Het café ' Just around the corner'

Ynary hoorde de woorden van Collin wel maar het duurde even voordat ze echt tot haar door drongen. Voorzichtig knikte ze, nog steeds niet in staat het trillen compleet te laten stoppen. Collin zou ervoor zorgen dat het goed kwam, het zou gewoon goed komen. Toch hield het trillen niet op, of het nou een slecht voorgevoel of gewoon het idee was wist ze niet. Langzaam, met nog steeds een glazige blik in haar ogen, sloeg ze haar armen om Collin's nek heen en verborg haar gezicht in zijn borst.

Collin had deze reactie niet verwacht, maar hij was blij dat ze zich in elk geval niet van hem afzonderde. Hij trok zijn armen om haar middel in de hoop dat ze zou stoppen met trillen, hij hoopte dat wat hij wat hij gezegd had waar kon maken. Dat Enriqué het ongedaan kon maken. Troostend wreef hij over haar rug. "zullen we maar gaan?" stelde hij voor. De mensen om hen heen keken al naar hen en Collin wilde Ynary dat niet ook nog aandoen.

Ynary voelde van alle kanten bilkken op haar gericht en durfde niet op te kijken, bang dat ze iemand aan zou kijken. Zachtjes knikte ze, ze vertroude haar stem niet. Die zou trillen, breken of onverstaanbaar zijn. Het gaf wat troost dat Collin erbij was, maar dat hielp niet heel veel tegen alle aandacht.

Collin pakte haar hand en voerde haar met zich mee het restaurant uit waarbij hij in het voorbijgaan wat geld in de handen van een bediende "is goed zo" mompelde hij. Verstoord liep hij het restaurant uit.

~~
einde meet?

nieuwe meet ergens? kan jij vast beginnen (ik moet gaan nu)

Adam voelde bij elke stap duidelijk de aanwezigheid van het zwartfluwelen doosje in zijn zak, hij trilde een beetje, wat als Flavio nee zou zeggen? Omdat hij toch net zoveel van hem hield, of omdat ze nog te jong waren voor dit soort beslissingen, of om welke reden dan ook. Maar hij voelde dat Flavio degene was waar hij de rest van zijn leven samen mee wilde zijn. Hij hield de deur zoals gewoonlijk voor zijn vriendje open, met een kleine buiging. Hij moest zich als een echte heer gedragen.

Flavio giechelde toen Adam de deur voor hem openhield. "Ik ben wel nieuwsgierig waarom je me per se naar het café wilde meenemen waar we elkaar voor het eerst ontmoet hebben." Zei hij vriendelijk. Hij herschikte zijn regenboog kleurige wollen col sjaal een beetje toen ze eenmaal binnen waren. Hij was dol op Adam, zijn lieve lach, zijn af en toe o zo stuntelige gedrag, die ogen die hem zo afschuwelijk liefdevol aan konden kijken, dat zachte haar dat altijd zo netjes zat, maar waar hij zo graag doorheen ging met zijn handen.

Adam grinnikte, 'Geloof me, er is een goede reden...' zei hij met een knipoog en hij liep naar het tafeltje waar ze ook gezeten hadden bij hun eerste ontmoeting, gelukkig was deze vrij, anders zat er een gat in zijn planning. 'Wacht hier...' zei hij en hij liep van de tafel weg om een normale en blueberry muffin te kopen, samen met thee en koffie. Precies zoals toen. Hij zette ze op de tafel met een brede, liefdevolle glimlach naar Flavio. Hij had nog nooit zo van iemand gehouden, hij dacht dat hij van Lauren had gehouden, maar dat was een illusie geweest, dit was echte liefde.

Flavio glimlachtte verasst toen hij zag dat Adam precies had onthouden wat ze die dag hadden gehad. Hij pakte zijn muffin en nam een hapje. "Hmm...deze zijn toch zoooooo lekker." Zei hij verlekkerd. Hij glimlachte naar Adam. "Jij verslaat alsnog de muffin, maar zeg dat maar neit te hard, dat kwetst de muffins' gevoelens." Zei hij vrolijk.

