Het café ' Just around the corner'

Het is een paar straten van franklin high vandaan maar echt de moeite waard. Het is daar heel gezellig en er hangt altijd een leuke sfeer. Iedereen staat daar open voor nieuw contact en veel mensen gaan ook bij onbekende mensen zitten. Er is gratis WIFI dus je kan er ook gewoon met je laptop op internet of met je mobiel natuurlijk. 's Avonds word er ook drank geserveerd en worden een paar tafels opzij geschoven waardoor een kleine dansvloer ontstaat. Het is dus eigenlijk tegelijkertijd een kroeg.

Regels: geen gevechten want je word eruit gezet en mag een week niet terugkomen.
Personen: Veel

Adam zat alleen aan een tafel in het café, De Relieken van de Dood voor zijn neus open geslagen en met een dampende kop koffie naast hem. Veel mensen zouden raar opkijken als ze zagen dat hij zijn bril naast zijn boek had gelegd, aangezien veel mensen juist lezen met een bril. Zijn bril was niet echt en het las dus alleen vreselijk irritant met deze op zijn neus. Hij grinnikte om de grap van een van de Wemel-tweeling over Voldemort, ook al had hij dit boek al ontelbaar vaak verslonden.

Flavio werd vergezeld door Giallo, zijn gele parkiet. (Rosso moest thuisblijven voor de verandering.) In zijn ahnden hield hij een kop thee stevig beet terwijl hij tussen de tafeltjes door laveerde. Toen hij langs Adam liep besloot Giallo dat hij het bij die jongen wel gezellig vond en hipte naar diens tafel. Hij ging op het boek staan en keek nieuwschierig naar Adam. "Giallo, non preoccupatevi di quel ragazzo." Giallo, don't bother that boy. Berispte Flavio de vogel, in het Italiaans. Hij praate altijd tegen zijn vogels in zijn moedertaal. Hij had altijd al engels aangeleerd gekregen, maar italiaans voelde gewoon natuurlijker.

Adam zat zo in het boek dat hij een sprongetje maakte van schrik toen zijn leesveld geblokkeerd werd door een gele bol veren. Het geluid van italiaans, tenminste, hij dacht dat het Italiaans was, klonk mooi maar bevelend. "Sorry?" zei hij na een pauze waarin hij erin slaagde zich te herstellen en de jongen te vinden waar het Italiaans vandaan kwam. De eigenaar van de vogel, leek hem.

Flavio glimlachte verontschuldigend naar Adam. "Sorry, ik praat altijd tegen mijn vogels in mijn moedertaal." hij maakte voorzichtig een hand los van zijn theekopje en pakte Giallo op. "Giallo, uccello cattivo." Giallo, bad bird. Zei hij streng tegen het diertje voor hij hem weer op zijn schouder zette. Het vogeltje vloog meteen op naar Flavios ontembare vogelnest aan goudblonde krullen. "Het spijt me dat Giallo je heeft gestoord. Ik ben Flavio." Hij glimlachte vriendelijk naar Adam. De jongen leek hem el aardig. Hij zag er dan ook alles behalve lelijk uit. Sterker nog, hij was best leuk.

Adam wilde eigenlijk opstaan om verder te praten met de jongen, maar het leek hem verstandiger om te blijven zitten zodat hij meer op ooghoogte was met deze kleine jongen, ook al was hij nu iets kleiner dan de jongen, dit was minder verschil. "Aha, Ik hou van Italiaans... Het was Italiaans, toch?" Vroeg hij en hij wreef even over zijn nek. "Ik ben Adam trouwens, leuk jou en je vogel te ontmoeten." Hij nam niet de moeite te proberen de naam van de vogel uit te spreken.

Flavio knikte. "Het was inderdaad Italiaans, goed gehoord. Ik ben zelf Italiaans, dus dan gaat het automatisch." Hij glimalchtte en ging op de vrije plek aan het tafeltje zitten. "Nice to meet you Adam." Hij glimlachtte nog steeds vrolijk. Het was nogal obvious dat hij een vrolijk versoon was. Giallo streek neer op de tafel en begon met zijn bekje aan de losse draadjes van Flavios wolle vingerloze handschoenen te trekken. Vraag hem maar gewoon neit waarom hij wollen handschoenen draagt in dit weer. "Ik hoop dat je het neit erg vind dat ik hier kom zitten..." Zei Flavio, een tikje onzeker.

Adam knikte "Italiaans is mooi..." zei hij met een grijns. Hij volgde de kleine, super schattige, jongen met zijn ogen toen deze ging zitten. "Nee, het is geen probleem." zei hij en hij sloeg het boek dicht, hij kon het later nog uitlezen, hij hoefde het niet eens uit te lezen. "Ook leuk om jou te ontmoeten, Flavio." vroeg hij met zijn blik op de vogel en de handschoenen waar hij de draaidjes van los trok. Langzaam veranderde zijn blik in de afwezige 'ik hoor je niet' blik, niet dat Flavio zou weten dat dat deze blik was.

