Appartement Flynn

Courtney leunde tegen Flynn aan tijdens de film, hij hoorde waarschijnlijk grappig te zijn, maar echt lachen deed ze niet. Soms probeerde ze een flauw glimlachjeop haar gezicht te krijgen. Ze had haar hand zo gelegd dat ze die van Flynn gepakt had. De film volgde ze niet helemaal, want af en toe sloot ze haar ogen kort omdat ze toch wel moe bleek te zijn.

Flynn merkte dat Courtney moe leek te zijn, dus elke keer als ze haar ogen sloot spoelde hij de film stiekem een stukje vooruit, ze volgden de film allebei niet zo, dus het maakte niet zo veel uit. Toen de film afgelopen was, en hij liep natuurlijk goed af, klapte Flynn hem dicht en aaide kort over Courtney's haar. "Ik ga even mijn tanden poetsen enzo, wil je nog iets?" vroeg hij terwijl hij opstond en probeerde het bed zo min mogelijk te laten wiebelen. Hij begreep het als ze niet haar pyjama aanwilde nu, of haar tanden poetsen, of iets anders dan slapen.

"Hmm ikz ou m'n tanden wel willen poetsen eigenlijk..." gewoon om een fis gevoel n haar mond te kunnen hebben. Maar dan zou ze het bed weer uit moeten, en haar tandenborstel lag nog in haar slaapkamer... Dat zou hem niet worden waarschijnlijk deze keer. Ze draaide zich iets op haar zei, voor zover dat ging met haar buik. Maar ze wilde even naar Flynn kijken die uit het bed opgestaan was. Nu ze zo lag had ze nauwelijks tot geen pijn. Had ze niet het gevoel dat er wat mis was.

"Ik wil wel met je meelopen naar de badkamer als je dat graag wilt, en ik heb al een tandenborstel gekocht voor het geval je hier nog een keer bleef slapen" zei Flynn terwijl hij stil bleef staan en kort naar haar keek. Hij strekte zich even uit, voelde zich een beetje stijf van het liggen. Hij liep even terug en drukte een kusje op Courtneys lippen, dat kon hij gewoon niet laten ze lag zo schattig op het bed.

Courtney keek hem met een glimlach aan, "Echt waar." het was iets kleins wat haar helemaal deed opvrolijken. "Graag dan." zei ze terwijl ze voorzichtig richting de rand van het bed kroop en voorzichtig opstond. Met lopen had ze niet zoveel problemen, maar het scheen gevaarlijk te zijn, wat haar haast angstig maakte. Zachtjes gaf ze Flynn een kusje.

Flynn gaf haar zijn arm en liep met haar mee naar de badkamer, hij had niet het idee dat ze er nou heel veel last van had en dat luchtte hem op. Hij gaf haar de tandenborstel uit het kastje, een rode en pakte zelf ook zijn tandenborstel, gaf haar de tandpastatube aan en deed zelf tandpasta op zijn tandenborstel. Toen begon hij te poetsen, terwijl hij half naar Courtney glimlachte. De glimlach was echt. Het was een soort opluchting dat het gewoon leek te gaan met haar.

Courtney pakte dankbaar de tandeborstel aan en smeerde er wat tandpaste op voor ze haar tanden begon te poetsen. Nog steeds hield ze zijn arm vast, voor zover dat mogelijk was. Via de spiegel keek ze hem met een soort van glimlach aan, voor zover dat mogelijk was met een tandeborstel in je mond. Na de twee minuten spoelde ze haar mond en keek even in de spiegel hoe ze eruit zag, zoals gewoonlijk.

Ook flynn spoelde zijn mond en keek naar Courtney. Ze was nog steeds enorm knap ookal zag ze er moe uit. "Als je even wilt douchen of in bad wilt moet je het zeggen?" zei Flynn wijzend op de sanitaire voorzieningen achter hen. Hij had Courtneys hand vastgepakt en draaide nu voor haar, hij drukte zijn lippen weer op die van haar, hij had vandaag meer behoefte aan haar nabijheid dan normaal, en hij hoopte maar dat ze het niet erg vond.

Courtney knikte even nadenkend, "Ik denk dat dat morgen wel komt." zei ze met een halve gaap in haar stem verstopt. Door de hectische dag van cadeautjes kopen en naar het ziekenhuis was ze best gesloopt. Bij het voelen van zijn ippen voelde ze een vlaag van geluk door haar lichaam heen gaan. Ze legde een arm m zijn nek heen en kuste hem zachtjes terug.

