De gang

Layla knikte, "wat mij betreft wel." ze sloot de deur achter haar en keek even twijfelend naar zijn arm voor ze hem maar besloot aan te nemen. Hj vond haar waarschjnlijk al gestoord dus kon ze nu maar een beetje normaal done, zoals demeeste den. "Oké is goed, ik ben benieuwd." ze voelde hoe de zenuwen door haar buik gierde, omdat ze voor het eerst in tijden weer eens naar een feestje ging maakte ze zichzelf wijs.

Gabe nam haar mee aan zijn arm en ze liepen een stukje de straat uit een drukker cafétje in waar een hele troep jongens en meiden zat. "Hé, hallo, jongens dit is Layla, Layla dit zijn de jongens" stelde Gabe ze voor, de jongens begonnen meteen te joelen, maar binnen de kortste keren waren ze haar al vergeten. Gabe legde een hand in haar onderrug en trok haar een soort van mee naar een tafel. "Wil je iets drinken?' vroeg hij haar, terwijl hij haar vragend aankeek.

Layla wist zich niet echt raad met haar houding toen de jongens begonnen te joelen, maar ze leken het vooral als grap te zien want ze waren haar al snel weer vergeten, gelukkig. Ze zag dat er enkele andere meisjes bij de teamleden zaten, maar er ook random mensen tussen liepen, die waarschijnlijk net als haar gewoon meegevraagd waren. Uiteindelijk glimlachte ze maar een beetje ongeakkelijk maar was ze blij dat Gabriël haar meenam naar een tafeltje. "Ja, iets als cola?" vroeg ze. Door haar medicijnen mocht ze geen alcohol, maar dat hoefde hij niet te weten. De plek waar zijn hand op haar rug gelegen voelde warm aan, op de goede manier.

"Tuurlijk, wat jij wilt" glimlachte Gabe en hij besloot ook te beginnen met cola. Hij liep naar de bar toe waar hij eerst even moest wachten omdat mensen hem even op zijn schouder moesten kloppen en feliciteren met zijn overwinning en toen wachtte hij op de twee glazen cola. De muziek stond redelijk hard, maar niet zo hard dat het onmogelijk was om elkaar te verstaan, alleen bijna onmogelijk.

Layla bleef aan het tafeltje zitten toen Gabriël er van door ging om hun drankjes te halen. Ze steunde met haar ellebogen op tafel en leunde met haar hoofd op haar armen terwijl ze naar Gabriël bleef kijken. Hij werd duidelijk gefeliciteerd door zijn maten en iedereen leek vrolijk te zijn. Van achter de bar kwam een van zijn teamgenoten met iets wat op een brandslang leek, maar dan kleiner. "Heyy gabriel." rep hij naar hem waarna hij het nijpgeval van de slang indrukte en er een enorme straal rode frisdrank door de kroeg ging. "Op de overwinnng."

Het ene moment kreeg gabe twee glazen cola in zijn handen gedrukt, het andere moment zag hij een enorme straal frisdrank op hem afkomen. Frisdrank was vocht, en vocht was water, Gabe's ogen werden groot en hij was te laat met terugdeinzen waardoor hij de volle laag kreeg. WAter, heel veel water. Het moest weg! HET MOEST WEG. HET MOEST STOPPEN NU! NU! Eerst wilde Gabe gillen of schreeuwen, maar er kwam geen geluid uit zijn keel. De glazen waren uit zijn handen gegleden, langzaam doorweekte de vloeistof zijn kleren. Maar hij had het gevoel dat hij nergens heenkon. Alsof hij daar weer zat, in die auto, bonzend op de deuren, trekkend aan de gordels. Honderduizend dingen schoten door zijn hoofd. Mama, papa, Tina, ze flitsten voorbij, zwaaiden kort en verdwenen weer. Als gehypnotiseerd bleef Gabe staan, ook toen de straal verdwenen was en zijn vrienden hem alleen keihard uitlachten. Gabe's handen begonnen te trillen, en hij probeerde zich te bewegen, maar hij had nog steeds het idee dat hij verlamd was. Dat hij omgeven werd door water, rood water dit keer. Hij stond daar verstijfd en met trillende handen. Zijn vrienden dachten dat hij een grapje maakte, maar zijn gezicht was lijkbleek en zijn lippen trilden.

