De hal

' Hoe kan ik nou rustig zijn, dat kind is erop uit om mijn leven verpesten! Ach laat maar, je snapt het toch niet, je bent een leraar.' Zei ze boos. Misschien was dat niet echt aardig om te zeggen, want hij was ook ooit leerling geweest, maar daar dacht ze nu niet bij na. ' Het maakt niet uit hoeveel flyers je hebt opgeruimd, als iemand er eentje heeft gezien, vertelt die het toch wel door.' Zei ze in paniek. Ze zou echt niet meer op school durven komen als iedereen haar uitmaakte voor hoer of slet, waarom denk je dat ze het geheim wilde houden?
~~

Zullen ze dan bij August's huis meeten? Dat hij haar heeft meegebracht voor steun.... wacht weet zij eigenlijk wel dat hij drugs gebruikt?

Raf verbood zichzelf boos terug te reageren of zelfs maar iets wat er op leek. Het zou niet helpen als ze hier gingen staan ruziën terwijl ze het eigenlijk met elkaar eens waren, grotendeels dan. Toch wilde hij haar wel duidelijk maken dat hij het wel begreep. "Ik heb hier zelf ook op schoolgezeten Lizz en zelf ook zoiets meegemaakt," zei hij terwijl hij zo rustig mogelijk over probeerde te komen. "Hoe denk je dat ik me voelde toen iedereen ineens wist dat ik een straatkind was?" Het was dan wel minder extreem maar het idee was hetzelfde. Het was gebeurd in de vierde, niet op een spectaculaire manier of door een persoon, iedereen wist het op een gegeven moment gewoon. "Er waren genoeg mensen die er niets om gaven en die Aurora alleen maar vervelend vonden," zei hij sussend. Dat was waar. Hij had verschillende mensen gezien die de flyers gewoon hadden weggeduwd en verder waren gegaan met waar ze mee bezig waren geweest.
--------------
is goed ^_^
Nee dat weet ze niet maar Alex heeft August waarschijnlijk helemaal ondervraagd

Lizz luisterde maar half naar Raf, maar kreeg het wel aardig mee, ook al zaten haar gedachten bij iets anders. Ze probeerde zich een beetje bij elkaar te rapen voor ze antwoord gaf. ' Misschien heb je gelijk, al betwijfel ik het.' Zei ze met een ongelukkig gezicht. Even keek ze op haar horloge om haar pols en schrok een beetje van de tijd. ' Maar ik moet nu echt gaan Raf, anders heeft Clint geen zin meer.... om de...de deur open te doen.' Zei ze waarbij ze van kleur verschoot bij haar verspreking. Raf hoefde niks te weten van de 'huur' die Clint vroeg.
~~
Dus dan weet ze het wel? of hij heeft het haar niet willen vertellen en ze komt het tegelijk met zijn ouders te weten?
maar ik maak wel even zijn huis aan ^^

Dat ze het wel weet zou logisher zijn maar dat andere is meer drama
-----------
Raf deed zijn best zijn gezicht redelijk neutraal te houden. Hij zou kijken wat hij zou kunnen doen en Lizz nog niet te bang maken. Zowiezo zou hij nog met dendirectrice over Aurora gaan praten. Hij was liever niet zo maar als het nodig was zou hij haar van school krijgen. En zoals hij al tegen Aurora had gezegd gedroeg hij zich dan niet meer als een leraar en kon hij een heel vies spelletje gaan spelen. Ondanks zijn gedachten schrok hij bij Lizz' woorden. Of eigenlijk de betekenis erachter. "Lizz dat meen je toch niet," zei hij moedeloos. Half hoopte hij nog steeds dat hij dit keer wat te ver was door gedraaid in het lezen van de echte betekenissen en emoties van mensen. Het zou toch niet dat Lizz om die reden bij Clint mocht blijven logeren... Toch?

