De parkeerplaats

"Voor het meerijden." antwoorde ze terwijl ze voor zich uit het raam keek waar de afrit van Franklin High veranderde in de grote weg richting het ziekenhuis. Ze keek pas weer opzij toen Flynn haar wat vroeg. "Eerlijk?" vroeg ze met een waterig glimlachje, "Ik heb eigenlijk geen idee." voegde ze eraan toe. "Het is wel leuk om te zien enzo, maar dan is het gelijk zo definitief." vulde ze haar eigen woorden aan. Ze had geen idee of hij haar zou begrijpen, maar ze wist niet hoe ze het beter uit zou moeten leggen. Nog steeds wat gespannen zat ze in haar stoel terwijl ze de leren handvatten van haar tas rond haar vingers bewoog.

Flynn stak zijn hand naar haar uit en legde hem op haar bovenbeen. Nu kon ze hem pakken als ze hem nodig had. Hij voelde de bekende kriebels weer door zijn arm vliegen en hij keek haar heel bewust niet aan. "Het is ook niet makkelijk" was alles wat hij zei. Hij geloofde haar volledig dat het enorm moeilijk voor haar zou worden, lastig en niet zo voorspelbaar als haar leven misschien tot nu toe geweest was. Ze zou er altijd rekening mee moeten houden en hij kon zich voorstellen dat dat moeilijk was.

Op de plek waar Flynn's hand zat kwam een warm fijn gevoel op haar been. Kort eek ze er met haar blauwe ogen naar, maar hem vasptakken durfde ze niet. Niet na wat ze enkele dagen terug geflickt had. Iets wat minder goed uitgepakt was dan gepland, hoewel er niet zoveel aan gepland was. "Daar heb je gelijk in." zei ze droog terwijl ze naar het profiel van Flynn bleef kijken die aan het rijden was.

Flynn werd een beetje ongemakkelijk van haar blik en keek kort opzij. "Courtney..." hij zou alsnog over eergisteren beginnen. Zijn glimlach gleed meteen van zijn gezicht. Zijn telefoon was redelijk langzaam en nu pas verscheen het smsje in beeld dat Courtney deze middag gestuurd had. Hij had zo'n ding in zijn auto zitten waardoor hij handsfree kon bellen. Hij drukte op openen en zag dat ze hem gevraagd had of het doorging. Vlug klikte hij het weg. Voor hem was het heel logisch geweest, beloofd is beloofd. "Over eergisteren..." hij moest het haar op de een of andere manier duidelijk maken, hij wilde haar enorm graag, maar niet zo. Ze wist niet wie hij was, en dat ging hij haar ook niet zo snel al vertellen. Vluchtig keek hij haar aan om daarna zijn ogen weer op de weg te richten. "Ik had niet zo snel weg moeten gaan, en geloof me, ik wil dat ook..." hoe kon hij haar nou op een goede manier duidelijk maken dat het niets tussen hen kon worden door zijn verleden, een verleden dat zij niet kende. "Maar er zijn dingen die het jou onmogelijk maken mij echt te leren kennen. En dat is niet fair tegenover jou." Ze mocht niet eens zijn naam weten. Als hij met iemand ging wilde hij alles met diegene kunnen delen, en als je al je naam niet kon vertellen... Ze reden het terrein van het ziekenhuis op en Flynn parkeerde de auto, maar stapte nog niet meteen uit. Hij keek Courtney aan met zijn heldere bruine ogen.

Courtney zag haar smsje op het schermpje van de mobiel van Flynn verschijnen, dat verklaarde waarom hij niet geantwoord had. Dat had dus niet aan haar gelegen, bedacht ze zich opgelucht. Ze keek weer van het schermpje weg naar de weg voor hen die in de buurt van het ziekenhuis leek te komen, aan de boorden langs de weg te zien tenminste. Ze keek pas weer opzij toen hij over eergisteren begon. Ze wist net of ze het er wel over wilde hebben. Er verscheen een soort vraagteken boven het hoofd bij de verklaring van Flynn, ze kon er niet echt iets van begrijpen. Dat kon aan haar zenuwen liggen, of het was echt onduidelijk. Daarom knikte ze een beetje afstandelijk. "oké..."mompelde ze. Nu ze het parkeerterrein opreden was er een soort brok van zenuwen in haar keel terecht gekomen waardoor ze niet echt kon praten. Daardoor keek ze alleen maar met haar felblauw ogen naar Flynn en probeerde ze een soort glimlachje op haar stijf op elkaar geperste lippen te krijgen.
-
verder bij het ziekenhuis?

okee, wie begint?

we kunnen ook gewoon verder gaan met deze meet? Dus dat ze uitstappen enzo xd?

