De parkeerplaats

isgoed, begin jij? (het kan zijn dat ik sloom reageer, ik kijk ondertussen een film
~~
Flynn glimlachte naar haar, een soort van dan. Ze reden het ziekenhuis terrein op. Vlug stapte hij uit en liep naar haar kant, waar hij het portier opende en haar hielp uitstappen. "we zijn er bijna" zei hij vooral geruststellend tegen zichzelf, hij had haar hand stevig vast en bleef krampachtig op haar gezicht letten.

~
mijn toetsenbord doet raar al mijn tekentjes zijn verplaatst, weet jij toevallig hoe ik dat kan veranderen?

Moet je onderin je beeldscherm, bij dat balkje je toetsenbord weer in amerikaans instellen :p
-
Courtney kneep eventjes in zijn hand terwijl hij haar uit de auto hielp. "Dankje." zei ze zacht trewijl ze de deur dicht sloeg. Ze had geen idee waar ze nu heen zouden moeten waardoor ze Flynn vragend aankeek. Misschien wist hij het, hij zou waarschijnlijk logischer nadenken dan zij op het moment.
-

ehm waar zullen we? :3
En zullen we verder gaan bij het ziekenhuis?

okee, maar nu doet ie het nog steeds hij doet het alleen hier, op msn doet ie het wel normaal


Hij hield haar hand stevig vast terwijl hij haar met zich meetrok richting de receptie, hij liep iets langzamer dan normaal, maar daar zou Courtney waarschijnlijk niet veel van merken. Bij de receptie vroeg hij meteen waar het opaan kwam. "mijn vriendin hier heeft wat last van haar buik en we zijn een beetje bang dat er iets mis is" zei hij, de receptioniste snapte het meteen en wees hen door naar de volgende kamer, waar ze even moesten gaan zitten en wachten tot ze een echo apparaat gevonden hadden, toen liep de receptioniste terug naar haar plaats aan de balie.

raar...
-
Courtney beet op haar lip terwijl z in de kamer plaatsnamen. "Het zal toch wel meevallen?" vroeg ze aan Flynn terwijl ze dicht tegen hem aan ging zitten. Alsof dat veiliger zou zijn. Nu snapte ze wel waaorm mensen zich bij het betreden van een ziekenhuis zich gelijk drie keer zo slecht voelde. Het was gewoon de sfeer die er hing.

"Ja, het komt allemaal wel weer goed, zal wel gewoon kerststress zijn zoals je al zei" zei Flynn meer om haar gerust te stellen dan dat hij het echt geloofde, hij legde zij arm dicht om haar heen, wilde uit automatisme de hand van de arm die om haar heenlag op haar buik leggen maar bedacht zich. Het scheen de vorige keer niet zo fijn geweest te zijn, dus het leek hem slim om het nu gewoon niet eens te proberen. Hij drukte een kusje op haar slaap, en beschermend trok hij haar nog dichter naar zich toe, voor zover de stoelen het toelieten.

Sahirah en nick bij de wensput btw?
-
Courtney glimlachte lichtjes naar hem en keek even naar haar voeten die ditmaal niet in ellehoge pumps zaten, maar ze in warme uggs had gestopt. Op dat moment kwam er een vrouwelijke arts binnen waardoor Courtney recht op ging zitten en nogmaals met haar hand door haar haren ging. "Goedenavond." beantwoorde ze de groet van de arts die tegenover hem plaatsnam en hen beide even in haar opnamen.

sure
~~
Flynn groette de vrouw ook en stelde hen heel snel voor. Ze had al van het probleem gehoord en liep met hen naar achteren, naar het echo apparaat. "Wil je dat ik meekom?" vroeg Flynn, hij zelf wilde natuurlijk mee, maar hij vroeg het nog steeds, ookal was hij tot nu toe elke keer mee geweest naar echo´s. De arts wenkte hen. "Het kan altijd dat u zich af en toe ietsje minder voelt, er bestaat niet voor niets zoiets als zwangerschaps misselijkheid" zei de arts, terwijl ze Courtney gebood te gaan liggen.