Flavio schonk de jongen een vriendelijke glimlach, met een blik op de afwezige uitdrukking en nam nog een slok van zijn thee. Adam leek hem wel aardig. Hij floot zachtjes naar Giallo, die terug floot. "I'm the new cancer, never looked better and you can't stand it. because you say so under your breath, you're reading lips when did he get so confident." zong hij zachtjes tegen zijn vogel. die floot vrolijk een stukje mee. Rosso en Giallo werden vaan bloodgestend aan Flaafs gezang en konden vaak al meefluiten.

verslaving aan dat lied, huh? nee hoor.
-
Toen Adam vag een melodie en tekst herkende schudde hij wakker uit zijn halve aanwezigheid. Hij grijnsde en zong verder "Next is a trip to the, the ladies room in vain, and I bet you just can't keep up with, with these fashionistas, and Tonight, tonight you are, you are a whispering campaign. I bet to them your name is "Cheap", I bet to them you look like shh..." Hij kende niemand die dit lied ook kende en hij werd er helemaal vrolijk van.

Een grote grijns ontstond op Flavio's gezicht. Dit was leuk. Als Adam verder kon zingen kon hij dat ook. "Talk to the mirror, oh, choke back tears. And keep telling yourself that "I'm a diva!" Oh and the smokes in that cigarette box on the table, they just so happen to be laced with nitroglycerin." Hij zong nu wel gewoon, en niet zacht en verlegen. Zijn stem was niet uniek. Het was zeker niet goed genoeg om er een cariere mee te maken, of wat dan ook, maar hij klonk niet vals. De grote grijns op zijn gezicht maakte de inferieuriteit van zijn stem weer goed.

Adam zong lachend en vreselijk hard mee met het "I'm a diva" gedeelte en zorgde ervoor dat nog meer mensen hen aankeken. Hij kon niet geweldig zingen, gelukkig was Flavio niet ook extreem goed, ze zaten een beetje op hetzelfde level als het om zingen gaat, al was Flavio toch een stukje beter dan hij, af en toe ging hij net wel net niet vals. "I'm the new cancer, never looked better, you can't stand it. Because you say so under your breath. You're reading lips "When did he get all confident?"" ging hij weer verder en hij knikte nar Flavio, hij wilde de volgende twee regels samen zingen. "Haven't you heard that I'm the new cancer? Never looked better, and you can't stand it."

Flavio grinnikte en zong braaf mee. "Haven't you heard that I'm the new cancer? Never looked better, and you can't stand it." Hij had besloten dat hij Adam wel mocht. Hij negeerde de vreemde blikken die in hun richting werden geworpen maar. "And I know, and I know, it just doesn't feel like a night out with no one sizing you up.I've never been so surreptitious, so of course you'll be distracted when I spike the punch.And I know, and I know, it just doesn't feel like a night out with no one sizing you up.I've never been so surreptitious, so of course you'll be distracted when I spike the punch.And I know, and I know, it just doesn't feellike a night out with no one sizing you up.I've never been so surreptitious, so ofcourse you'll be distracted when I spike the punch." Flavio bleef vrolijk met Adam zingen. "Okay, now I definitly like you." Zei hij met een grote grijns. Hij kende echt niemand die dit kende.

Adam grijnsde "I know, right! I like you, too. Ik dacht echt dat niemand dit lied kende, jammer, want het is geweldig, met een geweldige, nergens op slaande titel..." zei hij en hij staarde over Flavio's schouder, niet half aanwezig, gewoon omdat hij wel vaker naar niets keek. Hij luisterde nog wel gewoon. Als Flavio iets te zeggen had. Op de een of andere manier kon hij hem gewoon niet aankijken, dat had hij wel met meer mensen, sommige leraren, zijn zus, hun werden er helemaal gek van. Hij kon niet zeggen of het een goed of een slecht teken was.

Flavio knikte. "Het is echt geweldig, het is echt jammer dat zo weinig mensen het kennen." Hij glimalchtte. "Ik wou dat ik een beetje beter kon zingen, ik ben aleen maar goed met krijt." hij ging met een hand door zijn massa blonde, ongehoorzame, alle kanten op staande krullen. Hij nam nog een slok van zijn thee. Hij wierp en blik op de bril die nog steeds op tafel lag. "Heb je die niet nodig?" vroeg hij, met een gebaar naar de assecoire in kwestie. Het leek hem een beetje raar om een bril te hebben, maar hem niet op te zetten.

"je bent nog altijd beter dan ik!" Zei Adam met een grijns, nog steeds niet naar Flavio kijkend. het duurde dus ook even voor hij doorhad waar hij het over had. "Oh..." zei hij glimlachend en hij zette zijn bril weer op. "Hij is niet echt, ik vind hem gewoon leuk... Ik had hem afgezet om te lezen, dat is vrij irritant met dat ding." zei hij met een knipoog, nu keek hij wel naar Flavio, alleen wel naar diens haar en niet naar zijn ogen.

