De gymzaal

Amber ging in de juiste positie staan en liet zich door Tyler meeleiden. Het ging perfect zoals ze danste. Amber vond het prettig om zo te dansen, ondanks dat dit iets was waar ze behoorlij kzenuwachtig van kon worden. Dat werd ze sowieso wel als mensen dicht bij haar kwamen. Zowel geestelijk als lichaamelijk.

Tyler voelde haar zenuwen en glimlachte naar haar, onzichtbaar natuurlijk. Ze zwierden over de gymzaal vloer. Toen ze klaar waren deed hij een stap bij haar vandaan. 'Je bent goed' zei hij oprecht.

De zenuwen van Amber namen langzaam af, haar bewegingen werden soepeler. Toen ze klaar waren glimlachte ze. 'Dankje, jij ook,' zei ze met een brede glimlach. Ze was het er zelf niet mee eens dat ze goed was, ze danste pas zilver. En als ze keek naar andere mensen in haar groep waren die veel beter.

Tyler maakte voor de grap een soort van kleine buiging, en keek haar met (wel zichtbare) lachende ogen aan. 'Ik vind het altijd leuk om samen te dansen' gaf hij toe, en hij pakte een flesje water dat hij op de bank had gezet en nam met wat moeite een slok.

Amber glimlachte. Ze zag zijn ogen en vond die eigenlijk wel heel erg vrolijk, ze wilde de rest van zijn gezicht zien. Alleen wist ze niet hoe de jongen zou reageren als ze het zou vragen, ze durfde het ook niet te vragen. Bang dat hij haar niet zou accepteren.

Tyler zuchtte, het was de blik weer. De blik van iemand die wilde zien hoe hij eruit zag, maar hij gaf er nooit aan toe. Hij deed alsof hij het niet gezien had en liep naar de muziekspeler, waarna hij een goede cd uitzocht uit het hoesje waar ze allemaal inzaten. Hij zette animal op van Neon trees en rende naar Amber toe. Ze moest echt even los komen uit die strakke houding die ze had. Hij pakte haar hand en zwierde haar in het rond, in de hoop dat ze uit haar schulp zou kruipen.

Amber glimlachte eventjes kort, haar stijve houding bleef. Die bleef altijd. Door de jaren heen was die in haar houding gesleten, bij vreemde kon ze niet het spontane vrolijke meisje zijn dat ze vroeger was geweest. Ze bleef zich afvragen welk gezicht er achter zijn doos schuilde, maar durfde het nog steeds niet te vragen. Bang voor een afwijzing, bang dat ze hem zou wegjagen met haar vragen.

Ander tijdstip.
-
Megan zette de muziek op. Ze moest oefenen voor een nummer maar ale zalen waren bezet geweest, dus dan deed ze het maar hier. In tegenstelling tot veel mensen had ze hakken aan, en je kon ze niet laag noemen. Het was instrumental dus meezingen deed ze ook. Haar pasjes waren uitdagend en zouden elke jongen warm maken van binnen.
-

Micheal deed de deur naar de gymzaal open. Hij was van plan geweest om weer eens wat te sporten, maar de sportschool was dicht geweest, dus dat werd hier trainen. Meteen toen hij de muziek hoorde, wist hij al bijna zeker dat het er niet van zou komen. Hij wist het al helemaal zeker toen hij het meisje zag dansen. Megan, hij had haar al een tijdje niet gezien en hij was er ergens blij mee, want hij schaamde zich nog steeds dat hij zomaar weggelopen was. Maar nu hij haar weer zag, ging er een tinteling door hem heen en wist hij dat het kippenvel hem op zijn armen stond. Met grote ogen keek hij naar haar bewegingen, waardoor zijn ogen alleen maar groter werden. Hij, als onschuldige jongen die nog niet eens ontgroend was omdat hij bijna elk contact afwees, had nog nooit het gevoel had dat hij meer wilde van een meisje, maar dan ook echt meer, en op dit moment bezorgde Megan dat gevoel bij hem.

