Kluisjesgang

Courtnet wist niet wat ze moest zeggen. Uiteindelijk wist ze een stap in de richting van Tim te zetten, maar ze durfde niet dichterbij te komen. Bang voor zijn reactie. "Echt waar... dat is geweldig..."het was inderdaad geweldig, maar Courtney was zo overdonderd wist totaal niet ze moest doen, dat het nodige enthousiasme miste. Uiteindelijk wist ze zich wat bij elkaar te pakken. "Het spijt me zo..." zei ze zacht terwjil ze voorzichtig nog een stap in zijn richting deed. Ze wilde zich in zijn armen storten, hem nooit meer loslaten, maar ze wist dat ze het met die ene kus verknalt had. Ze wist gewoon zeker dat Tim het haar oot kon vergeven, hij was nog geen drie maanden weggeweest.

"Ik eh.. ben een beetje door de war" zei Tim terwijl hij een stap achteruit zette. Hij wilde naar haar toe, haar in zijn armen nemen en haar nooit meer loslaten, maar, hij wilde weten wie die jongen net was. Natuurlijk, hij twijfelde aan Courtneys gevoelens voor hem. Hij was terug, maar hij wilde dat hij wat langer gewacht had. "Hoe lang... Waarom..." vroeg Tim met ongeloof in zijn ogen aan het meisje waar hij zo lang zo veel van gehouden had dat hij zijn leven voor haar op het spel gezet had.

Courtney voelde hoe alle aandacht van de hal naar hun twee uitging."Ik kan het uitleggen." het was een chliché zin en ze zou begrijpen als Tim er niet naar wilde luisteren. Ze had niet zo stom moeten zijn. Zo egoïstisch om de pijn op deze manier proberen weg te krijgen. Ze liep nu met een moeilijk gezicht naar Tim toe en pakte zijn hand vast. Direct ging er een soort elektrische lading door haar hand heen bij de aanraking van Tim, "Maar niet hier.. bij al die mensen...." ze keek hem smekend aan, in haar slaapkamer zou het rustig zijn. Dan zou ze het daar kunnen uitleggen.

Hij knikte met een bleekgeworden gezicht en gaf een kort kneepje in haar hand, ten teken dat hij naar haar zou luisteren. Hij hield van Courtney en het was zijn eigen schuld dat ze met iemand anders stond te zoenen, hij had het haar immers zelf gezegd. Toen ze zijn hand vast gepakt had, ontdooide hij helemaal en glimlachte voorzichtig naar haar, het vertrouwde gevoel van warmte nam het over van zijn verstand. Hij had haar allang vergeven, alleen wist hij dat zelf nog niet. Courtney zou alles bij hem kunnen maken zonder dat hij echt boos op haar zou worden.

"Kom..." zei ze zacht, ze kon hem niet aankijken terwijl ze hem met trillende knieën door de gangen heen trok de trap op, het kleine glimlachje dat hij haar toezond had ze gezien, het had haar van binnen verwarmd, maar liet haar alleen maar schuldiger voelen. Waarom had ze dit gedaan?! Ze had Tim verraadde, bonkte er de hele tijd door haar hoofd heen.
-
verder bij haar slaapkamer?

isgoed ik begin wel

Chelsea was bezig met haar klusje, om Ty te kunnen vergeten had ze sinds kort een relatie met een van haar vrienden die al een tijdje bij het groepje van haar en Ty zat. Het was voor haar niet echt serieus te noemen, meer om over Ty heen te komen. De jongen was daarintegen tek op haar. Ze wist dat het niet de goede manier was, maar het was al te laat. Met een diep zucht stopte ze een aantal boeken in haar kluisje en controleerde ze haar uiterlijk in het spiegeltje was op het deurtje was opgehangen.

