De haardkamer

Flavio lachtte zachtjes. "Adam, je ziet er niet uit als een muurbloempje, ik weet zeker dat er meer dingen in het leven zijn die jij leuk vind behalve AVPM en de potterboeken." Hij glimalchtte. "You get to pick, what would you like to do, with your BFF, this friday night?" Hij keek zijn crush vragend aan.

Adam kwam overeind "Dan ben ik maar een muurbloem, ik heb nog nooit een slok alcohol op, heb bijna geen vrienden en leef in mijn eigen wereld van nerderigheid en roddels." overdreef Adam, het was allemaal war, maar veel minder overdreven.

Flavio zuchtte. "Adam, neit zeuren, je kijkt nu naar iemand die nooit naar feestjes gaat, alle schoolfeesten skipt en braaf om op zijn laatst 10 uur naar bed gaat. Ik heb nog nooit een relatie gehad of any kind, en nog maar een soort van verliefdheid. Mensen vinden mij wel aardig maar ik heb echt bellabberd weinig echte vrienden om echt mee te praten, so don't you dare to complain."

"Awww, maar je hebt mij. I love you!" zei hij en hij snugglede een beetje tegen Flavio aan, ookal zag dit er vreselijk raar uit aangezien Flavio veel kleiner was dan hij. Het maakte hem niet uit, hij wilde Flavio vrolijker maken en hem niet zo diep in de put te laten zitten als hij. Hij bedoelde 'I love you as s friend." maar ergens wist hij dat hij het niet zo bedoelde.

Flavio lachtte zachtjes, gelukkig kon Adam nu niet zien dat hij aan het blozen was door het geknuffel en zijn woorden. Dat zou awkward zijn. "Love you more." En hij bedoelde niet als een vriend maar voor eht egie, niet dat Adam dat door zou hebben. I love yous uitwisselen voelde goed, al waren ze anders bedoeld. "Dus ik vertrouw op jou om met een vrijdagavondplan te komen." Hij glimlachte naar Adam.

Het kleine gedeelte van Ada dat toe wilde even maakte eensprongetje van blijdschap bij de.i love you van Flavio, maar de rest grinnikte alleen maar. "Nou..." zei hij en hij kwlam weer overeind van Flavio. "Er is dit café waar Linds altijd heengaat... Ze nam me een keer me. Het was wel gezellig, al kende ik bijna niemand..."

Flavio knikte. "Dan gaan we daar toch heen. Het kan nooit erg wezen, en je kent tenminste mij." Hij glimlachte naar de oudere jongen. "En nieuwe vrienden maken is ook niet erg."

new
~~
August zat onderuitgezakt in een grote stoel te staren naar het kleine vuurtje wat er nog brandde. Het was al erg laat en er zaten dan ook geen leerlingen meer in de kamer. Dat was ook de bedoeling van August geweest. Hij wilde niet dat iemand de tranen die over zijn wangen stroomde zou zien. Hij veegde er een paar weg, maar het had geen zin aangezien ze bleven doorstromen. Nu zijn handen op de armleuningen lagen, kon je niet zien dat ze eigenlijk trilden. August had zich nog nooit zo slecht gevoeld. Afkicken was heel wat zwaarder dan hij dacht en hij had al gedacht dat het verschrikkelijk zou zijn. De smsjes en gemiste oproepen van dealers hielpen ook niet echt om zijn zekerheid stand te laten houden. Hij wilde niet terug naar drugs, niet na wat Jamie hem gezegd had, maar toch bleef het oh zo verleidelijk.

Lauren liep de kamer binnen, trots op zichzelf omdat ze vandaag bijna weer normaal had gegeten. Ze was altijd al dun geweest, het viel iets meer op nu, maar het maakte haar niet lelijk, en ze zag er nog steeds uit als een fotomodel. Ze zag de jongen bij het vuur zitten, en twijfelde even maar liep toen toch naar binnen. Ze ging op het kleed voor hem zitten en staarde in het vuur. Na een tijdje keek ze om. "Gaat het wel?" vroeg ze hem zachtjes.

August keek op toen er een meisje binnenkwam en kroop nog verder weg in de stoel. Hij wilde het liefst dat hij gewoon in de kussens kon verdwijnen, zichzelf onzichtbaar kon maken. Maar jammer genoeg ging dat niet. Daarom richtte hij zijn blik maar op de blonde haren van het meisje die voor hem was gaan zitten. Zelfs vanaf de achterkant kon hij zien dat ze knap was. Als hij zijn normale ik was geweest had hij misschien meteen met haar gaan flirten, maar nu had hij er bepaald geen zin in. Naast dat hij zich slecht voelde, was er natuurlijk ook nog het geval met Alex. Maar misschien was het flirten met dit meisje juist een goede manier om Alex terug te pakken. Die gedachten werden afgekapt toen het meisje zich omdraaide en vroeg of het met hem ging. Hij draaide zijn hoofd weg en zei zonder haar aan te kijken:' Lijkt het erop?' Hij had misschien niet het recht om zo bot te zijn, maar dat maakte hem niet uit.

