Cece's ouderlijk huis.

Dwight knikte en kwam zo overeind dat hij Cece niet raakte in zijn weg omhoog. "Jupp, ik ben een keer uit een stapelbed gevallen op schoolkamp... Ik lag bovenin, ik weet niet meer waarom want ik had kunnen weten dat ik eruit zou vallen..." zei hij grijnzend en hij liep naar de trap waar hij op naar beneden liep. Eenmaal beneden liep hij naar de kleine keuken en keek even rond op zoek naar de aardbeien. Toen hij ze zag vroeg hij zich af waarom ze hem niet waren opgevallen, ze waren prachtig rood. Hij pakte de schaal voorzichtig op en keerde terug naar boven. Hij ging weer op het bed zitten met de aardbeien op zijn schoot en pakte er een. Deze kleine, rode vrucht hield hij voor Cece's gezicht "Hier. Mond open, doll." zei hij met een knipoog.

Cece giechelde en hapte de aardbei op. Haar ogen weken niet van de zijnen. Ze keek hem verliefd aan terwijl ze de aardbei opat. Ze reek uit en paktte een mooie aardbei en hield die hem voor. "Mondje open, honey." zeio ze met een big smile

Dwight lachte binnensmond en week zijn blik niet van d verliefde ogen die in de zijne staarden. Hij pakte de aardbei met zijn tanden -zijn lippen waren maar een milimeter of twee van Cee's vingers verwijderd- en at deze rustig op. Hij kon het niet helpen om zijn ogen even te sluiten door de rijke smaak van de vrucht.

Cece grinnikte. "Dit is zooo grappig. Als ik aan het lezen ben snap ik nooit wat het leuke is aan elkaar voeren. Tegenwoordig begrijp ik het wel." Zei ze met een glimlachje.

Dwight grinnikte "dit is pas het begin, doll." zei hij en pakte een aardbei waar hij het groene kroontje af haalde. Hij plaatste de aardbei half tussen zijn tanden en zakte glimlachend naar Cece toe, hij gaf haar een nog een kleine knipoog.

Cece glimaqlchtte en keek hem aan door haar wimpers voor ze voorover boog en hem kustte, terwijl ze haar tanden zelf ook in de aardbei zette. That staw3berry was hers.

Dwight sloot zijn ogen en negeerd de aardbei voor zove dat kon en concentreerde zich volledig op Cece en diens lippen, tot de aardbei in de weg begon te zitten en hij beet deze langzaam doormidden. Dit was veel beter, dat ding zat alleen maar in de weg.

Cece sloot haar ogen en probeerde hem te kussen, zo goed en kwaad als dat ging met een halve aardbei in haar mond. Haar ene hand verstrengelde zich met zijn haar en de ander zocht enkel zijn nek op. Ze was dol op hem. Hij mocht zichzelf dan raar vinden, en volhouden dat hij imperfect was. Als hij imperfect was, dan zou ze sterven als ze perfectie zou ontmoeten. Hij was zo lief, zo teder, zo geweldig schattig. Ze kon niet anders dan zo veel van hem houden dat ze het gevoel kreeg dat haar hart wel zou kunnen exploderen.

Soorry dat ik alleen op H zit, maar op mobbie wisselen is irri xd
--
Dwight verbrak het contact tussen hem en Cece langzaam. Hij hield onmogelijk veel van Cece, van haar persoonlijkheid, van haar geur, haar lachende ogen, het feit dat ze hem geen freak vond en hoe hij echt met haar kon praten, zonder bang te zijn dat ze hem stiekem uitlachte. "I want to kiss you for real now..." zei hij toen de aardbei verdwenen was en hij leunde weer naar haar toe.

geef niet, ik kan makkelijk wisselen omdat ik op een pc zit, maar op de iPad wissel ik ook niet....
------------------
Cece knikte en slikte de aardbei door voor ze ook naar voren boog en hem kuste. Haar handen verlieten hun gekozen plekjes niet en hielden hem vast. ze sloot haar ogen en genoot gewoon van het bij hem zijn. van zijn aanrakingen, zijn aanwezigheid en zijn kussen. Ze wist zeker dat ze met Dwight een happely ever after zou kunnen hebben.

okee mooizo
--
Dwight krulde zijn benen op om verlost te zijn van de irritante half-op-half-af-het-bed-houding. Hij bleef op een van zijn handen steunen om hen beiden overeind te houden, maar de andere hield Cece stevig vast. Hij twijfelde even en dat was te merken, maar toen treek zijn tong langs Cece's lippen, vragend om toegang. Hij wist niet waarom hij het deed en wat hij deed, maar hij was zich er heel bewust van dat hij het deed.