Layla schrok van de jongen met de frisdrank spuit, maar aan de manier waarop de omstanders reageerde was het een redelijke normale maner op de overwinning te vieren, want Gabriël was niet de enige die nat werd, hoewle hij wel het natst werd. Hun glazen klapte kapot op de grond, maar dat was nauwelijks te horen door de harde muziek en het gelach van de jongens. Maar wat niemand opmerkte was dat Gabriël stijf stil stond, van angst. Layla zag het wel, ze had zelf eerder die dag ook zo gestaan. Het duurde enkele seconde voor ze in beweging kwam en even later Gabriël bij de arm trok, "Gaat het wel?" vroeg ze toen ze hemw eg had getrokken van het groepje.

Beelden flitsten voor zijn ogen; water; heel veel water, opnieuw; water, daarna het blauwe gezicht van zijn moeder, vader, zusje. Hij stond nog steeds als verstijfd, en het enige wat hij dacht was 'moet lucht halen, nu, moet weg hier, nu' maar hij kon zich niet verroeren. Zijn ogen keken naar een punt in het niets en hij zag het telkens opnieuw voorbij trekken. Hij wilde naar buiten, weg van het water, weg hier, maar zijn benen luisterden niet. Hij was blij met Layla's beweging, door haar warme handen werd hij een stukje uit zijn verbeelding getrokken, maar niet genoeg om de waas van beelden te verdrijven die zich als een soort griezelfilm voor zijn ogen afspeelde.

Layla merkte dat hij nog steeds een soort in trance leek te zijn. De manier waarop hij naar een nietszeggend punt in de verte staarde kwam haar bekend voor, het was een soort pijnlijke herkenning die ze in zijn ogen kon lezen. Of tenminste dat maakte zij er van. "Het is maar frisdrank." probeerde ze hem bij zijn positieven te brengen terwijl ze hem richting de uitgang van de kroeg leidde, frisse lucht zou hem goed doen dacht ze.

Buiten leek het alsof Gabriëls longen openklapten. Lucht! Hij hijgde en de kille avondlucht kwam zijn longen binnen, de witte kleur trok uit zijn gezicht weg en hij zag er weer langzaam normaal uit. Dankbaar keek hij omlaag naar Layla, maar even later overviel een soort schaamte hem. "Ik.. ik eh..." mompelde hij, terwijl hij tegen d emuur omlaag zakte.

Layla stond een beetje ongemakkelijk tegenover de inelkaar gezakte Gabriël die nu op de grondz at. "Het was maar Frisdrank?" zei ze op een vragende toon. Ze begreep niet waarom hij daar zo heftig op gereageerd had. Ze ging naast Gabriël op de grond zitten en keek hem met zijn donkere ogen geruststellend aan.

Hij schudde zijn hoofd. Wist dat het stom geweest was. Maar hij en water, of vocht was een slechte combinatie. "Ik houd niet zo van water" murmelde hij toen. Hij keek haar een beetje hulpeloos aan wilde niet dat ze verder vroeg. Hij voelde hoe de vloeistof, waarschijnlijk cassis, opdroogde tot een plakkerig goedje dat zijn kleren tegen zijn lichaam geplet hield. Dit was niet hoe hij het zich voorgesteld had. Overwinning, ja wat.

Layla keek hem wat verward aan, "Hoe bedoel je?" Water was hetgene waar ze juist van hield, zonder water had ze hier net meer gezeten, het was iets wat haar leven had gered. ets wat niet eens overdreven was. Daarom was het voor haar lastig te begriijpen dat je niet van water kon houden, dat je er zelfs bang voor kon zijn.

"Ik hou gewoon niet zo van water, oké?" zei Gabe, terwijl hij haar nog een keer kort en bijna smekend aankeek. Hij was blij dat Layla hem mee naar buiten genomen had. "Dankje dat je me daar even weggehaald hebt" zei hij dan ook zachtjes.

Layla besloot maa rniet verder te vragen, zoals Gabriël die middag. Zonder dat ze het oorhad legde ze een troostende hand op zjn bovenbeen. "Geen dank hoor, je leek even lucht nodig te hebben." ze glimlachte even naar hem terwijl ze haar hand op zijn bovenbeen warm voelde worden. Een gevoel dat zeniet kende, maar ook niet vervelend vond.

Het klopte hij had ook lucht nodig. Hij keek haar nog even dankbaar aan, maar was nog niet in staat overeind te komen. Als een soort bedankje gaf hij een kneepje in haar hand die nog op zijn knie lag. Hij bleef haar aankijken, zag de lichtjes in de bruine ogen. Het was een mooi meisje, besefte hij, een goede vriendin. Ze had hem geholpen toen de anderen niet doorhadden dat het niet goed met hem ging.