Flynn kuste haar vol passie en genoot, legde zijn armen in haar onderrug. Hij hield van haar en dat zou ook altijd zo zijn. "Kom, het is bedtijd" zei hij, hijgend toe hij even lucht nodig had. Samen liepen ze weer naar de slaapkamer en hij gaf haar een shirt aan waarin ze zou kunnen slapen, hij kon zich niet voorstellen dat in een spijkerbroek fijn te slapen viel, hij zelf schoot ook zijn kleren uit en wisselde ze voor een joggingbroek die helemaal verwassen was. Hij ruimde de laptop op en trok het bed open. Knipte de lampen uit in de gang en in de keuken, maar liet een lampje in de badkamer aanstaan.

Courtney genoot van zijn aanrakingen, de omhelzing maakte haar warm van binnen. Dankbaar pakte ze het shirt aan wat voor haar waarschijnlijk normnaal gesproken tien maten te groot was, maar door haar buik nu iets van 5 maten was. Toen ze zich ontdaan had van haar skinny jean, iets waarvan ze direct besloot deze maar niet meer aan te trekken, trok ze het shirt over haar hoofd en kroop in het bed dat naar Flynn rook, iets wat fijn was.

Flynn opende zijn armen een beetje zodat ze er tussen kon gaan liggen. Ze zag er lief uit in zijn veel te grote shirt. "Ik zal morgen je kleren gaan halen" zei hij toen ze bij hem lag. Toen knipte hij het licht uit. "stel nou dat er vannacht iets is, maak me alsjeblieft gewoon wakker, oké?" zei hij zacht, hij verwachtte niet dat het nodig was, wilde alleen dat ze het wist. "slaap lekker" zei hij nog en hij aaide kort over haar haren en gaf een kusje op haar neus.

Courtney nestelde zich in de armen van Flynn en knikte bij het idee over haar kleren. Het liefst zou ze meegaan, straks verdween hij ineens. Werd hij meegenomen naar de andere kant van de wereld? Het was iets wat ze snel uit haar hoofd zette. "Zal ik doen." glimlachte ze naar hem, hoewel dat niet in het donker te horen was. "Slaaplekker." fluisterde ze terug terwijl ze met haar hand door zijn haren streek en haar hoofd tegen zijn sleutelbeen legde. Het was veilig bij hem, dat wist ze zeker.

Flynn sliep slecht die nacht, durfde zich amper te bewegen en was bang dat er iets zou gebeuren en hij niet wakker zou worden. Toen om vijf uur 's ochtends zijn telefoon opeens begon te trillen schoof hij zo voorzichtig mogelijk bij Courtney weg en liep de kamer uit. "hallo?" fluisterde hij, het waren mensen van het protection programm, er waren mensen die hem op het spoor waren, maar gezien zijn situatie, zouden ze hem langer laten zitten dan normaal. Maar hij moest voorbereid zijn. "dit meen je niet," fluisterde hij boos terug. "moet dat allemaal nu?" ze zeiden dat ze hun best zouden doen het uit te stellen. Flynn mopperde nog wat "zouden op zn minst twee maanden mogelijk zijn?" vroeg hij toen, dat was ongeveer wat Courtney nog moest, en hij wilde er voor haar zijn. En zelf wild ehij het kindje ook nog dolgraag gezien hebben. Ze zeiden dat ze het niet wisten maar het zouden proberen.

Courtney merkte wel dat de warmte van Flynn uit het bed verdwenen was, maar dat was ineen zo'n onderbewustzijn dat ze er niet wakker van werd. Het enige wat ze deed was zich iets verder draaien, voor zover je lekker kon liggen met een dikke buik, en trok de deken wat meer over zich heen.

Flynn kon niet weer slapen, voor hetzelfde geld was hij morgen weg, dus hij zette thee en ging daarmee in het bed zitten terwijl hij naar Courtney keek, dit kon morgen weg zijn. Hij kon morgen weg zijn. Hij hoopte dat er iets aan te doen was, dat hij echt langer kon blijven, maar wist hoe onwaarschijnlijk dat was, hij was al meer dan een half jaar hier, en verwachtte niet dat hij nog erg lang hier zou kunnen blijven.

Na en uurtje of twee werd Courtney wakker, ondanks haar zorgen had ze diep geslapen en dat had haar goed gedaan. Wat er die nacht voor telefoontje bij Flynn binnengekomen was wist ze niet. Nee, ze had er totaal gene idee van. Toen ze haar ogen opende zag ze Flynn zitten met een kop thee. "heey, jij bent er vroeg bij..." mompelde ze nog wat slaperig. Courtney was niet bepaald een ochtendmens.

