Het theater

"Ik weet dat onze ouders niet willen dat we bij elkaar zijn, en we zullen elkaar nooit meer zien maar..." Hier stopte James. Hij gooide het script op de grond en ging op het podium zitten. Dit was echt het slechtste script ooit. Vreselijk cliché, wie had dat nou weer geschreven?

Ergens was Stefan verbaast dat de jongen zo goed kon acteren. Maar goed hij moest ergens mee op deze school zijn gekomen. Hij stond op en liep rustig richting het podium. Hij klapte in zijn hand, rustig misschien een beetje spottend maar zo was het niet bedoeld. 'Je bent goed,' zei hij toen rustig.

James keek verbaasd op. "Niet met zo'n script" zei hij onverschillig. "Het was echt vreselijk". Hij stond op en pakte zijn tas uit de hoek van 't podium, waarna hij het script erin propte, hij deed niet eens zijn best om het netjes te doen.

Stefan keek eventjes weg, deze jongen was echt hopeloos. 'Nee oke je hebt gelijk. Je faalt echt zwaar en je kunt niet acteren. Ik vraag me af wat je hier eigenlijk doet.' zei hij toen spottend tegen de jongen. Het was een keer goed geweest met zijn aardigheid.

"Ik bedoel niet dat ikzelf vreselijk was. Ik bedoel het script" zei James, waarna hij met een sprongetje van het podium afsprong. Het ging de laatste tijd beter met hem. Hij was vriendelijk en liet zijn masker een beetje zakken. Dankzij zijn vele nieuwe vrienden natuurlijk.

Stefan grinnikte. 'Oke dat klinkt al beter.' zei hij toen. Stefan kon nu eenmaal niet meer lang lullig doen tege niemand. Hij kon het gewoon niet. Hij wilde het ook niet. 'Dus ga je nog wat laten zien om te bewijzen dat je echt goed bent of hoe zit dat?'

"Vertel maar is wat ik moet doen dan" zei hij met een glimlach. Hij gooide zijn tas op de dichtstbijzijnde stoel en keek de jongen aan, met zijn armen over elkaar geslagen. Hij vroeg zich af wat de jongen zou zeggen.

Stefan ging op de voorste rij stoelen zitten en keek James eventjes met een scheef hoofd aan. 'Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet goed bekend ben in de wereld van theater, dus ik ga me laten verrassen.' zei hij toen tegen hem.

James ging op het podium staan en dacht even na. Het was altijd moeilijk om wat te verzinnen. Acteren was toch vooral uit scripts, of opdrachten. "Oké, ik heb een idee. Jij geeft me een drama opdracht, of een paar eerste zinnen. Vanaf daar ga ik wel verder" zei hij lachend.

George ging achter de piano zitten en glimlachte naar Harry. "What do you want me to play, my dear clone?" Hij lachtte zachtjes en gaf zijn broer een knipoog.

Jamie liep rustig het theater binnen en ging achterin op een stoel zitten. Hier was het meestal erg rustig iets dat hij nu wel kon gebruiken alleen nu zat er een tweeling op het podium. Hoe je kon zien dat het een tweeling was? Daar kon je gewoon niet omheen. Overduidelijk.

NEW
~~

Jamie had muziek aan staan en had zich net op gewarmd. Hij was van plan geweest even op een groot podium te staan en te dansen. Hij had al lang geen show meer gedaan dus het voelde weer even heel onwennig om op het podium te staan maar eigenlijk ook wel weer lekker. Er was een klein schokje door hem heen gegaan toen hij de muziek hoorde. Ja het was het nummer dat hij had geluisterd toen hij te horen kreeg dat zijn ouders verongelukt waren. Maar je zag hem niet huilen. Nee hij begon juist daarom aan ballet. Hij wilde die stijl echt onder de knie krijgen. Juist omdat zijn ouders altijd wilde dat hij nieuwe stijlen probeerde.

Met een ietwat te wijde shirtje met daar een legging onder liep ze naar binnen. Haar sporttas hiing over haar schouder, ze was bij de balletzaal eruit gestuurd omdat ze bezig waren met een stuk waaraan zij niet meedeed. Toen ze zag dat hier ook al iemand was wilde ze zich omdraaien maar de muziek liet haar vastgenageld op de grond staan. De muziek sprak haar aan, en ergens deed het haar pijn. Misschien het gevoel wat de muziek meebracht. Uiteindelijk zag ze ook dat de jongen bezig was met ballet. Ze liep zachtjes vooruit terwijl ze haar blik niet van de dans afhield. Na een tijdje zette ze de tas neer op de grond en trok ze haar spitzen aan. Ondertussen begon ze de uziek te voelen en voor ze het wist danste ze mee. Met haar gevoel, met haar verdriet, met haar vader..

Jamie had haar wel gezien maar wilde perse nog even doordansen. Toen hij zag dat zij ook begon te dansen liep hij naar haar toe en pakte haar hand vast. Hij liet haar ronddraaien om haar eigen as en keek haar toen vriendelijk aan.' Mag ik deze dans?' Hij kon wel een paar lifts en een partner zijn was iets dat hij toch wel gewend was van zijn schooltijden. Hij moest altijd de partner zijn van haast ieder meisje uit zijn klas.

