Appartement Flynn

Flynn schudde zijn hoofd. "ik ga hoe dan ook weg, en het is nu te laat om het niet meer te vertellen, ze zullen me niet geloven als ik zeg dat we zomaar naar een kamer zonder camera's verdwenen zijn" zei hij terwijl hij haar aankeek. "ik heb je toch gezegd dat ik het eigenlijk niet mag vertellen? Daar was echt wel een reden voor" hij zei het zachtjes maar verweet haar niets. Hij haalde diep adem en keek in haar blauwe ogen. "Courtney, eerst wil ik dat je weet dat jij het enige bent waar ik iets om geef hier, maar vroeg of laat zal ik weg zijn, het is me niet gegeven afscheid te nemen, ik mag geen contact meer met je opnemen." het deed hem pijn dit te zeggen en dat was duidelijk te zien, hij sloeg zijn ogen neer. Hij zou willen dat ze een toekomst zouden hebben samen, dat ze nog heel lang bij elkaar konden blijven. Hij en Courtney en eventueel later en eigen kleine familie, of misschien zelfs met het kindje dat ze nu in zich droeg.

moest ff eten :3
-
Courtney luisterde zonder iets te zeggen naar de uitleg van Flynn, "Waarom zou je in hemelsnaam geen contact meer met mij kinnen hebben?" haar blauwe ogen keken hem gepijnigd aan . Ze zou niet zonder Flynn verder kunnen leven, dat kon ze zich gewoon niet voorstellen. "Waarom zouden mensen je zomaar kunnen laten verdwijnen van hier? Welke menesn zijn zo harteloos om dat te doen." het kwam er haast boos uit. Ze kon niet zonder Flynn leven en Flynn niet zonder haar, tenminste dat hoopte ze. Wie was er nou zo gek omdat te verpesten.

"Courtney, probeer het te begrijpen, ze doen er goed aan me elke keer weg te halen" en hij deed er fout aan haar dit te vertellen. "Ik loop gevaar als ze dat niet doen, mijn leven word een soort van constant bedreigd door mensen die ik nooit gezien heb" zei hij terwijl hij haar recht aankeek. "dat is ook waarom ik je wil vragen alles wat ik je nu vertel gewoon te vertellen, mochten ze je dingen vragen, want ze zullen vermoeden dat je iets weet. En het kan gevaarlijk zijn..." hij had dit niet aan haar willen vertellen maar zag geen andere mogelijkheid. "Er zijn mensen die mij dood willen hebben en de mensen die mij hier nu waarschijnlijk weg willen hebben proberen me te beschermen" zei Flynn samenvattend. "ik heb iets wat anderen willen, maar ik weet niet wat dat is, dus ik kan het ze ook niet geven" zei hij terwijl hij zijn ogen weer neersloeg.

Courtney schrok zacht gezegd van zijn woorden. "Waarom zouden ze jouw in hemelsnaam dood willen hebben?" er was een schrille klank door haar stem te horen. "Je bent gewoon een jongen met een talent." ze begon te ratelen om haar schrik te verbergen. Courtney kon zich gewoon niet voorstellen dat er mensen waren dieiets van hem moesten hebben, hij was gewoon fLynn, een aardige jongen die haar hart gestolen had. Het kon toch niet dat hij altijd moest vluchten voor de dood. Nee dat kon gewoon niet. "Ik zou ze nooit wat vretellen, ze mogen jouw niet te pakken krijgen, en ik zal nooit wat door vertellen, dan kun je hier toch gewoon blijven?" haar stem klonk hoopvol. "Ja dat moet toch gewoon kunnen, wie verwacht er nou dat je hier op school zit?" omdat ze naar lucht moest happen stopte ze met ratelen en keek ze naar Flynn die omlaag keek.

"Ik heb iets wat zij willen en ze zijn bereid daarvoor over lijken te gaan" zei Flynn simpel. "Ik kan niet blijven, dat maakt niet uit of jij het weet of niet, ze zullen me op den duur toch vinden, en ik heb liever dat ze mij vinden dan mijn zusje" zei Flynn zachtjes terwijl hij haar toch weer aankeek. Zijn ogen stonden zo enorm gepijnigd dat het er bijna uitzag alsof hij zou gaan huilen, maar dat deed hij al lang niet meer, huilen was iets dat hij nooit weer zou doen. Je schoot er niets mee op, en dat had hij door, net als boos worden, weer zoiets, nog nooit had dat iets geholpen. "Dat ik enorm veel van je houd maakt alleen maar dat ze me hier waarschijnlijk sneller weg komen halen, als er ergens anders op de wereld een plek vrij komt" Hij wilde er niet aan denken op welke manieren er een plek vrij kon komen. "ik zal mijn hele leven blijven rennen..." voegde hij er aantoe. Toen pas merkte hij wat hij gezegd had, hij hield van haar en had het uitgesproken, maar niet op een manier hoe hij dat gewild had. Hij had haar zachtjes willen zoenen en het dan zeggen, maar niet zo, niet terwijl hij haar dit uitlegde. Terwijl hij haar eigenlijk uitlegde dat het niets zou kunen blijven tussen hen.

