Grasveldje

New
-

Evy liep op haar blote voeten door het gras. De lucht was donkergrijs, waarschijnlijk zou het zo gaan regenen, of misschien zelfs stormen, maar dat maakte haar niet uit. Ze had niets bij zich, wat voor haar doen vreemd was - niet eens een boek of tas. Ze liep daar maar, een beetje dromerig, zonder echte reden, maar dat maakte niet uit. Ze bedacht hoe het zo zou gaan regenen, hoe ze de druppels op de huid van haar blote armen en benen zou voelen. Ze had expres niet iets heel warms aan gedaan. Ze wachtte op de regen.

Sky zat op zijn gemak op het grasveld te tekenen. Hij zat hier inmiddels al een uur. Om hem heen lag het bezaaid met verkreukelde papieren, of zoals hij noemde: mislukkingen, en andere tekenmaterialen. De artiest in werking.

De hele dag had hij al de behoefte gevoeld om naar buiten te gaan, maar telkens had de regen hem daarvan belet. Sky had een hekel aan regen.. Want kijk: de zon maakte alles vrolijk en licht, de sneeuw zorgde voor een gezellig kerstachtige sfeer, zelfs de hagel kon dat veroorzaken na een lange, hete zomer, maar waar was de regen nou goed voor? Ja, de planten van water voorzien of zijn haar verpesten! Maar wat Sky daar aan?! Gelukkig was het het afgelopen uur droog gebleven. Toch had Sky zorgvuldig een oud kleedje over de grond uitgespreid om daarop te zitten, want in modderig gras zitten..echt niet!
Een nieuwe lijn werd op het papier gezet. Zijn tekening begon al wat meer vorm te krijgen. Het zag er nu tenminste uit als 'iets'. Door zijn opperste concentratie had Sky niet in de gaten dat een meisje zijn kant op kwam. Pas toen ze vlakbij was, keek hij op.

Evy merkte de jongen niet op tot ze een paar meter van hem vandaan was. Ze stond even stil, bekeek hem, en deed een paar stappen verder, tot dat ze ongeveer twee meter van hem vandaan stond. Ze bekeek even de tekeningen die om hem heen lagen, en deed toen haar mond open. 'Het gaat zo regenen.' Zei ze, kalm, en met een heldere stem. 'Als je wilt dat je tekeningen droog blijven, zou ik ze gauw opbergen, als ik jou was.' Voegde ze eraan toe, terwijl ze hem even aankeek. Het vochtige, modderige gras kriebelde aan haar tenen, die ijskoud waren, maar ze lette er niet op. Dan zou de warmte binnen straks alleen maar fijner zijn, dacht ze bij zichzelf.

Sky keek het meisje met een vriendelijke glimlach aan en luisterde naar haar advies. Toen gleed zijn blik omhoog. “Uh, niet weer hè..” mompelde hij met een pruillipje. “Is een beetje zon soms teveel gevraagd?” prevelde Sky richting de lucht tegen een onzichtbare kracht die het weer regelde. Daarna ging zijn aandacht weer naar het meisje. “Bedankt voor de tip.” antwoordde hij haar met een knipoogje terwijl hij de tekeningen alvast bij elkaar pakte maar nog niet opborg. Zijn oog viel ineens op de blote voeten voor hem. Eerst dacht hij dat het meisje sandalen droeg, maar toen hij wat beter keek merkte Sky dat ze helemaal geen schoenen droeg. Vreemd, maar voor hem niet gek, hij deed dat zelf ook weleens namelijk. Alleen dan niet in modderig gras natuurlijk. Het gaf een soort van vrij gevoel.
Een speels grijnsje verving de glimlach. “En trouwens..als het zo gaat regenen, is het misschien handig om schoenen aan te trekken.” zei Sky tegen het meisje. Zijn stem klonk opgewekt en vriendelijk, zoals het meestal klonk.