mij maakt het niet zoveel uit, kies maar iets leuks, ik maak vanmiddag wel het huis aan, moet zo echt gaan slapen :p
~~
Lizz keek weer weg van Raf en beet op haar lip, maar haalde wel nonchalant haar schouders op. ' Liever met Clint dan nog een nacht met dat wicht op een kamer te moeten slapen.' Zei ze op de meeste onverschillige toon die ze op dit moment kon opbrengen en die was niet erg onverschillig. Tuurlijk vond ze het niet leuk om elke nacht dat te doen, maar in haar hoofd was het niet veel anders dan wat ze voor de club deed.

dan weet ze het nog niet
---------------
Raf legde licht een hand op Lizz schouder. "Je hoeft dat niet te doen, je kan bij mij en Dana thuis slapen. Ik weet zeker dat Dana het niet erg vindt, niet als ze weet wat er aan de hand is," zei hij terwijl hij probeerde doordringend te klinken. Dat was niet zo moeilijk op zich maar omdat hij tegelijk ook nog naar goede woorden moest zoeken kwam het wat minder over dan als hij tekst kreeg zoals hij bij musicals kreeg.

Lizs keek hem even schatttend aan om te zien of hij dat meende en hoefde maar kort over dat aanbod na te denken. 'Ik denk niet dat dat een goed idee is Raf.' Zei ze hoofschuddend. Het leek haar wel leuk om bij Raf te logeren en ze hadden de laatste keer dan wel aardig vrede gesloten, maar ze wilde niet nog een keer de aanleiding zijn voor een ruzie. Ook wist ze niet of de twee het wel zouden kunnen waarderen als ze weer een keer laat thuis zou komen van de club of een van haar chagrijnige buien meemaakten.

"Waarom niet?" Vroeg Raf terwijl hij probeerde te bedenken waarom ze dat vond. Het ergste dat hij kon bedenken was dat Dana kwaad zou worden maar hij wist zo goed als zeker dat ze het goed zou vinden als hij van Lizz alles mocht vertellen. "Ik begrijp het als je het nogal ongemakkelijk vindt maar het duurt vast niet lang. Ik kan morgen met de directrice gaan praten en grote kans dat Aurora dan van school wordt gestuurd," zei hij om Lizz over te halen maar ook om haar te laten weten dat hij het wel zou oplossen.

Lizz begon te twijfelen en ze verplaatste haar gewicht van haar ene naar haar andere been. ' Ik denk niet dat Dana het zou kunnen waarderen en ik wil jullie ook niet tot last zijn.' Zei ze onzeker. Ze vond het echt lief van hem en al zou ze het graag willen, toch hield iets haar tegen. Een bliepje uit haar zak, gaf aan dat Clint ook ongeduldig begon te worden, waardoor ze nog ongemakkelijker erbij stond.

Raf schudde zijn hoofd. Hij wist dat er iets tussen Lizz en Dana was geweeest wat had gezorgd voor die ruzies maar hij dacht dat ze het toch hadden bijgelegd de vorige keer. En hij wist zeker dat Dana het niet erg zou vinden als ze wist wat er precies aan de hand was. "Niet als ik Dana mag vertellen waarom," zei hij met een vragende blik. Dana wist er nu wel een heleboel van maar ze zou alles moeten weten. "Ik ga je niet dwingen Lizz. Als jij liever naar die man gaat moet je dat doen, maar eigenlijk denk ik dat dat niet het geval is." Zei hij rustig.

Lizz keek aarzelend naar de twee tassen op de grond. Ze wist dat Raf gelijk had, al wilde ze het liever niet toegeven. Ze zuchtte en richtte haar blik weer op Raf. 'Oke, maar alleen voor een nacht en als Dana het er niet mee eens is, dan niet.' Zei ze proberend nog enige standvastigheid in haar stem te krijgen. Ze haalde haar mobiel uit haar zak en zei tegen Clint dat ze niet zou komen. Ze hoefde zijn reactie niet te weten en stopte hem snel weer terug in haar zak.