Begin jij maar (A)

Maud werd op de grond geduwd en al haar bladeren belandde op het asvalt.' Ahh meisje toch kan je niet voor jezelf opkomen?' Het was een scherpe stem van een heel mooi meisje dat bij de football jongens stonden. Eén van die jongens had haar geduwd en de ander had de blaadjes uit haar handen gegooid. Snel raapte ze alles bij elkaar en probeerde zonder al te veel gestuntel op te staan. Haar vingers tikte tegen haar blaadjes aan en ze keek naar de grond.' Ohh het meisje is haar tong verloren.' Maud wilde weglopen maar er ging een jongen voor haar staan. Gelijk draaide ze zich om maar ook daar stond een jongen. Gelijk kromp ze inéén haar schouders hingen naar beneden en ze beet verdrietig op haar lip. Iedere keer was zij het mikpunt hoor.

Ian slenterde wat over het schoolterrein toen hij zag hoe een of andere bitch een meisje pestte. Hij besloot in te grijpen. Deels omdat hij die trut haatte en deels omdat hij zin had om wat aandacht te krijgen. Hij stak een nieuwe oogbol lollie in zijn mond en lep op hen af. "Hee slet, laat haar eens met rust." Het meisje keek kwaad naar hem om. Hij glimalchtte zoet. "Ja jij, trut. Ben je zo sneu dat je iemand moet treiteren, gewoon om je een beetje machtig te laten voelen? DAt is zwak. En dumb en dumber daar zijn ook niet erg slim als ze zich door jou laten commanderen. " Hij wendde zich naar de jongens. "Wat ze jullie ook heeft wijs gemaakt, in bed valt ze heel erg tegen, de kaft zegt neits over het boek." Inmiddels was hij bij het groepje aangekomen. Oh wat hield hij van de kwade blikken die hij nu kreeg, voornamelijk van het meisje, die ook nog eens knal rood was.

Maud keek even op toen ze een stem hoorde die duidelijk haar probeerde te redden. Het was een jongen met een toch wel erg bijzondere haarkleur. Het zorgde voor een glimlach op Maud haar gezicht. Maar gelijk toen de jongens dat zagen kwamen ze dreigend een stap op haar af en gelijk keek ze weer naar beneden. De jongens werden ook door de jongen beledigd en gelijk leken ze Maud vergeten te zijn.' Wel een grote mond voor een jongen zoals jij hé?' Zei één van de jongens terwijl ze dreigend op De jongen met het grappige haar afkwamen. Maud sloop zachtjes en hopelijk on op vallend naar de andere kant en pakte de hand van de jongen met de grappige haren vast,' Kom weg hier, je begrijpt zo te zien niet wat ze je allemaal aan kunnen doen.' Haar stem was zacht maar toch duidelijk dwingend. Ze wilde niet dat de football jongens de jongen met de grappige haren iets aandeed. Dat zou dan haar schuld zijn en dat wilde ze niet.

Ian glimalchtte naar haar. "Dat weet ik heel goed, babe, geloof me." Hij gaf haar een knipoog. "Maar madame de presidente hiero zegt dat we moeten gaan, dus Fuck you Mika, Oh wait, I already did." Hij lachtte voor hij Mauds hand stevig beetoakte en haar weg begon te loodsen. Zodra de anderen uit het zicht waren stond hij stil en keek naar Maud. "Gaat het?" vroeg hij vriendelijk. Hij sloeg nu een heel andere toon aan, niet de spottende hooghartige toon van net maar een vriendelijke zachtaardige toon.

Maud werd rood door het woord Babe en door zijn knipoog. Ze wist echt niet meer wat ze moest zeggen en schuifelde een beetje met haar voeten. Toen hij haar wegloosde ging ze maar al te graag met hem mee weg van dat tuig.' Euhm ik denk het wel.' Mompelde ze zachtjes en keek naar al haar bladeren die gekreukt waren maar nog wel bij elkaar te houden waren.' Heel erg bedankt.' Ze mocht die Mika echt niet. Ze was zo verschrikkelijk en leek altijd Maud te moeten hebben.' Ik was daar nooit heelhuids weg gekomen als jij er niet was.' Ze bloosde nog steeds lichtelijk en keek de jongen toen nog een keer aan. Ze glimlachtte vriendelijk maar onzeker. Haar hele houding zag er onzeker uit. Ze schuivelde een beetje met haar voeten en hield stevig haar blaadjes vast. Toch tikte haar hand een bepaalde ritme tegen de blaadjes aan maar dat was gewoon omdat het een zenuw tikje was. Ze moest altijd iets met haar hand doen anders werd ze gek.

