Tekenlokaal

Flavio glimalchtte naar Adam, volledig niet bewust van diens jaloezie. "Adam." Zei hij vrolijk, hij stond op en liep naar de andere jongen toe. Hij pakte Adams hand. "Mio Amore, dat is Michael een vriend van me." Zei hij vrolijk, met een verliefde glimlach.

Micheal bloosde bij de knipoog, maar had niet veel tijd om erover na te denken, omdat een andere jongen binnenkwam. Flavio en hij kenden elkaar blijkbaar al, erg goed zelfs. Even liet hij zijn blik op de twee handen die elkaar vasthadden, rustten en voelde hij een steek van jaloezie is zijn zij. Met zijn tanden op elkaar geklemd keek hij weer op, naar Flavio welteverstaan. Hij weigerde Adam aan te kijken, niet eens op zijn eigen manier waarbij hij schuinnaast de persoon keek. 'Hallo.' Zei hij, met zijn ogen waarin een erg verwarde blik lag, nog steeds op Flavio gericht. Voelde hij nou echt jaloezie jegens de lange jongen die daar hand in hand stond met Flavio? Hoe moest hij het anders noemen? Maar hij vond Megan leuk, al voelde hij daar op een heel andere manier gevoelens voor. Telkens als zij bij hem was, was hij betoverd door haar, door alles, en wilde hij haar, maar zodra ze uit zijn zicht verdween, verdween dat gevoel met haar. En hoe vaak had hij deze dagen nou al aan Flavio gedacht? 5 keer..... per dag..... op zijn minst.

Adam glimlachte sarcastisch naar Michael, "Léúk je te ontmoeten, Michael..." zei hij nog twee keer so sarcastisch en hij ging nog wat dichter bij Flavio staan, hij was van hem en die Michael had het recht niet om zelfs maar te blozen om de knipoog vqn eerder, zíjn vriendje bleef zíjn vriendje. "Ik ben frouwens Adam, maar dat hqd je al wel door, denk ik." zei hij nog met een stem alsof hij tegen een klein kind sprqk. Hij kon er niets aan doen dat hij zo bitchy deed, hij zag gewoon zowat groen van jaloezie.

Flavio had niets door van de jaloezie in de kamer. Hij ging op zijn tnen staan en drukte een kusje op Adams wang. "Ik heb je gemist, mio amore" Zei hij zacht. Toen hij zich bedacht dat dit PDA was die voor Michael geen reden had. "Adam is mijn vriendje." Zei hij als uitleg tegen de andere jongen.

Micheal keek verstijfd naar Flavio met een blik alsof hij bijna in huilen zou uitbarsten. Dat zou hij waarschijnlijk ook als hij hier niet snel wegging.' Oh...' Kwam er op een piepende toon uit, maar durfde niks anders te zeggen, bang dat zijn stem dat al helemaal niet aan zou kunnen. Zodra hij het kon opbrengen om zijn blik van Flavio los te scheuren, liep hij naar zijn spullen en pakte die in zonder iets te zeggen of uitleg te geven terwijl de tranen zich in zijn ogen vormden. Ja, hij was jaloers, ja, hij vond Flavio leuk en ja, hij wist maar al te goed dat hij dat niet mocht. Ten eerste had hij een vriendin, ten tweede had Flavio een vriendje.

Flavio's uitdrukking verstomde. "Mica, wat is er?" vroeg hij bezorgd. Hij bedacht ook echt niet dat Mica's probleem was dat hij en Adam samen waren. Hij was zich absoluut neit bewust van Mica's gevoelens.

Adam trok zijn wenkbrauwen op bij het zien van Michaels tranen, die gast vond Flavio net iets te leuk voor zijn normen. "Ja, Michael, waar gaat dat heen?" vroeg hij overduidelijk niet geïnteresseerd. Hij wilde het gewoon nog even van de jongen horen, als hij het al durfde te zeggen, zo gemeen was hij wel. Zeker als hij zo jaloers was.

Micheal beet op zijn lip en sloeg zijn tas om zijn schouder. Zonder hem te kennen, haatte hij Adam nu al, net als bij al die pestkoppen hier op school. ' Ik moet gaan.' Zei hij simpelweg voor hij zich omdraaide en nog een hele korte blik op Flavio wierp. ' Ik heb wat belangrijks te doen.' Hij kon gewoon zijn gevoelens niet toegeven aan de kleine jongen, zeker niet nu Adam erbij was, maar alsnog. En in feite had hij iets belangrijks te doen.... Nadat hij snel langs de twee jongens heen was gelopen naar de deur en daar naar buiten was gestapt, kon hij de tranen pas laten lopen. Maar hij stopte niet, hij liep meteen door in de hoop Megan ergens te vinden.