Evy moest een beetje lachen om zijn vraag of een beetje zon teveel gevraagd was, maar reageerde toen op zijn volgende uitspraak. 'Nee.' Zei ze met een glimlachje. 'Ik heb expres geen schoenen aan gedaan. Ik ben ook expres naar buiten gegaan terwijl ik wist dat het zo ging regenen. Waarschijnlijk vond hij dat heel vreemd, ze kon het hem niet kwalijk nemen. Maar Evy was af en toe ook wel een beetje vreemd, en op het moment kon dat haar even helemaal niets schelen. Ze voelde een klein druppeltje op haar arm, en toen een op haar wang. 'Here we go.' Mompelde ze, en ze glimlachte opnieuw.

Sky's grijns werd breder bij de opmerking van het meisje. “Aha.” sprak hij alleen, gek genoeg bijna begrijpend en niet veroordelend. Sky had ook zo zijn aparte dingen. Zo ging hij in de weekenden op Franklin High nog weleens in zijn pyjama naar de eetzaal, weliswaar met zijn haar perfect in model, maar in zijn pyjama. Dan at hij ontspannen zijn ontbijt op en ging hij daarna rustig terug naar zijn kamer om te douchen. En waren er dan vreemde blikken? Ja. Kon hem dat schelen? Nee.
Daarom vond Sky het heerlijk dat het meisje er zo luchtig en bijna nonchalant over deed.
Bij haar volgende opmerking voelde Sky zijn gezicht plots wit wegtrekken. Gelukkig had hij net zijn tekeningen opgeborgen, want nog geen tien seconden later kwamen de eerste druppels al naar beneden vallen. Sky slaakte een overduidelijk vrouwelijk gilletje. “Noooo!” Maar het was al te laat. Het begon ook niet een beetje te regenen, nee (want dat was ook teveel gevraagd..), het stortte gelijk! Binnen no-time was Sky doorweekt en zat zijn haar vastgeplakt op zijn hoofd, wat hij nog het ergste vond. “Nou..hier heb je je regen, schat.” mompelde Sky zuchtend tegen het meisje terwijl hij opstond en tevergeefs iets aan zijn haar probeerde te doen. Toen hij eenmaal merkte dat er niets meer aan gedaan kon worden, liet hij het weer met rust.
“Dan zal ik me maar eens voorstellen.” pakte hij het gesprek weer op. Sky liet zijn groenige ogen naar het gezicht voor hem afdwalen. “Sky Summers is de naam.” stelde hij zichzelf met een glimlachje aan het meisje voor.

Evy lachte vrolijk toen ze de koude, volle druppels in haar nek en op haar armen en benen voelde. En het begon alleen maar harder te regenen. Ze moest alleen maar meer lachen toen ze zag hoe de jongen zijn haar goed probeerde te doen, iets wat echt ondoenlijk was met dit weer. Evy keek even naar de lucht, en richtte haar grijsblauwe ogen op de jongen, Sky.
'Evy Brennan.' Zei ze, iets harder dan ze gewoonlijk gedaan zou hebben, omdat de regenen die nog steeds hard stroomde zo veel geluid maakte. Haar jurk plakte aan haar lichaam, en haar haren waren kletsnat, maar het kon haar allemaal helemaal niets schelen. Ze vond het heerlijk om daar te staan, gewoon, zonder reden, midden in de regen.

Sky moest licht glimlachen door Evy's gedrag, leuke naam was dat trouwens: Evy. Ze leek de regen inderdaad totaal niet erg te vinden. “Aangenaam.” reageerde hij. “En Evy,” Sky sprak haar naam uit alsof hij regelrecht uit Frankrijk kwam, “wat wil je nu gaan doen, in de regen? Je bent hier immers de ervaringsdeskundige.” Het maakte ook niets meer uit: hij was helemaal doorweekt, zijn haar was verpest, dus kon hij zich net zo goed hier vermaken, toch? Daarbij leek Evy hem wel aangenaam gezelschap. Ondanks de druppels in zijn ogen, wist Sky het voor elkaar te krijgen zijn mede-doorweekte glimlachend aan te blijven kijken.