Swan maakte een soort buiginkje wat genoeg zij. Ze danste verder, met haar gevoel. Sommige momenten op spitsen sommige momenten niet, Het ging vanzelf, ze volgde zijn bewegingen en paste die aan voor de hare. Het verdriet wat ze al dagen in had gehouden kwam eruit, maar alleen in dans. Het leek of ze zich overgaf aan hem, wat ook gebeurde. Dit gebeurde altijd snel in haar dansen, dat ze zich overgaf aan iemand,

Jamie tilde haar af en toe op en maakte zelf ook een paar passen. Zachtjes, alsof ze van porselein was liet hij even zijn vingers over haar bovenarm gaan en pakte haar daarna zachtjes achter in haar net om haar te laten draaien. Hij kende zo veel dnasen maar ballet was zijn zwakste dus hij was erg bang dat hij een fout maakte en haar daarom liet vallen. Maar dat gebeurde gelukkig niet. Toen de muziek afgelopen was voelde hij zich beter. De pijn die hij tijdens het dansen had gevoeld was weg. Het maakte hem nu blij dat hij soms nog even om zijn ouders mocht treuren. En dit meisje bij hem leek een soort gelijke pijn te voelen daarom voelde het zo fijn om met haar te dansen.

Nadat de muziek stopte was de pijn nogf wel in haar gezicht te zien maar glimlachte ze. 'Aangenaam, hoe heet je?' vroeg ze aan de jongen, hij had haar nieuwsgierig gemaakt naar de dans. Ze keek hem aan, bestuderend, onderzoekend maar kon niet vinden wat het was. Daar stond ze dan, een groot verschil in lengte was er wel (denk ik) hier had ze gelukkig geen probleem mee.

Jamie glimlachtte naar haar maar zijn ogen kreeg hij niet mee lachend. Voor het eerst dat hij niet helemaal vrolijk was. Of dat hij zelfs ook maar een klein beetje pijn voelde.' Jamie genoegen is aan mijn kant. Met welke schone heb ik te maken?' Hij pakte haar hand en drukte er even kort een kusje op terwijl hij haar toch weer redelijk lachend aankeek. Ja hij was er weer bovenop. In zijn ogen was het gewoon even een switch omzetten.

Ze lachtte waardoor haar tanden ontbloot werden, door de rode lippenstift was haar glimlach nog prachtiger. 'Swan, waarin ben jij gespecialiceert?' vroeg ze geïnteresseerd. Ze liep ondertussen verder naar het podium toe en ging op de rand zitten. Haar haren waren in een losse staart gebonden en haar ogen waren lichtjes opgemaakt [zie foto]

Jamie haalde zijn schouders op,' Hip-hop voornamelijk, maar ik kan haast iedere stijl wel. De ene toch niet zo heel goed als de ander maar redelijk. De basis.' Hij ging naast haar zitten en keek haar vrolijk aan,' Jij? Mooie naam trouwens.'

'Oh dankjewel zeg. En ik doe ballet, modern en partnerings dansen zoals tango en flamingo.' zei ze vrolijk. 'Maar ik ken hier bijna niemand die ook zulke dansen kan dus die laatste twee dingen doe ik bijna nooit, wat ik wel jammer vind.'. Ze beet even op haar onderlip, het was stom dat ze niet kon doen wat ze leuk vond. Oke ballet en modern vomd ze dam we; ;euker maar ze miste het partneringsdansen, haar vader en moeder hadden het haar geleert waardoor ze ook de passie kende. Daarnaar was ze naar een school gegaan waar ze een van de goede leerlingen was.

Jamie glimlachtte breed,' Ik kan wel wat. Ik ken de basis technieken en een deel voor de gevorderde. Ik vond het altijd wel leuk om verschillende stijlen te leren en juist met een partner dansen kan sommige dansen echt leuk maken. Je kan namelijk de ander een beetje be spelen.' zijn woord keuze was raar maar hij hoopte dat Swan wist wat hij bedoelde.

´Ahh, ik hem denk ik nog wel mjuziek voor de tango op mijn i/pod staan.' zei ze opgewonden, danm kon ze eindelijk weer dansen. Ze pakte zijn had en trok hem het toneel op. Daarnaar liet ze hem daar staan en deed het stekkertje van haar i-pod in de speakers. Zo snel als ze kon zocht ze naar een tango-nummer. Nadat ze deze had gevonden l;iep ze weer terug naar Jamie en legde één hand in zijn nek en de andere 'vroeg' ze zijn hand.

Jamie was helemaal verbaasd om haar reactie maar moest gelijk lachen om haar enthousiasme. Hij pakte haar hand vast en legde de ander om haar middel heen. Toen hij de muziek hoorde begon hij zelfs nog breder lachen. WAt had hij dit al lang niet meer gedaan en wat had hij er eigenlijk heel erg veel zin in.

Haar gezicht ging strakker staan, maar straalde iets sensueels uit. Het nummer roxanne van de moulin rouge dreunde door de spiekers en vanzelf begon ze de stappen te dansen. Zachtjes drukte ze haar lichaam tegen de zijne. Het was immers de tango en er zat natuurlijk wel iets sensueels in.