Adam lachte, 'Ach, jij steekt toch met kop en schouders boven ons uit, en dat weten ze maar al te goed.' zei hij met een knipoog, nog wachtend op het juiste moment, was dit het juiste moment? God hoe voelde je zoiets aan? Linds had altijd gezegd dat hij dat zou voelen aan z'n water, en daar vertrouwde hij wel op, maar wat als zijn 'water' niet goed werkte? Dan zou hij dit alles verpesten. Hij ging zitten en nam een hap van zijn eigen muffin, duidelijk zenuwachtig.

Flavio keek hem met grote ogen aan. "Ik kom een keer met kop en schouders boven iemand uit? wie dan?" Vroeg hij semi-verrast. Hij glimalchtte en nam nog een hap van zijn muffin. "Gossie ik houd van blue-berries, ik en deze muffin hebben een voedsel relatie, tot ik hem opheb."

Adam lachte, nam nog een hap van zijn muffin. 'Gelukkig dat onze relatie wat langer duurt, dan.' zei hij met een glimlach, 'Ik hoop nog heel erg lang...' zei hij en zijn hand sloot zich even om het doosje, maar hij moest nog even wachten, dacht hij, wachten op het perfecte moment, niet een moment wat op zich wel goed zou passen.

Flavio knikte. "Ik hoop het wel." zei hij met een glimlach. Hij nam een paar slokken van zijn thee. "Maar had ik het al verteld? Ik ga oom worden." Hij keek Adam met zijn happy-face op zijn smoel. "Hannah is zwanger, een tweeling." zei hij vrolijk.

Adam keek op van zijn muffin met een brede glimlach. 'Oh ja? Wat leuk, joh!' zei hij met een glimlach, 'Oom is niet het enige dat je gaat worden... Ten minste...' begon hij, stond op en liep naar Flavio. Er was iets dat hem vertelde dat hij het nu moest doen, vast zijn "water". 'Flavio... Ik hou nu al zo lang van je, onze relatie kent wat bochten, maar dat is gezond... Toch?' zei hij met een nu kalme, erg liefdevolle glimlach. Langzaam knielde hij voor Flavio neer, zoals het hoorde, vond hij. 'Jij bent degene waar ik de rest van mijn leven bij wil zijn...' zei hij zacht en teder. Trillend haalde hij het doosje uit zijn zak en hij hield het omhoog naar Flavio, waar hij hem openklapte om de ring die hem al zijn geld had gekost zichtbaar te maken. 'Flavio, ik houd van je... Wil je met me trouwen?' vroeg hij langzaam, met een trilling in zijn stem en zijn hart bonzend in zijn keel.

-

Spoiler:

Toen hij begreep waar het heen ging hield Flavio zijn adem in. Het hele verhaal lang waren zijn blauwe ogen enorm. Toen Adam de vraag ook werkelijk stelde stonde de tranen van geluk in zijn ogen. Hij hapte naar adem en knikte. "Ja" zei hij door de tranen heen. Je hoorde om hen heen een gemeenschappelijke 'aww' van alle andere klanten. Flavio negeerde dat. Hij keek Adam afwachtend aan, hem de kans gevend de ring ook echt om zijn vinger te schuiven voor hij hem dood zou zoenen.

Adams gezicht straalde. Hij wilde het bijna niet geloven, Flavio had ja gezegd! Nog heviger trillend schoof hij de ring om Flavio's vinger, gelukkig, hij pastte. Hij glimlachte van oor tot oor naar zijn vriendje, nee, verloofde en stond op, nog steeds Flavio's hand in de zijne. Dit was waar hij van had gedroomd, de ware vinden. Al was de ware in zijn hoofd lang niet zo geweldig als Flavio.