Flavio keek Mica bezorgd na. "Ik hoop dat er niets ergs aan de hand is, hij leek echt van streek." Zei hij overduidelijk erg bezorgd. Hij beet op zijn lip. Hij maakte zich duidelijk zorgen om zijn nieuwe vriend.

New

Ynary zat aan een van de tafels in het bijna lege lookaal te tekenen. Ze zat voorover gebogen zodat haar haren langs haar gezicht vielen en de tekening voor andere niet goed zichtbaar was. Redelijk snel ging haar potlood over het papier terwijl ze aan het schetsen was. Vaag was al te zien wat het ging worden, een vogel die door een stad vloog. Op de voorgrond stond de vogel en op de achtergrond zag je verschillende gebouwen staan. Ze was blij dat ze haar inspiratie weer terughad.

Collin stopte opeens voor het tekenlokaal waardoor de leerlingen achter hem vol tegen hem op botsten. Ze mopperden iets tegen hem maar Collin hoorde het niet. Hij sloop letterlijk het tekenlokaal in tot hij achter Ynary stond en zijn armen om haar heen sloeg en een kort kusje in haar nek plantte. Toen keek hij op naar de tekening, mooi als altijd. Hij besloot er niets over te zeggen, zijn reacties werden zo afgezaagd.

Ynary schrok even toen er iemand achter haar stond maar er verscheen al snel een glimlach op haar gezicht toen ze doorkreeg dat het Collin was. Vrolijk draaide ze zich om op de kruk en glimlachte naar hem. Het voordeel dat iedereen nu toch al wist dat ze samen waren was dat ze het ook niet meer hoefde te verbergen. De weinige mensen in het lokaal keken even om, Collin was en bleef natuurlijk beroemd, maar keken daarna ook weer snel weg.

"Haloo" zei Collin zachtjes, terwijl hij haar iets meer ruimte liet. "wat ben je aan het doen?" stomme vraag. ze was aan het tekenen, dit had hij nou nog steeds. Nog steeds wist ze hem zenuwachtig te krijgen door hem alleen aan te kijken. "Want als je zo klaar bent, heb je dan zin om mee te gaan lunchen?" hij had behoefte aan Ynary. Zat niet zo lekker in zijn vel als ze er niet was. Dat vreemde trillen van zijn handen leek ook maar niet weg te trekken tot hij haar kon zien.

Ynary keek even naar de tekening en glimlachte. "Mijn inspiratie op papier zetten," zei ze terwijl ze hem weer aankeek. Even keek ze bedenkelijk. Als ze samen gingen eten was het meer dat hij at en zij keek hoe hij dat deed. Niet dat ze dat erg vond, ze kon heel lang naar hem kijken zonder zich te gaan vervelen, maar het maakte wel dat ze zich wat ongemakkelijk ging voelen. "Euh... Is goed." Ze zou gewoon proberen te eten, ze wilde niet weer aan het infuus in de ziekenzaal.

Hij pakte haar hand vast en trok haar omhoog. "kom dan" hij was niet van plan ergens te gaan eten, wilde alleen naar huis, hij zou ook tevreden zijn met een magnetron maaltijd, of voor hem part een cracker. Hij wilde even niet al die blikken, het irriteerde hem enorm, en hij wist dat die blikken er waren, ookal hielden veel mensen maar heel af en toe een oogje in het zeil. Hij was niet van plan haar ergens toe te gaan dwingen, ze hoefde niet te eten, als ze dat niet wilde, natuurlijk zouze hem er een plezier mee doen als ze het wel deed.

Ynary pakte snel haar spullen in haar tas, die tekening zou ze wel een andere keer afmaken. Het was een opdracht, maak een tekening uit een ander soort perspectief. Ynary had dat van een vogel gekozen, dat leek haar wel origineel genoeg. Ze hing haar tas op haar rug en pakte voorzichtig Collin's hand vast. Stiekem had ze eerst ook gewild dat ze dit gewoon kon doen in de gang, maar dat kon niet vanwege alle mensen om hen heen. Dat het nu wel kon maakte haar vrolijk, op de blikken die ze kregen na dan maar zolang ze bij Collin was kon ze daar mee leven.

aww <3
~
Collin sleepte haar mee naar zijn huis. (en daar gaan we morgen denk ik verder (ik begin wel, of jij mag ook alvast beginnen zo) ik moet nu gaan doei.)

Lizz zat over haar tekening gebogen ijverig, maar snel, de laatste hand aan haar tekening leggend. Toen ze de laatste dingen eindelijk had gekregen zoals zij het wilde, schoof ze haar kruk naar achteren en stond op om even naar het resultaat te kijken. Voor haar doen was het goed, maar ze wist zeker dat het in de ogen van de lerares een kleuterwerkje zou zijn. Dat was altijd zo, tekenen was gewoon niet Lizz' haar best vak, eigenlijk gewoon haar slechtste, naast talen. Ze pakte de tekening en liep naar het bureau voorin in de klas. 'Mevrouw.. ik ben klaar.' Zei ze terwijl ze de tekening op het bureau voor haar neus gooide.