Lauren schudde haar hoofd. "Nee, eigenlijk niet" zei ze zachtjes. Toen ze de jongen zag moest ze aan zichzelf denken. Gebroken, pijnlijk en alsof hij net als haar iets moeilijks probeerde, wat eigenlijk onmogelijk was. Ze had geen zin om bot terug te doen en staarde weer in de vlammen. "Mooi hé" zei ze. "Ik snapte nooit wat ze bedoelde als ze zeiden dat de vlammen aan het hout likten, maar ik heb het gevoel dat ik het nu toch begin te begrijpen".

Het duurde even voor August zijn blik weer op het meisje richtte en knikte. Een moment later besefte hij pas dat ze dat natuurlijk niet kon zien dus zei hij zacht:' Ja.' Meer had hij niet echt te zeggen. Tuurlijk had hij wel meer te zeggen, maar geen dingen die voor het meisje interessant konden zijn en anders waren het wel dingen die ze niet mocht weten. Dus staarde hij maar weer naar haar rug en haren. Plots voelde hij de drang om door die haren te strelen, maar hij hield zich in bedwang. Hij had wel vaker last van dit soort dingen de laatste tijd, dat hij iets opeens wilde. Maar hij durfde er niet aan toe te geven, meestal omdat het gewoon rare dingen waren. Om zich ergens anders op te concentreren, probeerde hij de tranen terug te dringen, wat niet al te goed lukte.

Lauren keek om en zag hem weer huilen. Langzaam stond ze op en ging naast hem zitten, want de stoel was groot genoeg. Ze keek hem aan en probeerde iets te zeggen. Maar ze kon er niet tegen als mensen huilden, dan gingen bij haar ook de sluizen open. Ze huilde om het verdriet, en hoe moeilijk het was om zichzelf sterk te houden, terwijl ze zoveel pijn had en het zo moeilijk was om elke dag weer op te staan en normaal te eten, terwijl haar maag het gewoon weigerde, en het er allemaal weer uitkwam. "Rustig maar" zei ze tegen hem, terwijl haar ogen zelf ook volliepen met tranen.

august keek een beetje verbaasd naar het meisje toen ze naast hem ging zitten. Hij was geschokt toen ze zelf ook begon te huilen. Door zijn tranen heen, moest hij ook wel een beetje glimlachen. Voorzichtig sloeg hij een arm om het meisje heen en zei zacht:' weetje misschien werken die woorden beter als je zelf niet aan het huilen bent.' Het deerde hem nu niet veel meer dat hij aan het huilen was terwijl er een meisje bij hem zat. Zeker omdat ze zelk ook huilde. Hij trok het meisje een beetje tegen hem aan en suste haar zachtjes. Voor hem werkte het in ieder geval. De tranen stopten met stromen, doordat hij afgeleid werd van zijn eigen ellende.

Lauren lachte een beetje. "Sorry" zei ze, en ze veegde haar uitgelopen mascara weg, maar het werd alleen maar erger. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en probeerde zichzelf te kalmeren. De tranen stopten niet, maar ze voelde zich al wel wat beter. Soms had je gewoon even iemand nodig om bij uit te huilen. "Dank je" zei ze tegen hem, ze had het echt nodig gehad. Bij Dennis hield ze zich de laatste tijd een beetje in, omdat hij dan overdreven grote-broer-bezorgd-achtig ging doen.

August grijnsde licht en ging iets beter zitten waarvoor het voor haar ook makkelijker was om op zijn schouder te liggen. ' Graag gedaan hoor.' Zei hij zacht waarna hij stil bleef zitten. Het voelde goed om iemand te hebben die medelijden met hem had, al klonk het misschien wat egoistisch. Weer die drang.... nu gaf hij er maar aan toe. Hij verplaatste de hand van zijn arm die om haar heen lag naar boven en liet hem langs de haren van het meisje weer naar beneden glijden. Die voelden verassend zacht aan, waardoor hij rustig erdoorheen bleef gaan. ' Ben ik het enige waarom je huilt?' Vroeg hij zacht. Hij zou het nogal apart vinden, aangezien hij al gestopt was met huilen, maar bij haar de tranen over haar gezicht bleven rollen.

~~
wat is er eigenlijk precies met Lauren gebeurd?

