Het koffiebarretje

Jacky stond rustig op toen ze haar blouse weer had dicht geknoopt.' Nou het was leuk je te ontmoeten maar ik moet nu toch echt gaan. Vrijdag jij mag me mee uit eten nemen. Ga zelf maar rondvragen in welke kamer ik zit zodat je me kan ophalen. Ik ben te lui om het tegen je te zeggen. En het is veel leuker als je een beetje moeite moet doen.' Ze liep langs hem heen en liet haar vingers heel even over zijn borst en schouder strelen voordat ze haar hand terug trok. Haar haren naar achter sloeg en daarna met haar heupwiegende pas verder liep naar het schoolgebouw.

Matthew grijnsde, "Dat zal wel lukken." Hij zag nu al uit naar vrijdagavond, al was het pas dinsdag. Achja geduld was een schone zaak, niet waar? Hij keek haar met een glimlach na toen ze al heupwiegend richting het schoolgebouw liep. Hij gooide zijn eigen bekertje ook weg om een paar minuten later zelf ook te vertrekken. Nog steeds met een glimlach op zijn gezicht, ja Jacky as wel een uitdaging.

Flavio zat onderuitgezakt aan een tafeltje. voor hem waren twee vogels hun voer aan eht opeten, maar hij lette neit op hun algehele schattigheid. Nee hij was erg erg rap italiaans aan het praten tegen zijn laptop. Om precies te zijn, zijn zus die aan de andere kant van de netwerk verbinding haar broertje uit aan het horen was over die 'leuke jongen'.

Adam liep met een brede grijns op zijn gezicht richting het koffiebarretje, door zijn knal roze smartie-oortjes klonk Panic at the disco's 'there's a good reason..' al voor dagen, sinds hij zijn goede vriend Flavio had ontmoet in Just Around The Corner. Toen hij Flavio zag zitten aan een van de tafels werd zijn grijns nog breder, zonder eerst koffie te bestellen liep hij naar hem toe om naast hem op de bank te springen, daarna ging hij wel gewoon zitten hoor. "Met wie praat je?" zei hij en draaide onbeschoft de laptop naar zichzelf toe. "Hallooo madame." begroette hij het meisje aan de andere kant.

Flavio glimalchtte. "Adam, dit is mijn half zus uit Nieuw-Zeeland, Hannah." Ze zwaaide. "Nice to meet you Adam." Ze het meisje aan de andere kant van de connectie, met een zwaar Amerikaans accent dat haar afkomst niet verhulde. "So, how did my little brother met a hot piece like you." Zei ze geheel onbeschaamd. Meteen werd de bureaustoel naar achteren getrokken door een paar zongebruinde armen. "Don't get ides, she's mine." zei de verschenen jongen met een knipoog voor hij even Hannah aandacht vroeg om haar te informeren hoe het stond met de lammeren. Flaafje glimlachte. "En dat is haar vriend Christiano."

Adam grinnikte "En kan ik je vragen... Hoe je mijn naam zo precies weet, sweetie?" vroeg hij met een opgetrokken wenkbrauw en een korte blik op Flavio. Hij kreeg een blij gevoel toen hij merkte dat Flavio waarschijnlijk over hem gepraat had. "Eigenlijk is het allemaal om die ene vogel waarvan ik de naam nooit onthouden heb..." legde hij uit aan Hannah en tegen Christiano knipoogde hij alleen "Maybe I'll get ideas about you..." zei hij grappend hopend op een leuke reactie om te kijken of een van hen humor had.

Ans andwoord op de eerste vraag ontvind Adam aleen een knipoog van Hannah, die dat een voldoende andwoord vond in deze kwestie. Flavio glimalchtte bij de tweede opmerking. "Hij heet Giallo, dat is italiaans voor geel. Erg origineel voor een gele parkiet." Hij glimlachte. "De roodstaart papegaai heer Rosso, wat rood betekend." Hij glimalchtte. Toen Adam de ideenopmerking maakte lachtten Christiano en Hannah beiden. "Well you can't do anything with those Ideas." werd er in koor geandwoord voor er een lieve kus gedeeld werd en Christiano terug ging naar de schaapjes.

