Het theater

Met zachte stappen liep Lively de theaterzaal in. Ze kwam hier vandaag voor even wat afleiding. Op een of andere manier had ze er hoofd gewoon niet erbij. Ze liep naar het podium toe en ging toen op de rand zitten. Haar benen bungelde over de rand heen. Lively was niet bepaald groot, maar het podium was wel weer hoog. Dat betekende dus dat haar benen los van de grond hingen. Met een diepe zucht liet ze zich achterover vallen op het podium. Ze moest haar hoofd kunnen leeggooien, van alle gedachtens

Jamie liep de zaal binnen gelopen. Vrolijk fluitend alsof er niks aan de hand was. Maar zijn gedachte waren bij zijn ouders. Dat kon je ook duidelijk aan zijn gezicht zien. Maar zodra hij doorhad dat er iemand anders was behalve hij verscheen er een glimlach op zijn gezicht en liep hij rustig naar het meisje toe.' Heey.' Kwam er vanuit zijn keel de wereld in.

Lively's ogen lagen juist gesloten toen ze wat gefluit hoorde. Ze vloog overeind en keek naar de jongen die aan kwam gelopen.'Haii'Zei ik wat glimlachend en ik ging in kleermakerszit op het podium zitten. Ik keek even wat rond. Ze had nu juist wel gehoopt dat er iemand zou komen ja, gewoon omdat ze het beu was om alleen te zijn de hele tijd. Geen idee waarom, maar ze hield er niet van om alleen te zijn. Alleen als ze echt ergens heel erg mee zat en ze moest nadenken , dan was Lively meestal alleen. Ze keek naar de jongen met een lichte glimlach , 'Eh mheb je het podium nodig?"Vroeg ze toen wat zachter, Ze had wel gedacht dat hij kwam voor toneel.

Jamie schudde zijn hoofd.' Eigenlijk had ik gehoopt dat er iemand al op het podium zou staan en dat ik ergens achterin kon gaan zitten en genieten van de show. Maar met diegene praten vind ik ook niet erg hoor.' Hij ging naast haar zitten en keek haar glimlachend aan.' Ik ben Jamie by the way.'

Lively glimlachte even en ze keek hem aan.'Lively , maar zeg maar Liv'Zei ze glimlachend en keek hem eventjes aan. Ze bekeek de jongen heel even en keek toen eens rond in het theater. Het was rustig , normaal was het vrij druk en was de theatergroep wel aan het repeteren of wat dan ook maar het was verdacht rustig. Ze keek een keer naar de jongen en glimlachte wat flauw.'Is het je eerste jaar hier?"

Jamie wilde in de lach schieten maar wist zich onder controle te houden.' Nee die van jou?' Hij keek naar haar met een schuin hoofd. Eigenlijk wist hij niet of hij haar kende of niet. Ze zat niet in één van zijn klassen anders had ze niet gevraagd of dit zijn eerste jaar was.

Lively lachtte eventjes en knikte toen haar hoofd.'Ja... ehm ja."Zei ze wat glimlachte toen wat lichtelijk. Ze keek eventjes rond en keek de jongen toen weer aan. Het was inderdaad har eerste jaar, alleen had ze zich daar nooit echt zorgen over gemaakt... Alleen het vrienden maken was altijd eenramp gweest

Heb effe geen zin om van account te switchen
~~

Jamie grinnikte,' Dat verklaart een hoop. Het is mooi hier hé?' Hij keek haar vriendelijk aan en ging rustig liggen en vouwde zijn handen onder zijn hoofd. Zachtjes neuriede hij een deuntje dat hij in zijn hoofd en dat hij daarnet ook gefloten had.

New
----------------------

Lauren stond op het grote podium, tot haar verrassing was het theater helemaal leeg. Ze dacht even na en liep toen naar de piano die achter op het podium stond en trok hem een stukje naar voren, zodat ze erachter kon zitten. Zachtjes begon ze te spelen en zingen.
"Turn up the bass, turn up the treble,
I’m about to take you to a whole another level!
Everybody turn off what you’re playing,
I want the whole world to hear what I’m saying!
Because this boy means so much to me,
And now we’re on the floor and he's touchin' me.
And if I wanna take him home
It’s gonna be better than what they do on the radio!"

Toen Enzio binnen liep en de muziek hoorde kon hij het niet laten. Zijn zwarte schoudertas bleef achter bij de deur. Lopen naar het podium was voor watjes. Wat hij deed was meer een kruising tussen moderne dans en hip hop. (No way dat hij in een skinny jean een poging ging doen om te breakdancen. Een bruggetje was al helemaal uit den boze.) Eenmaal bij het podium zette hij zijn handen op de rand en zwaaide zichzelf erop. Daar blef hij gewoon in kleermakerszit zitten en naar haar perfornace kijken.

Lauren zag dat ze publiek kreeg en lachte naar hem. Dit liedje was echt leuk, het was lekker vrolijk, en zelfs als ze het op de piano speelde klonk het nog fleurig. Ze moest toegeven dat de jongen er knap uitzag. Het liedje werd iets sneller.
"It’s gotta be the crunkest
It’s gotta be the loudest
It's gotta be the best love song he ever heard in his life
I gotta tell him how I feel
I gotta let him hear, the best love song he ever heard in his life"

Enzio kon het neit laten weer te gaan dansen. Hij stond op en lied zich leiden door de muziek. Af en toe gooide hij er moves doorheen die absoluut geen dansbewegingen waren, maar die meer thuishoorden in een turn oevening. Het was een vreemd gezicht om een jongen zo lenig te zien. Hij schonk Lauren een grote glimlach.

