kermis op het grote plein

Neee, maar het leek me nogal droog dat ze op een dooshoofd verliefd zou worden, misschien maar beter dus dat ie steeds af moet xdd
------------

Tyler zuchtte toen het tafereel zich weer herhaalde. Toen hij ingestapt was en het karretje half weggereden, zette hij de doos af, hopend dat niemand het gezien had. Weer keek hij Cat een beetje ongemakkelijk aan, omdat hij hier niet aan gewend was. 'Dank je voor het kaartje' zei hij en hij glimlachte naar haar. Hij had niet veel geld, niks eigenlijk. Soms verdiende hij wat met optredens op straat. Genoeg om weer een tijdje vooruit te kunnen.

'Jij had het toch ook voor mij betaald?' Zei ze met een knipoog. Ze legde haar hoofd weer op zijn schouder, stiekem wilde ze hem aankijken maar ze wilde hem niet ongemakkelijk laten voel. 'Je bent echt een mooie jongen.' Fluisterde ze, om hem wat meer vertrouwen te geven. en ze vond het echt, ze ging er natuurlijk niet om liegen. Vlug pakte zijn hand vast , dan kon ze erin knijpen als ze schrok.

Tyler knikte. Hij merkte wel dat hij haar leuk vond en een klik met haar voelde. En heel misschien vond hij haar wel leuk leuk. Maar om dat te weten kende hij haar nog niet lang genoeg. Wel wist hij dat ze hem of, leuk moest vinden, of ze was altijd van het lichamelijke contact. Hij gokte op het tweede, dus hij probeerde zich er niks van aan te trekken.

'Oke, ik heb geen zin in ongemakkelijke stiltes.' Zei ze terwijl ze omhoog naar hem keek. 'Wil je me leren hiphoppen.' Vroeg ze hoopvol, kon ze wee riets leren. Niet dat ze meteen goed zou zijn maar als ze het echt zou proberen dan zou het haar misschien wel lukken. Een vreselijk neppe vampier verscheen uit een doodskist, nog niet eng genoeg om Catherine bang te maken. Ze was naar de fright night in walibi geweest en die waren tien keer enger, het was nu wel wat moeilijk om haar aan het schrikken te krijgen.

Tyler lachtte zachtjes. 'Tsja, ik voel me anders zo, zonder dat ding op mijn hoofd' zei hij, en hij keek haar aan met zijn felblauwe ogen, die zo opvielen dat hij er een vreselijke hekel aan had gekregen door de jaren heen. 'Tuurlijk, ik kan je alle stijlen leren die je wilt' zei hij lachend, en hij sloeg een arm om haar heen. OPeens werd het helemaal donker, het beetje licht dat er nog geweest was was verdwenen. Tyler kon hier niet goed tegen, het deed hem denken aan zijn jeugd, toen hij dagenlang alleen in zijn kamer zat, in het donker. En nee, hij was niet claustrofobisch, want dan zou hij het niet vol kunnen houden met die vierkante kamer op zijn hoofd, maar hij hield gewoon niet zo van complete duisternis.

'Jammer.' Zei ze met een ondeugende twinkel in haar ogen, het was niet eens heel erg flirterig bedoeld maar ze wist zeker als hij geen doos op zijn hoofd had gehad er veel meisjes voor hem gevallen waren. 'En daar ben ik dan weer blij mee.' Zachtjes kneep ze in zijn hand toen het donker was. Pff, ze kon overal tegen behalve tegen donker. Hmm, misschien niet als ze moest gaan slapen maar dan was het meestal ook niet voledig donker. Er scheen altijd wel licht van de maan of straatlataarns naar binnen. Het deed haar denken aan háár jeugd. Haar vader was boos geweest en had haar opgesloten in de kast , voor 4 uur.

Tyler glimlachte terug. 'Tegen niemand zeggen, maar ik haar het donker' fluisterde hij in haar oor, op dat moment kwam er met een grote lichtflits en een harde gil een lijk uit de lucht vallen. Tyler ging in een schok iets rechter op zitten, maar schrok niet echt. Hij keek naar haar, in de hoop in de complete duisternis een glimp van haar gezicht op te kunnen vangen, maar zijn hoop was tevergeefs.

'Dat heb ik dus ook.' Zei ze terwijl ze meer tegen hem aankroop. Als ze aan zijn gezicht dacht voelde ze zich veiliger, zijn vriendelijke gezicht zonder de doos. Ze sloot haar ogen bang om weer herinnert te worden aan die vreselijke tijden, Gelukkig had ze nu iemand bij zich, iemand die ze mocht , Tyler. zachtjes kneep ze in zijn hand, waarom moest het nou donker zijn? Met schemering kon het ook eng zijn.. Ze dacht dat dit een middelmatig spookhuis was maar nu had ze zich al bedacht.

