kermis op het grote plein

Micheal luisterde grijnzend naar Jacky. Hij schudde even grinnikend zijn hofd en keek haar aan. 'Wat ben jij gemeen zeg. Die twee een beetje laten denken dat wij een stel zijn.' Fluisterde hij in haar oor, waarna hij uit zijn ooghoek naar de twee meisjes keek die nog steeds stonden te giebelen. Hij gaf haar ook een kus op haar wang en ging toen weer recht staan. Hij vond het niet heel erg dat Jacky het zei, eerder grappig, al bleef de rode tint op zijn gezicht nog wel even staan.

Jacky grijnsde en kneep in zijn hand. Ook zij boog zich even voorover om weer iets in zijn oor terug te fluisteren," Niet gemeen, het zou pas harteloos zijn geweest als ik flink zou ontkennen. Iets van,' Nee ieuwww, ik met hem? Ben je helemaal gek?' als je dat zegt tegen die twee gaan ze gelijk huilen." Ze grijnsde breed en liep toen de attractie in en hierdoor moest ze wel de hand van Micheal loslaten.

Micheal lachte om haar opmerking en liep snel achter haar aan. Terwijl hij op één van de stoeltjes ging zitten zei hij:' Zou je dat anders wel gezegd hebben dan.' Het laatste beetje van de rode blosjes op zijn wangen trok weg zodra hij op de stoel zat en met een grijns naar Jacky keek. Hij was niet van plan te flirten met haar, gewoon gezelligheid, al moest hij dat soms toch wel even in gedachten houden. Hij was dan misschien geen flirt, maar om zo close met een meisje te zijn terwijl hij alleen vrienden was, voelde toch wel apart.

Jacky trok even een bedenkelijk gezicht en daarna grijnsde ze breed naar Micheal," Nee maar het was wel leuk geweest als ik het wel had gedaan." Maar nee Jacky zou nooit zo gemeen zijn. Ten eerste hij was nu echt een vriend van haar en ten tweede hij was best leuk dus dan zou ze liegen. Dat wilde ze niet meer. Na alles leugens die ze had verteld of die ze naar zich toe had gesmeten, wilde ze niet meer liegen. Geen leugens meer want dat betekende dat ze alleen maar meer moest gaan liegen.

Micheal voelde ergens wel opluchting door zich heen stromen, maar negeerde het gevoel, zover als hij dat kon. Met een nog bredere grijns als eerst zei hij: 'Als je dat maar laat.' Hij ging wat naar achter zitten toen er een man langskwam om het rek wat hem tegen moest houden naar beneden duwde. Hij was wel een beetje zenuwachtig, wat wel te zien was aan zijn ogen die steeds even heen en weer schoten, voor hij ze weer op Jacky richtte. Hij was niet echt bang, misschien was het ook meer de adrenaline die zich nu al opbouwde, maar toch voelde hij zich niet helemaal op zijn gemak.

Jacky deed hetzelfde en grijnsde breed naar Micheal. Ze pakte zijn hand weer beet en kneep er even kort in," Rustig joh, het word vast leuk." Doelend op deze attractie. Zijn ogen die heen en weer schoten vond ze eigenlijk wel fijn. Zij was dus niet de enige die zich nu toch best een beetje zenuwachtig begon te worden. Maar Jacky was altijd wel goed geweest in niet laten zien dat ze zich neit op haar gemak voelde." En natuurlijk zou ik dat nooit hardop zeggen." Het kwam er schijnheilig uit maar als je haar gezicht zag wist je dat ze serieus was.

Micheal keek opzij naar Jacky toen hij haar hand voelde. Hij gaf een kneepje terug en knikte met een glimlach om zijn mond. Het was lief van haar om dat te zeggen, maar hij dacht niet dat het veel tegen zijn zenuwen hielp, net als het wachten op nog meer klanten voor de attractie. ' Je mag het niet eens denken jij.' Zei hij tegen haar met een grijns, even vergetend dat hij zenuwachtig was, maar daar werd hij al snel weer aan herinnert doordat er een bel klingelde, die aankondigde dat het ritje zou beginnen. Er ging een schok door de attractie, voor hij langzaam begon te bewegen.