Cece glimlachte in de kus en gaf toe aan de non-verbale vraag. Ze opende haar mond een beetje en streek langs zijn tong met de hare. haar handen zette ze tegen zijn borst, maar duwde hem niet weg. Haar handen sloten zich om zijn schouders en trokken hem juist naar haar toe.

Dwight vervloekte zichzelf zodra het ongemakkelijke gevoel van net terugkwam. Waarom moest hij dit nou inzetten. Hij trok vrijwel meteen terug en nar Cece in plaats daarvan in een stevige omhelzing, zijn hoofd op haar schouder. "Het ligt niet aan jou, doll..." zei hij zacht en hij sloeg zichzelf honderd keer voor zijn kop, niet letterlijk, natuurlijk, maar hij voelde zich zo stom.

Cece glimalchtte. "Dwight, don't push yourself too much. If you're not ready, then you shouldn't do it, you know." Zei ze lief. Ze vond het lief dat hij dit voor haar deed, maar het hoefde neit. ze was tevreden met minder.

Dwighglimlachte en nam Cece nog stevige in de omhelzing. "You're perfect..." zei hij zacht en hij bleef even zo doodstil zitten. Hij zij geen woord, vertrok geen spier. Hij wilde Cece even echt voelen en luisterd aandachtig naar haar ademhaling. Zo kon hij voor eeuwig blijven zitten.

Cece glimalchtte en sloeg gewoon haar armen stevig om hem heen. Ze snoof zijn geur goed op en probeerde ieder detail te onthouden. Het geluid van het pklokppen van zijn adem, het gevoel van zijn armen om hem heen. Alles.

Na nog even van de stilte genoten te hebben opende Dwight zijn ogen en stade hij in het niets voor zich uit. "Het spijt me." zei hij overbodig, het woeld al de hele tijd door zijn hoofd, samen met de vraag of hij et wel of niet moest zeggen. En de eerste optie was gekozen, al was hij er nog steeds niet zeker van of het wel d goede keuze was.

Cece schudde haar hoofd. "Daar hoef je toch geen sorry voor te zeggen. Daar valt niets aan te doen, je zegt sorry als je een vaas omstoot, of een bord uit je handen laat vallen. Ik vind dat een mens geen sorry hoeft te zeggen vanwege gevoelens." Ze glimalchtte en drukte een kort kusje op zijn lippen.

"Oh how I love you..." mompelde Dwight en hij gaf Cece een iets langere kus, hij voelde zich zo stom, maar Cece had blijkbaar een hele andere mening. Een mening die hem vreselijk blij maakte. "Ik moet me nog voorstellen aan Jasper, anders laat ik nog een slechte indruk achter..." zei hij snel een nieuw onderwerp aansnijdend.

Cece fronste een beetje en draaide zich op haar andere zij om op haar wekker te kijken. "Jasper komt pas over ongeveer een half uur thuis. Chase belt meestal wel als hij er is, iemand roepen die zich hier bevind gaat nogal lastig." Ze glimalchtte en stond op van het bed. "Maar... wat gaan wij in de tussentijd doen? Ik kan je nog wat van de tuin laten zien, misschien zien we de hertjes wel." Ze glimalchtte.

"Whoa... Ik volgde je tot 'de tuin' toen werden je woorden in mijn hoofd vervormd tot iets ongeloofwaardigs, overnieuw dus." zei Dwight rustig, ervan overtuigd dat hij het niet goed gehoord had, dit was allemaal te groot en te sprookjesachtig om ook nog hertjes te hebben.

Cece glimlachte. "Ik zei dat we de hertjes misschien wel tegenkomen." Ze schonk hem een grote vriendelijke glimlach. "We verzorgen van die hertenweesjes. en we hebben een volwassen hert, maar dat is omdat ze niet in de natuur kan leven, ze mist namelijk een poot en kan daardoor niet hard rennen. Maar de ukkies zijn dol op haar." Ze glimalchtte vrolijk.

Dwight schudde glimlachend zijn hoofd "Herten!?" zei hij lachend. "Kan het nog sprookjesachtiger?" vroeg hij met hoog opgetrokken wenkbrauwen. "Eenhoorns misshien? Nee. Dat zou gevaarlijk zijn..." gaf hij een voorbeeld, weer het 'eenhoornen zijn slecht' onderwerp brengend.

Cece schonk hem een lief glimlachje. "Eenhoorns zouden betekenen dat we eeuwig gezegend waren, maar nee, geen eenhoorns." Haar uitdrukking verried dat ze niet op zou geven met de eenhoorn kwestie. "Maar we hebben wel eeknoorns, konijnen, egels en ander kleins dat door het hek heen kan."