Layla voelde hoe er een warme gloed door haar lichaam verspreidde toen Gabriël haar aankeek, een gloed die haar een gelukzaligg evoel gaf van binnen. Met een schok ontdekte ze dat ze hem leuk begon te vinden en dan ook echt leuk in de vorm van verliefd. Snel wende ze haar blik van hem af en keek ze naar de overkant van de straat waar een stelletje hand in hand lep. Ze mocht niet verliefd op hem worden, nee dat zou een ramp zijn en bovendien zou het haar alleen maar meer pijn doen.

Uiteindelijk, na een tijdje, stond Gabe op. "Laten we weer naar binnen gaan?" stelde hij voor, terwijl hij haar voorzichtig omhoog trok. "Het spijt me, dit is waarschijnlijk niet hoe je je dit feestje voorgesteld had, en meestal is het ook niet zo, maar... Nouja... " hij hield niet zo van water nee. Maar dat wist ze zo langzamerhand ook wel. Hij trok haar aan haar hand mee naar binnen. "Twee cola!" riep hij naar de bar, en evenlater kregen ze allebei een glaasje cola in hun handen gedrukt.

Layla wist niet of ze wel zo'n zin had om weer naar binnen te gaan. Ze wist al weer helemaal waarom ze niet van feestjes hield en sowieso viel ze erg uit de toom met haar lange spijkerbroek en vestje die alles bedekte tussen de prachtige meisjes die hun figuur benadrukte met hempdjes en rokjes die hun lange benen accentueerde. Maar voor ze het wist had Gabe haar al mee naar binnen getrokken. "Ehm dankje." zei ze langzaam toen ze de cola in haar handen gedrukt kreeg, niet wetend wat zenu zou moeten zeggen.

"Heb je zin om te dansen?' stelde gabe voor, wijzend op de dansvloer, waar al een aantal mensen stonden te dansen. Hij glimlachte kort naar haar. "toe?" hij wilde graag met haar dansen, voelde zich nog even veilig bij Layla, waarom wist hij niet, maar hij was als het kleine jongetje wat net door zijn moeder uit de vijver gered was en nu nog even verlegen om zich heen stond te kijken, hopend dat zijn moeder hem erdoorheen zou slepen.

Layla kon gewoon nee tegen gabriel zeggen, 'ehm oke dan...' ze kon totaal niet dansen, maar ze wilde het voor gabriel wel proberen. Hoewel ze het binnen die twee minuten dat ze binnen waren het al enorm warm had gekregen. Ze naam snel een paar zlokjes van de cola voor ze em naar de dansvloer volgde.

Er kwam net een slownummer op, maar dat zou hem niet terugschrikken. Hij legde zijn handen op haar heupen en trok haar ietsje dichterbij. "Als je het niks vindt zijn we er zo weer af hoor" schreeuwde hij boven de muziek uit, terwijl er meer mensen om hen heen kwamen staan.

Layla voelde zich wat ongemakkelijk toen e merkte dat er een slownummer op kwam, eigenlijk wilde ze al rechtsonkeerts maken, maar gabriel had haar al vast gepajt waardoor ze niet meer terugkon . En stiekem vond ze het best wel fijn. Bij zijn woorden knikte ze en legde ze ingemakkelijk haar handen rond xijn middel. Het gevoel verwarmde haar van binnen.

het was fijn om met Layla te dansen, omdat ze elkaar precies aan leken te voelen, nooit op elkaars tenen gingen staan, maar vooral ook omdat ze er allebei (voor zover gabe dat wist) niets bij voelden. Het was heel casual, en niet vreemd, voor hem dan. Zijn handen lagen losjes op haar heupen en hij danste met haar dicht tegen zich aan. Ergens wilde hij vragen naar dat gedoe van vanmiddag, maar hij besloot het achterwege te laten, iedereen was bang voor vuur, toch?

Voor layla was het gevoel juist totaal het tegenovergestelde. Ze was bang om ook maar iets fout te doen. Het dicht tegen gabriel staan bracht haar hoofd op hol en zorgde ervoor dat haar wangen rood erden. Gelukkigvwas het dobker en had ze het erg warm door haar kleding dus kon ze het daar op schuiven als hij ernaar vroeg.Layla wist dat ze zich niet zo moest aanstellen, dat zd hem gewoon als vriend moest zien.