Megan merkte Micheal niet eens op, ze zat veel te veel in het liedje. Ze draaide haar kont met vloeibare bewegingen rond en zong de tekst zonder enige moeite verder. Toen pas merkte ze hem op, toch ging ze verder. Stiekem had ze rondgevraagd over hem, en ze was erachter gekomen dat hij autistisch was. Maar dit maakte hem niet minder knap en schattig, voor haar gevoel. Op dit moment danste ze meer voor hem, nogsteeds uitdagend.

Micheal voelde zich langzaam steeds warmer worden en wist dat zijn wangen nu al een rode kleur zouden moeten hebben. Hij wist niet waar hij moest kijken, maar kon zijn ogen ook niet van Megan afhouden. Hij stond daar maar verstijfd te kijken, terwijl ondertussen zijn oren die onder zijn muts uitstaken ook rood geworden waren.

Hahahaha, ik zie het al voor me.
-
Megan glimlachtte naar hem, het was natuurlijk een oogverblindende glimlach. Ze ging met haar handen langs haar lichaam, danste met haar heupen en liep daarnaar uitdagend naar hem. Daar danste ze uitdagend verder, ze raakte hem bij iedere beweging nét niet aan.

Micheal voelde het verlangen alleen maar groeien toen ze dichterbij kwam en hij haar warmte voelde terwijl ze voor hem danste, maar hij durfde geen actie te ondernemen. Wat zou hij moeten doen? Hij had geen idee hoe hij haar of ook maar enig meisje moest verleiden. Zijn snelkloppende hart en ademtekort hielp ook niet echt mee om iets te bedenken. Aarzelend stak hij een hand uit, alsof hij bang was dat hij zich zou verbranden, en legde die heel lichtjes in haar zij. Het klopte, zodra hij haar aanraakte, leek het alsof zijn vingers in brand stonden, mar dan op een goede manier.

Megan danste verder, maar zonder te zingen. Ze bracht haar gezicht dichter bij de zijne, zodat hij haar adem zou voelen maar kuste hem niet. Op het tempo van de muziek legde ze haar hand in zijn nek, zachtjes streelde ze hem wachtend tot hij actie zou ondernemen. In haar ogen vond je een verleidelijke, uitdagende en ondeugende blik.

Micheal kon er niet meer tegen. Hij kon het verlangen wat hij voelde niet meer onderdrukken. Hij moest en zou eraan toegeven, dus dat is wat hij deed. Hij legde nu ook zijn andere hand in haar zij en trok haar nog meer naar zich toe. De kleine afstand tussen hun gezichten overbrugde hij door iets voorover te buigen en zijn lippen op die van haar te drukken. Om eerlijk te zijn, wist hij niet zo goed wat hij nu moest doen, maar alleen al het feit dat hij haar warme lichaam tegen zich aanvoelde, maakte dat zijn hart nog sneller ging kloppen als dat al mogelijk was.

Megan opende haar mond en ging met haar tong langs zijn lippen. Ook haar andere hand gleed over zijn nek. Ze ging met haar lippen naar zijn nek drukte daar kusjes op, zachtjes, ietwat met haar tong. Ging toen weer terug naar zijn lippen, kuste hem daar. Duwde haar lichaam dichter tegen hem aan, voelde zijn warmte.

Micheal genoot even van de kleine kusjes in zijn nek met gesloten ogen, maar toen ze haar lippen weer op die van hem drukte, probeerde hij toch een beetje mee te doen. Voorzichtig opende hij zijn mond iets, om zijn tong wat onhandig die van haar te laten zoeken. Hij voelde zich wel een beetje een kluns tegenover Megan, die schijnbaar al veel meer ervaring had, maar het gevoel werd grotendeels onderdrukt door de warmte of eerder de hitte die hij voelde terwijl hij haar kuste en vasthield.

