De eetzaal

Sahirah knikte, "Met haar andere dametjes die steeds rond haar heen zwermen is er sowieso niet zoveel privecay, maargoed, die bodyguard 'mag' inderdaad zomaar binnenkomen als hij denkt dat ik een gevaar vorm voor dat arme blonde meisje." haar stem klonk wat sarcastisch bij die worden.

Matt trok een wenkbrauw op en begon toen te lachen. 'Wacht, waarom vorm jij een gevaar voor haar dan?' vroeg hij en hij keek haar met glimmende ogen aan, benieuwd wat ze gedaan had. In ieder geval haatte ze Arianne beide.

Sahirah lachte ook even en keek hem toen even schuldbewust aan, "Ik gaf haar een stomp n haar buik." zei ze met een glimlachje op haar lippen. Niet dat die stomp veel voor had gesteld, maar waarschijnlijk stierf ze al als er een donsveertje op haar kleine teen terecht zou komen.

Matt's ogen werden groot. 'En, wat deed ze?' vroeg hij haar en hij nam nog een slokje van zijn koffie, die al koud begon te worden. Het was leuk om een gesprek te hebben met Sahirah, anders dan met andere mensen. Hij interesseerde zich echt in wat ze te zeggen had, en deed niet alsof.

Ze werd meegetroond door een van haar slaafjes" ze kon het niet laten om even een minachtend gezicht te trekken. "En naja toen kwam die bodyguard binnengestormd, ik heb medelijden met die deur." zei ze droog. Ze nam nu zelf ook een slok van de koffie, vaak dronk ze het niet, maar met veel suiker was het nog best te drinken kwam ze achter. Nog steeds lag een van haar handen in die van hem iets waar ze even kort met een glimlachje naar keek. Ze vond het prettig om bij Matt n de buurt te zijn.

'Je moet echt bij de schoolleiding gaan melden dat die bodyguard niet zomaar je kamer binnen komt stormen' mompelde Matt, en hij volgde haar blik, naar hun handen. Toen keek hij naar haar. 'Als je er problemen mee hebt' en hij knikte naar hun handen. 'Dan moet je het gewoon zeggen hoor'.

Sahirah knikte lichtjes, maar ze wist niet of ze dat wel zou durven. Zeker niet aangezien ze laatst nog gebruikt had. Zachtjes kneep ze in zijn hand, hoewel als ze hard zou knijpen het waarschijnlijk bij hem nog geen grijntje pijn op zou leveren, "Nee hoor." zei ze zachtjes, terwijl ze met haar donkere ogen naar Matt keek. Af en toe flitste ernog wel een camera, maar aangezien ze nog steeds in dezelfde houdingz aten vonden ze het waarschijnlijk niet interresant genoeg.

Matt keek aan. 'Als je niet durft wil ik wel met je mee' zei hij, en hij glimlachte bemoedigend. 'Ik ben trouwens benieuwd wat voor soort artikel ze hierbij gaan schrijven. Hopelijk niet dat ik een player ben of zo' mompelde hij. Maar waarschijnlijk niet, want dat zou ze niets opleveren.

Sahirah knikte even en keek hem dankbaar aan. Haar blik ging nog even naar achteren richting de fotograven, "Vast neit, waarschijnlijk hopen ze nu op iets bijzonders met Arianne, maar die zit vast ergens de koningin uit te hangen." ze glimlachte op haar beurt bemoedigend naar Matt.

Matt zuchtte opgelucht. 'Als jij het zegt zal het wel zo zijn. Je lijkt trouwens meer op je gemak dan anders' merkte hij met een glimlachje op. Hij vond het fijn dat ze iets rustiger leek met hem in de buurt.

Sahirah wist niet of het wel verstandig zou zijn om op haar te vertrouwen, dus zei ze maar wijselijk niets. Hoe Sahirah op zijn volgende woorden moest reageren wist ze niet echt, maar er verscheen wel een glimlach op haar gezicht terwijl ze hem even kort aankeek. "En niet eens door de drugs."zei ze als grapje, ja zelfspot kon Sahirah soms best wel hebben, maar dan moest ze je vertrouwen.

Matt grinnikte zachtjes. 'Je moet echt van die drugs af, ze maken je kapot' mompelde hij, en hij merkte niet eens dat hij het hardop zei. "Maar, zullen we gaan?' vroeg hij, en hij knikte naar hun lege koffie kopjes.