Raf knikte met toch wel iets van een triomfantelijk gevoel. Het leek alsof hij het eindelijk voor elkaar had gekregen haar wat te helpen. Snel viste hij zijn mobiel uit zijn zak en draaide het nummer van Dana. Hij hoopte heel erg dat die nog niet sliep en anders de telefoon nog zou horen. Als hij het zo zou vragen dacht hij wel dat ze akkoord zou gaan maar als ze er 's morgens achter zou komen dat Lizz bij hen had overnacht zou er misschien een heel andere reactie zijn. "Heey," zei hij zodra de telefoon werd opgenomen. "Ik sta hier met Lizz op school en ze heeft een probleem. Ze zit op een kamer met Aurora en die heeft door de school verspreid waar ze werkt en dreigt foto's van haar te maken. Ze zou overnachten bij een van haar... klanten. Maar daarvoor moet ze 'huur' betalen." Hij hoopte dat Dana zou begrijpen over wat voor soort huur ze het had. "Dus ik heb aangeboden dat ze bij ons kan overnachten. Vind je dat ook goed?" Hij had dat hele verhaal redelijk snel verteld en alleen de vraag zei hij iets langzamer.

Dana hoorde de telefoon afgaan. Ja ze lag al in bed en was dus ook best chagerijnig dat iemand haar om dit uur belde. Toen ze zag dat het Raf was werd het wat minder. Die wist dat ze er neit van hield om wakker gebeld te worden dus die zou wel een hele belangrijke reden hebben. Met een dooie stem nam ze de telefoon op en luisterde naar het geratel van Raf. Ze ging rechtop in bed zitten en probeerde goed te luisteren naar zijn woorden. Even bleef het stil omdat Dana gewoon echt nog niet alles had verwerkt.' Aurora was toch dat kind dat een grote mond had in de les? Waar ik iedere bot in haar lijf wilde breken?' Dat had ze later tegen Raf gezegd. Die had erom gelachen dus die zou het wel hebben onthouden. Of in ieder geval dat hoopte ze.' Raf doe wat je niet laten kunt zolang je wel in mijn bed terecht komt uiteindelijk.' Daarna keek ze even naar de klok en rolde met haar ogen ondanks dat ze wist dat Raf het niet kon zien.' Toch ben ik blij dat je het even had vermeld schat. En Lizz kan zolang blijven als ze wilt want ik ga dat kind echt aangeven hoor. Ze moet echt geschorst worden. Maar schat ik ga slapen. Het was belangrijk en daarom belde je maar ik heb mijn nachtrust ook nodig. Ik hou van je.' Daarna hing ze op en liet haar hoofd weer in het kussen vallen en zuchtte diep.

Raf hield een zucht van opluchting binnen maar glimlachte geruststellend naar Lizz. Hij had wel gedacht dat Dana het goed zou vinden maar je wist maar nooit. Zeker omdat Dana soms nogal prikkelbaar kon zijn als ze 's nachts wakker werd. "Ja, dat is Aurora," zei hij instemmend. Op dat gebied was hijnhet grotendeels met Dana eens. Hij was ook van plan Aurora op zijn minst geschorst te krijgen. "Is goed en ik ook van jou," zei hij glimlachend. Het maakte niet uit hoe vaak hij die woordjes zei, ze verloren hun betekenis nooit. Snel stopte hij zijn mobiel weer in zijn zak en wendde zich daarna weer naar Lizz. "Dana vindt dat je zolang mag blijven als je wilt en... ze wilt Aurora ook aangeven," zei hij na een korte aarzeling. Hij dacht dat het wel goed zou zijn als Lizz zou weten dat Dana ook achter haar stond.

Lizz wachtte nerveus af wat Dana ervan zou zeggen en toen Raf zei dat ze het goed vond, kon ze een zucht niet onderdrukken. Even sloeg ze haar armen om Raf heen in een omhelzing. 'Dankje.' Zei ze zacht voor ze weer los liet. Dat ze Aurora wilde aangeven, vond ze niet erg. Ze was niet het type meisje dat zoiets zielig zou vinden. 'Dan alleen maar hopen dat ze zich niets van de flyers aantrekken.' Zei ze met een droevig glimlachje. Ze besloot er niet teveel over proberen na te denken, ze zou het wel zien als ze weer op school kwam.

