek Flavio met opgetrokken wenkbrauwen aan, 'Een volfoende? Dat is te weinig.' zei hij vastbesloten en hij bleef Flavio, of Eve, serieus aankijken. 'Jij bent het beste wat mij ooit is overkomen en ik wil niet hebben dat je je lichaam zo weggeeft en maar "voldoende" gelukkig bent, al maakt dat vast weinig verschil.'

Flavio keek Adam met zijn Queen-bitch blik aan. ' Ach gut, vind je dat niet genoeg? Wel liefje, ik ben er gemiddeld gezien erg goed aan toe voor iemand wouter hart nogal pijnlijk is gebroken, vind je niet?"

Adam hqd zich voor genomen rustig te blijven, maar dat was mislukt. 'Sorry hoor, dat je het hebt uitgemaakt.' zei hij pissig, hij begreep best dat het erg onwaarschijnlijk was geweest als ze nog samen waren ondanks dat hij vreemd was gegaan. '

Flavio keek Adam kwaad aan. "Sorry hoor, had je verwacht dat uk als etsen sneu wanhopig jochie bij je zou blijven, ook al brak je mijn hart?" Riep hij kwaad. Hij was bijna bij het punt aangekomen waarop hij met een hakschoen naar Adam zou gooien

Adam stond op het punt van instorten. 'Heb... Heb je een lul als ik je hart laten breken?' vroeg hij ongelovig, zo laat van begrip was hij wel, hij wist dat hij Flavio pijn had gedaan, maar had gedacht dat dat om het idee ging.

"Hoezo heb ik jou mijn hart laten breke. Ik heb je niets laten doen, je deed het gewoon. Met die stomme slet." Zei hij kwaad. Hij was aan het stampvoeten van woede. “Waarom had je je nog niet gerealiseerd dat je mijn n hart brak, ik dacht dat dat al duidelijk was.

Aadam haalde zijn schouders op, 'Ik dacht dat ik daar niet belangrijk genoeg voor was...' zei hij beteuterd, hij voelde zich erg aangevallen door Flavio, hij dacht echt dat hij lang niet zo belangrijk was voor Flavio als die voor hem was.

Flavio keen zijn ogen samen. "Natuurlijk, ik zei je constant dat ik van je houd, ik gaf je mijn alles, was er altijd voor je, , ik deed dingen met je die ik tot op de dag van vandaag met niemand anders heb gedaan. Het is overduidelijk dat je erg onbelangrijk voor me was. Ik heb zelfs mijn eigen geluk in de waagschaal gezet om jouw veiligheid te garanderen, weet je nog?" Hij keek Adam gekwetst aan. "Ik had altijd gedacht dat we iets bijzonders hadden, maar blijkbaar zag jij het niet zo."

Adam beet op zijn lip, al zijn pogingen om het goed te maken maakten het alleen maar erger. 'Ik... Ik weet niet waarom... Maar zo werkt mijn hoofd, zo ben ik opgevoed; Ik ben minderwaardig en alles wat anderen voor me doen is misbruik. Daar kan je mij niet de schuld van geven.' zei hij onzeker en hij staarde naar zijn schoenen, god, kon hij het nog erger maken?

Flavio zuchtte zachtjes en ging op e rand van het podium zitten. "Misschien zitten we hier allebei en beetje fopt. Ik heb misschien te hard geoordeeld. Jij proevers het goed te maken en ik gedrag me als een eikel en blijf je afwijzen dat is ook niet goe. "Hij glimlachte naar Adam. "Ik geef je nog een kan, als vrienden"

Adam glimlachte zwakjes naar Flavio, 'Beter dan niets... Ik heb je graag als vriend, net als vroeger...' zei hij tevreden. Na een tijdje kuchte hij 'Rokje...' zei hij en keerde zijn hoofd naar de andere kant van het auditorium.

Flavio rolde met zijn ogen. "Natuurlijk" Hij sloeg zijn benen over elkaar en glimlachte. "N et als vroege." Hij.speelde met een van zijn vele krullen.

Adam grijnsde en keerde zijn hoofd terug, naar Falvio's haar. Hij had er alles voor over om weer met zijn handen door die krullen te gaan. Hij ging met wat moeite ook op de rand van het podium zitten, net iets te dicht naast Flavio, en stak zijn hand uit naar diens haar. 'Mag ik? pleaaasee?' vroeg hij met zijn beste puppy oogjes.

Flavio kneep zijn ogen samen. "Voor deze ene keer, als je mijn haar niet te vel door de wat gooit, want ik gsa zo nog uit, als eve." Hij glimlachte naar zijn inmiddels ex ex ex vriendje."Je mag mee a als je wilt..."

Adaimlachte en draaide een paar krullen om zijn vingers, wat had hij die blonde krullen. Zijn gezicht lichtte op bij de volgende vraag, meer kans voor hem om het goed te maken en misschien als Flavio een slokje op had... Hij was slecht, maar Flavio vroeg het zelf. 'I'd love to!' zei hij daarom enthousiast, nog steeds spelend met zijn haar.