Lauren lachte, de jongen kon echt goed dansen. Ze vond het leuk dat hij het deed. Toen ze nadacht over de tekst die ze ging zingen begon ze echt hard te lachen, maar ze zong wel verder ze legde vooral veel nadruk op de twee na laatste zin.
"Turn up the lights, give me a mic
I'm bout to sing it to him just how he likes
Jump off the stage bombs away,
Crowd surfin all the way cowabunga
You know it's right, just do the wave
Boy just move your body like a snake
And if you wanna get with me"

Enzio lachte nu zelf ook. Het was leuk om zo random te dansen op haar muziek. Geen voorbereiding en niet zijn eigen muziek, maar gewoon dansen. Hij was nu vlak bij de piano. (hierbij is het geen vleugel maar zo'n ding met verticale snaren) Hij zette zijn handen op de rand van de piano en ging er simpelweg op zijn handen op staan. hij positioneerde zich wat beter waardoor hij nu met zijn gezicht richting Lauren stond.

Lauren sloeg de laatste noten aan en lachte naar hem. "Wow, jij kan echt heel goed dansen" zei ze met een lachje. "Hoe kom je zo lenig?" vroeg ze hem voorzichtig terwijl ze wegdraaide van de piano en hem aankeek.

Enzio lachtte zachtjes en bleef gewoon op zijn handen op de piano staan. "Ik heb van mijn derdee tot het begin van dit schooljaar in een circus gewoond en heb sinds mijn 12de een eigen trapeze act met een meisje dat Camille heet. Daarnaast ben ik ook een slangenmens. Dat is hoe ik lenig kom." Hij gaf haar een knipoog en zette af, hij draaide een halve slag in de lucht en landde op zijn voeten emt zijn neus naar Lauren toe. "Maar je zingt goed." zie hij met een grote glimlach.

Lauren keek met grote ogen toe aar wat hij kon, "Dank je" zei ze met een glimlach en ze keek even naar de piano. "Jammer dat ik niet zo goed kan spelen" voegde ze eraan toe. "Maar jij kan echt heel goed dansen, echt heel cool".

Enzio knikte. "Dansen is redelijk makkelijk, in vergelijking emt op 5 meter hoogte met je benen ana ene houten balkje handen en tegelijkertijd iemand opvangen." zei hij met een knipoog. "Maar ik vond je trouwens wel goed spelen, ik kan zingen noch spelen. Ik dans en ik kan een circusact van goede kwaliteit neerzetten." Hij glimalchtte naar haar,.

Lauren knikte. "Wil je nog een keer dansen? Dan zal ik wel zingen en spelen" ze zei het met een kleine glimlach. Ze begon al, zonder zijn bevestiging. Ze had al een perfect liedje in haar hoofd, het was zo vreselijk mooi.
"When you try your best but you don't succeed
When you get what you want but not what you need
When you feel so tired but you can't sleep
Stuck in reverse"




(https://www.youtube.com/watch?v=JI-o25K6B-E&ob=av3e)

Enzio gebruikte nu meer van de moderne dans kant van zijn opleiding tot nu. Het was een rustig liedje en dus was hiphop niet echt gepast. Zijn ogen waren gesloten. Camille vond dit soort liedjes altijd leuk om op te dansen. Ze had een hele act met de linten (engels silks, ik kan de nederlandse naam maar niet achterhalen) voor hen twee bedacht rond dit specifieke liedje. Hij gebruikte fragmenten uit haar choreografie nu weer, al zou Laurendat neit in zien tenzij ze ene keer naar die specifieke act geweesd was, zo'n vijf jaar geleden, die kans was zo minuscuul.

Lauren vond dit zo'n mooi liedje, en ging bijna helemaal op n de muziek, maar toen bedacht ze dat hij weer zo mooi aan het dansen was. Ze vond het zo geweldig dat ze opeens midden in een zin stopte om naar hem te kijken, en ze had het niet eens door.

Enzio keek met een grijs om toen ze stopte. "Ik weet dat ik geweldig ben, maar staren met open mond is onbeleefd." Hij gaf haar een knipoog en maakte nog een handstand. Daardoor kroop zijn shirt dit keer wel omlaag en was het rode brandmerk in zijn zij voor de verandering goed te zien. In de piste zag het publiek het niet omdat ze te ver weg waren om erdoor afgeleid te worden. En hier op Franklin had hij tot nu toe goed zijn best weten te doen het te verbergen. Dit was aleen wel duidelijk.

Lauren schudde lachend haar hoofd maar zag toen het brandmerk. "Sorry, maar w-wat is dat?" vroeg ze wijzend. Oei, staren met open mond en wijzen, het ging niet goed met haar. Ze stond op en liep naar de jongen toe. Toen ze daar was ging ze op de grond zitten en keek hem met grote, vragende ogen aan.

Enzio volgde haar blik. Shit. Ontkennen had nu geen zin, ze had gezien wat ze had gezien. Hij ging tegenover haar op de grond zitten. "Het is een brandmerk, dat ik al mijn hele leven heb." Hij trok zijn shirt over zijn hoofd zodat ze het ding goed kon zien. Hij gebaarde naar de letters. "Er staat Daisya, wat Bengaals is voor monster. Vraag me niet hoe ik eraan kom en waarom er monster staat in het Bengaals, wat ik weet het zelf ook niet." Hij keek haar kalm aan. Hij hield zijn shirt nog even uoit zodat ze naar dat ding kon staren tot ze tevreden was.