Het theater

Jamie zag haar veranderen en eigenlijk vond hij de verandering mooi om te zien. Zijn hand gleed naar haar onderrug, niet haar kont zo hoorde de dans niet maar bij haar onderrug had hij meer grip. Ook hij maakte de passen en dansde met haar alsof hij nooit anders had gedaan. Hij daagde haar soms een beetje uit, flirtte soms wat met haar maar de tango was gewoon sexy en moest ook met passie erin anders bracht je geen gevoel over op andere mensen en was het dansen omdat het moet en niet omdat je het leuk vind.

Ze streelde met de punt van haar teen langs zijn been en legde hem er daarnaar omheen [of iok weet niet hoe ze dat doen] en keek hem enkele seconden ietwat uitdagend aan. Daarnaar pakte ze hem weer vast en danste vol met passie verder, wat hield ze toch van die dans.

Jamie moest toegeven dat hij niet helemaal ongevoelig was voor die blik en haar actie. Natuurlijk hoorde het bij de dans maar hij meost zeggen dat Swan een mooie verschijning was en dat hij het absoluut niet erg vond om zo met haar te moeten dansen. Toch was zijn liefde voor Elena redelijk groot merkte hij want hij voelde niks meer dan verlangen voor Swan en verlangen kon je onbeantwoord laten. Liefde ook maar op een andere manier.

De muziek sterfde weg en Swan keek Jamie dankbaar aan. 'Ik heb het al zo lang niet meer gedaan, echt dankje!' zei ze met een hijg in haar stem, die kwam van de inspanningen. 'heb je een vriendin?' vroeg ze uit het niets, nietg met bedoelingen maar anders wilde ze wel vaker met hem dansen als er verder niemand was diie ook de tango danste. Maar met een vriendin van ze het toch een beetje awkward

Jamie stond nu toch wel in een tweestrijd. Hij wist dat als hij ja zei hij weer moest gaan liegen over wat ze deed en hoe ze eruit zag. En dan zou zij waarschijnlijk niet met hem willen dansen. Maar als hij nee zei kon zij het misschien verkeerd opvatten.' Niets serieus. In ieder geval zij wilt het niet echt serieus maken dus ik zou het echt niet weten.' Hij beet op zijn wang en keek haar met een schuin hoofd aan,' Maar dat gevoel van liefde weerhoudt me niet om met jou te dansen zo. Daar vind ik het veel te leuk voor.'

Swan lachte, pakte de jongen zijn hand en nam hem mee om op de rand van het podium te gaan zitten. 'Vind je het erg dat ze niks serieus wilt? Zo zag het er namelijk uit?' vroeg ze met een lieve glimlach. Het was fijn om met verliefde mensen te praten, ze hadden altijd wat liefs over zich heen. Dooor liefde werden mensen zachter en veel vriendelijker. Niet dat ze dacht dat deze jongen gemeen was als hij niet verliefd was geweest.

Jamie knikte,' Eigenlijk wel, ik vind het gewoon moeilijk om normaal hoogte van haar te krijgen. Ze is niet zo recht door zee als jij of ik. Ik kan ook gelijk zeggen wat ik denk maar zij heeft daar gewoon zo veel moeite mee.' Hij beet even kort op zijn lip en keek haar vriendelijk aan.' Jij nog een vriendje waar ik rekening mee moet houden?'

'Nee, zo vrij als een vogel.' zei ze lachend. Ze trok het elastiekje uit haar haren en schudde even met haar hoofd, ze voelde zich goed. Toch was ze niet helemaal zichzelf de laatste wekene, kwam vast doordat het al weer bijna de dag was dat haar vader was overleden.

Jamie grijnsde breed en ging liggen. Zijn handen gingen als een soort automatisme onder zijn hoofd en zijn ogen sloten zich even. Gelijk kreeg hij het beeld van zijn ouders weer voor zich. Het deed pijn maar het was in Jamie zijn gedachte een goeie pijn.' Waar dacht je aan tijdens de eerste dans? Ik merkte dat je ongeveer dezelfde pijn had als ik.'

New
-
Catherine bewoog op de muziek die ze hoorde. Ze had een nummer uitgekozen die ze weer ging oefenen. Er waren al een paar regels voorbij gevlogen. Haar stem was zeer krachtig en je merkte op de manier hoe ze bewoog dat ze van dit hield. De roodgestifte lippen paste wel bij het liedje, het had pit en misschien zaten er geen uithalen in jemoest toch wel een stem hebben om dit goed te doen. Het was Amy Winehouse wat ze zong, die vrouw had een stem. Het was zo erg dat ze overleden was.
-

Jonathan was te vroeg voor de les, de eerste les dat er op het podium gerepteerd zou worden, altijd spannend. Toch kwam er al muziek uit het theater, Amy winehouse als hijhet goed had. Niet dat hhij zo enorm fan van haar was, maar dit was gewoon een bekend nummer. Hij liep rustig de zaal binnen en nam ergens n het midden plaats om het meisje haar nummer gewoon rustig af te laten zingen.
-
lijkt me dat ze elkaar al kennen van de musical klas, of iet?