Evy grijnsde. 'Niets deskundige, eerder een vreemd kind dat het totaal niet erg vind om eens lekker nat te worden!' Riep ze door de regen heen, terwijl ze voelde hoe haar haren aan de zijkant van haar hoofd en aan haar schouders vast kleefden. 'Ik heb geen idee wat ik van plan was te doen. Gewoon wat lopen, denk ik!' Ze sprak helemaal de waarheid, ze had toen ze vertrok geen idee gehad, net zo min als ze nu had. Ze vond het grappig zoals hij haar naam uitsprak, zo zeiden ze het vroeger in Frankrijk ook altijd. Toen ze daar nog woonde. Ze dacht even terug, maar keerde toen terug naar het hier en nu.

Sky beantwoorde Evy's grijns met zijn eigen grijns. “Oké, maar waarom lopen als dat ook anders kan?” riep Sky haar toe omdat de lucht nu wel erg veel herrie maakte. Als reactie op zijn eigen woorden begon hij vrolijk om Evy heen te dansen. Hij gooide zijn armen in de lucht en leek bepaalde danspasjes uit 'Single ladies' van Beyoncé uit te voeren. Het zag er niet slecht uit, maar maakte tegelijkertijd ook veel duidelijk over Sky. “Whoo! Een regendans! Haha!” riep Sky al dansend en lachte.

Evy barstte in lachen uit toen ze Sky om zich heen zag dansen, en voelde hoe het laatste restje voorzichtigheid langs haar lichaam wegstroomde, net als de regen. Nog steeds lachend huppelde ze een stukje weg, onder de donkergrijze lucht, tussen alle druppels, vrijer dan ze daarvoor was geweest. Het voelde heerlijk om even helemaal los te staan van alles wat ze op school moest doen, alles wat ze binnen in zich moest houden, omdat het anders veel te vreemd was. Omdat mensen haar zouden uitlachen, zoals vroeger. Maar nu dacht ze daar niet aan, en kon ze alleen maar lachen.

Sky vond het heerlijk dat Evy helemaal los kwam. Het voelde bijna alsof hij haar zijn hele leven al kende. Half huppelend pakte hij op een gegeven moment haar handen vast en liet haar een rondje draaien. “Dat ik dit niet eerder heb geprobeerd! Ha, heerlijk!” Sky voelde dat hij zelf ook steeds losser begon te komen, voor zover dat nog meer kon. “Zoals je ziet is dansen niet echt mijn talent.” riep hij tegen Evy. “Maar wat is jouw talent eigenlijk?” Het gevoel dat ze elkaar al lang kenden, betekende nog niet dat het echt zo was. Daarom was Sky's nieuwsgierigheid in Evy eerder alleen maar toegenomen.

Evy stond even stil terwijl ze Sky aankeek en grijnsde na zijn vrolijke uitspraak. 'Ik schrijf!' Riep ze naar hem. 'En als jij niet danst, wat doe je dan?' Vroeg ze met een lachje. Ze voelde zich op een vreemde manier heel vertrouwd bij hem, alsof ze elkaar al jaren kenden. Als kinderen die van kleins af aan met elkaar gespeeld hadden. Ze rende een stukje verder, draaide zich toen om, om op Sky en zijn antwoord te wachten.

Sky huppelde vrolijk achter Evy aan alsof zij een soort moedereend was. “Ik teken!” riep hij terug. Net toen hij bijna bij haar was, gleed plotseling zijn rechtervoet weg en viel Sky languit op zijn buik in de modder. Met een luid vrouwelijk gilletje smakte hij op de grond. “Aaaaah! Oef!” Zo bleef Sky even liggen, tot hij iets overeind kwam en naar zijn naast doorweekte nu ook vuile kleding keek. “Ah, nee hè!” prevelde hij sip en zuchtte. Maar al snel barstte hij in lachen uit. Het moest er ook wel heel debiel uit gezien hebben hoe Sky ineens onderuit ging.

Evy moest opnieuw lachen, en ging naast Sky zitten. 'Dat had ik trouwens kunnen weten,' zei ze grijnzend. 'Charmant.' Zei ze met opgetrokken wenkbrauwen en een lach op haar vrolijke gezicht, en een twinkeling in haar ogen. Ze ging op haar rug liggen, liet de regen in haar gezicht komen, en keek opzij, naar Sky. 'Ik weet niet precies wat het is, maar ik heb het idee dat ik jou al zo lang ken, terwijl we elkaar hiervoor nog nooit hebben gezien.' Vertelde ze hem.

