De parkeerplaats

Een redelijke grote parkeerplaats, voor de auto's en motoren van de leraren, maar ook voor de wat oudere leerlingen. Het is mooi geasfalteerd en zelfs de witte lijnen zijn nog erg helder. Achterin staan enkele autp's die helemaal ondergespoten zijn met graffitie. Dit zijn auto's die al jaren niet in staat zijn om te rijden, maar perfect om je artistieke kunsten op uit te proberen, of gewoon om eventjes op de motorkap te zitten. Het heeft geen zin om iets van deze autp's te jatten want het valt haast al uit elkaar als je er naar kijkt.

regels: vrij

Emma liep over de parkeerplaats, het was zo'n plek waar je kwam als je niet zo goed wist waar je heenmoest. Haar ogen stonden vaag, ze dacht na. Ze was een beetje boos op zichzelf. Met nadenken kwam ze niet zo ver. Ze moest iets doen, maar wat. Haar moeder mocht deze strijd niet winnen. Ze wilde dolgraag dat alles bleef zoals het was, dat haar moeder wegbleef en nooit meer terugkwam. Dat haar broertje eindelijk zijn adoptiepapieren kreeg en weg kon uit het tehuis waar hij nu al zeven jaar zat.

Matt zat op een muurtje met zijn Iphone te klooien. Hij kon er wel mee omgaan, alleen zijn vingers waren zo groot. Toen hij even opkeek zag hij Emma. "Emma!" riep hij, maar toen zag hij hoe doelloos ze liep, en hoe dromerig haar ogen stonden. "Alles goed?" vroeg hij haar.

Emma schrok op. "huh? oh Bear!" ze glimlachte voorzichtig naar hem. Nee het was niet goed "jahoor, met jou ook?" ze dacht aan hun vorige ontmoeting. Toen ging het allemaal niet zo geweldig met hem, maar ze besloot er niet naar te vragen. Waarschijnlijk wilde hij er niet over praten...

Hij sprong op. "Eh nee, ik zie aan je dat het niet goed met je is" zei hij en hij liep naar haar toe. "Met mij gaat het wel goed trouwens. Maar vertel, wat is er aan de hand?" vroeg hij haar.

Hier had Emma nu even geen zin in. Ze zou dit zelf wel uitzoeken. "Oh wel hoor, waar zat je eigenlijk de hele week?" vroeg Emma met een uitgestreken gezicht. "Ik heb je niet meer gezien, en die vrienden van je trouwens ook niet" ze had nu een piepklein glimlachje op haar gezicht.

"Ik had een wedstrijd in Europa" zei Matt. "maar draai er nou niet omheen, ik wil het gewoon weten". Hij sloeg een arm om haar schouders en liep de weg op. Misschien moesten ze maar een stukje gaan lopen, weg van alles.

"Nee, sorry" schudde Emma. Ze wilde dit liever nog even voor zichzelf houden. Ze had het Enzio al verteld en dat was erg genoeg. Toen ze Matt's arm om haar schouders voelde ze pas dat ze het koud gehad had. "Hebben jullie gewonnen?" vroeg Emma.

Matt keek haar aan. "Oké, dan niet. En ja, we hebben gewonnen" zei hij. Hij dacht weer even aan de wedstrijd, het was geweldig geweest. Helemaal naar Spanje met het vliegtuig, heerlijk eten, lekker weer en nog gewonnen ook.

"Vertel, ik wil alles horen" glimlachte Emma naar hem, even alles vergeten. "zullen we misschien even iets gaan drinken ofzo" vroeg ze terwijl ze in haar handen wreef om de kou te verdrijven.

"Op zich valt er niet zoveel te vertellen, het was leuk. Alles is altijd zo vet als je weg bent. We gingen met het vliegtuig sliepen in een sjiek hotel. De wedstijd ging goed, dat was het. Maar ik wil wel wat drinken" zei hij. Hij bedacht opeens hoe onsamenhangend zijn zinnen hadden geklonken en glimlachte even.

Een beetje vaag keek Emma hem aan. Ze zette de zinnen in haar hoofd op een rijtje "oh" glimlachte ze toen. "waar gaan we heen dan?" vroeg ze hem.