Ian glimalchtte. "Geen dank, ik deed het geheel uit zelfzuchtige redenen, ik wilde die Mika namelijk eens lekker voor schut zetten voor haar vrienden. Niemand komt aan mijn vrienden, en zeker Clover niet." Hij glimalchtte naar Maud. Die bitch van een Mika had Clover enorm zitten treiteren toen die hier naar school kwam om Ian op te zoeken. Clover was nogal overgevoelig en stond neit echt zeker in haar schoenen. Dus als een trut als Mika haar ging treiteren om haar gothic\lolita kleren en haar haar dat voor 40% groen was... "Maar ik ben Ian." Hij keek naar het papier. "Bladmuziek?" vroeg hij geinteresseerd.

Maud wist niet echt zeker waar hij het over had maar volgens haar ging het om een vriendin. Blijkbaar had Mika weer eens iets uitgehaald.' Ik ben Maud. En ja bladmuziek voor de viool. Allemaal wel klassiek ben ik bang.' Ze streek met haar vrije hand even over haar zwarte jurk die tot haar knie was en heel erg veel weghad van een soort schooluniform. Ze mocht niet beslissen wat voor kleding ze droeg. Dat deden haar ouders. Net als hoe ze haar haren zou doen of welke muziek ze speelde. Haar hele leven werd geleid door haar ouders.' Ik hou echt van je haar. Het is cool. Kon ik maar zoiets doen.'

Ian haalde zijn schouders op. "Wat is er mis met klassiek? Er zijn erg veel goede metal liedjes die op klassieke muziek zijn geinspireerd, dus ik ben die stijl wel dankbaar." Hij glimalchtte naar haar. "Maar waarom kan je jouw haar geen felle kleur verfen als je dat wilt?"

Maud beet op haar lip om die vraag.' Euhm mijn ouders...' Ze trok haar muziek nog wat dichter tegen haar borst aan en staarde naar haar schoenen. Ze zuchtte even diep en glimlachtte toen weer maar je kon duidelijk zien dat hij gemaakt was.' Ze overzien alles in mijn leven. Ik kan niks doen zonder hun toestemming en als ik het wel doe komen ze er hoe dan ook achter. Ik moet in hun ogen perfect zijn in alles wat ik doe. Ik heb ook geen tijd voor vrienden of hobby's alles voor hogere cijfers.' Ze glimlachtte en keek toch wat zenuwachtig op haar klok.' Toch zou ik zo graag een keer even niks van mijn ouders aantrekken. En gewoon doen waar ik zin in heb. Maar die dag zal waarschijnlijk niet komen.'

Ian fronste. Ja zulke ouders had je ook nog. Zijn moeder was altijd wel chill maar zijn vader was altijd al een eikel geweest, en had hem een beetje verwaarloosd in emotioneel opzicht sinds Daisy er was. Niet dat hij het Daisy kwalijk nam, dat engeltje was daar veel te lief voor. "Dus, als ik het goed begrijp, proberen jouw ouders alles voor je te beslissen en mag je neit jezelf zijn, jezelf uiten of een persoon zijn." Zei hij een tikje verbaasd. Oh zijn moeder moedigde hem juist aan zichzelf te zijn. Niet het neppe plaatje van hem dat zijn vader wilde.

Maud knikte en streek een plooi recht uit haar jurk,' Ik heb nog nooit gedronken, gerookt, uit geweest, naar een feest gegaan of zelfs ook maar een vriendje gehad. Ik mag geen hakken, mijn rokken mogen niet korter dan tot mijn knie, ik moet altijd vooraan in de klas zitten en iedere minuut van de dag viool spelen. Zo niet dan hebben mijn ouders een bijles leraar naar me toe laten komen om alvast voor universiteit verder te studeren.' Ze glimlachtte maar haar ogen stonden vol pijn. Dit was niet het meisje die ze wilde zijn. Dit was alleen het droom beeld van het meisje dat haar ouders wilde dat ze was.