Ty stond bij zijn open kluis, al was hij eigenlijk allang klaar met zijn boeken te wisselen. Hij wierp van tijd tot tijd een stiekeme blik op Chelsea, wat zijn hart alleen maar zwaarder maakte. Hij zou dit niet moeten doen, net als dat hij niet bijna elke avond hun foto's erbij zou moeten pakken om die door te kijken, maar hij kon er gewoon niks aan doen. Hij kon, en eigenlijk wilde hij het ook niet, Chelsea niet vergeten. Uiteindelijk sloot hij zijn kluis en wrong zich tussen de mensen door tot hij bij Chelsea's kluis uitkwam. ' Zooo.. en hoe gaat het met jou en Luke( ik zeg maar even wat :p)?' Vroeg hij spottend terwijl hij tegen de muur van kluisjes aanleunde. Het had hem pijn, heel veel pijn gedaan toen hij had gehoord dat Chelsea wat met iemand anders had. Hij moest niet vergeten om nog eens een hartig woordje met Luke te spreken, ook al werd het moeilijk, want het leek alsof die hem aan het ontwijken was. Ty zag hem in ieder geval bijna nooit meer bij hun groepje staan.

Chelsea draaide zich niet om bij de stem van Ty, ze kon hem gewoon niet aankijken. Het deed haar pijn om aan hem te denken, aan hoe het tussen hen was geweest. "Goed." zei ze kortaf, met een kwastje deed ze wat balsem op haar lippen, waarbij ze zich half omdraaide. "Aardig dat je het vraagt." ze probeerde haar stem koeltjes te houden, alsof ze niks meer met hem te maken wilde hebben. Maar het mislukte aardig door de blik die in haar ogen te lezen was. Het was een blik die gevuld was met herinneringen aan betere tijden. Toen het nog goed was tussen haar en Ty.

Hij wist eigenlijk zelf niet waarom hij zo gemeen tegen haar deed, maar zodra hij de blik in haar ogen zag, ook al was het maar half, werd het voor hem onmogelijk om nog gemeen te doen. Hij zuchtte en ging rechtop staan om voorzichtig een paar vingers op haar bovenarm te leggen. ' En hoe is het met jou?' Vroeg hij op een zachtere toon. Hij was oprecht geinteresseerd en wilde dan ook graag een oprecht antwoord.

Chelsea voelde hoe er een trillende zucht uit haar mond ontsnapte toen hij voorzichtig zijn vingers op haar arm legde. Het was een bekend, vertrouwd gevoel. Kort wende ze haar blik af naar een interresant punt bij het kluisje dat onder haar zat. "Ook goed" ze loog overduidelijk, maar ze was niet van plan om hier uit te gaan leggen hoe ze zich echt voelde. Met haar hand waar hij haar arm niet raakte ging ze even haastig door haar blonde haren heen. Om zichzelf een houding te geven. "En met jouw?" was dezelfde wedervraag als hij haar gesteld had.

Ty's gezicht vertrok bij haar leugen en hij overwoog even om weer boos te worden en te eisen dat ze de waarheid vertelde. Hij liet zijn vinger omhoog glijden langs haar arm tot ze op haar schouder lagen en gaf daar een zacht kneepje in. ' Het gaat wel, alleen... ik mis je.' Zei hij zacht. Zij loog dan wel tegen hem, hij was niet van plan zijn gevoelens verborgen te houden, ook al had ze nu een andere vriend. Hij zou willen dat het weer als vroeger kon zijn, maar hij dacht niet dat dat ging gebeuren, maar dan konden ze toch nog wel vrienden zijn?

Chelsea voelde hoe ze op haar lip beet terwijl haar blik zch even kort afwende. Ze wilde niet dat haar blik verraadde over hoe ze zich voelde. Ze miste hem ook, maar het gekwetste gevoel was zo diep geweest dat het gewoon niet te negeren viel, hoe graag ze ook zou willen. Daarom knikte ze rustig eventjes bij zijn woorden haar houding was koel, of tenminste die prbeerde ze uit te dragen. Ze had nu een nieuwe vriend, daar zou ze zich op moeten richten, ze zou Ty gewoon moeten vergeten. Chelsea wist niet hoe ze u verder uit haar woorden moest komen. Met een redeljike klap, harder dan de bedoeling was geweest, gooide ze haar kluisje dicht en stopte haar haarborstel in de tas die om haar schouder hing.