New.
-
Evy liep een beetje doelloos in de motregen. Haar jas hing open, en ze had niet zoveel te doen, dus was ze naar buiten gegaan, in de veronderstelling dat het droog zou blijven. Niet dus. Maar aan de andere kant, binnen had ze niet zoveel beters te doen. Op een gegeven moment ging ze op een stoepje zitten, en keek ze maar gewoon voor zich uit, een beetje denkend, daar, wachtend tot de motregen op zou houden.

Lysandra keek onderzoekend naar de met graffiti bespoten auto's. Ze had wel eens mensen op de motorkap zien zitten maar dat durfde ze toch niet aan. Ze snapte ook al niet dat die dingen nog steeds min of meer heel waren. Wel moest ze toegeven dat het een knap staaltje werk was. Al was het jammer dat de tekeningen overgespoten waren zodat je ze soms niet meer helemaal kon zien. Aan de dikke laag verf die erop zat kon je zien dat de auto's meer dan een keer waren overgespoten.

Amber liep over de parkeerplaats, ze wist niet precies wat ze hier kwam doen. Had niet echt een doel voor ogen. Ze liep dus gewoon rustig en haar rode haar glansde in de late najaarszon die nog scheen. Ze kon niet wachten tot de winter aanbrak, ze hield van de sneeuw en kou. Al had ze het wel snel koud, ze vond het wel ontzettend leuk dat de hele wereld wit leek te izjn.

Lysandra wist niet of ze het hoorde of dat ze het voelde dat er iemand anders was maar ze merkte het en draaide haar hoofd. Ze glimlachte naar het roodharige meisje, al wist ze niet of het zichtbaar zou zijn. Met haar blik nog steeds op haar gericht stond ze op aangezien ze gehurkt naar de auto had gekeken. Ze streek een pluk haar achter haar oor, ze wist heel goed dat ze een elastiekje om haar pols zat maar ze wist ook dat het nooit lukte een goede paardenstaart te maken. Na een aantal minuten zou het toch uit haar haren glijden.

New
__________
Jake scheurde met zijn motor de parkeerplaats op. Hij was laat voor zijn eerste les, of nee hij was gewoon niet komen opdagen voor zijn eerste les. Die was al drie kwartier geleden begonnen en zou nog maar een kwartier duren. Hij zou de tweede les ofzo wel komen. het maakte hem niet vele uit, de gang bleef belangrijker dan deze school. Hij wist dat het zijn enige kans was, maar totdat hij klaar was zou hij loyaal moeten blijven aan de LB. Zonder de LB zou hij en zijn familie dood zijn.

Alex was in slaap gevallen op de moterkap van een van de ondergespoten auto's en schrok wakker door het geluid van een motor. Chagerijnig keek ze om zich heen om de oorzaak te vinden. Ze kneep haar ogen even dicht omdat haar ogen nog niet gewend waren aan het felle zonlicht. Slaperig wreef ze dan ook even in haar ogen waarna ze van de auto afsprong. Ze had geen zin meer om te blijven liggen, niet nu ze zo wakker was gemaakt. Onbewust trok ze haar muts iets verder over haar oren, die was scheef gaan zitten door het slapen.

Jake stapte snel van zijn motor af, hij trok de bandana die hij om zijn hoofd had wat rechter. Het rijden op de motor liet dat ding altijd scheef zitten. Het was een symbool van zijn gang, alleen wisthij dat hij hem zo af moest zetten. Gangeigendommen waren helaas niet toegestaan in dit gebouw. Ze wilde het liefst dat hij ook zijn tatoeages zou bedekken alleen was dat een deel van hem. Dat zou hij nooit doen.

Alex bekeek de eigenaar van de vervelende motor even, al was het misschien een vooroordeel zag hij eruit als iemand waar je geen ruzie mee wilde krijgen. Zonder naar het skateboard dat aan haar voeten lag te kijken trapte ze op het uiteinde waardoor het omhoog schoot en in haar hand belande. Even vroeg ze zich af of ze de jongen misschien moest begroeten maar verder dan 'heey' kwam ze niet en ze besloot het dus ook maar te laten. Ze zou zichzelf toch alleen maar belachelijk maken.