Courtney knikte naar Flynn, "Graag." zei ze, ze ontspande zich meer met hem erbij. Courtney volgde de arts achter het scherm en deed haar shirtje omhoog. Ze knikte terwijl ze ging liggen, "Maar dit voelt anders, als krampen." legde Courtney uit terwijl ze kort haar blauwe ogen sloot bij een pijnlijke steek in haar buik. "Denkt u dat het ernstig is?" vroeg ze aan de vrouw die het apparaat aanzette.

Flynn liep met haar mee en liet zijn hand in die van haar terwijl ze ging liggen. De arts reageerde niet. Tenminste niet meteen. "Oké, dit kan even koud worden" zei ze terwijl ze van het spul op Courtney´s buik wreef. Flynn kon zich voorstellen dat dat neit heel prettig was als je er al last van had. Hij streelde zachtjes haar lange rode haren uit haar gezicht en keek haar aan. De arts drukte het koude apparaat op Courtney´s buik en Flynn kromp ineen omdat hij zich voor kon stellen hoe pijnlijk dat moest zijn als ze zijn aanraking van straks al niet kon hebben.

Courtney beet op haar lip toen de arts het apparaat op haar buik legde. De gel was koud, maar voelde op een bepaalde manier fijn op haar buik. Ze keek even bemoedigend naar Flynn terwijl ze nog steeds zijn hand vast had. Waarna haar blik naar de arts ging om iets van haar gezicht af te kunnen lezen, wat best lastig was. Gelukkig hoorde ze het geluid van het hartje, dus het kindje leefde tenminste nog.

De arts keek naar het beeldscherm. "hmm" zei ze langzaam, terwijl ze met het ding over Courtneys buik ging, Flynn bleef naar Courtney kijken. "er schijnt iets niet goed te zijn met de baarmoederwand" zei de arts rustig tegen Courtney, "Bent u in de laatste tijd bloed verloren, of gewoon vocht, anders dan urine?" vroeg de arts, terwijl ze met het apparaat nog steeds rondjes trok over haar buik.

ben begonnen bij de wensput:D
-
Courtney beet op haar lip, ze begreep net wat er mis kon zijn, ze had zich toch aan alle voortschriften gehouden... Ja toch? Kort keek ze bezorgd naar Flynn waarna ze naar de arts keek en knikte, "Ja, vanmorgen wel een beetje... Maar ik dacht dat het normaal was." zei ze schuldbewust. Ineens voelde ze zich nog erg jong, veel te jong om een kindje te kunnen krijgen en dat veilig op te kunnen voeden. Maar die gedachte verdrong ze snel door naar het schermpje te kijken waar ze zelf niks verkeerds zag. "Is het ernstig?" haar stem klonk wat angstig waardoor ze nog wat harder in Flynn's hand kneep.

Flynn verstevigde zijn greep op haar hand toen ze erin kneep. Hij keek nu ook naar de arts. "Het spijt me dat te moeten zeggen, maar het kan inderdaad heel ernstig zijn, u zult uit moeten kijken met alles wat u doet en de komende drie maanden strikte bedrust moeten genieten, niet te veel lopen of staan, het beste is gewoon blijven liggen" zei de arts terwijl ze hen kort aankeek. "Als u nog eens bloed of vocht verliest meteen naar het ziekenhuis komen of een ambulance bellen, verder mag u niet aan zwangerschapsgym doen, of zwangerschapszwemmen" telde ze op. "Doe zo min mogelijk, want een miskraam is niet onwaarschijnlijk, zelfs niet zo laat nog in de zwangerschap" de arts keek het serieus aan. Dat laatste had ze niet moeten zeggen, wist Flynn, Courtney was sterk, maar een miskraam zou ze niet doorstaan. "Het enige dat ik u nu als raad kan geven is naar huis gaan en blijven liggen, niet te lang in de auto rijden en u kunt beter geen paracetamollen gaan slikken voor de pijn omdat het erg onwaarschijnlijk is dat ze zullen werken, elke andere medicatie ook niet innemen, dat kan gevaarlijk zijn voor het kind." zei ze terwijl ze het apparaat achter zich neerlegde en een stuk papier afritste om haar buik af te vegen, maar Flynn nam het papier van haar over en de arts begreep dat ze hen beter even alleen kon laten. Flynn had Courtneys hand niet losgelaten, ookal was hij van plek veranderd, hij veegde zo voorzichtig als dat ging de gel van haar buik en keek haar aan, bang voor haar reactie, bang haar pijn te doen.