Jaa.
-
Catherine zong de laatste noot en keek toen naar de jongebn die er ondertussen bij was komen zitten. 'Hee!' zei ze vrolijk. Ze sprong van het podiium af, ja nun kon het aangezien ze geen hakken aan had. Haar allstars hadden dezelfde rode kleur als haar lippen.

Jonathan glimlachte glimlachte naar haar, "hey." begroette hij haar terwijl hij wat rechterop ging zitten, "Had je er zin in?" doelde hij erop dat ze al op het podium stond voor ze begonnen waren.

'Nou, ik wilde gewoon even zingen. Is er dan les?' vroeg ze. Ja, daar kwam de ongeorganiseertheid weer aan, ze wist niet een wanneer ze welke les had. Als er dan les was had ze wel geluk. Glimlachend keek ze naar de jongen, ze herkende hem van musical klas maar was zijn naam kwijt. Hopelijk kwam ze er straks wel weer op.

Jonathan keek haar even verbaast aan, "Ja, over een kwartiertje dan, vergeten?" rvoeg hij met een lach. Hij kon zich niet voorstellen dat iemand dat vergat, marja hij was redelijk georganiseerd met dat soort dingen. Zeker omdat dit zijn laatste jaar was en hij niet kon falen nu.

Catherine krabte zich achter haar oor en keek hem met een scheve schattige grijns aan. 'Eh, ja. Naja, moesten we iets leren?'. Hopelijk niet want ze had namelijk niks geoefend, en een script had ze ook niet bij. Oke, ze ging dit echt verneuken of ze moest het al kennen. Hopelijk had ze het al een paar keer geoefend, als ze iets moesten leren.

Jonathan kon het niet laten om weer te lachen, "Naja het was de bedoeling dat we het script kende van de musical waar we al een tijdje mee bezig waren." grinnikte hij. Hij vond het knap dat je zoiets kon vergeten, maarja iedereen was anders en hij was hier best serieus in.

'Oke, hoeveel tijd hebben we nog en welk stuk moeten we uit ons hoofd leren?' vroeg ze nu een beetje wanhopig. Ze wilde niet dat ze in de musical klas dachten dat het haar niks boeide, ze vergat vaak dingen gewoon of raakte ze kwijt. En het rooster van deze week was ze ook weer kwijt geraakt.. Misschien moest ze ziuchzelf wel wat meer organiseren, maar of het ging lukken wist ze niet.

Welk stuk doen ze?
-
Jonathan keek haar even met gefronste wenkbrauwen aan, meende ze nou dat ze helemaal niet wist met welk stuk ze bezig waren? Hij keek even op het scherm van zijn mobieltje, "Nog iets van tien minuten..." niet echt veel tijd om een tekst te kunnen leren.Daarna noemde hij het naam van het stuk en keek haar even vragend aan, om te kijken of ze het zich weer kon herinneren.

Ehh, i dont knwo.xd
-
'Ja, dat weet ik wel maar welk gedeelte.' zei ze lachend. Ze was dan wel ongeorganiseerd maar zó erg ook weer niet. Meestal leerde ze netjes de scenes die ze moesten leren uit haar hoofd maar dit keer was ze het gewoon vergeten. Naja, scenes uit haar hoofd leren was haar sterke punt.

"Ehm geen idee, wat is jouw rol ook alweer?" vroeg hij aan haar. "Die scenes moet je sowieso kennen, of tenminste je tekst." hij grinnikte eventjes kort. Terwijl hij uit zijn tas het tekstboekje tevoorschijn haalde.

Zachtjes beet ze op haar lip en greep toen, alsof ze opeens een gweldig idee had, haar tas. Daaruit haalde ze het boekje, ze haalde hem er nooit uit zodat ze het altijd kon oefenen. 'Ik speel deze rol.' zei ze terwijl ze de gehighlighte gedeeltes liet zien.
-
Ik weet niet of ik haar nu al een wat grotere rol mag laten spelen?xd

haha, ik heb jonathan een niet al te grote rol gegeven in eerdere meets, maar ze kunnen misschien doen dat ze in de volgende musical samen een grotere rol hebben?
-
Jonathan keek naar de gehighlite deelen van het script. Hetzelfde wat hij deed, alleen dan een andere rol. "En ken je de tekst een beetje?" vroeg hij op een vriendelijke manieer. Hij hoopte het voor haar, anders zou het behoorlijk lastig worden het nu nog te moten leren.

'Ja, het is makkelijk.' zei ze lachend. Ze was altijd al goed geweest in het onthouden van rollen. Jammer dat ze deze keer niet zo een grote rol als de vorge keer had gekregen, maar het was niet erg. Andere mensen moesten ook grote rollen krijgen. 'Zullen we even oefenen?'

Jonathan keek even in zijn boekje en merkte nu pas dat ze elkaars tegenspeler waren, hoewel hij dat wel geweten had. Maarja hij onthield ook niet alles. "Is goed, waar wil je beginnen?" vroeg hij. Ze hadden vast niet alle scènes samen. Maar goed, hij kon altijd die tekst voor haar oplezen zodat ze kon reagern.