Tyler keek naar haar, en zag niets, maar voelde wel dat ze het moeilijker had dan hem. Hij kneep zachtjes in haar hand, en streek met zijn duim over de bovenkant. 'Hè, we zijn hier samen, dus zo eng is het niet' mompelde hij in haar oor. Er kwamen een paar mislukte pogingen om hem aan het schrikken te maken langs, maar het werkte niet. Het enige waar hij op lette, was dat elke keer als het licht aanging hij haar gezicht een seconde kon zien.

Ze hield haar ogen dicht maar kalmeerde een beetje bij zijn woorden. Ze ademde rustig, nee ze hyperfentrileerde nooit. 'zeg jij wanneer het licht weer schijnt?' fluisterde ze tegen heml.

Tyler ging met zijn vinger even over haar wang. 'Natuurlijk' zei hij. Ze waren al bijna vijf minuten binnen dus ze waren op de helft, maar het begon al iets lichter te worden. 'Je kunt wel kijken hoor, het is al een stuk minder donker' zei hij na een minuutje, toen het echt schemerig begon te worden.

Ze opende haar ogen, opgelucht dat ze niet met een herinnering, Ze keek naar hem aan, in zijn blauwe ogen. Nogsteeds snapte ze niet waarom hij een doos op zijn hoofd deed.. Tja, vele mensen snapte sommige dingen die zij deed ook niet. Zachtjes kneep ze hem nu in zijn hand, dit keek liefjes. Ze was blij dat hij haar zo had opgevangen, vele jongens zouden niet weten wat ze moesten doen wanneer ze zo wanhopig bang was.

Tyler keek haar met lachende ogen aan. 'Volgens mij is het bijna afgelopen' zei hij, en precies op dat moment reden ze het verblindende licht in. Toen ze weer stil stonden pakte hij zijn doos, maar zette hem niet op zijn hoofd. Hij hield hem onder zijn arm. Er waren hier weinig mensen van school, en hij wist dat Catherine het fijner vond als hij hem niet op had. 'Kom, where do you want to go? 'Cause I take you there' zei hij lachend terwijl hij haar lachend aankeek.

Catherine keek hem verrast aan. 'Weet je het zeker, je vrienden zijn hier.' Fluisterde ze tegen hem. Ze wilde niet dat hij hier later spijt van zou krijgen, dan zou ze zich schuldig voelen. Ze gleed met haar hand langs zijn borst en ging recht zitten, ze vertrouwde haar vriendinnen niet. Wie weet gingen ze dan allemaal zeggen dat ze iets met Tyler had. Niet dat ze hem niet in het bijzijn van haar vriendinnen meer aan zou raken maar hoe ze er toenet bij zaten was misschien iets té

Tyler knikte. 'Ja kom, we gaan gewoon in een andere attractie' zei hij glimlachend en hij liep het plein op. Opeens kwam Matt uit het niets aanlopen. Het was een vriend van hem, en een footballer in het football team van school. 'Dude, je.. hebt...' hij leek verder niets meer uit te kunnen brengen, en zijn blik ging van de doos naar Tylers hoofd en weer terug.

Ondertussen had ze al weer een hand om zijn middel geslagen. Toen de jongen aan kwam lopen en de woorden zei kneep ze zachtjes in de zij van Tyler, straks was het haar schuld dat hij zich niet meer thuis voelde bij zijn vrienden. Dat wilde ze natuurlijk niet.

Tyler glimlachte naar haar. 'Ja ik weet het, maar ik krijg er een beetje genoeg van' zei hij tegen Matt, die gaf hem een zachte stom tegen zijn schouder. 'Goedzo man, het werd echt een beetje creapy' zei hij lachend, en Tyler lachte met hem mee. Matt was zo chill, en echt fijn om mee te praten.

Catherine was blij met de positieve reactie, hopelijk dachten de andere er ook zo over. Zij vond het stoer van hem dat hij nu zo een drastische beslissing nam. 'Ik ben trots op je.' Zei ze toen ze verder liepen. Ze wist eigenlijk niet in welke atractie ze nu wilde, normaal ging ze altijd met haar vriendinnen op zoek naar jongens die beren voor ze wilde winnen. Je moest eens weten wat jongens allemaal deden voor een meisje wat er leuk uit zag.