Ty kon er maar heel slecht tegen. Dat ze hem niet aan wilde kijken, dat ze niks zei, dat ze geen enkele emotie leek te tonen. Hij sloot zijn ogen even om tot 10 te tellen, maar bij 3 had hij ze alweer open en haar bij haar pols gepakt. Terwijl hij haar tegen de kluisjeswand aanduwde trok hij haar arm aan de pols omhoog en drukte die ook tegen de wand zodat ze daar niks meer mee kon. Hij ging vlak voor haar staan en keek met een gepijnigde blik in haar ogen. ' Chelsea, ik hou van je en het spijt me echt.' Zei hij zacht met een stem die op breken stond.

Chelsea kon niets anders schrikken door de heftige reactie van Ty. Ze voelde hoe haar wangen rood woerden, gewoon uit schaamte dat ze een nieuwe vriend had, dat ze Ty in de steek gelaten had, maar het was aan de andere kant ook haar recht geweest vond ze. Uit een reflex probeerde ze haar pols los te rukken, maar dat had geen zin haar kracht stelde nks voor bij die van Ty. "Ty, alsjeblieft." smekend keek ze hem aan, "Doe dit nou niet." nu klonk haar stem ook zacht. Ze hield nog van hem, miste hem, maar ze kon het gewoon niet zomaar.

anders laat je luke zo (of hoe Chelsea's vriendje ook alweer mocht heten X) ) komen ^^
~~
Ty schudde zwak zijn hoofd en legde zijn hand die haar pols tegen de wand aandrukte over de hare heen. Hij boog zich naar voren en bracht zijn mond naar haar oor. ' Eerst wil ik je horen zeggen dat je niet meer van me houdt.' Fluisterde hij met gefronsde wenkbrauwen, al zou ze die niet zien. Hij wilde simpelweg niet geloven dat dat zo was. Het kon toch niet in één klap over zijn? Hij wilde haar te graag om dat te geloven.

oehw goed idee
-
Chelsea wende haar hoofd van hem af, niet dat ze van hem walgde maar omdat ze zijn vraag niet kon beantwoorden en dat wist Ty best. Op dat moment klonk de stem van Luke door de gang heen, iets wat haar een voorlopig antwoord bespaarde "Eey, laat haar los gast." zei hij terwijl hij Ty een duw tegen zijn schouder gaf. Iets wat Chelsea de kans gaf om haar hand los te rukken uit de greep van Ty.

Ty werd verrast door de duw en liet Chelsea gaan. Als blikken hadden kunnen doden, dan was Luke nu op slag dood geweest. De aanblik van de jongen die zijn vriendin had 'ingepikt' deed de emmer voor Ty overlopen. Met een harde duw tegen allebei Luke's schouder riep hij woedend uit:' Rot toch op, zie je niet dat we in gesprek zijn.' De mensen in de gang die belangstellend hun kant op keken, het feit dat Chelsea erbij stond, dat hij hiervoor geschorst zou kunnen worden.. het maakte hem op dit moment niks meer uit. Zijn handen jeukten om die gozer lichamelijk een lesje te leren.

Luke raakte wat uit evenwicht door de duw tegen zijn schouders en moest daardoor een paar stappen naar achteren doen om overeind te blijven staan. "Zie je dan niet dat ze het niet wilt, er is een rede dat ze je gedumpt heeft." zijn stom klonk oprecht kwaad over de manier waarop Ty Chelsea vastgehouden had. Luke was ook op het feest van Ty geweest dus wist precies wat er gebeurt was daar. Chelsea zelf stond als aan de grond genageld terwijl ze naar de twee jongens keek. Als het maar niet in een gevecht zou uitlopen.

Ty werd alleen maar kwader door de woorden, al was het onredelijk. Zijn haat jegens Luke was toch al groot geweest en door nu ruzie met hem te maken, maakte hij het er niet beter op. Zonder iets te zeggen overbrugde hij de afstand tussen hem en de jongen en drukte die hardhandig tegen de wand aan om met zijn ondertussen tot een vuist gebalde hand uit te halen naar zijn gezicht. Hij zou hier sowieso een zware straf voor krijgen, maar o pdit moment maakte het hem even niks uit, nu was hij blij met zijn wraak op Luke.

