De hal

Courtney vond het fijn om zo tegen Flynn aan te staan, op een andere manier dan dat ze deed als ze aan het flirten was, dat ging eigenlijk alleen maar om aandacht. "Geen idee." zei ze zachtjes, "Dat ophalen ben ik echt bang voor, na een paar weken rust krijg ik m'n been al niet eens meer in m'n nek...." zei ze met en half glimlachje omdat het best apart klonk waarschijnlijk.

"maar daar kan je voor trainen" zei Flynn. "het moet mogelijk zijn om je conditie weer op te pakken, daarvoor ben je toch zo goed?" hij wist zeker dat ze goed was in wat ze deed. "en ik geloof niet dat je talent alleen uit je been in je nek leggen bestaat" zei hij er met een lichte, schattige glimlach achteraan.

Courtney grinnikte door haar trannen heen en leunde weer wat naar achteren om de tranen uit haar geizicht te vegen. "Dat is waar, maar toch..." zei ze. Ze was een keer een week ziek geweest en had toen al moeite met haar spieren. Je moest het echt in vorm houden, anders zou het niet goedkomen.
-
egenlijk moet ze hem dan de volgende dag tegenkomen en dan zeggen dat ze niet gegaan is ofzo?

okee
~~

"Gaat het weer een beetje?" vroeg Flynn terwijl hij haar aankeek. Hij moest eigenlijk al ergens anders zijn, maar wilde haar nu niet alleen laten. dit was belangrijker als die stomme mensen die hem weer een keer wilden spreken.

Courtney knikte, "Dankje." zei ze met een lieve, maar nog wat waterige glimlach tegen Flynn. Het zakdoekje had ze ondertussen tot een propje vervormd en gooide ze dus maar weg. Het was oor het eerst dat iemand zo aardig tegen haar geweest was, of tenminste op deze manier. "Wil je het alsjeblieft tegen niemand vertellen?" vroeg ze toen ineens uit het niets, haar blauwe ogen keken hem smekend aan. Als dat zou gebeuren zou haar hele sociale leven eraan zijn.

"Natuurlijk niet" zei Flynn terwijl hij nog een kort kneepje in haar hand gaf en haar daarna los liet. "aan wie zou ik het moeten vertellen" voegde hij er met een knipoog aantoe. "ik zie je binnekort nog wel een keer, of weet je wat, geef me je nummer, of ik geef het mijne aan jou, als je een keer iemand nodig hebt om tegen te praten weet je me te vinden." Hij schreef zijn nummer op een papiertje dat hij in zijn tas vond en gaf het haar. Toen zwaaide hij nog kort en liep de meisjes wc uit, mensen die hem tegenkwamen keken hem raar aan, maar hij trok zich er neits van aan en liep gewoon door.

Courtney pakte dankbaar het papiertje aan en stopte deze direct in haar broekzak zodat ze het niet alsnog zou verliezen. Ze keek hem met een dankbare glimlach na terwijl hij de wc uitliep. Ze vond hem lef hebben. Zomaar de meisjes wc uitlopen, zonder enige schaamte, onverwacht borrelde er iets op in haar gedachte wat ze niet verwacht had. Snel keek ze weg van de deur waar Flynn net uitgelopen was en staarde naar de spiegel.

-

waar zullen ze meeten (A)

paralelle gangen, begin jij?

is goed

NEW
~~

Dana zat op het kleine podium en was druk in de weer met houtskool. Er zaten een paar vegen op haar gezicht en haar ogen stonden geconcentreerd. Ze was druk bezig met een beel dat ze in haar hoofd had gecreërd op papier krijgen. Het was een beeld van een doodskop waar een roos door het linker oog groeide. Het was een beginnende roos en er waren nog geen blaadjes aan. Wel al doorns en die zorgde dat het leek alsof de doodskop echt kon bloeden en wel vanuit zijn rechter oog waar de doorns weer naar buiten kwamen en om het hoofd heen begonnen te wikkelen. Daar onder het rechter oog gleed wat bloed, maar het zorgde ervoor dat het leek alsof het ook net zo goed een traan had kunnen zijn. Kortom ze had weer heel veel moeite gedaan maar was nog lang niet tevreden.