Adam grijnsde naar de knipoog van Hannah en hij merkte dat hij het antwoord nooit zal weten. Hij glimlachte naar Flavio toen hij de benaming van zijn vogeld uitlegde "Ik ga dat nooit onthouden, Rosso misschien... maar dat andere... Geel en rood woord het voor mij..." zei hij met een zoveelste knipoog en hij keek toen terug naar het scherm waar een gelach ontstond "Damn it..." zei hij, hij klonk werkelijk teleurgesteld, maar hij grijnsde wel breed.

Flavio lachte zachtjes. "Adam, je weet toch dat een relatie met familie van je vrienden een slecht idee is. En het zou toch lange afstand zijn." Hannah was haar broertje aan het uitlachen. "Schaapje, je kan hier niets over zeggen. Je hebt nog nooit een vriendje gehad, dus houd je mond nu maar." Ze lachtte vrolijk. Flavio legde zijn ahnden beschermend over zijn haar. "Don't bully my curls, woman." zei hij plagerig.

"ik ben het met Flavio eens. Om twee dingen, het familie van vrienden gedeelte en het don't bully his curls gedeelte... I like them." Zei Adam half lachend en hij streek zijn hand door het haar van Flavio dat hij niet bedekt had, op de een of andere manier had hij dit al dagen willen doen, en nu had hij eindelijk een excuus om zijn krullen aan te raken.

Flavio lachte en wierp een blik naar Adam. Die jongen was leuk. Als hij nu eens wist of hij jongens leuk vond of niet. Hij zou zichzelf niet toestaan verder rond te wandelen op de velden van verliefdheid tot hij dat zeker wist. Zijn eerste soort van verliefdheid liet hij liever niet uitlopen op een hartbreak. Hannah lachtte zachtjes. Flavio had zo'n schattige lovestruckenpuppy-blik. "Ik ga schaapje, zie je later." En het scherm werd weggeklikt. Flavio wendde zijn blik af en sloot de laptop. "Dus wat brengt jou hier op zo'n mooie dag?"

"Koffie." Was het antwoord van Adam "Ik ben verslaafd, ookal moet ik het nog halen... Iets voor jou meenemen?" zei hij en hiij stond op "Jij hebt de vorige keer betaald..." zei hij met een knipoog, alweer. Hij had iets met knipogen... Of hij had iets met knipogen naar Flavio. Hij hield het op het eerste, ook al wist hij dat hij hiervoor nooit zo vaak knipoogde.

Flavio knikte. "Any kind of tea is welcome, I'm not a coffe lover, It's tea or water with me." Hij gaf Adam op zijn beurt een knipoog. Okee deze twee hadden wat met knipogen. Flaaf gaf het toe. Maar Adam was zo leuk, en hij wilde dat Adam hem mocht. Dat had hij altijd bij iedereen, maar niet zo erg als bij Adam. Oh, hij was ook zooo hopeloos.

Adam glimlachte liefjes en knipoogde snel en bijna onzichtbaar terug. Hij liep naar de bar en kocht de thee die hem het bet bij Flavio vond passen, uit het gebrekkige thee menu was dt toch kamille, waarom wist hij niet. Voorzichzelf betelde hij een dubbele espresso en hij wachtte geduldig op het meisje achter de kassa, zelds toen deze.een kopje kapot liet vallen en hij dus nog langer moest wachten. Toen de drankjes hem uiteindelijk berreikten.glimlachte hij lief naar het meisje, maar hij knipoogde niet, dat was iets dat hij voor Flavio bewaarde toen hij de warme drankjes.op.de.tafel plaatste.


-
sorry voor spatie en punt verwisseligen, mn mobiel reageer maa half c:

Flavio nam de thee dankbaar aan. "Dankjedankjedankje" zei hij met een vrolijk glimlachje, van de schattige soort. Hij was voornamelijk schattig. Hij vond zichzelf niet aantrekkelijk, of leuk-leuk. Aleen maar schattig. Hij zag het voorlopig neit snel gebeuren dat er iemand op hem zou vallen, een mannelijk iemand die hij ook leuk vond wel te verstaan.