Courtney's gezicht betrok bij de woorden die ze uitsprak, het maakte haar angstig. Een miskraam, daar had ze nooit bij stil gestaan. Dat zou gewoon niet kunnen gebeuren. Dat was iets wat bij andere voorkwam, niet bij haar. Courtney knikte braaf bij haar instructies. Aan zwangerschapsgym had ze bijna niet gedaan, omdat ze al die bewegingen al kon door haar opleiding en ze er niet op hoefde te trainen. Haar gezicht had al de kleur verloren toen de vrouw naar de andere kant van de behandelkamer liep. "Oké dan..." zei ze met een beverige stem tegen Flynn. "Het komt vast wel goed." zei ze half haar adem inhoudend om haar stem zo zeker mogelijk te laten voelen.

Flynn zei niets, reageerde niet, maar ging met uiterste preciesie en voorzichtigheid verder het goedje van haar buik af te krijgen. Hij hoorde heel goed dat Courtney het er moeilijk mee had en keek haar kort aan. Ze zouden zo alleen zijn. Hij duwde haar shirtje omlaag toen hij klaar was en hielp haar overeind komen. Had haar nu steviger vast dan op de heenweg, omdat hij nu bang was dat ze echt in zou storten, niet door lichamelijke krachten, maar hij had door dat het veel van haar vergde. Hij nam kort afscheid van de vrouw en liep toen met Courtney aan de hand de deur uit, naar de auto.

Eenmaal bij de auto liet ze zich op de leren stoel vallen. Ze had geen idee wat ze zou moeten zeggen op het moment. Wat ze überhaupt zou moeten doen. Er was geen mogelijkheid dat ze rust zuo houden in haar slaapkamer. Nee, met 3 andere kamergenootjes die al gek van haar werden. Niet heel raar met haar karakter... Bij Flynn was ze heel anders dan bij meisjes. Omdat die als het ware concurrentie waren. Hoewel op het moment niet, dat was dan wel weer aan haar te merken, ze was vriendelijker geworden. Maar haar chaggerijnigheid was niet altijd onder controle te houden. Met haar blauwe ogen keek ze naar Flynn die ook ging zitten. Nog steeds was haar gezicht spierwit terwijl ze beverig ademhaalde.

"Courtney, je komt bij mij in het appartement, dat is hier maar een paar straten vandaan, dan zijn we snel, mocht er iets zijn, naar school kan je toch niet nu en bovendien is er op deze manier altijd iemand die je in de gaten houdt" zei Flynn vastbesloten. Hij pakte haar hand vast en zou die niet los laten, de hele dag niet. Hij wilde haar kunnen zeggen dat alles goed kwam, dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, maar dat ging niet, want hij maakte zich ook zorgen, en wat als het niet goed zou komen? Wat dan? Hoe moest het dan verder?

je kan ook weer bij de wensput )
-
Courtney had nog niet eens aan een oplossing gedacht, maar het leek alsof Flynn haar gedachten kon lezen. Daarom knikte ze instemmend, "Dat klinkt als een goed plan." zei ze nog steeds beverig van de schrik terwijl ze zijn hand vastpakte. Kon het nou nooit gewoon een keer gaan zoals het hoorde? Courtney keek met een glimlachje naar Flynn, het was niet ehct een vrolijke glimlach, maar het was een glimpje hoop. Het zou wel goedkomen, dat wist ze zeker.

