Jamie's appartement

Jamie schudde zijn hoofd,' Nee hoor, ik heb alles al gedaan en het is nu nog alleen een kwestie van het juiste moment de steak omdraaien en op het bord leggen.' De borden stonden aan de andere kant van het fornuis daar was alles mooi opgemaakt. Je zag een salade met mozarella en cherry tomaatjes. En een wat pasta met een witte soort saus eroverheen. Het enige wat Jamie nog hoefde te doen was de steak erbij leggen.

Elena wierp even een blik op het eten en vroeg zich af hoe ze dat met ze tweeen op gingen eten. Ze hoopte maar dat Jamie een goede eter was, zelf was ze dat namelijk niet bepaald, ze zat na een keer opscheppen vaak al vol. Maar ze zou wel haar best gaan doen, want ze vond het zonde en onbeleefd om al dat lekker(uitziende) eten te laten staan. Haar blik ging weer naar Jamie en ze bekeekhem en zijn bewegingen ongegeneerd met een glimlachje om haar mond.

Jamie vond het heerlijk om de blik van Elena bij hem te voelen.' Kijk eens niet zo en help met met de borden naar de tafel brengen.' Hij had namelijk de steak op het bord gelegd en had zelf al een bord in zijn handen. Rustig liep hij naar de tafel die bij het grote raam stond. Je kon door dat raam de hele stad zien en dat was eigenlijk ook de enige rede waarom hij dit appartment kocht. Het raam.

Elena sprong snel op van de tafel en liet haar hand over zijn heup glijden terwijl ze langs hem liep. Ze pakte het bord en liep hem achterna naar de tafel. Het bord daar neergezet te hebben ging ze zitten. Haar blik viel op het raam, of eerder gezegd het uizicht. ' Als ik hier woonde zou ik echt niet meer van me stoel afkomen en de hele tijd naar buiten zitten kijken.' Zei ze grinnikend, waarna ze Jamie met een glimlach aankeek. Ze snoof de geur van het eten op voor ze erin prikte en een pastaatje in haar mond stopte. Ze wist niet hoe hij het deed, maar het smaakte heerlijk en dat was voor Elena met haar sterrenrestaurants waar ze maandelijks heen gingen, heel wat om te zeggen. 'Hmm, misschien moet je kok worden in plaats van leraar.' Zei ze met een grijns.

Jamie begon toch lichtelijk te blozen.' Jij bent de eerste die van mijn kookkunsten weet. En de eerste die het proeft. Ik kook eigenlijk nooit voor gasten. Dan gaan we uiteten en kan ik de wijsneus uithangen van hoe het beter kan en dan lachen mijn vrienden me weer uit omdat ze gewoon niet weten hoe goed ik kan koken en zij denken dat ik er echt niks van kan. Ik laat het maar. Ik zie mezelf niet als een kok maar als een leraar.' Hij glimlachtte en boog wat naar haar toe en gaf haar een kus op haar wang.' Zeg maar als je niet meer hoeft want ik maak altijd te veel. Meestal geef ik het aan de buren of aan vrienden. Die denken dat me moeder het heeft gemaakt.' hij schoot in de lach. Gewoon omdat het grappig was dat zijn vrienden dachten dat zijn moeder kon koken. Als ze nog had geleefd had ze sowieso de keuken laten afbranden.

Elena grijnsde, maar de opmerking zette haar ook aan het denken. Wat zouden zijn, maar ook haar, ouders zeggen van deze relatie als ze erachter kwamen? Naast het feit dat ze leraar en leerling waren, was Jamie ook 6 jaar ouder dan haar. Voor haar mocht dat dan misschien niet zo veel uitmaken, maar ze dacht niet dat haar ouders zo blij ermee zouden zijn, al bemoeiden zich die meestal niet zoveel met haar. ' Zouden jou ouders onze relatie niet erg vinden?' Vroeg ze wat nerveus. Ze was best wel een meisje dat zich aan de regels hield, al was dat niet altijd zo goed te zien op school. Daar deed ze wel eens brutaal tegen leraren, maar dat kwam omdat niemand een stil verlegen meisje zag staan.

Jamie haalde zijn schouders op,' Ik denk dat ze allang blij zijn dat ik na hun ongeluk nog iemand heb gevonden om van te houden. Het was moeilijk voor mij om afscheid van hun te nemen en ik had niet verwacht dat ik datzelfde soort liefde zou voelen. Nou moet ik zeggen dat dit niet hetzelfde is maar het komt in de buurt.' Hij beet wat op zijn lip en nam af en toe een hap bang voor haar reactie.

Elena begreep hem eerst niet helemaal goed en knikte alleen. Nog geen seconde later keek ze hem geschokt aan. Zijn ouders waren dood? Ze kon haar tong wel afbijten. ' Het spijt me.' Zei ze vlug waarna ze haar blik snel weer naar haar bord wendde met rode wangen. Lekker tactvol was ze wel... niet dus. Het duurde even voor ze weer iets durfde te zeggen:' Sorry, ik wist niet dat...' Ze durfde er niks achteraan te zeggen, bang dat ze weer iets doms zei. Snel stopte ze een hap pasta in haar mond om haar sprakeloosheid te verbergen.

Jamie gaf haar een kus op haar wang en streek een paar plukjes haar uit haar gezicht.' Het is niet erg, niet veel mensen weten het. Ik ben blij om het je te vertellen. Ik heb er niet al te veel moeite meer mee want het is ook weer een deel dat ik leraar ben geworden. Maar goed, dat kon jij niet weten dus je hoeft je niet dom of schuldig te voelen.'