Sky draaide zich op zijn zij naar Evy toe. Man, zij was echt geweldig! Heel anders dan de mensen die hij kende. “Weet je..ik heb precies hetzelfde gevoel!” antwoordde hij haar lachend, maar toch op serieuze toon. Plots merkte hij de twinkeling in haar ogen op. Het sierde haar. “Vreemd eigenlijk, hè?” mompelde Sky toen, waarop hij weer een lachje liet horen. “Maar ach..wij zijn vreemd!” voegde hij er triomfantelijk aan toe. Eindelijk: een ziel als hij! Eén modderige hand ging door zijn haar waardoor zijn donkere lokken voor een moment nog donkerder werden en - zoals met gel - strak naar achteren bleven staan. “Staat dit?” vroeg Sky sem-serieus aan Evy terwijl hij in een kleermakerszit naast haar bleef zitten. Zijn ogen ontmoetten de hare.

--
Ik moet gaan! Later! ;D

'Harstikke vreemd!' Antwoordde Evy lachend, en ook zij ging weer rechtop zitten. Ze grijnsde. 'Het staat je geweldig!' Zei ze met nadruk en toen met een vrolijke lach. Ze keek hem een tijdje aan, iets serieuzer dan eerst, maar kon toen niets anders meer dan lachen. Alles was toch zo vreemd, maar het kon haar niets schelen. Het maakte niets uit dat ze nat en vies was, en met een jongen die ze pas net ontmoet had in een grasveld zat, in de plenzende regen. Ze hield zijn blik een tijdje vast, haar glimlach vervaagde even, maar toen lachte ze weer, een beetje dromerig.

Sky gooide de laatst overbleven, modderige lok met een zwaai naar achteren bij Evy's 'compliment'. "Oh, dank je!" grinnikte hij. Zijn ogen gleden naar de donkere wolken. Het zou voorlopig nog niet droog worden, leek het.
Toen Sky van de lucht weer in de ogen van zijn 'regen-maatje' keek, viel hij even stil.
"Wat is er?" vroeg hij haar tenslotte nieuwsgierig terwijl hij de diepere betekenis achter haar blik probeerde te raden. Voor nu was Evy net zo ondoorgrondelijk als de donkere lucht boven hem. Sky kon het opbrengen zich even iets rustiger te houden.

Evy glimlachte naar hem, terwijl ze hem een tijdje bedenkelijk en een beetje schattend aankeek, alsof ze zich afvroeg of ze hem kon vertrouwen. 'Niets.' Zei ze, met een kleine grijns. 'Ik...' Ze aarzelde, en veranderde toen haar zin. 'Ik ben een beetje raar. Nevermind.' Ze wendde haar blik af van Sky, en keek even voor zich uit, waarna ze haar donkerbruine lokken uit haar gezicht streek en zich naar Sky wendde. 'Het is allemaal zo erg nog niet, toch?' Vroeg ze, met een lachje, terwijl ze terugdacht aan zijn geergerde kreet, en dat hij zo graag had gewild dat de zon zou blijven schijnen.

Sky bleef Evy doordringend, maar toch heel vriendelijk aankijken terwijl zij nadacht. Wat wilde ze hem zeggen? Ze leek iets te willen zeggen, maar wat? En waardoor deinsde ze toch terug? Zo leek het althans. Toen ze uitgepraat was, schuifelde Sky langzaam dichterbij (wat niet erg moeilijk ging over de moddergrond). "Wat wilde je me zeggen?" vroeg hij Evy zacht. Zijn donkere wenkbrauwen gleden tot vlak boven zijn ogen waardoor hij een voor zijn doen serieuzere uitdrukking kreeg. "Je kunt me alles zeggen, als je wilt." Zijn stem klonk warm en geruststellend. "Trouwens..je bent niet raar, jij bent..jij! Net zoals ik, mijn aparte ik ben. En kijk mij nou: ik ben er gelukkig mee!" Daar was toch even zijn aanstekelijke lach.

