Het atelier

Het atelier is aan de noordkant van de school, dit is niet voor niks gedaan. Dat zorgt ervoor dat er nooit zonlicht de ruimte in zal kunnen vallen die de schilderwerken beschadigen. Dit is niet de ruimte waar geschilderd of getekend word, maar waar dit op gehangen kan worden om bewonderd te worden. Het is een ruime ruimte, ongeveer ter grootte van 4 klaslokalen. Hier worden over het algemeen de werken van de leerlingen opgehangen die voor een opdracht gemaakt moest worden, maar ook het beste leerling dat iemand zelf gemaakt heeft. Behalve ruimte voor schilderingen en tekeningen is er ook ruimte voor andere soorten van kunst.

regels: beschadig niks, misschien zit er wel een toekomstig meesterwerk tussen.

Evy keek met haar hoofd een beetje schuin naar een van de schilderijen. Het deed een beetje denken aan Dali, maar dit was anders, het gaf haar een ander gevoel. Minder gemakkelijk. Ze fronste, en liep langzaam door. Bij bijna elk schilderij hield ze even halt, maar pas bij de tekeningen ging ze beter kijken. Ze hield meer van de preciezie die hierbij gebruikt was, en bekeek de kleine details waar de tekenaars aan gedacht hadden. Ze glimlachte flauwtjes, en liep een stukje verder.

Owen liep zachtjes het atelier binnen. Hier kreeg hij altijd inspiratie en hij werd er rustig van. Nou ja, van de mooie schilderijen. Hij liep erlangs, en hij stopte bij een tekening waar een ander meisje ook stond te kijken. Het was mooi, misschien wel het mooiste wat hier hing. 'mooi hè' zei hij, om vervolgens te schrikken van het feit dat hij gewoon tegen een compleet vreemd iemand gepraat had.

Evy schrok lichtjes op toen ze een stem achter zich hoorde, en draaide zich om, zo snel dat haar haren voor haar gezicht hingen. Ze streek ze snel weg, en haar hart kalmeerde zich. Ze glimlachte kleintjes. 'Ja,' zei ze. 'Het is prachtig.' Ze praatte niet zo snel met vreemden, ze kreeg altijd een ongemakkelijk gevoel, maar ze probeerde zichzelf rustig te houden. Ze slikte, maar probeerde de glimlach in stand te houden, en al zag hij er een beetje aarzelend uit, ze bleef de jongen wel aankijken.

Owen keek haar een beetje aarzelend aan. 'Kom je hier vaker?' vroeg hij voorzichtig, maar zijn blik ging al snel weer verlegen naar de tekening, die hem kalmeerde. Ze was ook verlegen, dus dit kon een leuk gesprek worden, maar ze zag er wel aardig uit.

Evy haalde een keer rustig adem, maar toen kalmeerde ze echt, en keek ze de joongen vriendelijk aan. 'Nee, niet zo vaak.' Vertelde ze hem. 'Bijna nooit, eigenlijk. Maar het is leuk om af en toe nieuwe dingen te zien. Zoals je al zei: er zitten vaak heel erg mooie dingen tussen.' Ze slikte een keer, en keek nog even naar de tekening. Hij was echt mooi, vol preciezie, waar ze van hield. 'En jij?' Vroeg ze. 'Kom jij hier vaak?'

Owen knikte. 'Nee, ik kom hier ook niet zo vaak. Maar er vormt zich altijd muziek in mijn hoofd als ik naar kunst kijk. Vooral bestaande liedjes die ergens perfect bij lijken te passen, en soms iets heel anders, iets wat ik zelf bedenk' legde hij uit. Het was onlogisch en er klopte niet veel van, maar toch was het waar.

Evy werd geintrigeerd door de jongen. Op de een of andere manier klonk het allemaal logisch wat hij zei, al was het voor anderen misschien heel vreemd. 'Ik begrijp je.' Zei langzaam. 'Dat denk ik tenminste. Ik heb hetzelfde, maar dan net iets anders. Als ik hier rondloop, maar ook als ik muziek luister, vormen zich allemaal verschillende verhalen in mijn hoofd, en op de een of andere manier komen ze allemaal samen, als kronkelweggetjes die uiteindelijk een grote weg worden.' Ze keek weg, naar buiten, en toen glimlachte ze een beetje aarzelend. 'Dat klonk heel raar, niet?' Vroeg ze, terwijl ze hem voorzichtig aan keek.

new
-
Courtney kwam hier eigenlijk nooit, niet heel raar met haar talent, ze had niks met schilderen of tekenen te maken. Het was ook iets wat zij totaal niet kon. Het werkte alleen maar op haar zenuwen als ze kunstwerken tegen kwam waar ze toch niet aan zou kunnen tippen. De reden dat ze hier nu was, was dat ze een vriendin beloofd had haar tekening af te geven aan iemand die het als het ware zou tentoonstellen. Alleen ze had geeen idee wie die eprsoon moest izjn.