Jacky kon een kleine gil niet onderdrukken. Ze was zo erg op Micheal gefocusd geweest dat ze niet had gehoord dat de bel al was gegaan." Als je het waagt aan iemand te zeggen dat ik heb gegild dan ga ik toch echt aan iedereen vertellen wat ik daarnet in je oor heb gefluisterd. Dus hebben we een deal?" Vroeg ze met een grijns maar nu werd zij toch ook echt door de spanning zenuwachtig en zag je dat ook nog eens een beetje in haar houding die wat veranderde.

Micheal lachte wat nerveus en knikte. 'Deal' Zei hij met een grijns, die al snel weer vervaagde toen de attractie sneller begon te bwegen. Ze draaide nog niet al te snel, al ging het wel steeds sneller, maar zwaaide wel al flink heen en weer. Zijn blik die even recht vooruit had gestaan, ging nu weer naar Jacky die er gespannen bijzat. Hij bedacht zich dat hij waarschijnlijk net zo zat. Hij streek even met zijn duim over haar hand en glimlachte bemoedigend naar haar. Uiteindelijk moest hij haar hand wel loslaten, omdat als hij zich niet stevig vasthield hij door elkaar geslingerd werd in zijn stoel.

Jacky voelde zijn duim en was daar erg dankbaar om. Nu pakte ze ook wat steviger haar stoel vast en toen ze echt op het hardst gingen kwam er een harde gil uit haar mond. Jakcy kon het ook neit laten om nog steeds met een brede grijns op haar gezicht te zitten ook al vond ze het doodeng. Eindelijk wat leek voor Jacky als een eeuwigheid ging het ding langzamer en uiteindelijk stond hij stil. Jacky keek naar Micheal en schoot in de lach," Oké de volgende iets waar ik niet mijn stembanden helemaal kapot schreeuw."

Micheal kon zich na een tijdje wel wat meer ontspannen en kon zelfs van de attractie genieten. Hij keek opzij naar Jacky toen het ding weer stilstond en schoot gelijk met haar in de lach. 'Het was wel leuk, maar misschien heb je gelijk, dat gillen van jou is niet om aan te horen.' Zei hij lachend waarna hij zijn tong naar haar uitstak en snel opstond om de attractie weer uit te lopen. Buiten wachtte hij even op haar en zei alvast:' Maar nu mag jij kiezen, waar wil je heen?'

Jacky liep snel achter hem aan en sloeg hem toen zachtjes tegen zijn schouder aan," Zo erg gil ik niet. En ik wil naar het spieglehuis. Ik blijf dat zo geweldig vinden. Je moet alleen helpen want ik loop echt geheid tegen glas of spiegel aan." Zonder op zijn antwoord te wachten had ze zijn hand gepakt en liep naar het spiegelhuis. Daar kocht ze twee kaartjes en trok toen Micheal met zich mee naar binnen. Eénmaal binnen liet ze zijn hand los en begon weg te rennen van hem. Wel goed oplettend dat ze niet tegen glas aan liep. Uiteindelijk stond ze voor Micheal met het glas tussen hun in en stak ze haar tong uit naar hem." No way dat ik er nog uit ga komen maar wat hou ik hiervan." Riep ze naar hem zodat hij het ook kon horen.

Micheal liep gewillig mee met een grijns waarvan het leek alsof die op zijn gezicht geplakt was. Zonder het zelf echt door te hebben, vond hij het toch wel fijn als ze zijn hand vasthield. In plaats van achter haar aan te rennen, ging hij zelf wat rustiger lopen, want hij zag zichzelf al ergens tegenop rennen. Toen hij haar door het glas zag, lachte hij even en riep terug:' Pas maar op, als ik je te pakken krijg, dan staat je een kieteldood te wachten.' Hij lachte even uitdagend naar haar en rende, weliswaar niet al te hard, een gang in om vervolgens op zoek te gaan naar Jacky.

Jacky schoot in de lach en liep toch wat onzeker naar een paar gangen. Op een gegeven moment kwam ze achter Micheal te voorschijn en sloeg haar armen om hem heen." Dat doe je toch niet?" Daarna haalde ze haar armen weer van hem af en begon de eerste de beste zijweg in te lopen. Helaas liep die dood en had ze zichzelf in de val gewerkt. Ze beet lachend op haar lip en keek vlug om zich heen of ze nog een andere weg in kon slaan. Nee dat ging niet. Ze had zichzelf echt klem gewerkt tussen de doodlopende gang en Micheal in.