"goeiemorgen" mompelde Flynn terwijl hij nog een slok van zijn thee nam en hem toen aan haar aanbood. "Thee?" hij wist dat hij het tegen haar moest gaan zeggen, en hij wist ook dat het waarschijnlijk van zijn gezicht af te lezen was. Ze had een recht het te weten. Hij zakte wat omlaag en drukte zijn lippen als een soort goeie morgen op die van haar en keek haar kort aan. "heb je lekker geslapen?" hij aaide een pluk haar uit haar gezicht die voor haar oog gevallen was.

Courtnrey glimlachte naar hem en kuste hem zachtjes teug. terwijl ze iets overreind probeerde te komen, maar toen het advies van de dokter weer herinnerde besloot ze braaf te blijven liggen. "JA, en jij?" ze bekeek zijn gezicht eventjes en hield toen haar hoofd wat schuin, "Is alles goed?" hij zag erui alsof hij al lang op was, dat hij zorgen aan zijn kop had.

"Hmm, dat slapen lukte niet zo, je bent mooi als je slaapt, weet je dat?" vroeg hij met een glimlach, om van haar vraag daarna af te wijken. Hij wist heel goed dat Courtney wist dat er iets was. "wil je ook thee?" vroeg hij dan ook, om haar even af te lijden, maar het was overduidelijk dat hij het expres deed.

Courtney zou er normaal gesproken om lachen, maar nu merkte ze dat hij wat verborg. Weer negeerde ze zijn vraag of er thee was. "Flynn, wat is er aan de hand?" ze wilde dat ze gewoon recht op kon gaan zitten, maar dat mocht niet van de arts, daar moest ze zich aan houden. Daarom keken haar blauwe ogen maar extra indringend naar de jongen op het bed

"Niks bijzonders" zei hij luchtig, terwijl hij terugkeek, "ik werd alleen vanmorgen gebeld met de mededeling dat het met de dag gevaarlijker wordt en er is een spoor gevonden dat ze me weer op het spoor zijn, dus waarschijnlijk gaat het nu snel" hij zei het enorm snel en zonder ondertussen adem te halen. Hij sloeg zijn ogen neer, durfde haar niet aan te kijken. Hij wilde dat hij er iets aan zou kunnen doen, dat hij het gewoon even op pauze kon zetten, of even, even heel erg lang.

~~
nieuwe ava voor flynn:

Spoiler:

de bovenste of de onderste
-
Courtneys ogen vergroten bij die worden, en dat noemde hij niets bijzonders. "Dat meen je niet?" haar stem klonk duidelijk geschrokken terwijl ze nu alsnog overreind veerde om rechtop te gaan zitte. "hoe lang nog?" vroeg ze, ohewel ze het antworod eigenlijk niet eens wilde horen.

okee ik heb er nog meer, maar die doe ik wel ff later
~~
"Ik weet het niet, ze weten het nooit zeker, ik heb ze gezegd dat ik wel een risico wil nemen als dat nodig is." zei hij, "maar daardoor wordt mijn vertrek waarschijnlijk wel plotselinger, ik heb ze gevraagd of ze het nog konden rekken tot twee maanden, en ze deden hun best, dus waarschijnlijk blijf ik nog wel tot de geboorte" zei Flynn, proberend haar op haar gemak te stellen. Dit was precies waarom hij het haar niet gezegd had. Hij wilde niet dat ze zich druk maakte, ze had al genoeg dingen om zich druk over te maken. "Maar maak je geen zorgen het komt wel goed, het is niets om je druk over te maken, ik zorg gewoon dat het goedkomt"

Courtney wist niet echt hoe ze moest reageren, behalve dan dat er een uitdrukking van schrik van haar gezicht af te lezen was. Nadat zijn woorden goed tot haar doorgedrongen waren knikte ze langzaam. "Twee maanden..." mompelde ze. Aan de ene kant, als ze Flynn's verhalen mocht geloven waren het zeeën van tijd, aan de andere kant zou het zo voorbij zijn. Ineens shoot er door haar hoofd dat de mensen die Flynn wilde vermoorden dus een spoor hadden. "Je mote hier niet om mij blijven" begon ze ineens te ratelen, "Straks vinden ze je, dan vermoorden ze je." aar ogen werden nog groter bij dat idee.