Raf klopte even geruststellend op haar rug. Hij zou er voor zorgen dat alles goed zou komen, in hoevere dat mogelijk was. Hij geloofde er zowiezo niet in dat alles goed kon zijn, maar... Raf riep zichzelf weer even terug naar de werkelijkheid omdat hij zichzelf er weer op betrapte teveel na te denken en te gaan piekeren. "Misschien is het in het begin vervelend maar ik denk niet dat veel mensen zich er daarna nog wat van aantrekken," zei hij kalm. Hij ging niet zeggen dat ze er helemaal geen last van zou hebben omdat dat gewoon een leugen zou zijn.

Lizz glimlachte en hoopte maar dat hij gelijk had. Ze bedekte haar mond met haar hand toen ze gaapte en grijnsde daarna licht naar Raf. ' Als jij nou die dingen die je was vergeten ophaalt, dan kunnen we zo gaan en slapen, daar heb ik echt behoefte aan.' Zei ze. Nu ze wist dat ze bij Raf en Dana terecht kon, was ze zoveel meer ontspannen. Ergens was het ook wel een raar idee, bij leraren logeren, maar Lizz zag Raf allang niet meer als leraar. Hij was echt een geweldige vriend en grote broer.

Raf schoot bijna in de lach toen ze begon over de dingen die hij was vergeten en nu weer bijna was vergeten. Als ze er niet over was begonnen had hij ze morgenvroeg op moeten gaam halen. Hij kon best vergeetachtig en rommelig zijn, zeker als het op dit soort dingen aankwam. "Bedankt dat je dat even zegt," zei hij terwijl hij snel in de richting van het muzieklokaal begon te lopen. Hij dacht, en hoopte, dat zijn map daar lag, anders zou hij de hele school moeten doorzoeken. Half rennend, half lopend kwam hij aan bij het muzieklokaal en zag daar tot zijn opluchting zijn map op een stoel liggen. Netjes, van de buitenkant dan, gesloten en zoals hij hem had laten liggen. Snel pakte hij hem op en terwijl hij weer snel naar Lizz liep stopte hij hem in zijn tas. Met een vriendelijke glimlach kwam hij weer bij Lizz aan. "Kom je?" Zei hij terwijl hij zijn tas goed om zijn schouders hing en een van de tassen van Lizz oppakte en een knikje naar de deur gaf.

Lizz grinnikte terwijl Raf zich haastte om de map te halen. Zodra het stil werd in de hal, had het toch wel iets griezeligs. Daarom was ze ook blij dat Raf al snel weer terug was en ze knikte opgewekt. Ze pakte de andere tas op en liep toen naar de deur om naar buiten te gaan.

verder bij het appartement? je kan zelf kiezen avond of de volgende ochtend.

Begonnen ^_^

Irina zat in een vensterbank met een muziekboek in haar handen waar ze doorheen bladerde, en in haar hoofd hoorde ze de muziek spelen. Ze zat nog een beetje te denken over een paar dagen geleden, en hoopte dat ze zich nog meer zou herinneren over die avond maar ze was bijna alles kwijt.

Chelsea was nog steeds lichtelijk geïrriteerd over de actie van Ty, maar ze had hem vergeven, hoe kon ze ooit Ty niet vergeven? Terwijl ze door de hal liep viel haar blik op rina in de vensterbank. Met een vrolijke lach op haar gezicht liep ze naar hara toe. "Heeyy, nog last van je kater?" vroeg ze toen ze in haar buurt aws.

Irina keek op en glimlachte. 'Ja die is wel weg, denk ik' zei ze met een glimlach en ze schoof iets op zodat Chelsea naast haar kon zitten op de heel brede vensterbank. De lessen waren voorbij en er liepen hier nu allen nog maar kinderen die naar buiten gingen, bijles hadden of iets anders te doen op school.

Chelsea lachte en ging naast haar op de vensterbank zitten, "Heb je nog wat van die James gehord?" vroeg ze. Ze zou zich toch wat schuldig voelen als ze nu gestalked zou worden door die jongen omdat ze stomme dingen hadden gedaan in hun dronkebui.

Irina schudde haar hoofd. 'Nee gelukkig niet, ik heb een hekel aan hem en probeerde hem elke keer weer af te schudden, maar het was niet slim om in een dronken bui bij hem op de stoep te staan' zei ze en ze glimlachte.