hmh, is veer diegene?
~
Vera stond voor een schilderij, bekeek het aandachtig, lette op alles. Op het schilderij stond een meisje, gekleed in een roze jurkje uitwaaierend tot op de grond, met een van pijn vertrokken gezicht, haar hand op haar hart. Het deed haar denken aan hoe zij zich ooit gevoeld had, lang geleden. De penseelstreken waren fijn, en zeker. Diegene die het geschilderd had had oog voor detail en was zeker heel erg talentvol. Ze was zo opgegaan in het schilderij en haar gedachtes dat ze niet door had dat er een meisje binnen was gekomen.

geen idee xd, was een excuus om courtney in het atelier te laten komen
-
Courtney keek om zich heen om iemand te vinden aan wie ze het af zou kunnen geven. Echt oog voor de kunstwerken had ze niet. Het was niet iets wat ze interresant vond, waar ze haar aandacht voor zou gebruiken. Nee, dan keek ze zelf liever naar klassiek ballet. Ook iets wat niks voor haar was, veel te strak volgens de regeltjes. En voor haar te lastig op sommige punten, nog een reden waarom ze er een hekel aan had. Ze hield het wel fijn bij haar eigen stijltje. Haar blauwe ogen vielen op een meisje dat voor een schilderij stond, een van de weinige die er waren. Ze liep op haar hooggehakte pumps naar haar toe en tikte haar eventjes op de schouder, "Ehm, pardon, heb jij enig idee waar ik dit af moet geven?" weliswaar vriendelijk, maar niet echt aardig. In haar hand hield ze een koker omhoog waar een tekening in opgerold zat.

Hmhm,courtney is toch dat bitchie persoontjexdxd
~~
Verschrikt keek Vera op, razendsnel draaide ze zich om. "uh, hoi" reageerde ze met een grote, iet wat verlegen, glimlach. "Ik denk dat je daarvoor bij mvr. Penningx moet zijn." zei ze aarzelend. Ze wist het niet zeker, maar mvr. Penningx was diegene die hier meestal bezig was met kunstwerken ophangen. Vera bekeek het meisje eens aandachtig. Ze was slank, had knallende roodachtige lokken en blauwe ogen, kortom een perfect meisje. En aan haar kleding en pumps te zien het soort meisje dat nogal bitchie uit de hoek kon komen, het soort meisje waar ze nooit mee omging omdat dat soort meisjes nooit de moeite namen iemand als haar te leren kennen. Dit alles was natuurlijk geen rede om onaardig te doen, en dat was ze ook niet snel behalve als ze daar rede toe had.. Want tja, dan was zij eigenlijk ook best wel een bitch.

yes xd
-
Courtney knikte even, hoewel ze geen enkele mevrouw Penningx kende. Haar ogen dwaalde even door de ruimte om iets van een lerares te zien, "Weet jij toevallig waar ze is?" vroeg ze nu, er lag iets van een glimlachje op haar lippen, maar echt vrolijkheid straalde het niet uit. Nee, ze kende het hele meisje ook niet en had er ook geen behoefte aan om haar te leren kennen. Het ging er nu voornamelijkk om om die tekening kwijt te raken en er dan weer vandoor te gaan.

"Hoe moet ik dat weten?" zei ze iets scherper nu. Ze sloeg haar ogen neer.. Ze had gemerkt aan het meisje dat ze haar niets vond, en daar was de irritatie. Geen een van zulk soort meisjes was ooit eens anders, ze waren allemaal precies het zelfde, karakterloos... Zonder enig gevoel voor een ander. Dat soort meisjes droegen een masker, een masker van foundation dat ook. En misschien waren sommige wel echt zo, maar dan nog..

whahaha die vind ik mooi gevonden Over die masker xd
-
Courtney haalde haar schouders op, "Geen idee, ik ken die hele lerares niet. " dat het meisje geïrriteerd leek te worden merkte ze wel, maar ze sloeg er geen acht op. Waarom zou ze? Dat meisje was haar probleem niet, nee die tekening was op het moment haar probleem en die moest een mooi plekje in dit atelier krijgen. So simpel was het.