Flynn glimlachte hoopvol terug en startte de auto. "ik haal straks je spullen wel" zei hij terwijl hij het parkeerterrein afreed. Ze zag bleekjes en Nick zette de radio aan. De kerstmuziek leek enorm misplaatst op dit moment, dus zette hij hem vrijwel meteen weer uit. "het komt wel weer goed, je houdt gewoon bedrust zoals die vrouw zei en dan kan er niets gebeuren" het was half een vraag, maar hij slikte zijn wanhoop in.

Courtney knikte. Haar blik ging naar voren, de weg op waar honderden auto's reden die allemaal opweg waren naar een gezellig kerstfeest, en dan zaten zij hier zielig in een auto... Nee, zo moest ze niet denken, ze was samen met Flynn dat was al fijn genoeg. Misschien konden ze nu zelfs niet naar haar ouders, hoewel die dan wel vragen zouden gaan stellen. Weer knikte ze, "Je hebt groot gelijk." zei ze zo positief mogelijk.

Voor zijn appartement zette hij de auto stil. Hij moest even tot zichzelf komen, heel even maar, moest even tegen iemand schreeuwen, maar dat ging nu niet. Hij opende het portier langzaam en liep toen naar Courtneys kant, voor Courtney was het allemaal nog veel erger, die moest het ook allemaal voelen, lichamelijk en geestelijk. Hij trok het portier zoals altijd open en hielp haar weer uitstappen. Ze had zijn hulp inmiddels ook echt nodig omdat dit iets was waarbij de buik in de weg zat. Hij drukte op het knopje en de auto maakte een geluidje. Ze stapten de lift in toen ze binnen stonden en Flynn voelde hem omhoog zoefen.

Courtney had geen idee wat ze zou moeten zeggen terwijl ze op weg waren naar zijn appartement. Ditmaal leunde ze echt tegen Flynn aan, omdat ze bang was haar buik nog meer te beschadigen waardoor het kind dood zou gaan. Nee het mocht niet sterven. Het was kerstmis, dan werden ze geboren. Haar blik ging van haar buik, die nogs teeds pijn deed, naar de lichtjes bij de lift die aangaven waar ze in de verdieping nu zaten. Toen deze halt hield en de deuren openzoefde stapte Courtney uit de lift en ze liepen samen naar het appartement. Voor het appartement bleef ze wachten op Flynn di e de deur zou open maken. Ze was er veel te vaak nu, niet omdat ze het erg vond, maar de reden was wat minder leuk.

Flynn opende de deur en liet haar binnen. "wil je iets?" wilde hij weten. Hij doelde op iets te eten of te drinken. "en waar wil je liggen? in de woonkamer, of liever in de slaapkamer?" Hij pakte haar jas van haar schouders en hing hem samen met die van hem aan de kapstok. Zijn sleutels mikte hij op het kastje. Het was een beetje benauwd hierbinnen, dus hij duwde nog een raam open, alles om maar even iets te doen te hebben. Hij durfde Courtney niet aan te kijken, bang dat ze het zou zien, zijn zwakte.

Courtney schudde haar hoofd, op het moment had ze geen behoefte aan eten of drinken. Totaal niet. "Ehm ik ga wel op de bank." zei ze. Ze had totaal geen zin om plat te gaan, maar het moest voor het kindje. En daar had ze het voorover. Met haar hand ging ze kort naar haar buik terwijl ze plaatsnam op de bank. "Kom je erbij zitten?" vroeg ze hoopvol. Ze wilde tegen Flynn aanzitten, zijn warmte en bescherming voelen, dan zou er niks misgaan.

Flynn kon niet weerstaan, hij kon geen nee tegen haar zeggen. Hoe graag hij ook heel even weg wilde van dit allemaal. Courtney had hem harder nodig. Hij ging naast haar op de bank zitten en trok haar tegen zich aan, haar nog steeds niet aankijkend, bang de fout in te gaan. Hij trok voorzichtig een deken over haar heen en legde zijn armen weer om haar en de deken heen, drukte voorzichtig een kusje op haar voorhoofd en streelde haar rode haren.