Sahirah wist niet of ze die opmerking heel leuk vond, maar ze had er ook de kracht niet voor om nu op te gaan reageren. Ze keek naar de kopjes en knikte, "Durven we het aan, door die groep aasgieren heen?" vroeg ze terwijl ze opstond, maar alsnog zijn hand bleef vasthouden.

'Ik wel' zei hij glimlachend en hij salueerde 'Ik zal u wel beschermen' zei hij, op gemaakt evenwichtige toon, maar hij hield nog steeds haar hand vast. Samen liepen ze naar buiten, en hij deed zijn best om de fotografen te negeren die achter hun aanliepen, en de camera's flitsten ongeduldig.

Sahirah ging wat dichter op hem lopen toen de camera mensen weer achter hen aan kwamen gelopen. Alsof zij zo bijzonder waren? Waren er geen belangrijkere dingen, zoals katjes die in een boom vastzaten? "Dit is best wel raar hé?" vroeg ze met een glimlachje aaan Matt. Ze wist dan niet veel van deze wereld, maar zelfs zij wist dat het niet normaal was dat er cameratroepen rond de school liepen.

Zullen we Esmée vragen of het kan dat Arianne op dit moment in de meet aan komt lopen?

haha is goed

Zullen ze ondertussen ook richting halloween feest dng gaan?

Is goed, begin jij?

Ja is goed

Ow ik haat Arianne nu echt maargoed,
Jullie verzoek om hier ibnnen te vallen is ingewilligd XD)
_________________
Arianne liep over het pad richting de eetzaal. Al snel werd er om haar heen geflitst. 'Hoe vind jij het dat je vriendje je bedriegt?' werd er een vraag op haar afgevuurd. 'Welk vriendje?' vroeg ze toen met een oogverblindende glimlach. 'Matt, de jongen van de discoteek.' zei een verslaggever. Om haar heen flitste nog steeds camera's. Arianne bleef glimlachen. 'Ow hij, tja wat zal ik er van zeggen, hij was niet zo goed weetje.' zei ze met een glimlach. Zij speelde een gemeen spel, ze doelde op iets wat nooit was voorgevallen. Maar het maakte haar niet uit. Matt was maar een pion in haar spel. Door de flitsen heen zag ze Sahirah en Matt samen nog net lopen. 'Volgens mij is het niet moeilijk te begrijpen dat hij zich nu door een drugshoertje laat inpakken.' zei ze met een brede grijns. Achter haar stond Jo dus ze was niet echt ergens bang voor.

Matt zag opeens Arianne lopen, en hoorde de laatste woorden die ze zei. 'O, nu gaat ze eraan' gromde hij, en het was alleen de hand van Sahirah die hem tegenhield om nu niet meteen zijn vuist in het gezicht van Arianne te stompen. Wel keek hij haar met woedende ogen aan. Toen ze bij haar waren stopte hij. 'Kijk is aan, daar is mevrouwtje Ik-Ben-Geweldig-En-Ik-Krijg-Alles-Wat-Ik-Wil' zei hij, op vriendelijke toon.

Arianne glimlachte eventjes kort naar Matt. 'Wees voorzichtig met je portemonee, voor je het weet is hij gejat.' zei ze op een gemeen toontje, haar ogen gingen nadrukkelijk naar Sahirah. 'Had ik je trouwens al voorgesteld aan Jo,' zei ze daarna op een zoetsappig toontje.

Sahirah kneep in zijn hand toen ze de laatste woorden van Arianne hoorde, haar donkere ogen gingen naar Matt, maar flitste al snel kwaad terug naar Arianne toen ze het over zijn portemonee begon, "Die was me niet echt ontgaan toen je deed alsof je op sterven lag." zei ze tegen haar terwijl ze diep adem haalde om zichzelf ook in te houden. Matt zou waarschijnlijk n go wel enige kans maken als hij zijn beheersing verloor, maar Sahirah zou geen schijn van kans hebben.

Ondanks zijn woede grinnikte Matt. Hij greep haar hand iets steviger vast. 'Kom, we gaan, ik verlaag me niet tot haar niveau' zei hij, hard genoeg voor iedereen om het te horen.

Arianne rolde met haar ogen. 'Hier hebben we het levende bewijs van mensen die jaloers zijn, deze mensen hebben geen enkele zelfbeheersing. Ze vergrijpen zich aan de drugs, en uiteindelijk geven ze de mensen die iets van hun leven maken de schuld.' zei Arianne. Daarna draaide ze zich om en begon we te lopen. Door Jo kwamen de roddelpers haar niet achterna en kon ze gewoon rustig weglopen. De journalisten dropen af.