Courtney werd ondanks de situatie even warm bij zijn worden dat hij van haar hield. MAar daar ging het op dit moment niet om. Nee nu ging het om Flynn die moest blijven rennen tot hj ooit gevonden zou worden door een stel barbaren. "Waarom doet de politie er niks aan? Die weten toch wel wie er achter je aanzitten, en ze dan neerschieten?" vroeg ze, zelf wel haast met tranen in haar ogen. Ze kon het niet aanzien dat Flynn hier onder leed, en zijn zusje. Hoewel ze deze niet kende. Courtney kneep zacht in zijn hand. Nog geen twee uur geleden liepen ze samen aapjes te kijken in the zoo en nu vertelde Flynn dat hij achterna gezeten werd door een stel moordenaars. Dat hij elk moment weggehaald kon worden om te verhuizen naar een nieuwe plek.

"Courtney, de politie beschermt me, die zorgt dat ik elke keer wegkom" zei hij terwijl hij haar hand steviger vastpakte. "Niemand weet precies wie er achter ons aanzit, en wat ze van me willen." voegde hij eraantoe. "dat maakt het onzeker voor iedereen en zorgt dat ik blijf rennen, omdat ook niemand precies weet hoe gevaarlijk ze zijn, we weten allemaal dat ze enorm gevaarlijk zijn voor mij, maar niemand weet wat ze doen in mijn omgeving, dat maakt ze ook gevaarlijk" hij zocht haar ogen. "als ik weg ben, ben ik weg, ik wil dat je dat weet en gewoon verdergaat, goed?" hij wilde zekerheid, hij zou er niet mee kunnen leven als Courtney zou blijven hangen in een verleden met hem.

Courtney knikte bij zijn laatste woorden, voor er een gedachte door haar hoofd schoot. "Dan ga ik gewoon met je mee." zei ze beslist. Het kon haar niet schelen wat ze achter liet, ze wilde gewoon bij Flynn zijn, ook al was hij de vlucht voor een stel moordenaars, die onbekend waren, maar levensgevaarlijk. "Ik kan je niet zomaar laten gaan." voegde ze er aan toe.

Ho, dit ging helemaal de verkeerde kant uit. "En ik wil niet dat jij hier alles achterlaat" zei Flynn pijlsnel. Hij zou haar niet tegen dit stelletje kunnen beschermen, hoe erg hij ook zijn best deed. Hij was bang voor die mensen en bang om Courtney als ze dat zou doen. "hoe stel je je het voor? Dat kan toch allemaal helemaal niet, bovendien zal niemand het met ons eens zijn" zijn ogen stonden treurig en hij trok haar in zijn armen. "Courtney, het kan niet, het kan elk moment gedaan zijn met mij, met ons" fluisterde hij. "en ik wil jou er zo ver mogelijk bij weg houden"

whaa courtey moet nog wel haar miskrama krijgen hé ^^ Xd
-
Courtney liet zich gewillig in zijn armen vallen en leunde tegen zijn warme lichaam aan, ze zuchte even diep, niet in staat om wat te zeggen. Ze zou ook niet weten wat te zeggen Haastig slikte ze een brok weg in haar keel. "Misschien laten ze je op school." zei ze na een lange stilte. "Vinden ze het nog veilig genoeg voor je. Frankling High blijft een soort privé school waar je niet zomaar binnen komt..." zei ze zacht, hoopvol.

jaah! maar dan moet het wel eerst goed zichtbaar zijn en voor allemaal problemen gezorgd hebben (laat je haar die alsjeblieeeeeft wel krijgen waar flynn bij is (a))
~~
"Courtney, zo is het niet en dat weet jij ook" fluisterde Flynn in haar oor. Hij trok haar bij zich op schoot. "op het gegeven moment ben ik gewoon weg, voor altijd en dan moet je doorgaan Courtney, blijven doorgaan, misschien komt er ooit een dag dat het voorbij is, maar daar ga ik niet vanuit, waarschijnlijk is het gewoon uitstel van executie dat ik zolang wegloop. Maar het geeft niets, ik leef nu, en Courtney?" fluisterde hij zachtjes. "ik hou van jou" zijn woorden waren amper meer dan een zachte warme stroom lucht over haar wang, maar ze betekenden zoveel...

ik zou niet durven zonder flynn xd
-
Courtney knikte bij zijn woorden, ze kon ze begrijpen, maar het niet voorstellen. Waarschijnlijk kon niemand anders het zich voorstellen, alleen Flynn kon dat, hij was degene die het meemaakte. Ditmaal kon ze het niet laten door hem een zachte zoen te geven op zijn lippen. Teder en duidelijk dat ze zich zorgen om hem maakte. "En je blijft gewoon leven." zei ze zachtjes, beslist.Hoewel hijw eg zou gaan, dat zou ze aankunnen, maar als hij zou sterven kon ze hem nks meer beloven.