Dana moest voor de lerares invallen die hier normaal is. Helaas voor haar was het tekenen en dat zouden de leerlingen niet heel erg leuk vinden. Dana kennende zou ze weer heel gemeen reageren ziet ze één verkeerd ding. Ze was even wat bladmuziek aan het stapelen en sorteren toen er een meisje naar haar tafel liep en zei dat ze klaar was.' Hmm we zijn toch pas een uur met de les bezig? Weet je zeker dat je hem nog niet wat beter kan maken? Misschien meer details, iets extra's waardoor hij nog mooier word?' Dat zei ze zonder ook maar één keer op te kijken van haar tabbladen. Ze had wel haar wenkbrauw op getrokken en dat was buiten het feit dat ze antwoordde, het enige waaraan je kon zien dat ze toch had geluisterd naar het meisje.

Lizz fronste haar wenkbrauwen en snoof even. Het was dat zelfs zei het een beetje te ver vond gaan om te zeggen dat de lerares haar moest aankijken, maar haar houding maakte al genoeg duidelijk dat ze het niet zo leuk vond, net als het antwoord. Even bleef ze stil, maar zei toen eigenwijs:' Nou, ik vind hem mooi genoeg zo.' In haar gedachten moest ze glimlachen, kon ze dan niet een keer geen problemen met leraren zoeken.

Dana zuchtte en keek uiteindelijk op van haar werk. Ze nam de tekening in haar handen en keek er met getuitte lippen naar.' Hmm de verhouding klopt niet helemaal daar kan je nog wel even aan werken. Het kleur gebruik is wel mooi ondanks dat ik het zelf anders zou doen. Probeer hem even te verbeteren en misschien zelf ook nog even er kritisch naar te kijken anders kom ik zo over alsof de tekening helemaal niet goed is.' In haar hoofd wilde ze ertegenin gaan. De tekening was ook helemaal niet goed maar ze probeerde niet al te streng te zijn naar het meisje toe want die zag er duidelijk uit er geen zin in te hebben.' En probeer eens wat meer ervan te genieten dat werkt ook wel.' Daarna schoof ze de tekening weer naar het meisje toe en draaide zich weer naar de tabbladen.

Lizz beet op haar lip en werd met het woord dat uit de lerares haar mond kwam alleen maar chagrijniger. Ze was vandaag sowieso al niet in haar beste humeur, gewoon mt het verkeerde been uit bed gestapt ofzo en nu moest zij ook nog eens haar tekening gaan afkraken. ' Misschien kunt u hem beter maken als u er toch zo van geniet, ik heb wel wat beters met mijn tijd te doen.' Beet ze haar toe.

Dana zuchtte en kwam overeind uit haar stoel.' luister ik hoef mijn tijd hier niet te verdoen. Ik kan ook gewoon ieder moment weglopen. Maar dat doe ik niet omdat ik mensen wil helpen beter te worden. En door complimentjes te geven word je niet beter. Sowieso was ik nog net streng geweest. Ik had ook je hele tekening kunnen afkraken maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb je eigenlijk niet eens afgekraakt ik heb je een verbeter punt gewgeven. Iedereen heeft wel punten die ze moeten verbeteren. Niets of niemand is perfect, zelfs jij niet.' ze had haar stem nog al die tijd onder controle en zen klonk zelfs lief. Maar je zag in haar ogen dat ze duidelijk geirriteerd was.

Liz' ogen begonnen al een beetje te gloeien van het vuur wat erin begon te vormen. ' Misschien kun je me dan maar beter meteen een 1 geven, want dat is misschien wel mijn beste werk wat ik in tijden heb gemaakt en als ik denk dat er niks meer aan te verbeteren valt, dan kan ik dat ook niet, begrepen?! Dan heb ik in ieder geval meteen een reden heb om dit stomme vak te laten vallen' Zei ze met stemverheffing. De discussie was niet onopgemerkt gebleven en de meeste van de leerlingen waren meer bezig met de twee voorin de klas, dan hun tekening.

Dana keek het meisje woedend aan,' waarom heb je het vak gekozen terwijl je er duidelijk geen talent of gevoel voor hebt. Als dit je beste werk is ben ik allang blij dat ik niet jou lerares ben. Natuurlijk oef je er geen gevoel of talent te hebben maar een sterke wil en doorzettingsvermogen zou dan handig zijn. Dat heb jij zo te zien ook niet anders zou je nu niet met mij in discussie zijn. Ik had in het begin ook geen talent maar ik ben gewoon doorgegaan tot ik er goed in begon te worden.' Een ding was duidelijk Dana mocht dit meisje echt niet.