Langzaam speelde ze met zijn tong, en plagend beet ze in zijn lip. Ze gleed met haar hand langs zijn rug, weer naar boven en teder streelde ze zijn armen. Ze hield van zoenen en wilde het het liefst elke dag doen. Natuurlijk merkte ze wel dat Miheal nog nooit gezoend had maar dat was gewoon schatiig.

Het was waarschijnlijk dat Micheal nog niet besefte dat dit echt gebeurde, anders had hij waarschijnlijk wel anders gereageerd. Terwijl hij normaal er al moeite meehad als iemand hem aanraakte, dacht hij er nu geen ogenblik bij na dat Megan haar handen overal liet komen waar zij wilde en dat hij er ook nog van genoot. Hij verschoof zijn handen ook iets naar achteren naar haar onderrug, maar moest zijn gedachten vooral bij de zoen houden, dus kon hij alleen wat onhandig strelen.

Teder ging ze naar beneden, bij zijn onderbuik. Daar ging ze verder met strelen, ze wist wel wat een jongen fijn vond. Kort stopte ze met zoenen. 'Vind je het lekker?' fluisterde ze in zijn oor waarnaar ze er met haar tong langs ging en er kort op beet. Nog dichter duwde ze zich tegen hem aan, , haar buik tegen zijn buik. aar hand streelde hem nu achter zijn oor en de andere lag op zijn schouder. Zachtjes ging ze verder met het zoenen.

Je kon wel zeggen dat Micheal toch lichtelijk opgewonden werd bij haar strelingen, kussen en beetjes. Toen hij even uit de zoen bevrijdt was, merkte hij pas dat hij aan ademtekort leed en haalde eerst diep adem voor hij met een rood hoofd, door de warmte en de verlegenheid, knikte. Toen ze nog dichterbij kwam, schoot het even door zijn hoofd dat ze misschien wel kon voelen dat dit hem zeker niet koud liet, maar dacht er verder niet bij na toen ze hem weer zoende. Deze keer probeerde hij of hij kon ademen zonder te hoeven stoppen, al lukte het niet zo goed en moest hij soms een korte pauze houden.

Zachtjes bewoog ze haar heupen mee op de maat van het nummer wat nu opstond, dit deed ze tegen hem aan. Rustig ging ze verder met zoenen, soms beet ze plagend op zijn lip of gaf ze hem een paar kusjes in zijn nek. Voor de verandering sloot ze nu haar mond om de huid van zijn hals en zoog zachtjes, ja ze maakte een zuigzoen.

Micheal schrok een beetje toen ze ineens aan de huid van zijn hals zoog, maar liet het maar over zich heen komen, denkend dat Megan wel wist wat ze deed. Nu hij even niet op hoefde te letten hoe hij zoende, liet hij zijn handen nog iets omlaag glijden en liet een hand iets onder haar shirtje kruipen, zodat hij over de blote huid van haar rug kon strelen. De andere bracht hij omhoog en liet hij wat onhandig door haar zachte haren gaan. Hij wist eigenlijk niet wat hem bezielde, dit kon hem niet zijn, niet de echte Micheal.

Na een tidje stopte ze , kuste hem weer. Gleed met haar hand langs zijn wang en stope. Grijnzend keek ze hem aan, een ondeugende grijns. Het was op zich wel leuk geweest maar ze deed het liever met een ervaren persoon, die gaven haar wel wat meer lol. Nu was het alof zij al het werk deed en hij er maar een beetje onhandig aan mee deed. Het was schattig, maar totaal niet Megan.

Micheal keek haar recht aan met verlangende ogen en een brede glimlach om zijn mond. 'Ik moet toegeven, je bent hier beter in dan ik.' Zei hij met een lichte grijns en streek nog even langs haar haren. Daarna liet hij zijn handen van haar afglijden en zette een klein stapje achteruit, zodat ze niet meer helemaal tegen elkaar aan stonden.