Jake hing een kettingslot om zijn motor heen zodat deze niet gesloten zou worden. Die motor was zijn alles. Hij had zelfs een naam, Julio. Hij zag dat iemand naar hem keek, heel eventjes bekeek hij haar. Niet veel bijzonders, in elk geval niet voor hem. Verder negeerde hij de persoon en begon naar de uitgang te lopen.

sorry negeer onze posts maar gewoon :3
-
Courtney staarde naar haar mobiel, ze had moeite met het schermpje in de gaten te houden door haar trillende handen. Ze was zenuwachtig voor wat er komen zou. En of ze er nou zin in had? Ze wist het eigenlijk niet. Vandaag had ze een simpel blousje aan dat wat wijdvallend was. Haar buik viel qua grote nog wel mee, ze was slank vanzichzelf en vier maanden was nog niet erg lang, iets waar ze blij mee was, hoe langer ze het voor de buitenwereld kon verbergen. Zelfs haar ouders wisten nog nergens van. Ze kon het hen gewoon niet vertellen. Weer staarde ze naar haar schermpje, ze had Flynn gesmst of het nog doorging om met hem mee te rijden. Zeker naar haar actie die niet zo goed gevallen was bij hem.

Flynn duwde de deur open. Hij had het smsje nooit gekregen, dus hij wist niet dat ze hem gesmst had. "sorry dat ik je zo lang liet wachten, ik verwachtte eigenlijk dat je van die kant kwam." hij klopte op de zitting naast hem. Na een beetje zeuren hadden de mensen van het getuigen programma toegezegd dat hij een auto kon hebben. Het was een zwarte, nette auto, die enorm veel kon hebben, kogelbestendig glas en ga zo maar door, er zat zelfs een soort turbo in gebouwd. Maar die mocht hij niet gebruiken, behalve bij noodgevallen. Zijn hart maakte weer een sprongetje toen hij haar zag. "hoe is het met jullie?" vroeg hij terwijl hij haar kort aankeek. Hij kon haar niet zo lang aankijken als eerst zonder dat vreemde gevoel in zijn maag te krijgen. "lang niet meer gezien." zei hij. Hij kwam niet terug op hun laatste 'afscheid' omdat hij zich er een beetje voor schaamde.

Courtney was blij dat hij hun 'afscheid' liet voor wat het was, alsof het nooit gebeurt was, dat was misschien wel beter zo. Toch vroeg ze zich af waarom hij niet op haar sms'je geantwoord had, maar ze liet het er bij, ze was allang blihj dat hij er was. "Goed geloof ik." zei ze wat onzeker over wat er komen zou terwijl ze naast hem plaats nam. Zelfs met haar ongeoefende oog kon ze zien dat dit geen normale auto was, nee deze auto leek een enorm duur model te zijn. Gewoon door het soort ramen en de manier waarop hij eruitzag. "En maakt niet uit voor het wachetn hoor." zei ze terwijl ze de gordel vastklikte. Ze durfde hem niet echt aan te kijken naar haar vorige actie, maar af en toe keek ze vanachter haar rode haren eventjes naar Flynn. "Nogmaals bedankt." zei ze terwijl ze haar tas voor haar voeten zette en hem nu een onzekere glimlach schonk.

"Waarvoor bedankt?" vroeg Flynn een beetje warrig terwijl hij de auto startte en voorzichtig van de parkeerplaats afreed. Nog steeds gluurde hij af en toe naar Courtney. Hij vond het niet nodig dat ze zich bedankte dat hij even met haar meereed. Hij vond het fijn bij haar te zijn, ookal moesten ze daarvoor naar het ziekenhuis. "verheug je je er al een beetje op?" vroeg hij uiteindelijk, toen het nummer op de radio afgelopen was. Hij reed nog voorzichtiger als hij normaal zou doen, maar hij hoopte dat Courtney dat niet merkte. De auto was warm en comfortabel. En Flynn vond het geen erge plek om zijn tijd door te brengen.