Orthorexia. Dan eet je alleen maar heel gezond, en sport je te veel
--------------------------

Lauren schudde haar hoofd. "Nee, dat was het niet alleen" zei ze, en ze slikte. Ze wist dat deze vraag ging komen. "Ik eh.. Ik heb een beetje last van een eetstoornis" zei ze voorzichtig. "Het gaat al een stuk beter, maar het blijft wel vreselijk". "En jij? Jij zat hier zeker ook niet voor niks te huilen." Ze voelde zijn hand door haar haren en het voelde fijn. Ze leunde iets dichter tegen hem aan en streelde met haar hand zachtjes langs zijn wang.

Oke dit begon misschien toch wel een beetje op flirten te lijken, op het feit na dat ze allebei nog tranen in hun ogen hadden. ' Ik zit ongeveer in hetzelfde schuitje.... alleen dan met drugs.' Hij had meer even hoeven twijfelen voor hij het toegaf, zij had toch ook vertelt wat er mis was. Het enige verschil was dat wat hij deed illegaal was. Aangezien het leek alsof ze er geen problemen mee had dat hij haar haren streelde, bleef hij er mee doorgaan. Hij kon nog net de rillingen tegengaan die van plan waren over zijn lichaam te lopen toen ze zijn wang aanraakte. ' Wat is je naam eigenlijk?' Zei hij met een glimlach terwijl hij naar haar keek, al werd het wel bemoeilijkt doordat ze zo dicht tegen elkaar aan zaten.

Lauren knikte. Zelf was ze ook een tijdje aan de softdrugs geweest, maar het was nooit ernstig geweest. "Lauren" zei ze zachtjes. "Die van jou?" vroeg ze hem. Haar hand ging van zijn wang langs zijn hals naar beneden en speelde een beetje met de hals van zijn t-shirt. Hier had ze even behoefte aan. Een beetje spelen met een jongen. Lol hebben. Zoals ze vroeger ook altijd deed.

August sloot even zijn ogen toen Lauren haar hand langs zijn hals liet glijden. Het was al even geleden dat iemand zoiets had gedaan en hij moest toegeven dat hij dit soort aanrakingen gemist had. Zijn ogen openden zich weer en hij antwoorde kort:' August' Hij keek even naar Lauren en liet zijn hand naar beneden glijden over haar rug tot op haar onderrug, waar hij kleine rondjes begon te tekenen. ' Eigenlijk zijn wel wel een stelletje zielepieten he?' Vroeg hij plots en keek haar met een grijns aan.

Lauren glimlachte naar hem. "Ja, je hebt gelijk" zei ze zachtjes. Ze keek hem aan met ogen die geen jongen kon weerstaan en ging even met haar tong langs haar lippen. Ze zou hem gek krijgen, of in ieder geval verwarren. Ze was benieuwd naar zijn reactie, en ging met haar hand door zijn haar.

Zelfs August, iemand die niet zo snel onder de indruk was, voelde zijn maag iets ineenkrimpen toen Lauren hem met die blik aankeek. Maar hij liet zich niet van zijn stuk brengen en bracht zijn gezicht dichter bij dat van haar. ' Eigenlijk ben jij ook veel te lief voor mij.' Zei hij met een glimlachje. Hij was niet van plan er uitleg bij te geven, maar als het goed was, zou dat ook niet nodig zijn.

Lauren keek hem even in zijn ogen en boog toen naar voren, om een kleine plagerig kusje op zijn lippen te drukken. Hierbij liet ze haar tong even over zijn lippen gaan. daarna boog ze naar achter om hem afwachtend aan te kijken. Haar handen trok ze terug. Ze was van plan hem gek te maken van verlangen.

August was wat verrast door de plotselinge kus en bleef dan ook even verstard zitten. Dit duurde echter maar kort, voor hij grijnsde. ' Dus....' Zei hij misschien wat ongemakkelijk. Wat moest hij anders zeggen? Ook al klonk het stom, hij was niet echt gewend om zoveel te flirten zonder dat hij onder invloed van iets was. Hij flirtte natuurlijk wel met bijne elk meisje dat hij tegenkwam en zei flirtten ook terug, maar niet op Lauren's manier. Hij krabde even verlegen op zijn achterhoofd, niet wetend wat hij nu precies moest doen. En dat was nogal wat als je dat voor elkaar kreeg bij August.

Lauren keek hem lachend aan. "Je bent echt grappig" zei ze, en ze leunde weer tegen hem aan. Opeens schrok ze. "Wacht. Is mijn mascara niet vreselijk uitgelopen?" vroeg ze hem. Hoe kon ze nou ooit verleidelijk overkomen met van die grote zwarte strepen onder haar ogen. De laatste tijd droeg ze niet veel mascara meer, omdat ze soms opeens in een huilbui uitbarstte. Omdat het vandaag beter ging had ze opgedaan, maar nu was het dus helemaal uitgelopen.