Flavio knipperde zijn tranen weg en keek Adam nog even sprakeloos aan. Dit was veel beter dan hoe mensen het beschreven. Hij had altijd al geweten dat hij en Adam iets hadden wat niet kapot zou gaan, niet echt. Hij glimalchtte en stapte naar voren. Hij ging op zijn tenen staan en kustte zijn vriendje, no scratch that, verloofde. Het was een kus waar hij al zijn gevoelens in propte. Dat was knap, want het waren EEN HOOP gevoelens. Hij trok de andere jongen meer naar zich toe. Er waren nog steeds een aantal mensen, namelijk een groep tienermeisjes, die aan het 'aww' en waren. Nou ja, een deel van de meisjes was aan het sqeelen.

Kim en inge zitten in te meidengroepje xd
--
Adam sloot de rest van de wereld buiten, het draaide nu alleen nog maar om Flavio en hij, hij was de gelukkigste persoon op aarde, als Flavio niet gelukkiger was, want aan de kus was te merken dat deze erg gelukkig was. Zijn vingers vonden zijn vaste plaatsje in Flavio's haar terwijl zijn binnenste een vreugde dansjedeed en hij probeerde met net zo veel gevoel als Glavio t kussen, waar hij akelig dichtbij kwam.

Echt hè;-)


Flavio glimlachte tegen Adams lippen aan. Deze kus was een van de beste die ze tot nu toe gedeeld hadden. Zijn eigen handen zochten Adams onderrug op en trokken zijn verloofde wat naar hem toe. Hij had altijd gedacht dat Adam als vriendje hebben get geweldigste was ter wereld. Nou, verloofde was nog vele malen beter.

Adam wasergens bang dat dit een droom was en dat hijde volgende ochtend Flavio echt zou vragen, maar dat deze hem af zou wijzen. Waarom dus niet genieten van de beste droom ooit? Zijn tong streek langs Flavio's lippen, in de ban van de liefde die ze deelden. Verloofd zijn voelde veel beter dan hij verwacht had, datwas zeker.

Flavio glimlachte en willigde Adams zwijgende verzoek in door zijn lippen wat van elkaar te doen en de kus in een french kiss te veranderen. Na een poosje verbrak hij de kus weer. "Dat was genoeg PDA to last a lifetime. En ik denk dat we, als we nog langer doorgaan, die meisjes in een hoop je gesmolten meisjes veranderen." Hij glimlachte.

Adam lachte kort, glimlachte liefjes naar Flavio en keek deze even stil aan. 'Weet jij al hoe veel ik van.je houd?' vroeg hij zacht en met een klef, maar vreselijk schattig stemmetje. Hij kon niet half zo gelukkig zijn met een ander als zijn verloofde.

Flavio glimlachte en antwoordde in een gelijkaardig stemmetje. "Volgens mijn wel, maar ik weethey niet zeker." Zero hij zachtje. Hij speelde met de ring die nu zijn hand sierde. Ht was wel evenwennen, zo'n ring

Adam glimlachte 'Zo veel, dat mijn armen een paar miljoen keer te kort zijn om het uit te beelden.' zei hij vastberaden en hij keek naar Flavio's hand die met de ring speelde, 'Vind je hem wel mooi?' vroeg hij voorzichtig en een heel stuk minder vastberaden.

Flavio knikte happy "Natuurlijk vind ik hem prachtig." Hij gaf Adam een vluchtig kusje. "Dat jij hem aan mij gaf maakt hem alleen nog duizend keer mooier." zei hij liefdevol. Hij keek met een happy hoofd naar de prachtige ring die zijn hand sierde. "Weet jíj al hoeveel ik van jou houd?" vroeg hij met een onschuldig stemmetje.

Adam slaakte een zucht van opluchting, 'God zij dank!' bracht hij uit en hij glimlachte naar Flavio, 'Misschien heb ik het ooit meegekregen, hoeveel?' vroeg hij net zo onschuldig en schattig als net.