Adam grijnsde "You're cute." zei hij meteen tikje op Flavio's neus voor hij weer naast hem op het bankje ging zitten. Hij wikkelde zijn hand het heete kopje koffie en genoot van de warmte die hier van af kwam. "Het is een prachtie dag, vind je niet?" vroeg hij aan Flavio met een brede grijns en een honderdste knipoog.

Flavio negeerde dei eerste opmerking maar even. "Inderdaad, het weer is gewoon heerlijk." Rosso had zich volgegeten en had besloten zich aan Adam voor te stellen. Dus hij landde op diens schouder. "Ciao, sono Rosso." hello I'm rosso krastte hij als aangeleerde begroeting. Hij zei dat altijd tegen vreemden.

Adam schrok half van de vogel maar grijnsde toen naar deze. "Hallo, ik weet niet wat je net zei, maar het klonk als hallo nog iets en toen je naam... Ik ben Adam, aangenaam, Rood." Adam sprak tegende vogel als tegen een medemens en gebruikte braaf de zojuist besloten bijnaam voor Rosso.

Rosso krastte wat en keek met een schuin kopje naar Flavio. "Ha detto ciao e il suo nome è Adam." He said hello and his name is Adam. Vertaalde de krullenkop geduldig. Rosso knikte. "Adam" krastte hij. Flavio knikte en gaf het dier een pinda. "Hij leert graag namen, dan krijg thij immers lekkers."

Adam grijnsde naar de vogel, en toen naar Flavio. "Dat zou ik ook doen als ik hem was, als ik Rosso onthoud, krijg ik dan ookeen pinda?" vroeg hij nieuwschierig, hij was niet weg van pinda's, maar op deze manier opeens wel. Wie wilde nou geen beloning als je een naam kon onthouden? Een beloning van Flavio wel te verstaan, maa dat gedeelte zat diep in zijn gedachten begraven.

Flavio lachtte zachtjes. "Tuurlijk." Hij hierd Adam een gepelde pinda voor, net als bij de vogel. "Brave vogel." zei hij lachend. Hij vond dit best komisch hij had nog nooit iemand pinda's gevoerd, op zijn vogels na.

Adam grijnsdeen stak zijn hand uit om de pinda aan te pakken, maar toen realiseerd hij zoch dat vogels dat niet konden en hij greep de pinda met zijn tannden, het oogcontat met Flavio verbrak hij niet tijdens die handeling. Hij grinnikte en kauwde braaf op de pinda voor hij meer naar achteren leunde.

Flavio kon er niets aan doen, maar hij moest blozen toen adam de pinda met zijn tanden pakte. Het had zo veel gescheeld of Adam had zijn vingers gekust. "Dus jij bent mijn nieuwe vogel?" vroeg hij lachend, zijn nervositeit proberend te verstoppen. De blos begon een beetje weg te trekken zodra Adam wat meer afstand had genomen.

"Tuurlijk. Aangezien hufflepuff en gryffondore al bezet zijn, tot mijn teleurstelling, ga ik voor Ravenclaw. Blauw dus... Wat is dat in dat taaltje van je?" zei Adam zodra hij.de pinda doorgeslikt had. "Jammer dat ik niet kan vliegen..." voegde hij er werkelijk teleurgesteld aan toe.

Flavio grinnikte. "Blauw is Blu." hij gaf Adman een klopje op zijn hoofd. "Zeg adam zal ik je ene geheimpje vertellen." hij gaf de jognen een knipoog en boog naar hem toe. "Ik kan ook niet vliegen." fluisterde hij zacht in diens oor. Het voelde geweldig om zo dicht bij Adam te zijn dat hij zijn lichaamswarmte kon voelen. Jammergenoeg moest hij toch weer overeind gaan zitten omdat het anders verdacht werd.