Evy keek hem een tijdje aan. 'Ik ben een beetje vreemd.' Zei ze glimlachend. 'Maar ik vind het totaal niet erg. Dat is inderdaad wie ik ben.' Ze keek even weg. 'Bedankt.' Zei ze. 'Je bent erg aardig voor me.' Verklaarde ze haar bedankje. De regen leek iets minder te worden, maar ging nog steeds gestaag door, alsof het heel lang ging duren voor het weer echt op ging houden. Ze keek nog even voor zich uti, en zonder terug te kijken zei ze grijnzend: 'Ik ga waarschijnlijk zo ziek worden volgende week.' Zei ze, met een dromerige, zorgeloze toon in haar stem.

Sky hield zijn hoofd iets schuin en staarde naar de lucht. Zo kwam er een druppel precies in zijn rechteroog terecht. Zo snel als hij kon greep Sky naar zijn wang om nog net zijn contactlens op te kunnen vangen, maar het was al te laat. Jammer, nu moest hij Evy maar scheel aankijken. Haar bedankje maakte hem een beetje warm van binnen. Ah, dat was lief! "Nee, jij bedankt!" begon hij met hangende schouders en glimmende ogen, als een dankbare puppy (met maar één contactlens). "Ik kom niet elke dag mensen tegen die mij zo makkelijk nemen zoals ik ben! Verrassend gewoon." Hij glimlachte.

Bij Evy's opmerking dat ze de volgende week ziek zou zijn, begon Sky te grinniken. "Dan zijn we samen ziek. Kruipen we samen in bed en laten we ons tiptop verzorgen." Oeps, dat klonk niet heel handig. Sky lachte even kort. "Ik bedoel het niet ehm..slecht." Het klonk inderdaad wat vreemd om te zeggen dat je 'met iemand in bed kroop'. Sky had het echt niet zo bedoeld natuurlijk, omdat hij Evy als een goede vriendin zag en meer niet én omdat hij zoiezo niet op meisjes viel. Maar Sky wist niet zeker of Evy dat al in de gaten had.

Evy grijnsde. 'Same here.' Zei ze. Er waren zo veel mensen in haar leven geweest die haar hadden buiten gesloten, die haar dus totaal niet hadden genomen zoals ze was, en ze was blij, zo blij dat er hier wel mensen waren die haar aardig vonden, gewoon omdat ze zichzelf was. Iemand als Sky. Gewoon een goede vriend, die er voor haar was, die met haar kon lachen, die haar aardig vond omdat zij zichzelf was.
Ze grinnikte om zijn uitspraak. 'I get it.' Zei ze. Het klonk een beetje fout, maar ze kreeg zo'n vermoeden dat hij dat heel letterlijk zo bedoelde, maar ze bleef lachen.

Sky was opgelucht dat Evy zijn woorden goed begrepen had. Hij grinnikte zachtjes en gaf haar een vriendschappelijke knuffel. Het ging spontaan. Er klonk een geluid alsof een vochtige spons werd uitgeknepen toen Sky zijn armen om Evy heen had geslagen. Daarna trok hij zich weer terug, schudde wat haar naar achteren en keek hij Evy glimlachend aan. "Wat zeg je ervan als ik je trakteer een kop dampende, warme chocolademelk?" opperde Sky vrolijk zodra hij merkte dat het droog begon te worden. "Daar kun je gewoon geen nee tegen zeggen!"

Evy grinnikte, en voelde de warmte van Sky's lichaam door zijn kletsnatte shirt heen toen hij haar knuffelde. 'Je hebt helemaal gelijk,' zei ze glimlachend. 'Daar kan ik geen nee tegen zeggen. Dus, heel graag, al denk ik dat het goed is om eerst wat droogs aan te trekken, als we straks niet alle gangen in een enorm waterballet willen veranderen.' Ze moest even lachen bij dat idee, en keek toen weer naar Sky, waarna ze haar jurk een beetje probeerde uit te wringen. Hij bleef kletsnat, en ze dacht aan hoe fijn het zou zijn als ze straks haar lievelings, warme, droge trui aan kon doen.