Het leek alsof Tyler haar gedachten kon lezen. 'Kom' zei hij, en hij trok haar mee, naar zo'n kraampje waar je op een roos moest schieten. Na drie keer raak mocht je een een prijs uitzoeken. Tyler had een goed richtingsgevoel door zijn dansen, en hoopte dan ook iets raak te schieten. Toen hij het geweer in handen kreeg voelde hij een soort macht, die alleen maar mannen kunnen voelen als ze een pistool in hun handen hadden. 'Let op' mompelde hij, en hij schoot als zijn zes pogingen, in het midden van de schietschijf.

Micheal keek even om naar Jacky met een grote grijns. 'En wat denkje, is dit leuk genoeg?' Zei hij vrolijk. Zonder op antwoord te wachten, liep hij het kermisterrein op. Hij raakte al weer opgewonden als een klein kind toen hij al die attracties zag. Hij was echt blij dat Jacky meewilde, samen was toch altijd leuker dan alleen. Hij wachtte even op Jacky en zei met nog steeds de vrolijke grijns op zijn gezicht:' Waar wil je het eerst heen?'

Jacky hield van kermissen. Maar waarschijnlijk om een andere reden dan de meeste mensen. Zij hield ervan dat mensen het uitgilde bij een enge atractie en ze vond het leuk om de gezelschap. Haar maakte het echt niet uit welke attractie ze in ging zolang er maar een vriend of vriendin bij haar was." Hell Yeah." Gaf ze hem als antwoord. Ze liep naast hem nadat hij even voor haar gestopt was. Ze had dan wel geen metershoge hakken aan ze liep alsnog niet echt snel. Ze had gewoon haar sneakers aan." Verras me maar." Zei ze met een brede glimlach terwijl ze even naar Micheal keek.

Micheal keek even bedenkelijk om zich heen en zei enthiousiast:' Kom op.' Hij pakte haar bij haar hand vast en trok haar mee tussen de mensen door. Het was niet echt druk, wat niet zo gek was, omdat het nog best vroeg was en het een doordeweekse dag was. Waarschijnlijk daarom stond er ook maar 2 personen in de wachtrij voor de attractie die hij uitgekozen had. De stoelen waren op een platform in een rondje gezet en als het begon, begon dat platforum te draaien en aan een stang steeds harder heen en weer te zwaaien. ' hierin?' Zei hij met zijn mond dichterbij haar oor, want ondanks het nog niet druk was, de kermismuziek was makkelijk te horen boven de dagelijkse geluiden van New York uit.

~~
deze >> kermisattractie

Jacky klapte in haar handen en knikte heftig. Zij hield van deze atractie. Vrolijk keek ze naar Micheal.' Zolang jij niet overgeeft als je daaruit komt. Anders ga ik niet mee.' Ze zei dit eigenlijk gewoon als grzpje. Ze verwachtte niet dat hij werkelijk zou overgeven.

Micheal grinnikte om Jacky's reactie en haalde zijn schouders op. 'Ik kan je niks garanderen, maar ik denk het niet.' Zei hij lachend. Hij wist het eigenlijk echt niet, het was al zo'n tijd geleden dat hij naar een kermis was geweest. Hij was er zelf nooit opgekomen om hier zijn tijd door te brengen, tot nu. Zijn ouders hadden hem wel eens meegenomen, maar die keren waren zeldzaam, ze hadden altijd al hun handen vol aan hem zonder dat hij ook nog eens overenthiousiast was. Terwijl hij met haar in de 'rij' stond te wachten, hoorde hij opeens gegniffel achter zich. Toen hij omkeek zag hij twee kleine meisjes achter hen staan die naar hem en Jacky keken, die door zijn blik alleen maar harder giechelden. 'Wat is er zo grappig?'Vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw. 'Zijn jullie vriendje en vriendinnetje?' Vroeg één van de twee, gebarend naar Micheal's hand die zonder dat hij er bewust van was, nog steeds die van Jacky vasthield. Toen Micheal dat ook door had, werd zijn hoofd rood en liet hij haar snel los, wat voor nog een giebelbui zorgde.

Jacky beet op haar lip om haar lachen in te houden en ze boog zich voorover naar Micheal en drukte een kus op zijn wang en zei toen tegen de meiden," Ja eigenlijk wel, maar het mag niet van onze ouders daarom moeten jullie beloven het voor je te houden. Anders gaan onze ouders ons uit elkaar halen." De meiden keken met grote ogen naar Jacky en begonnen hevig te knikken. Daarna kwam er weer een giechel over hun lippen en Jacky draaide zich om en pakte gewoon weer de hand van Micheal." Rustig maar schat, onze ouders zijn niet eens in de buurt. Je mag best mijn hand vast houden." Zei ze met een brede grijns tegen Micheal.