World of cake - Café

De kus kwam redelijk onverwachts maar Adam wist meteen te reageren, hij zoende Flavio alsof het zijn zuurstof was en hij er al heel lang niets van had gehad, wat ergens ook het geval was. Hij had deze momenten zo gemist en hij had zich al meerdere keren moeten inhouden hem niet zelf te kussen in het verleden.

Flavio's handen klauwden wanhopig de stof van Adams shirt. Zijn kus was niet echt van het kaliber teder, hij was wanhopig en ruw. Hij had Adam te lang gemist en was wanhopig voor zijn aanraking, zijn kussen. Adam smaakte nog steeds hetzelfde, nu met de smaak van koffie en muffins erbij. Hij vergat zo'n beetje dat ze in een café waren. Hij wilde Adam gewoon zo graag. Hij werd pas gestopt toen Daniel achter hen kuchtte. "Flavio, gelieve je vriendje niet hier te nemen. Ik denk dat ik voor ons allemaal spreek als ik zeg dat het erg schattig was, maar dat jullie nu wel mogen stoppen." Hij glimalchtte naar hen.

Adam at Flavio's gezicht zowat op en eigenlijk wilde hij nog niet terugtrekken toen Daniel tegen hen sprak, maar hij moest wel omdat Flavio ook stote. "Damn, vriendje... Klinkt gped." zei hij zwaar ademhalend om bij te kpmen van de niet bepaalt rucstige kus.

Flavio knikte, zelf ook nog buiten adem en ietwat rood door het lichte gebrek aan zuurstof van daarnet. "Daarin ben ik het met je eens." zei hij zachtjes. Hij glimalchtte naar Adam en gaf hem een kort kusje op zijn lippen. "En nu? Gaan we die koffie nog opdrinken?"

Adam grijnsde "Snel dan, ik kan het vast niet volhouden om rustig koffie te drinken zonder de andere gasten verder nog te irriteren. Al vind ik het zelf geen probleem natuurlijk..." zei hij met een schuine glimlach en een kus op Flavio's neus voor hij op zijn eigen stoel ging zitten en een slok koffie nam alsof er niets gebeurt was na de stilte van eerder.

Flavo glimalchtte en ging zitten om zijn koffie verder op te drinken. De gelukzalige glimalch die er al was sinds Adam begon met zingen week niet. Hij voelde zich van binnen warm worden. Adam maakte hem gelukkig. Dat had hij al die tijd al geweten, maar dit bevestigde het voor de zoveelste keer.

Het bleef een tijdje stil, tot Adam zijn koffie op had en weer begon te spteken. "Ik heb je zo vreselijk gemist..." zei hij met gebroken stem en hij legde mt een zacht gebaar zijn hand op die van Flavio. Gemist was nog een klein woord voor de depressie die hij had gehad.

Flavio knikte. De glimlach bleef, maar stille tranen rolden over zijn wangen. Hij paktte Adams hand teder op en streek ermee langs zijn wang. "It's not enough to say that I miss you" Quotte hij het lied dat Adam voor hem had gezongen. Hij drukte een kus op de rug van Adams hand.

Adam glimlachte zo mogeljjk nog breder en ook zijn ogen begonnen te tranen. "Ik ilde je zeggen niet te huilen, maar deboodschap komt niet zo goed over als ik het zelf ook doe, of wel?" vroeg hij met een grijns en de tranen van onoverwinnelijke vreugde begonnen nu echt over zijn wangen te stromen, hij wilde nooit meer zonder Flavio, nooit meer.

Flavio lachtte zachtjes door de tranen heen. "Dat zou een beetje hypocriet zijn, ja." Hij glimalchtte en dronk eht laatste beetje uit zijn koffiekopje en stak de laatste muffin kruimels in zijn mond. "Dus... wat nu?" Hij keek Adam vragend aan, hij had geen idee wat ze nu moesten gaan doen. Zijn hoofd was ene beetje opgehouden emt nuttige dingen bedenken, Adam had er effectief voor gezorgd dat Flavio's hersenen niet meer konden doen dat hem in leven houden en hersenen zijn. Zijn inner-teen-girl was having a party.

Adam lachte "Dat vraag je aan míj" vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen. "Ik weet nit hoe het met jou zit maar ik ben tè vrolijk om na te denken." zei hij grinnikend en hij kneep zacht in Flavio's hand. "Maar ik ga ervoor om een rustiger plekje te zoeken."