Flavio grinnikte. "Het lijkt mij best onhandig, een bril als je hem niet nodig hebt." hij volgde Adams blik naar zijn krullen en legde er zijn handen er overheen, niet dat dat veel effect had, de krullen sprongen nog steeds onder en tussen zijn vingers door. "Mijn krullen zijn echt heel erg, hé." hij glimlachte onzeker. Oké die krullen waren een puntje waar hij een tikje onzeker over was, samen met zijn mini-heid. Beiden had hij al zijn hele leven, maar dat maakte het er niet beter op. Hij zou een hobbit kunnen spelen in LotR zonder dat hij al te veel aangepast hoefde te worden met de computer.

Adam lachte "Vaalt wel mee, ik ben er aan gewend." zei hij. Hij begon nog harder te lachen toen Flavio over zijn krullen begon. "Nee, nee. Ik vind ze geweldig!" zei hij en hing met een hand door zijn eigen haar, iets wat weinig effect had door de gel. Maar toch, hij vond dat het wel effect moest hebben, het effect wat hij wilde creëren was dat hij zijn eigen haar haatte. het was zo standaard.

Flavio trok een wenkbrauw op. "Serieus, vind jij dit vogelnest geweldig?" Flavio klonk heel erg niet gelovig. Hij geloofde Adman dan ook echt niet. Die krullen waren wel grappig, maar zaten altijd in zijn gezicht en stonde alle kanten op. Hij zag er nog jonger door uit. Hij was vijftien, geen acht. Maar neits hield. Als ze heel kort waren zag het er bijna uit als kroeshaar. Nee dan had hijhet liever wat langer en dat ze in zijn gezicht hingen. Stijlen hielp bijna niet, aangezien ze nogal snel hun volume terugkregen en hij had zo veel gel nodig om ze in bedwang te houden dat zijn zachtaardige dierenlievende kant dat niet aan kon.

adam knikte "het is ten minste weer wat anders dan wat je zo vaak ziet, biebercuts en al dat gedoe..." zei hij en hij meende het. Hij werd ziek van alle bieberkapsels op de wereld. Hij vond het niet eens mooi, en het was vreselijk irritant dat als je met ze wilde praten ze constant of hun hoofd scheef hielden of hun haar opzij schudden.

Flavio knikte. "Biebercuts zijn inderdaad afschuwelijk. Maar dit haar is ook niet het einde, hoor." hij begon te tellen op zijn vingers. "Dingen raken er in vast, ik zie er NOG jonger uit, mijn net uit bed kapsel is een grote klit, en die krullen zitten ALTIJD in de weg en ik kan niets anders met mijn haar dan het loslaten, of het in een muts proberen te proppen." Hij Keek Adam aan. "Geloof me, de originaliteit is niets vergeleken bij die nadelen. Ik ben serieus een keer voor een kind uit groep zeven aangezien, terwijl ik toch echt vijftien ben."

Adam knikte "Dat klink inderdaad vreselijk, afknippen is zeker ook geen optie?" stelde hij voor, het leek hem van niet aangezien flavio ddaar vast zelf wel aan gedacht had. Hij reageerde maar niet op het laatste, hij wist niet hoe oud hij flavio zelf had ingeschat, maar zeker geen vijftien. Het was beter als hij dat maar niet wist, en anders kon hij het wel raden en hij wilde het zeker niet horen.

Flavio schudde snel zijn hoofd, wat een grappig effect gaf aan de krullen. "Dat ziet er echt belachelijk uit. Als ik het tekort laat knippen gaat het nog erger krullen, dan lijkt het bijna kroeshaar." Hij rilde. "Dat is een periode van mijn leven waarin ik heeeel veel hoedjes en mutsen droeg." hij gaf Adam een knipoog. "Maar ik neem aan dat jij me ook jonger had ingeschat. Als jongen van 1.57 die er door zijn krullen heel kinderlijk uitziet ben ik dat wel gewend hoor." Hij glimlachte alsnog.

Adam grinnikte naar de op en neer deinende krullen op Flavio's hoofd. "Okee dan, jammer dat het niet minder wordt... " zei hij, ookla vond hij de krullen nog steeds geweldig en het dus niet jammer. Hij bewoog een beetje ongemakkelijk op zijn stoel heen en weer. "wel jonger ja, niet 15, maar ook niet groep 7 leeftijd..." legde hij het flavio uuit. Hij was gewoon super schattig.

Flavio knikte. "Dat valt dan nog wel mee. Sommige mensen zijn er heel gemeen in." Hij nam een slok thee. "Maar jij bent volgens mij wel lang." De ukkepuk glimlachte naar zijn langere schoolgenoot. "Tenminste, je ziet er wel lang uit."