De hal

"Ach volgens mij is er niets gebeurt." het kwam niet heel overtuigend over omdat ze niks meer kon herinneren vanaf het moment dat ze ongeveer haar schonen kwijt geraakt was.

Irina keek Chelsea een beetje sarcastisch aan. 'Ik weet niet hoe jij bent, maar ik weet hoe ik ben in een dronken bui en ik had nooit naar James moeten gaan' zei ze en ze zuchtte. 'Maar je had het er wel over dat je Ty niet wilde bedriegen, dus het zal we meegevallen zijn'.

--
jij ook weer bij grasveldje ;dp

oja, ik vergeet het steeds xd
-
"Ik hoop voor je dat het mee is gevallen." grinnikte ze. Ze had in iedergeval geen last van James op het moment leek het. Ze werd niet achterna gezeten. "Met een beetje geluk kam hij zich ook niet veel meer herinneren...?" Opgelucht haalde ze adem bij de woorden van Irina. "Ja, als ik dat in m'n dronken bui genoemd heb moet het wel meevallen." zover kende ze zichzelf wel.

Maakt niet uit, was deze ook vergetne ;dp ^^
----

'Ja valt wel mee, gelukkig, hij was zelf ook behoorlijk dronken' zei ze met een glimlachje. 'En ik ben blij voor je, heb je het nog aan Ty verteld?' vroeg ze terwijl ze het boek maar in haar tas stopte, omdat dit gesprek nog wel even zou duren.

Chelsea knikte, "Maar ik heb hem verzekerd dat er niks gebeurt is, voor zover ik weet." hij had alleen niet echt het recht gehad om daarom boos te worden aangezien hij nuchter met Jacky had staan zoenen.

Irina knikte en glimlachte. 'Oké, ik hoop dat je er geen problemen mee krijgt. Ty ziet er uit als een aardige jongen, dus ik denk van niet' zei ze en ze probeerde ervoor te zorgen dat Chelsea geen schuldgevoel zou krijgen.

Chelsea glimlachte "Ik hoop het ook niet " zei ze terwijl ze met haar hand even door haar haren ging. Door Irina kreeg z ehet gevoel dat het allemaal wel was meegevallen die avond.

NEW
~~
Micheal stond tegen een muur aangeleund een beetje in het niets te kijken richting alle mensen die langsliepen op weg naar hun les of juist van hen les afkwamen. Zijn gedachten waren echter op volle toeren aan het werken. Hij had wel gezegd dat hij een tijdje niets met liefde te maken wilde hebben, maar nu hij die dag met Jacky had doorgebracht, begon hij daar aan te twijfelen. Hij wilde nog steeds geen liefde in zijn leven laten, maar misschien was het wel waar wat ze zeiden; Liefde kun je niet regelen.

Maud liep haastig door de hal en doordat ze zo gehaast was liep ze vol tegen iemand aan. Gelijk kwam er een woorden stroom aan sorry woordjes uit haar mond maar die hielden gelijk op toen ze zag tegen wie ze was aangelopen." Laat ik het beter zeggen, alweer sorry voor dat ik besta." Daarna draaide ze zich om raapte haar boeken op die gevallen waren en liep van Micheal vandaan. Ze wilde niet nog een keer horen over hoe slecht ze was geweest tegenover hem. Zij wist zelf ook maar al te goed dat ze hem pijn had gedaan.

Micheal schrok toen er iemand tegen hem aan botste en werd wat bleker toen hij Maud's stem hoorde en haar zag. Hij had al een tijdje niet aan haar gedacht, waarschijnlijk ook omdat hij alweer in de volgende problemen was gestapt, maar toch schaamde hij zich ervoor. Nadat hij haar een tijd ontweken had, omdat hij nog boos op haar was, was hij tot besef gekomen dat het heel erg dom van hem was geweest om haar zo te laten vallen en te zeggen dat hij haar haatte. Toen ze weer weg wilde gaan, pakte hij haar bij haar arm vast zodat ze niet verder kop lopen. ' Misschien is het beter als ik sorry zeg.' Zei hij beschaamd. ' Sorry voor dat ik zo overdreven reageerde.' voegde hij eraantoe.

Mauds keek hem aan en haalde haar schouders op," Ik was ook wel erg gemeen tegen je, door je zo'n pijn te doen. Het spijt me echt heel erg. Maar ik ben blij dat het overdreven was en dat je me niet echt haat. Het deed namelijk toch wel echt pijn om dat te horen. Vooral van jou. Ik mag je echt heel erg. Ik vind je ook nog steeds leuk, alleen op een andere manier." Ze stopte haar boeken in haar tas en liet zich op een bankje glijden waarna ze Micheal naast zich trok. Ze wilde weer gewoon met hem praten. Ze mocht hem namelijk wel echt heel erg. Ze hadden toch samen iets bijzonders gedeeld voor heel even.

Micheal schudde zijn hoofd. ' Je was niet gemeen, of in ieder geval... het zou gemener geweest zijn als je het me niet eerlijk had verteld. Maar ik raakte gewoon wat overstuur en werd boos omdat het weer niet zou gaan werken. ' Zei hij, niet alleen tegen haar pratend, maar ook tegen zichzelf. Hij sloeg zijn armen om haar heen en drukte haar even tegen zich aan. ' Het spijt me echt dat ik zo tegen je deed, ik haat je niet, verre van dat, maar ik hoopte dat we gewoon weer vrienden kunnen zijn.' Hij keek haar even aan met smekende ogen en een zweem van een glimlach om zijn mond.