Destinee sleepte met een ladder door de hal heen, ze lette nauwelijks op haar omgeving. Waardoor ze soms iemand bijna omver liep. Maarja wat wilde je dan? Het was een enorme ladder en zijzelf was niet langer dan 1:65... Ze klom de trap op waar een of ander meisje, of jonge vrouw zat te tekenen. "Aan de kant, ik moet erbij." zei ze op haar gebruikelijke geïrriteerde toon.
-
sorry voor late/korte antwoord, krijg even hele belangrijke info via msn van mijn beste vriendin xD

New
~~
Met moeite kreeg ze de twee grote tassen meegesleept terwijl Lizz door de hal liep. Op dit late tijdstip was het angstvallig stil hier en ze had het gevoel dat door de echo haar voetstappen als donderslagen klonken. Ze was nog wel zo slim geweest om geen klikkende hakken aan te doen, maar een paar gympen die vele malen stiller waren. Maar het was juist de bedoeling geweest dat het hier zo stil was, al had ze misschien beter de volgende dag haar spullen kunnen verslepen naar Clint. Maar ze kon het echt niet meer uithouden om met Aurora op een kamer te zitten. Ten eerst was ze bang dat ze ook echt door haar spullen zou gaan om te kijken of ze nog meer 'werkspullen' kon vinden en ten tweede was het gewoon een arrogant kind. Daarom verhuisde ze nu naar Clint, een klant van haar, die een straat verderop woonde. Het was een schat, zo'n 28 en zeker niet lelijk. Hij was vaste klant bij de stripclub en Lizz, al had hij er vaak nog een vaste vriendin bij. Het enige nadeel was dat Clint er wel iets voor terugwilde, maar daar nam ze genoegen mee.

Raf kwam zo snel mogelijk de hal in gelopen, het was nog net geen rennen. "Shit, shit, shit," mompelde hij terwijl hij een blik op de klok wierp. Hoe had hij zijn liedteksten kunnen vergeten? Nee, echt hoe? Die map zat gewoon altijd in zijn tas, maar toe hij die aan het uitpakken was geweest kon hij die map niet vinden. Een andere mogelijkheid dan dat hij die op school had laten liggen kon hij niet bedenken. Als dat niet het geval was zou dat echt een probleem zijn. De tabs van Miss Saigon mochten niet zomaar worden gebruikt. In zijn hoofd ging hij de plaats na waar die map kon liggen en daardoor zag hij eerst bijna niet dat hij langs iemand schoot. Een paar passen later draaide hij zich verbaasd om. "Lizz? Wat doe jij hier nog zo laat?" Zei hij nog eens goed kijkend of het wel echt Lizz was. Het zou nogal beschamend zijn als het iemand anders was.

Lizz schrok zich dood toen er iemand de hal in kwam lopen, maar zag geen kans om zich ergens te verschuilen. Toen ze ook nog zag dat het Raf was, raakte ze echt in paniek. Die paniek sloeg al snel over in verbazing toen hij zomaar langs haar liep. Die verbazing was ook maar voor korte duur en ze draaide zich om nadat hij vraag had uitgesproken. ' Ook hallo.' Zei ze eerst met een glimlach. ' Ikkeeh... ik zou hetzelfde aan jou kunnen vragen.' Het was niet echt een goede smoes ofzo, aangezien hij hier de leraar was en zij hier met twee volgepropte tassen stond.

"Hahaha, hoe orgineel," zei Raf van het ene been op het andere wippend. Hij was een beetje ongeduldig aangezien hij eigenlijk van plan was geweest alleen de map op te halen en daarna zo snel mogelijk weer naar huis te gaan. "Ik ben iets vergeten en kom het even ophalen. Maar aangezien jij al een in je bed hoort te liggen in plaats van met tassen door de hal sjouwen heb ik meer recht die vraag te stellen," zei hij schouder ophalend. Al dacht hij dat hij toch een redelijk beeld had van Lizz kon hij zo snel niet een reden bedenken waarom ze 's nachts spullen moest gaan verhuizen. Dat ze bij het meisje, dat hij trouwens nog steeds moest aangeven bij de directrice, op een kamer sliep wist hij niet. Nadat hij Aurora een preek had gegeven toen ze folders had verspreid over Lizz was hij nog een hele tijd bezig geweest met die dingen opruimen.

Lizz kreeg blosjes op haar wangen en stotterde terwijl ze zei:' Ik ga verhuizen.' Ze wist niet waar ze moest kijken, ze durfde Raf in ieder geval niet recht aan te kijken. Hij was en bleef haar grote broer waar ze met geen mogelijkheid goed tegen kon liegen. Toch leek het nog moeilijker om de waarheid te vertellen, omdat ze wist dat hij weer teleurgesteld zou zijn, net zoals in de club die avond. Dat wilde ze niet, want ze wist heus nog wel hoeveel pijn dat had gedaan.

Raf's wenkbrauwen schoten nu helemaal omhoog. "Waarom, en waar naartoe?" Vroeg hij zo snel dat hij bijna over zijn eigen woorden struikelde. Hij begreep het niet. De bedden en kamers op school waren prima zeker als Lizz hetzelfde gewend was als hij. Zelf was hij ongelofelijk blij geweest met het bed op school Je voelde de planken die er onder zaten niet door het matras heen en er lag geen snurkende broer op minder dan een meter afstand. Natuurlijk had hij nog op een slaapzaal geslapen in plaats van een kamer en waren er altijd wel mensen die snurkten maar het was voor hem nog steeds fijn.