Micheal grinnikte toen hij haar armen voelde en draaide zich om zodra ze losgelaten had. ' ohja, zeker wel' Zei hij terwijl hij achter haar aan begon te lopen. Met een brede grijns zag hij toe hoe Jacky zichzelf klemliep en hij kwam langzaam op haar af gelopen. Stevig sloeg hij zijn armen om haar heen en begon haar lachend te kietelen. De ochtend was nog niet eens ten einde en hij wist nu al dat dit een hele hele leuke dag ging worden, of eigenlijk was het dat al.

Jacky begon gelijk te lachen toen zij zijn vingers in haar zij voelde prikken." Nee stop, alsjeblieft. Ik smeek je." Zei ze half onverstaanbaar door het lachen." Ik doe alles alsjeblieft, hou op." Ze probeerde met alle macht zijn handen weg te duwen maar Jacky moest zo hard lachen dat het niet lukte. Ze liet zich tegen de glazen muur aan vallen en probeerde op een gegeven moment gewoon het gekietel te negeren. Het lukte alleen niet.

Micheal had de grootste lol erin om te zien hoe Jacky helemaal slap van het lachen lag. Tijdens het kietelen, hield hij haar ook een beetje overeind met zijn armen, zodat ze niet helemaal in elkaar zou zakken. Terwijl ze tegen de glazen muur aan stond, stopte hij even met haar kietelen, maar hield haar nog wel stevig vast. Met een grijns keek hij naar haar gezicht wat nu wel erg dichtbij het zijne was, net als hun lichamen eigenlijk, die bijna tegen elkaar aan stonden. ' Echt alles?' Vroeg hij nieuwsgierig met een opgetrokken wenkbrauw.

Jacky rolde met haar ogen maar knikte uiteindelijk wel." Ja echt alles." Het voelde wel fijn om zo dicht bij Micheal te staan. Het voelde anders maar zeker wel fijn. Omdat Micheal haar nog steeds vast hield kon ze hem een beetje van zich afduwen waardoor ze zelf niet meer echt tegen de muur aan stond. Maar dat wilde ze helemaal niet dus bleef ze tegen de muur aan staan en stond Micheal voor haar zo ontzettend dicht bij. En haar hoor die twee meisjes hoorde je weer giechelen en ééntje vraagt zachtjes," Gaan jullie nu zoenen?" Jacky moest moeite doen haar lag in te houden en keek van de meisjes naar Micheal en weer terug.

Micheal's grijns vervaagde naar een glimlach, maar voor hij verder iets kon doen, kwamen de twee meisjes die ook voor de vorige attractie hadden gestaan, het moment verstoren. Micheal werd rood bij de vraag, maar probeerde het te verbergen door wat te grinniken. ' Niet zolang jullie ons volgen.' Zei hij weer met een grijns naar de twee meisjes die wat beschaamd keken. ' Maar deze dame hier wilde mij net gaan trakteren op een suikerspin, toch?' Terwijl hij het uitsprak, keek hij Jacky met ondeugende ogen aan.

Jacky sloeg hem tegen zijn schouder aan vriendschappelijk maar knikte wel," Ja klopt, maar willen jullie ook? Dan koop ik er ook één voor jullie dan kunnen jullie delen. Net als dat wij doen." Zei ze terwijl ze weer een blik op Micheal wierp en daarna gaf ze hem een kus op zijn wang en pakte zijn hand vast," Maar zoals ik daarnet ook al zei, tegen niemand zeggen hoor. Ik wil niet dat onze ouders erachter komen." De meisjes begonnen hard te giechelen en rende het spiegelhuis uit om op Jacky en Micheal te wachten bij de suikerspin kraam." HMmm een suikerspin om jou te stoppen met kietelen, die ga ik onthouden." Zei ze waarna ze hem mee trok de weg zoekend het spiegelhuis uit.