Maud zuchtte van opluchting en met een brede glimlach knikte ze," Natuurlijk kunnen we dat, ik zou het eigenlijk niet anders willen. Je betekent best veel voor me en het deed pijn om te horen dat je me haatte. Ik ben daarom blij dat je nu je woorden terug neemt ondanks dat ik je pijn heb gedaan." Ze pakte zijn hand vast en kneep er even kort in daarna liet ze hem weer los.

Ian stond in de hal te wachten met Steph aan zijn zijde. Ze waren beiden al uit hun werk uniform gewisseld. Hij droeg nu een zwart shirt met fel oranje 'verfvlekken', een donkerblauwe gescheurde skinny met een brede bloedrode riem met een zilverkleurige schedel gesp en kniehoge zwarte laarzen met aan de ene voet oranje en aan de andere groene veters. Zij droeg een kort zwart jurkje met een fel groen korset eroverheen met daaronder een fel roze gescheurde panty waar je hier en daar zwart doorheen zag en een vrouwelijke variant van Ians knie hoge laarzen met aan de ene fel blauwe en aan de ander fel gele veters. Haar blauwe haar was opgestoken in een knot waar twee fluoriserend roze eetstokjes doorheeen waren gestoken.

Violette liep samen met Couper, Erik, Justin, Mark en Philip richting de gang. Ze droeg een fel rode, strakke broek en een donkerblauw shirtje met hier en daar wat palletjes en aan de zijkant een lange witte veter die het wijde shirt bij elkaar leek te houden, daaronder had ze een gewoon zwart topje, omdat het shirtje telkens van haar schouder afgleed. Haar schoenen waren hoog, heel hoog, maar ze liep erop alsof ze ermee geboren was. Het waren zwarte pumps met een wit strikje op de hak. Al met al was ze erg gekleurd, maar niet op een manier die te was. Haar lippen had ze netjes rood gestift, zo, dat ze bij haar broek matcheten. Ze ging lachend met haar hand door de haren van Erik omdat die een stomme opmerking maakte terwijl ze opkeek en kort Ian aankeek. "Oh hoi, zijn we te laat?" vroeg ze, terwijl ze op haar grote horloge dat los om haar pols hing keek. Ze waren precies op tijd. "Ian en ehm..." Ze stak haar hand uit naar het vreemde meisje aan zijn zij. "Hoi ik ben Violette, deze lozers hier zijn Couper, Erik, Justin, Mark en Philip" grinnikte ze, terwijl ze een stomp in haar zij kreeg van Justin. "En bedankt" zei hij haar nep boos aankijkend.

Stephanie glimlachtte. "Ik ben stephanie, een vriendin van Ian." Zei ze vriendelijk. Ian lachtte. "Stephanie is een punk regenboog met eetstokjes." Voegde hij eraan toe. Hij kreeg als veloning een klap tegen zijn acherhoofd. "Maar, waar gaan we heen?" Vroeg hij.

"Laten we beginnen met een barretje, daarna de disco, dan nog wat clubs en we zien wel waar we eindigen?" stelde Violette voor, terwijl ze de arm van Erik ontweek die zijn arm om haar heen wilde slaan. "weten jullie nog goede clubs?" vroeg ze toen. "Ik geloof dat zij" ze wees achterom " en ik een beetje inspiratieloos geworden zijn wat dat betreft" ze gingen altijd naar dezelfde barretjes en clubs, wat ook voordelen had aangezien ze nu overal de uitsmijters kenden.

Ian glimlachtte. "Ik ken zelf een heleboel plekken, aleen ik denk dat jullie daar uit de toon zouden vallen, no offence, maar iedereen is daar zo'n beetje goth, emo of steam-punk." Hij grinnikte. "Dus ik denk dat we beter voor jullie plekken kunnen gaan, tenzij steph nog een plek weet.." Hij keek naar het blauw harige meisje, maar ze schudde haar hoofd.

"Goed, dan beginnen we bij de bar die volgensmij nu lighteningglobe heet?" stelde Violette voor. Daar was het nu heel gezellig, de bar stond beter bekend als bar zonder vaste naam en af en toe ging het er een beetje heftig aantoe. Niet dat dat nu nog wat uitmaakte. Het was best grappig om toe te kijken hoe twee enorme mannen elkaar over de tafel heensloegen. Maar daar was het nog te vroeg voor, en zo sadistisch waren ze eigenlijk nooit.

hmm... nu vraag ik me af hoe het inmiddels tussen emma en enzio zit
---
Ian knikte. "Ik vind het best." Zei hij vrolijk voor hij zijn arm in die van Violette haakte en haar mee naar buiten begon te leiden. "Show me the way, o beautifull lady of this mighty fortress." Zei hij op een kak toon.

Enzio was tog dood? dus dan laat ik emma leven alsof enzio er nooit was... behalve als je wel weer zin hebt in enzio, of de kans bestaat dat hij terug komt, maar dar ging ik niet van uit...
~~
Ze keek hem aan met opgetrokken wenkbrauwen, maar liet hem begaan. "Well, my dear, you'll have to lead me" grinnikte ze op een nog bekaktere toon, met een Frans accent, wat ze niet helemaal wegkreeg als ze rare stemmetjes opzette. Zodra ze een stap buiten de deur zetten begon het te regenen, wat er alleen voor zorgde dat Violette in lachen uitbarste en ze Ian aan zijn hand meetrok de regen in, half om hem heen dansend. Ze had niets tegen regen, vond het wel prettig.

nah Ik doe niets meer met enzie ja

maar begin jij in de kroeg\bar\cafe\ding

is goed