De lege kamer....

Niks bijzonders, gewoon een lege kamer maar hij staat al sinds het begin leeg. Mensen zeggen dat het hier spookt maar natuurlijk is dat niet waar. Geen bed, geen kast, geen meubels of posters. Gewoon kale muren en een houten vloer. Er hangt alleen een gordijn voor het raam, verder niks.

Regels: geen idee
Personen: boeit mij nog minder. maakt ook dus niks uit.

Ian lag op de grond met een koptelefoon op te schrijven op zijn notietieblok. Gewoon random zinnen en dergelijken. Hij wilde zo goed zijn dat hij zijn eigen teksten ook echt kon schrijven en dat die ook nog eens goed waren. Hij ondervond bij dat laatste punt nog wat problemen.

Maud had een zwarte hoodie aan en had haar capuchon ver over haar hoofd heen getrokken. Ze had haar oortjes in en neuriede zachtjes met haar muziek mee. Het was een treurig nummer, over hoe een jongen dood was gegaan en zijn geliefde zong nog een laatste keer voor hem. Ze was de laatste tijd niet helemaal in orde. Ze at dan wel weer en ze ging bij haar ouders weg maar toch voelde het niet fijn aan want Nick lag in het ziekenhuis en Stef, de dokter, had gezegd dat er geen hoop meer was op hem en beter worden. Ze liep de ruimte binnen en keek niet naar of er iemand zat maar ging tegen de eerste de beste muur aan zitten en sloeg haar armen om haar benen heen.

Ian keek op toen hij iemand de kamer in hoorde komen. "Maud?" vroeg hij verbaast. Hij liet het notitieblok en zijn pen op de grond vallen en legde zijn koptelefoon in zijn nek. "Maud?" vroeg hij nog een keer terwijl hij naar haar toe liep.

Maud glimlachtte treurig bij het horen van haar naam en keek op naar diegene die hem herhaalde." Ohh heey Ian." Mompelde ze zachtjes terwijl ze haar muziek wat zachter deed en één oortje uit haar oor haalde. Ze liet haar benen zakken maar sloeg wel haar armen over elkaar heen om haar lichaam. Ze keek weer naar de grond en beet op haar lip. Ze had nu bij Nick moeten zijn maar die vond het belangrijk dat ze nog wel even op school bleef. Zijn woorden waren dat hij niet gelijk weg zou zijn als ze thuis zou komen. Het deed haar pijn om aan die woorden te denken.