jij kan met maud bij de hal ^^
~~
Micheal grinnikte en kon niet voorkomen dat zijn wangen nog een tintje roder werden door de kus op zijn wang. ' Ik zou alles doen voor een suikerspin, maar sowieso niet dat ik een suikerspin met zo'n leugenaarster deel.' Zei hij plagend waarna hij haar op zijn beurt een kus op haar wang gaf. Terwijl ze door het spiegelhuis liepen, volgden zijn gedachten zich snel achter elkaar op. Hij was verward, omdat hij, toen hij haar net vasthield, haar best had willen zoenen. Als de meisjes niet waren gekomen, had hij dit misschien ook gedaan. Maar Jacky was een vriendin van hem, gewoon een vriendin, hij was niet verliefd op haar. Nee, ze was leuk en gezellig, maar meer dan dat niet. Door het piekeren was hij er niet echt meer met zijn gedachten bij en het was maar goed dat hij Jacky's hand vasthad anders was hij geheid ergens tegen op gelopen.

Jacky schoot in de lach en maar doordat ze zelf ook niet echt met haar gedachte erbij was liep ze tegen een glazen deur aan. Het was ook zo voorspelbaar met Jacky in een spiegelhuis gaan. Ze zou altijd wel één keer tegen iets aanlopen. Ze wankelde even en pakte toen Micheal goed vast anders viel ze. En gelijk schoot ze nog harder in de lach maar wreef wel even over haar voorhoofd," Het was ook gewoon te verwachten." Zei ze half na hikkend van de lach. En alweer stond ze zo ontzettend dicht bij Micheal. Het zorgde voor een kleine kriebel in haar maag. Iets dat ze heel raar vond want die kriebel kwam normaal alleen maar als ze aan Stefan dacht.

Micheal schrok wel even toen ze tegen de deur aan liep, maar toen hij zag dat ze er zelf om moest lachen, schoot hij ook in de lach. ' Dat wordt vast een mooi bult.' Zei hij tussen het lachen door terwijl hij even met zijn duim over haar voorhoofd streek. Met een grijns op zijn gezicht keek hij haar aan, maar wendde zijn blik al weer snel af, omdat hij het eigenlijk wel wat ongemakkelijk vond. Nu hij één keer zo over haar had gedacht, kon hij het niet laten om er zo over te blijven denken. 'Kom, we moeten die meisjes niet laten wachten.' Deze keer besloot hij maar op te lettten om mogelijke volgende ongelukjes te voorkomen. Uiteindelijk stonde ze buiten het spiegelhuis en en keek hij even zoekend rond naar het suikerspinnenkraampje.

Jacky knikte vrolijk en liep mee. Haar maag draaide zich een beetje om bij zijn aanraking maar ze probeerde het te negeren. Ze had al genoeg liefdes problemen daar hoefde ze Micheal niet in mee te trekken. Toen ze de suikerspinnen kraam had gevonden liet ze de hand van Micheal los en liep ernaar toe. Ze kocht er twee, één voor de meisjes die helemaal stonden te glunderen bij het zien van Micheal, Jacky en de suikerspin. En één voor Micheal. Ze was zelf niet echt een zoetekauw maar ze had een flesje cola voor zichzelf gehaald. Ze glimlachtte naar Micheal maar keek hem niet helemaal meer aan, bang knal rood te worden.

Micheal liep achter haar aan en wachtte tot ze klaar was met haar aankopen. Ondertussen dacht hij na, nog steeds, hij moest normaal doen, Jacky was en bleef gewoon een vriendin. Als hij nu steeds zo raar ging doen, verpestte hij deze dag, voor haar maar ook voor zichzelf. Dus besloot hij het onderwerp maar uit zijn gedachten te bannen en de suikerspin met een grote grijns over te nemen van haar. 'Dankje, je bent echt een schat.' Zei hij lachend waarna hij een stuk van de suikerspin plukte om hem in zijn mond te stoppen .Hij keek even uit zijn ooghoeken naar de twee meisjes die nog steeds naar hen keken terwijl ze vrolijk van de suikerspin plukte. Hij boog zich iets voorover naar Jacky en fluisterde:' Zullen we hen blij maken?' Hij keek haar aan met glinsterende ondeugende ogen, terwijl zijn gedachten hem schreeuwend probeerden te herinneren aan wat hij net had gedacht.