Flavio knikte. "Dat klinkt als een goed idee." Hij glimlachte en liet genoeg geld op hun tafel achter voor Daniel voor hij opstond. "Had je ene rustige plek in gedachten?" Vroeg hij met een vrolijke glimlach.
---
Vanochtend dwaalden mijn gedachten af, nu ben ik aan het nadenken over Flavio en Adams bruiloft

Mwhaha, nu ga ik dat ook doen xd.
--
Adam grijnsde breed en stond zelf ook op. "Mijn kamer op school?" stelde hoj het eerste wat in hem opkwam voor, ze gingen bijna altijd naar die van Flavio, maar nu leek de zijne hem een beter idee. Hij pakte hun jassen van de kapstok achter zijn stoel en hield die van Flavio voor hem open zodat deze hem makkelijk aan kon trekken.

Flavio glimlachte en trok zijn witte trenchcoat aan. Het feit dat Adam zo lief deed toverde weer een blos op zijn wangen "Dat is een goed idee, volgens mij ben ik nog maar een of twee keer op jouw kamer geweest." Hij glimlachte vrolijk naar Adam "Lead the way, Cara Mia." Hij viel weer terug op zijn Italiaanse koosnaampje voor Adam.
---
Ik zie Flavio overgehaald worden om een jurk aan te doen voor de receptie. Dat gaat Hannah niet lukken voor de ceremonie zelf, maar wel voor de receptie XD
---
Ze zijn erg gecompliceert, die twee, in sommige situaties is Flavio het meisje en soms andersom

Mwhaha, klopt. Ze zijn gewoon allebei verwijft. The end
-

Adam glimlachte nog steeds breed toen hij zijn eigen jas aantrok en naar de deur liep, om deze open te houden voor Flavio voor hij er zelf ook doorheen liep. Terug naar school, waar hij alleen samen zou zijn met de jongen van zijn dromen die hij zo pang had moeten missen, maar nu weer in zijn armen kon houden.

maak jij adams kamer?


BTW....

ik vraag me nu af wie er het 'meisje' is in bed...

~NEW~

Vandaag, was het zonnig, maar niet in Phoebe's hoofd, daar was het stormachtig en koud. Ze keek chagrijnig voor zichuit terwijl ze door de straten sjokte, waarom ze vandaag zo was? Niemand wist het, zelfs Phoebe niet, soms had ze van die dagen... Ze streek haar vandaag zwart geverfde haren achter haar oren, ook had ze het geknipt zodat er een lok over een van haar ogen viel, met wat rozige highlights. Ze droeg een zwarte lange jas die tot op haar kniëen viel en daaronder waren benen gestoken in een legerprint tregging. Ze duwde een deur open, wat er uit zag als een caféachtig iets en liet zich op de eerste de beste stoel die ze tegenkwam vallen.



http://browse.deviantart.com/photography/?q=emo haircut&order=9&offset=48#/dzwp68 dit haar.

Summer was vrolijk, en dat was te zien aan haar outfit, die was gewoon superschattig. Ze droeg een wit jurkje dat luchtig om haar lichaam heenviel. Het was van kant en stond haar enorm schattig omdat haar make-up basic was en ze haar haar in lange blonde pijpenkrullen gestyled had. Haar schoenen waren zoals altijd hoog, lichtroze en pumpmodel. Vol zelfvertrouwen liep ze de winkel in. Haar jurkje bolde een beetje op onder door de wind en ze liep naar het eerste het beste tafeltje waar geen jongens aan zaten die haar vol interesse aankeken. Ze tuitte haar roze geglosde lippen even en besloot een muffin te nemen met een aardbeien topic.

Verschrikt keek Phoebe op van de windvlaag die binnenkwam en het plofje op een stoel ergens een metertje van haar af. Toen ze haar ogen opsloeg zag ze een meisje dat zo zoet en schattig was, kortom perfect, en dat meisje was niet zomaar een meisje... dat meisje was Summer Dat meisje was het meisje dat ze tegengekomen was in de keuken, dat meisje was het meisje dat haar zo uit haar vel had zien springen terwijl ze dat niet zo bedoeld had... Met grote ogen keek ze naar Summer, wist niet of ze iets moest zeggen, en Summer had haar zo te zien nog niet opgemerkt. "Ook hallo?" zei ze aarzelend.

Summer herkende haar eerst niet en schonk haar een glimlach met haar parelwitte tanden. "hallo" zei ze lief. Haar glimlach paste bij haar kleding en ze nam een hapje van haar muffin waardoor de roze topping een snor vormde onder haar neus. Ze glunderde "hmmm" mompelde ze met een grijns. Dit was overheerlijk, haar lievelingsmuffin in haar lievelings barretje.

Haar mond zakte open, summer had zeker niet gezieb dat zij het was. Verdwaasd schudde ze haar hoofd, en bekeek summer wat beyer. Ze moest toegeven ze had stijl en was nog knap ook... Jammer dat zulke meisjes nooit bi of.lesbisch zijn. Daarbij kwam dat ze haar eerste indruk bij summer nogal verknald had..