Ian liet dit ven tot zich doordringen. "Maud, dit is hun manier om te laten zien dat ze van je houden, maar misschien zou je hen een keer kunnen zeggen dat je het er niet mee eens bent. " Zei hij op een vriendelijke toon die hij meestal gereserveerd hield voor zijn zusje.

Maud schudde haar hoofd,' Was dit maar hun manier om te zeggen dat ze van me hielden. Dat is niet zo. Ik ben een ongelukje geweest. Mijn ouders wilde geen kinderen. Maar goed nu ik er toch ben kan ik net zo goed gelijk de geweldigste dochter zijn die er maar bestaat. Dus doe ik alles om aan hun hoge verwachtingen te voldoen en als ik een 9 heb gehaald inplaats van een 10 zijn ze enorm teleurgesteld in me en krijg ik nog meer bijles om maar te zorgen dat die cijfer veranderd.' Maud begon dit gesprek niet leuk te vinden. Ze hield er niet zo van om mensen te vertellen over haar ouders.' Maar euhm ik denk dat ik moet gaan, ik ben laat voor mijn viool les. Het was leuk je te leren kennen.' Ze glimlachtte lief en kreeg weer blosjes op haar wangen.' En nogmaals bedankt voor het redden van mijn leven daarnet. Heb je werkelijk met Mika geslapen eigenlijk? Ik kan me niet voorstellen dat iemand met dat kind wil slapen.'

Ian glimalchtte. "Dan kunnen we samen de ongelukjes club beginnen, tenminste mijn vader denkt er zo over." hij haalde diep adem. "Gelukkig heb ik die eikel al een paar jaar niet gezien. Alles wat hij kan is tegen me schelden, hij moet echt eens wat nieuws leren." Hij toverde een glimlach op zijn gezicht maar die was niet echt. "En ja ik ben al eens met Mika naar bed geweesd." Hij gaf haar een knipoog. "Ik zal maag geen details geven, maar die bitch is echt neit zo zelfverzekerd als ze doet lijken." Hij glimalchtte en gaf Maud een klopje op haar hoofd, als bij een puppie. "Maar ga jij maar snel naar viool-les Maud-chan~"Zei hij met een vrolijke glimlach. "Ik moet toch eens gaan kijken of ik mijn eigen teksten kan afschrijven."

Maud haar wangen werden weer helemaal rood bij zijn knipoog.' euhmm dan zie ik je vast nog wel.' Ze mocht Ian wel alleen was ze toch wel een beetje onzeker over het feit dat hij naar haar knipoogde dat soort aandacht kreeg ze niet en al helemaal niet van zo'n jongen als Ian.' daag.' zei ze nog zachtjes waarna ze vlug wegliep. Haar hand gleed door haar haren die als een soort van gddragen werden door het kleine briesje dat op kwam spelen.

Ian keek haar glimalchend na voor hij naar binnen ging, op zoek naar zijn tekstblok om verder te schrijven aan zijn teksten.

Courtney bukte zich om haar tas bij haar voeten vandaan te pakken terwijl Flynn het schoolterrein opreed. Ze hadden net wat kerstinkopen gedaan, kleine cadeautjes en lekkernijen. Ze had het zelf niet kunnen laten omw at voor de kleine te kopen. Hoewel deze er niet ozu zijn met kerst, nee die zat nog veilig in haar buik die nu toch echt een toeter leek te worden. Op Courtney's hoofd stond een kerstmuts terwijl ze lachend er ook een op die van Flynn zette. Onder haar jas hing nog steeds het prachtige kettinkje dat ze van Flynn gekregen had.

Flynn glimlachte toen ze de muts op zijn hoofd zette en legde kort zijn hand op haar been. Courtney werd hoe langer hoe meer Courtney met buik. Haar buik was langzaam echt enorm aan het worden en had nu toch wel echt de omvang van een flinke basketbal. Ze kon niet meer zo recht zitten als eerst en de buik zat voortdurend in de weg. Flynn draaide de parkeerplaats op en stapte uit, liep toen eerst naar Courtney's kant van de auto en trok het portier open, maar liet haar nog niet uitstappen, hij bukte voorover en drukte zijn lippen gelukzalig op die van haar. Legde zijn andere hand in haar onderrug en zoende haar met zijn ogen dicht. Dit voelde nog steeds goed, zo enorm goed, en hij was nog hier! Hij was al maanden op dezelfde plek. Op de plek waar Courtney ook was.