Lizz stond er maar wat ongemakkelijk bij en liet de tassen uiteindelijk op de grond zakken. 'Nou, mijn kamergenote dreigt ermee om in mijn slaap mijn spullen overhoop te halen om bewijs te vinden dat ik bij de club werk en ze is sowieso gewoon een irritant verwend nest.' Zei ze op een luchtige toon. ' Dus ik verhuis naar Clint, die ken je waarschijnlijk niet, maar hij woont hier verderop en bij hem mag ik zo lang blijven als ik wil.' Ze ratelde het aan één stuk door met haar ogen op Raf gericht, maar toen haar stem wegviel, wendde ze ook haar blik weer even af.

Raf liet zijn 'strenge' houding varen en veranderde nu echt in de bezorgde grote broer. De persoon die Lizz beschreef deed hem erg denken aan het meisje dat de folders had verspreid. Dana had ruzie met datzelfde meisje gehad en had haar arrogant en irritant gevonden dus dat zou op zich kunnen kloppen. "Blond haar, klein meisje?" Ratelde hij terwijl hij nog eens goed bedacht of het zou kunnen.

Lizz keek lichtelijk verbaasd op en knikte. ' Aurora,' Zei ze zacht. ' Maar het maakt niet uit, want zodra ik al mijn spullen van mijn kamer af heb, hoef ik me geen zorgen meer te maken... en jij ook niet.' Ze glimlachte vrolijk, al was ze alles behalve dit. Ze wilde gewoon liever niet dat Raf zich er mee zou gaan bemoeien. Dat zou alleen maar meer problemen geven.

Raf knikte, ja dat was haar naam. Hij had het niet kunnen zeggen maar nu herkende hij het wel. Aarzelend beet hij op zijn lip, hij wist niet of hij het Lizz wel moest vertellen van de flyers. Dat die vrolijke glimlach niet echt was zag hij wel, daarvoor hoefde hij niet eens speciaal op iemands emoties gaan letten en hij wilde haar niet verdrietig maken. Toch zou ze er anders vanzelf wel achter komen en dan zou ze het misschien beter van hem kunnen horen. "Lizz," zei hij voorzichtig. "Ik denk dat je iets moet weten," zei hij met tegenzin.

Lizz raakte nieuwsgierig op de toon waarop hij sprak, maar ook zorgde het ervoor dat ze zich afvroeg of ze het wel zou willen weten. Ze hield haar hoofd iets schuin en fronsde haar wenkbrauwen. ' Wat dan?' Vroeg ze op licht argwanende toon. Ze kon niet iets verzinnen wat hij haar zou moeten vertellen, al was dat ook logisch.

Raf zuchtte voordat hij op zachte toon begon te vertellen. "Gisteren kwam ik Aurora tegen op de gang en ze was flyers aan het verspreiden. Flyers over jou," zei hij met een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. Hij wist nog wel wat er op stond maar wist niet of het een goed idee was om dat aan haar te vertellen. Hij wist wel zeker dat ze zou weten in welke richting die flyers gingen.
---------
had een pm naar Ty gestuurd

Ik ben het helemaal eens met je pm ^^ ik had er ook al aan zitten denken en misschien kunnen ze naar Alex' ouders gaan ofzo, of anders naar zijn ouders, zodat hij kan toegeven dat hij een drugspprobleem had enz (want ze willen natuurlijk weten hoe hij in het ziekenhuis belandt is)
~~
Lizz werd stil terwijl hij het vertelde. Ze snapte wel degelijk wat hij bedoelde. Even leek het alsof ze in huilen zou uitbarsten, maar het tegendeel bleek daarvan waar. ' Ze heeft WAT gedaan?! Ik zal dat kind krijgen en dan wenst ze dat ze nooit geboren was!' Riep ze uit. Ze was even vergeten dat het midden in de nacht was en dat ze zachtjes moest doen, omdat ze hier helemaal niet mocht zijn. De woordenstroom aan vervloekingen uit haar mond leek geen einde aan te komen. Tranen stonden in haar ogen, niet van verdriet, maar van woede. Als ze dat kind in haar handen kreeg, dan...

Alex gaat niet zomaar naar haar ouders en zeker niet nu ze nog net op FH mag blijven.
--------------
"Rustig Lizz, rustig," Raf probeerde haar snel te kalmeren toen Lizz als het ware ontplofte. Hij wist niet precies hoever de slaapkamers van de hal aflagen maar hij liep liever niet het risico dat er dadelijk een hele meute leerlingen kwam kijken wat er allemaal aan de hand was. "Als je haar nu aanvliegt krijgt zij precies wat ze wil," probeerde Raf zo het idee uit haar hoofd te praten. "Volgens mij heb ik de meeste flyers opgeruimd dus de schade is maar beperkt," dat was niet helemaal waar. Hij had inderdaad een heleboel van die dingen opgeruimd maar het waren er zoveel geweest.