"Natuurlijk" zei hij met een glimlach. Zo lang mogelijk, dacht hij erachteraan. Hij wist niet dat het kon dat de mensen een schietpartij in scene zetten. Hij wist niet dat hij nog even met haar had. Hij liet zich gewillig kussen en hij hield haar stevig vast. Zijn telefoon begon te trillen. "sorry, die moet ik nemen" zei Flynn kort terwijl hij met veel moeite zijn telefoon tevoorschijn haalde. "ja, alles goed, nee niets verteld" hij knipoogde naar haar. "ja, kom eraan, nee, alleen privacy" antwoorde hij direct op de vragen die er gesteld werden. "we moeten terug" zei hij. "ze kunnen me niet in de gaten houden hier... Hij wilde weg, wilde Courtney, helemaal en voor zich alleen.

Courtney knikte terwijl ze tegen hem aan bleef zitten tot ze opgehangen had, "Misschien valt het mee." zei ze opbeurend, "Denken ze dat we alleen wat gezoend hebben..." er was een hoopvolle klank in de stem van Courtney te horen terwijl ze overreind ging staan. Hoewel ze nu wel bedacht had dat deze mensen die hem in de gaten hielden, de politie, er ook wel achter kwamen dat he niet meer dan zoenen zou zijn geweest in verband met haar zwangerschap. "Zullen we dan maar teruggaan naar de school?" stelde ze voor.

Flynn knikte. "Ik hoop het" zei Flynn, maar hij geloofde er niets van. Hij stond ook op en pkte haar hand vast. "Hmm, misschien moeten we er iets meer van gedaan hebben" fluisterde hij terwijl hij zijn lippen weer op die van haar drukte en ze voorzichtig van elkaar haalde, zijn handen legde hij op haar heupen en in haar onderrug. Het voelde zo fijn om zo dicht bij haar te zijn. Het voelde zo fijn van Courtney te houden. "Hmm"

Courtney kon een glimlachje niet onderdrukken op het moment dat hij zijn lippen op die van haar drukte. Ze legde zijn armen om zijn nek heen terwijl ze hem zachtjes terugzoende. Het was fijn, ondanks de situatie waar Flynn zich in bevond. Op het moment ging dat naar de achtergrond en waren zei twee de nige die van belang waren voor haar gevoel.

Flynn trok haar dichter tegen zich aan en tilde haar een heel klein stukje op, zijn ogen waren gesloten en hij glimlachte, voor zover dat ging in een zoen. Toen zijn telefoon weer begon te trillen verbrak hij de kus, maar bleef hij zo dichtbij staan, hij kon haar adem om zijn huid voelen en nam de telefoon op. "Ja, we komen" zei hij, en daarna legde hij op, drukte nog een kusje op haar lippen en trok haar toen mee van de zolder af.

~~
wanneer gaat ze miskraam krijgen of op zn minst enorm rond zijn?

naja ze gaat sowieso denk niet zo'n toeter krijgen, aangezien dat niet gebeurt bij eerste zwangershccap en door haar bouw ^^

Maar het gaat wel zichtbaarder worden bij de volgende meet i think, en miskraam ook binnenkort?
-
Courtney kon een zacht gegniffel niet onderdrukken toen hij de telefoon op nam. Haastig liep ze achter hem aan, ze had het gevoel dat ze zweefde van geluk, ondanks het pijnlijke nieuws wat ze te horen gekregen had.

whaha dan heeft ze geluk, we hadden een duitslerares, heel dun enzo, maar die was na drie maanden al enorm

nieuwe meet?

whaha arme vrouw :c

JA nieuwe meet

Wat gaan ze dan doen? Courtney kan even egoistisch gaan stressen over haar buik?

jaah, is leukk laat haar vooral overdrijven

en begin maar vast ik meot gaan doei

okay, doen we morgen wel, ik moet ook zo gaan:P

waar gaan we dan?

haardkamer, ik begin nog wel ff snel.

New
-
Courtneys tas stond achterin de auto, veel zat er niet in. En tandenborstel, toiletspullen, ondergoed en een zetje kleding voor de volgende dag. Op een of andere manier waren de vlinders nog meer opgeleefd nu ze samen een nacht zouden doorbrengen. Ze had haar hand op zijn bovenbeen liggen terwijl ze af en toe met een liefdevolle blik opzij keek. Ze kon hem niet laten verdwijnen.

Flynn glimlachte toen hij haar hand op zijn been voelde en hij legde zijn eigen hand eroverheen, hem er af en toe afhalend om te schakelen. Hij voelde zich zo intens gelukkig dat het bijna misdadig voelde. Kon een mens zoveel geluk verdragen? Soms vroeg hij zich af waar het vandaan kwam. Was er een god die dit alles regelde, waren er meer? Bestond er zoiets als het lot, en als, was Courtney zijn lot? Hij reed de parkeerplaats voor zijn appartement op, maar bleef nog even zitten om een kort, dankbaar kusje op Courtney's lippen te drukken.