Samen gevonden met Roelien... ik was krantjes rondbrengen van die bbsletjes allemaal zo kijken, en toen gingen wij allemaal ja die hebben een masker op, en zijn karakterloos hebben geen eigen mening blablaaxd
~~

"Nou, dan ga je toch even aan iemand anders vragen waar je haar kan vinden?" zei ze iet wat boos nu. Ze keek haar met opgetrokken wenkbrouwen aan, wat haar een nogal arrogante houding gaf. Ze wist wel dat dit meisje, als ze zou willen, haar helemaal de grond in kon boren, maar dat maakte haar nu even niet uit, ze had geen behoefte aan dat meisje en had geen zin om afgekat te worden dat kon ze zelf ook wel.

haha ik kan die bitches echt neit uitstaan xd (waarom ik er een speel is dan ook een raadsel maar goed xD)
-
Courtney keek even overdreven de ruimte rond, "Dat zou ik met alle plezier willen doen honn, maar helaas is het hier nogal uitgestorven." haar stem klonk lievig, waardoor deze just extra sarcasme uitstraalde. Met haar hand ging ze even door haar rode haren terwijl ze het meisje afwachtend aankeek. Wachtend op antwoord of die lerares hier in de buurt was of niet.

Ik ook niet...xdxd. ik kan niet echt bitches spelen, die worden al snel weer leifxd
~~
Jezus... ze had nu al een hekel aan dit meisje. Gewoon omdat ze zo perfect was, zo goed uit haar woorden kwam en gewoon een enorme bitch was.. "Damn, zoek dan gewoon? Vraag het aan de roostermaker, weet ik veel verzin wat" zei ze verontwaardigd. "Je mankeert toch niets aan je hersenen ofzo om zelf iets te doen?" zei ze hatelijk. Ze was nooit zo goed met woorden, niet op de momenten dat het nodig was, dus misschien zette ze zich nu wel heel erg voor lul. Ze keek haar boos aan, plantte haar handen in de zij en keek naar haar op. Ze had een hekel aan mensen die groter waren dan haar...

haha die van mij over het algemeen ook, maar courtney lukt nog redelijk xD
-
"Er mankeert toch ook niet iets aan jou? Of ben je niet in staat om gewoon zo iets simpels te doen als te zeggen waar die lerares is, of als je het niet weet kun je het ook gewoon zeggen hoor, schat." nu stond er iets van een spottend lachje op haar rood gestifte lippen. Die kwam voornamelijk voor uit de houding van het meisje, dacht ze nou echt dat ze hier van onder de indruk zou raken? Leuk geprobeerd.

"was de zin, 'hoe moet ik dat weten' niet duidelijk genoeg? vroeg ze haar minachtend. Op welk niveau zat dit meisje? Was het dan zo moeilijk om uit die zin op te maken dat ze dat niet wist? aahr. Ze rolde met haar ogen en pakte haar telefoontje uit haar zak, checkte het en stopte het terug in haar zak. Verveeld keek ze weer naar het meisje. "Had je anders nog iets?" vroeg ze haar sarcastisch. Ze vond dat ze het er niet slecht van af had gebracht, ze had zich niet laten kennen, niet dat het meisje echt iets gedaan had maar haar attitude stond haar niet bepaald aan.

Met af en toe een willekeurige radslag stuiterde Mari langs de werken, ze bekeek ze niet goed, daar kon ze niet lang genoeg stil voor staan, al liep ze wel meerdere keren langs schilderijen of beelden die ze mooi vond. Van haar zelf hing er niets, ze had nog nooit een opdracht afgemaakt, al namen de leraren dit haar niet kwalijk om haar concentratiestoornis.

Faith liep het atelier binnen. Ze had haar capuchon over haar gezicht getrokken en keek niet naar andere mensen en liep de schilderijen in stilte voorbij. Het was altijd een goed idee om inspiratie op te doen. Opeens liep ze tegen een meisje op. Shit, nee wat moest ze nu doen? Straks werd het meisje nog boos en met grote bange ogen keek ze op.

Mari maakte een klein sprongetje van schrik en begon te giechelen. 'Sorry, heb je je pijn gedaan?' vroeg ze zo vrolijk dat he niet echt overtuigend overkwam, al bedoelde ze het heel serieus, ze deed mensen lieve geen pijn en maakte ze ook liever niet boos. Al keek dit meisje zo bang dat ze heel hard zou gaan lachen als ze daadwerkelijk boos zou worden.

Faith moest haar stem even zoeken, ze praatte niet veel. 'Ehh, nee hoor, heb ik jou pijn gedaan?' vroeg ze toch nog, maar ze ging ervan uit dat dat niet het geval wa door de lach van het meisje. Voorzichtig glimlachte ze ook. 'Sorry, ik moet echt beter uitkijken'.

Mari schudde hevig haar hoofd, 'Nee, nee, nee, nee!' zei ze snel en d liep een rondje om het meisje heen. 'Uitkijken maakt het leben een stuk mindrr leuk, je moet wat wagen, anders kan je het niet leven noemen.'