Luke had alleen maar de tijd om zijn hoofd van hem af te wenden zodat de vuist hem niet vol in zijn gezicht raakte, maar langs zijn slaap ging. "Verdomme." klootzak gromde hij, voor hij kon uithalen werd hij afgeleid door Chelsea die begon te gillen dat ze op moesten houden. "Zijn jullie helemaal gestoord?" riep ze kwaad terwijl ze tussen Ty en Luke probeerde in te gaan staan, misschien niet heel verstandig, maar ze liet Ty Luke niet in elkaar slaan. Met vlammende ogen keek Chelsea van Ty naar Luke, niet dat ze veel uit kon halen tussen die twee.

Ty keek even naar Chelsea met nog steeds de woedende blik in zijn ogen, maar reageerde verder niet op haar woorden. In plaats daarvan maakte hij van de afleiding gebruik om naar Luke's keel te grijpen en die stevig vast te drukken tegen de wand achter hem, met de bedoeling dat hij voor even geen lucht meer zou krijgen. Nu met een verwilderde blik keek hij naar Chelsea en zei:' Ga je nog antwoord geven!?' Onder de woedende uitrdrukking was hij doodsbang dat ze zou zeggen dat ze niet meer van hem hield. Hij zou niet weten wat hij dan moest doen, zonder Chelsea.

Luke werd verrast door de actie van Ty, direct probeerde hij zich los te rukken, was niet zo'n rare reactie als je gewurgd werd door de ex van je vriendin. Chelsea werd bang van Ty, dat was dan ook wel duidelijk aan de blik die in haar ogen verschenen was, "Laat hem los!" ze hoorde hoe haar stem oversoeg. "En nee, ik houd niet meer van jouw." voegde ze er in een adem aan toe terwijl ze aan zijn arm begon te sjorren om deze van Luke te bevrijden. Ditmaal was het niet gelogen, ze kon toch niet van iemand houden die zo deed. Op dat moment kwamen er een paar leraren aan die zich door de groep toeschouwers geworsteld hadden en iedereen tot de orde probeerde te roepen..

Het voelde alsof er een mes tussen zijn ribben werd gestoken, zo hard kwam haar opmerking aan. Samen met haar blik zorgde dat ervoor dat zijn greep verslapte en die los werd getrokken van Luke's keel. Ongelovig keek hij naar Chelsea tot één van de leraren hem bij de schouder pakte en bij de twee vandaan trok. Zonder iets tegen hem te zeggen, werd Ty meegetrokken tussen de leerlingen door die zich alweer aan het verspreiden waren. Op een plek waar het wat rustiger was, stopte de leraar en viel tegen Ty uit. 'Wat dacht je wel niet? Wilde je die jongen wurgen?' Siste die, maar Ty gaf geen antwoord. Chelsea hield niet meer van hem, ze hield echt niet meer van hem. 'Ach laat ook maar, jij gaat nu naar de rector, dan zien we wel wat er gebeurd.' Vervolgde hij voor hij Ty weer meenam.

Chelsea keek enkele seconden toe hoe Ty werd meegetrokken door een leraar waarna ze zich haastig naar Luke toedraaide. "Gaat het wel?" vroeg ze bezorgd, terwijl ze met haar vingers voorzichtig de plek betaste waar Ty hem in zijn nek gegrepen had. Luke gromde even kwaad en knikte toen. "Ja, ik laat me niet zo snel kisten door zo'n klootzak als hem. Ik snap niet dat je het zo lang met hem hebt kunnen uithouden." zijn woedeproblemen waren redelijk bekend in de school, dus ook Luke wist er vanaf. Chelsea besloot niet op die vraag te antwoorden en ging voorzichtig over de plekken heen die beurs eruit begonnen te zien. Ze sloeg even kort haar armen om hem heen toen er een andere leraar achter haar opvallend kuchte, "Ik denk dat het verstandig is dat jullie twee ook mee gaan naar de rector." zei hij bars.